Trots op jezelf.

Pompoen is gewoon een held

Leuk om te lezen waar jullie zoal trots op zijn. Ook knap dat ik hier dingen lees, die ik iemand niet na zou doen, vermoed ik. Heb echt lang nagedacht, maar ik kan serieus niet iets benoemen waarop ik echt trots ben. Dat is dus niet om zogenaamd zielig te gaan doen, maar dat ik na jarenlang studeren een keer m'n papiertjes heb gehaald, is voor mezelf eerder een vereiste geweest dan dat ik er trots op was. Heb namelijk te veel tijd lopen verkloten met zaken die ik op dat moment belangrijker vond. Dat ik alleen heb gereisd meerdere keren en op mezelf in het buitenland heb gewoond vind ik eerder een avontuur voor mezelf dan dat ik er trots op ben dat ik dat heb gedaan en dus sluit ik me bij Rood aan - trots als emotie vind ik moeilijk (te voelen).

Reva schreef:

Harrison schreef:Wat heb je voor kuttijd Fortissimo .

Zazou jij mag echt wel trots op jezelf zijn, je runt een huishouden met 3 kids. Volgens mij ben je een fantastische moeder en mag je daar met recht trots op zijn!.

Helemaal mee eens! En ik ben heel blij met Zazou

Lief van jullie Ik hoop gewoon dat er straks een goede diagnose, behandelplan en eventueel medicatie uitkomt waardoor ik de chaos weer kan overzien en die klote depressies gedag kan zeggen.

Maar ik ben ook blij met jou Reev

Rood schreef:

Pompoen schreef:Wat fijn Rood!! Is het nog heel pril (daten enzo) of hebben jullie een 'relatie'. Haha ik vind relatie ineens een heel stom woord...

Beetje tussenin. Het is officieel nog geen relatie, maar we gedragen ons wel zo, haha. Hij wil de tijd nemen – nou, als hij daar blij van wordt, best. Hij is toch te verliefd om er onderuit te kunnen.

Ik ben ook trots op jou. Vind dat ijzersterk bent, respect.

Thanx!

Ik heb net je topic gelezen, wahaha geweldig! Ik zat zelf onder een steen verliefd te zijn op een nog veel kleinere man, nog steeds trouwens dus ik heb het helemaal gemist.. Ik zou zeggen, size doesn't matter maar ik geloof dat het toch anders is als het je eigen vlees en bloed is .
Oh en je zou niet bang voor je familie moeten zijn hoor, ze reageren toch altijd anders dan je zelf verwacht. Moet je eens zien wat ik heb gedaan, ik kwam thuis met een veel te ouwe vent en ik dacht dat ze me zouden lynchen dus heb ik het een jaar verborgen gehouden. Tot mijn moeder me op de man af vroeg of ik een relatie met hem had, toen kon ik toch niet liegen. Nou toen bleek dat ze hem hartstikke aardig vonden én dat ze me nog nooit zo gelukkig hadden gezien. Mijn vader reageerde zelfs met een "Ja duh, wist ik toch al lang" op de aankondigen van mijn moeder dat we een relatie hadden... En zie hier, 11 jaar samen, 4 jaar gelukkig getrouwd en het mooiste kind van de hele wereld geproduceerd samen, wat wil een mens nog meer?

Eigenlijk ben ik nooit trots op mezelf, omdat ik nog nooit het gevoel heb gehad écht ergens hard mijn best voor gedaan te hebben. Het enige waar ik wel trots op ben, is als ik terug kijk waar ik zo'n 10 jaar geleden was en hoe ik mezelf uit een ontzettend diepe depressie geknokt heb. Er zijn mensen die over minder heel wat langer doen, dus van een meisje van 15/16 destijds vind ik het wel ontzettend knap van mezelf hoe ik dat gedaan heb.

Poeh.. trots op iets wat ik heb gedaan.. Ik kan tal van dingen opnoemen die een ander misschien niet heeft gedaan, maar om nu te zeggen.. ja, dáár ben ik trots op: dat heb ik niet zozeer. Dat paste gewoon bij mij en heb ik gedaan: zoals HBO + master opleiding gedaan, een jaar naar Amerika terwijl ik 16 was, etc etc.

Het enige dat ik me een beetje kan indenken is toch wel mijn hectische jaar dat ik vorig jaar heb gehad. Een scheiding, 3 maanden daarna mijn vader verloren, een onmogelijke, pijnlijke liefde later en ondanks al die tegenslagen ben ik toch iedere dag naar mijn werk gegaan. Heb mijn vriendenkring uitgebouwd, bestaande gehouden, heb ik getracht er nog steeds voor mijn omgeving te zijn en ben ik niet thuis komen te zitten in een depressie maar heb ik wel een andere 'ik' ontdekt. Maar of ik daar écht écht trots op ben. Dat is een moeilijke.. ik deed wat ik moest doen om erdoorheen te komen.
Soms was dat met een wat negatieve inslag, maar goed.. mijn wereld stond ook echt op z'n kop. Maar toch heb ik het volgehouden..

Nou als jij niet trots op jezelf ben Caro, dan ben ik het wel op je.

Ik ben wel trots op mezelf dat ik m'n eigen werk gecreëerd heb, m'n eigen bedrijf opgezet, iets ben gaan doen met m'n passie, en daar nu geld mee verdien. Hoe mooi is het om van je passie je beroep te maken en dat ook écht te doen?

Maar ik ben ook in tweestrijd omdat het (nog) niet genoeg is en ik me daarom eigenlijk meer constant waardeloos voel, terwijl ik wéét dat dat niet hoeft en dat het echt wel goed is, maar gevoelsmatig werkt dat nog niet zo.

Ik ben wel trots op mezelf. Ik weet waar ik vandaan ben gekomen en waar ik nu sta en dat maakt mij trots. Ik ben de afgelopen jaren enorm veranderd en veel sterker geworden en zet mezelf altijd op 1 tegenwoordig.

Capt'n Zero schreef:

Nou als jij niet trots op jezelf ben Caro, dan ben ik het wel op je.

Dit vind ik echt heel erg lief!! Dank!

Ik ben er al een poosje over na aan het denken maar ik weet het echt niet.
Ik vind niet dat ik iets echt heb bereikt of een hele moeilijke beslissing heb genomen.

Ik ben er trots op dat ik, ondanks de tegenslagen in mijn leven vorig jaar en mijn lichamelijke ongemakken, toch de energie en wilskracht gevonden heb om een hele tr.iathlon te volbrengen. Jammer is het alleen dat ik het nu allemaal niet meer zo bijzonder vind...terwijl dat het wel is.

Ik ben ook trots dat ik mijn master gehaald heb en als ik dan met kinderen werk, ik me helemaal in mijn element voel.

Ik ben heel trots op jou Caro! Jeetje, wat jij allemaal hebt moeten verstouwen vorig jaar.
Geldt ook voor Pompoen. Zo veel respect voor hoe je overeind bent gebleven de afgelopen maanden.

Ik ben best trots op hoe ik mijn zaken nu weer op orde heb. Eind 2011 waren de kleren die ik aan had, de enige dat ik nog had nadat mijn huis was afgebrand. Nu woon ik in mijn gekochte flatje, is het hier gezellig en heb ik weer wat persoonlijke spullen bij elkaar verzameld. Ik voel me weer thuis en (redelijk) veilig. De paniekaanvallen als ik een brandweerauto zie nemen af en eigenlijk ben ik gewoon best weer blij.

Zal ik jullie eens wat vertellen? Ik ben trots op jullie allemaal!

Zelf ben ik denk ik wel trots op het feit dat ik als Achterhoekse een paar jaar geleden helemaal in mn eentje naar het wilde westen ben verhuisd, waar ik niemand kende. Ik heb hier een leven opgebouwd en een huis gekocht, waar ik nog steeds erg blij mee ben! (vooral als er géén muizen rondlopen...) Verder ben ik ook wel blij dat ik de laatste tijd redelijk goed in mn vel zit en al jaren niet echt meer een depressie heb gehad (af en toe een dipje daargelaten).

Bliss - waarom ben je eigenlijk hierheen gekomen, wat was jouw keuze voor DH?

Pippa schreef:Bliss - waarom ben je eigenlijk hierheen gekomen, wat was jouw keuze voor DH?

Geen specifieke reden. Ik zat in een sleur en wilde weg, maar ik wilde eigenlijk naar Utrecht. Kon daar geen betaalbare woonruimte vinden en DH vond ik altijd ook al leuk (in 2005 zelfs een week op vakantie geweest ), dus toen ging ik hier maar wonen!

Ik ben trots dat ik ga voor wat ik echt wil en daarvoor al veel gezeik en gezeur heb doorstaan. Normaal gesproken was ik er allang mee gestopt. Ik wist niet dat ik die doorzettingsvermogen in mij had.

Poubelle schreef:Ik ben er al een poosje over na aan het denken maar ik weet het echt niet.
Ik vind niet dat ik iets echt heb bereikt of een hele moeilijke beslissing heb genomen.

Hier hetzelfde!

Ik ben trots op jullie!

Als je mij vraagt waarom ik trots ben op mezelf, heb ik de neiging om te zeggen: 'Ik ben niet trots op mezelf!'. Maar eigenlijk is dat onzin, want ik heb best veel bereikt. Stiekem ben ik wel trots dat ik mijn eetstoornis (zo goed als) heb overwonnen, dat ik alsnog de master kan doen die ik na de sporthogeschool had willen doen, als ik die af had kunnen maken (en dat ik ook vet goede cijfers haal), dat ik weer gedate (?) heb en dat ik probeer mannen weer te vertrouwen, dat ik een vriendschap heb verbroken, dat heeft me jarenlang tranen met tuiten gekost, maar nu ben ik écht blij!

Ik ben eigenlijk niet zo trots op mezelf. Vind ook niet dat ik iets heb (gedaan) om trots op te zijn.
Ja tuurlijk is het knap om in therapie te gaan, omdat het de foute kant opging. Maar niet trots. Ja we hebben net een mooi nieuw koophuis, maar trots? Er zijn steeds te veel tegens voor mijn gevoel. Ik heb niets bereikt in mijn leven qua studie, qua werk. Zou er graag achter komen wat ik kan en daar dan trots op zijn.

Oké, ik ben even wel heel trots... Mijn foto van 1 van de pups gaat nu al de wereld over. En ik kan hier heel slecht mee omgaan.

Hoezo kan je er slecht mee omgaan?

M_as, wat vervelend dat je dat zo ervaart. Leg je de lat op die manier niet onzettend hoog voor jezelf? Ik ben geen therapeut, maar is er geen manier om eerst de kleine prestaties en gebeurtenissen te waarderen? Althans, de dingen die jij benoemt zijn best indrukwekkend moet ik zeggen. Maar als je die dingen naast elkaar zet en leert waar je plezier in hebt, kom je er misschien ook wel achter waar je goed in bent, wat je wilt gaan doen..

Ik ben trots op het feit dat ik nu bezig ben met mij en mijn ontwikkeling. En stiekem ben ik er ook enorm trots op dat ik toch de koelkast wekelijks vol krijg met boodschappen.

Ik ben ook trots op mezelf. Doe naast mijn 36-urige werkweek een pittige HBO opleiding, zit nu in jaar 3 en ben al bezig met een vierdejaarsvak. Ik vind het pittig/zwaar, maar daarnaast ook heel leuk. En de een na de andere voldoende komt binnen, best knap vind ik het van mezelf!

Daarnaast heb nog een veel te druk sociaal leven en zeg ik veel te weinig nee, maar dit weekend heb ik alles afgezegd voor mijn studie. *trots*

Inderdaad erg knap Kexter!

MzCharlotte, ja ik leg de lat misschien wel te hoog. En vergelijk te veel met anderen waarschijnlijk. Het is wel erg lastig, want ik maak het mezelf zo wel erg moeilijk.

Ik ben trots dat ik ben begonnen met het loopschema 5-10km. Vorig jaar nooit gedacht dat ik dat ooit ging doen en nu kan ik zelfs zeggen dat et erg lekker gaat!