Blijven twijfelen over naam

We komen er maar niet uit.
Ja we hebben wel wat namen waar we het allebei mee eens zijn. Maar bij niet één daarvan heb ik een ''ja dit is het'' gevoel.
En dat had ik bij de naam van E wel.
Ik vind de namen wel leuk en mooi. Ik weet ook niet wat het is....
Maar hoe langer ik ook zoek naar een naam ik vind er ook geen één waar ik dat gevoel wél bij krijg.

Herkenbaar?

Ja dat had ik bij M. ook wel een beetje. Ik had een andere naam in m'n hoofd maar m'n man wilde die naam echt niet. Dus hadden we uiteindelijk haar naam gevonden die we allebei leuk vonden maar ik heb er wel aan moeten wennen. Inmiddels ben ik al lang gewend hoor en kan ik me niet meer voorstellen dat ze een andere naam zou hebben.

Dat heb ik dus ook heel erg.

Hadden een naam die we allebei erg mooi vonden, maar is miste iets. Kwam een andere naam bij, die het leek te hebben, maar die past toch niet echt bij ons. Nu hebben we er nog twee of drie totaal andere namen bij. Een van die laatste namen past wel erg leuk bij de naam van onze dochter. En dan is er nog een naam die op de achtergrond blijft spelen en ook erg leuk is. (En die voldoet, net als naam 1, aan de 'eisen' van lettergrepen en passend bij dochter haar naam).

En toch blijft die eerste naam ook malen.

Dus nee, wij komen er ook niet uit

Misschien kun je de baby voor 2 dagen een naam geven en hem/ haar zo noemen. De 2 dagen erna een andere naam enz. Misschien merk je dat je dan toch opeens een klik krijgt met een van die namen, of juist niet, dan kun je die definitief wegstrepen.
Bij de oudste stond de naam al vrij snel vast maar bleef ik toch steeds twijfelen. Gelukkig bleef mijn vriend bij ons besluit en is t die naam geworden.

Gelukkig ben ik niet de enige haha, maar ja ik ben bijna 36 weken zwanger nu

Teddyaapje we noemen de namen inderdaad al hardop en we zeggen ze vaak tegen elkaar om eraan te wennen, maar toch dat gevoel dat het DE naam niet is blijft.
Alsof hij niet bij ons past ofzo.

De andere naam die we dan nog hebben die heb ik liever niet omdat hij met een E begint. Net zoals onze dochter en mijn naam begint ook al met een E.

Jasmine gelukkig hebben jullie nog even om erover na te denken. Lastig hé... Bij onze dochter ging het zo makkelijk we waren er zo uit, maar nu...

Tania ik denk inderdaad ook wel dat het wel weer went. Maar voor nu baal ik meer omdat ik dit gevoel helemaal niet herken bij onze dochter toen.

Wij hadden dit bij de tweede ook. Iedere keer als we zeker waren over een naam, vonden we hem na een paar dagen toch niet zo bij ons passen. Rond 30 weken begon ik me ook wel wat zorgen te maken, bij de eerste wisten we het echt al meteen. Maar met 37 weken kwamen we per toeval vrijwel tegelijk met de naam die we uiteindelijk gekozen hebben, en die voelde meteen goed! Een jongensnaam hadden we in beide gevallen niet echt, maar aangezien we beide keren een dochter kregen, was dat achteraf niet zo'n probleem

Ik heb dat bij de naam van de jongste gehad. Twijfelde niet heel erg, maar moest er wel aan wennen, het was ook een naam die ik nooit eerder had gehoord. Nu vind ik de naam wel helemaal passen, maar soms in de eerste maanden vond ik het jammer dat we niet een andere naam die we al heeeel lang hadden gekozen hadden.

Pussycat: op zich hebben we nog even natuurlijk, maar ik wil de naam toch wel graag voor de 30 weken vast hebben staan. Ik wil graag nog even zwanger aan de naam kunnen wennen. Plus dat ik ergens in mijn hoofd heb: stel nu dat hij veel te vroeg komt, dan wil ik niet dat hij een dag naamloos is.

Bij J. wisten we al voor de positieve test welke naam ze zou krijgen. Hebben toen ook nooit een jongensnaam gehad en uiteindelijk niet hoeven bedenken. Daar kunnen we dus ook niet op terug vallen.

Wij zijn rond de 30 week verandert van naam.
De naam die we hadden vond ik niet lekker bekken en gewoon niet leuk.

Bij D was ik ook niet tevreden over de jongetjes naam maar die hebben we gelukkig niet nodig gehad.

Aoi, welke naam zou dat anders zijn geweest?

Simon. Vond het ook lastig omdat de naam die hij nu heeft er teveel op lijkt om die naam evt ooit nog te kunnen gebruiken.

Mooi, dat zou ik ook kunnen kiezen

Zéér herkenbaar!
En het begint nu toch echt een beetje te kriebelen, ben morgen alweer 34 weken....

We hebben wel een naam die we allebei leuk vinden, toch heb ik niet het gevoel van 'dit is dé naam!'.
Nu is het meer zo van: 'dan maar die'.
Ik heb wel een ge-wel-di-ge naam, vind ik dan , maar die vind m'n vriend niks boehoee

Pfff, lastig hoor....

oooooh zo herkenbaar! DE naam is vergeven en tsja vind dan maar eens een naam die tipt aan DE naam . Hoe meer lijstjes ik doorneem hoe meer ik het niet weet. ALS ik een naam weet moet mijn man er ook nog achter staan, dus ook wij zijn er nog niet uit. Als ik me bedenkt dat over 7 weken al mag bevallen, wordt ik toch wel nerveus.

Aoi schreef:Simon. Vond het ook lastig omdat de naam die hij nu heeft er teveel op lijkt om die naam evt ooit nog te kunnen gebruiken.

Wij hebben dezelfde smaak!
Wij hadden Simon als optie voor als de tweede een jongen zou zijn. Al vonden we de combi R.ick en Simon wel erg lijken op het Volendamse duo.

Wij hebben ook tot het laatste moment getwijfeld. De naam die we hebben gekozen hadden we al jaren in ons hoofd. Echter had ik ineens niet meer het gevoel alsof het dé naam was. Uiteindelijk is het 'm toch geworden.

Is het een idee om te wachten met kiezen tot na de geboorte? Misschien als je je kindje ziet, dat je dan ineens weet welke naam bij hem/haar past.

dat zaten wij ook te denken, om tot dat moment te wachten. Maar ik ben zo bang dat ik het dan nóg niet weet, en wat moet je dan ??

Ik was over de naam van onze eerste heel zeker en vond ik super, en bij de tweede heb ik tot week 39 zitten twijfelen.. eigenlijk de hele zwangerschap. Terwijl ik die naam nu (stiekem) veel leuker vind en de naam van onze eerste nu soms zoiets heb van... vond ik dat nou zo'n bijzonder mooie naam toen???? haha zo kan het ook nog gaan! hopelijk kom je eruit of kom je ineens DE naam tegen:D succes!