Ff van me afschrijven hoor!

Hello dames,

Ik ben nu bijna 23 weken zwanger en dus 20 juni uitgerekend. Een vriendin van ons was 30juni uitgerekend. Super leuk dus dat de kleine zo dicht bij elkaar zaten.

Afgelopen donderdag was ze nog bij me en heerlijk gepraat over de kwaaltjes etc. Vrijdag hoorde we dat haar vliezen gebroken waren en dat er een natuurlijke bevalling op gang werd gebracht.
Zaterdag ochtend is hun kindje levenloos geboren..

Heftig! iedereen in onze vriendengroep is dr kapot van en ik vond t zelf ook wat beangstigend. En alsof de kleine t wist, liet ze zich meteen voelen.
Nu weten we eigenlijk niet zozeer hier mee om te gaan..
Ze hebben naar iedereen laten weten even met rust gelaten willen worden. Logisch en daar hebben we zeker respect voor..

Alleen zit ik met t gevoel, dat ik bang ben dat als ik verder in mn zwangerschap zit en uiteindelijk de kleine geboren is hun dit altijd zullen associeren oid aan hun eigen kleine..
Wat ook logisch is..

Weet gewoon niet zo goed hoe hiermee om te gaan.. Want ik ben bang ze te kwetsen als ze me zien groeien of horen over de zwangerschap..

Nja moest t ook ff kwijt.. T is behoorlijk heftig en hakt dr flink in! T is echt oneerlijk!!
Hoe zouden jullie hier mee omgaan??

Jeetje wat heftig zeg!
Het enige wat je kan doen is je steun aanbieden. Ik zou ook niet weten hoe ik zou reageren maar het mag jouw geluk natuurlijk niet in de weg gaan staan. Je moet zelf wel blijven genieten van je zwangerschap he!!
Natuurlijk is het misschien verstandig niet teveel te vertellen over je eigen zwangerschap en over hoe je je kindje voelt en zo. Dat lijkt me best pijnlijk voor je vriendin...
Sterkte ermee meis!!

Jeetje, wat heftig zeg! En heel beangstigend ook.

Ik zou ze met rust laten voor nu, omdat ze dat aangegeven hebben en er verder voor hun zijn. Misschien kun je een kaart sturen, met dat je aan ze denkt en dat je er altijd voor ze zult zijn. En proberen niet (te) veel te praten over de zwangerschap, als je ze ziet of spreekt. En ik denk dat ze het echt wel moeilijk zullen vinden, maar dat ze voor jullie ook wel weer heel erg blij zullen zijn.

.

Wat vreselijk zeg! Lijkt me een hele moeilijke situatie om in te zitten. Voor hun helemaal, maar ook voor jou. Ik zou proberen om er zo open mogelijk over te praten, vraag aan ze wat ze willen, willen ze wel direct op kraamvisite komen of willen ze daarmee wachten tot ze dat zelf aan durven, wil ze wel betrokken worden in je zwangerschap of liever niet? Iedereen reageert daar anders op en je kunt niet voor haar invullen wat het beste is. Vraag haar gewoon en respecteer haar mening.

Wat vreselijk naar... Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet weet hoe je hier het beste mee om kunt gaan. Ik denk dat ik een lieve kaart zou schrijven. Je hebt dan toch wat van je laten horen. Helemaal niks laten weten zou ik in ieder geval nooit doen. Sterkte...

Ik lees nu pas de reactie van Dromertje. Ik ben het helemaal met haar eens. Probeer er zo open mogelijk met haar over te praten. Dat voorkomt ongemakkelijke situaties en ergernissen.

jeetje wat heftig. hier hebben we vorig jaar hetzelfde gehad in onze vriendengroep. 2 vrienden zouden 1 week na elkaar papa worden, en 1 daarvan heeft het kindje met 25 weken verloren....

ik zou je vriendin nu met rust laten, en daarna gewoon heel open en eerlijk tegen haar zijn over je angst. Zeg gewoon eerlijk dat je het begrijpt als ze het moeilijk vind om jouw zwangerschap wel te zien vorderen, en om jou straks met die kleine te zien. Spreek met elkaar af om eerlijk en open tegen elkaar te zijn hierover... zodat het geen nog zwaarder beladen iets gaat worden.

He bah, wat een naar verhaal!
Begrijpelijk dat jij je nu zo voelt, maar jij kan er natuurlijk niks aan doen dat het bij haar is misgegaan. Natuurlijk voelt het rot, en zij zullen bij jullie kindje steeds gaan denken dat hun kindje ook zo geweest zou zijn.
Zij moeten even door deze moeilijke periode, en ik snap wel dat ze even rust willen. Al is dat lastig natuurlijk, je wilt hen ook steunen.

Ik wens jullie heel veel sterkte!

Eens met Dromertje, sterkte!

Wow.. wat ben jij alweer ver! Gaat het goed?
Wat ontzettend vervelende situatie waarin jij nu zit! ik was met 2 schoonzussen tegelijk zwanger in 2007-2008 en was hier altijd bang voor.. gelukkig ging het bij ons alle 3 goed.
Nu heb ik pas n gezonde zoon gekregen en is er heel erg veel narigheid rondom ons heen, mensen die ernstig ziek zijn, overlijdens.. etc.. dat vind ik ook moeilijk.
Ik zou niet weten hoe ik zou doen, zou het er ook moeilijk mee hebben in jouw situatie. Ik heb 2 vriendinnen die heel veel moeite hebben zwanger te worden en ik was telkens in 1x zwanger. Dat vond ik al moeilijk! durfde bijna niet over de zwangerschap te praten laat staan dat ik me lullig voelde over mn dikke buik.
Ik weet niet wat ik zou doen. Maar sterkte dr mee! is niet niks! hoop dat je ondanks dit toch van je zwangerschap kunt gaan genieten.
En jullie krijgen een meisje? leuk hoor!

Het is voor jullie allebei erg heftig en oneerlijk. Ik zou haar vragen wat ze graag heeft.
Vragen of ze er graag bij betrokken wil worden, en vragen of ze het aan geeft dat het haar te veel wordt (dat je bijvoorbeeld 'te lang' er over praat in haar ogen).

Mijn vriendin en ik waren tegelijk zwanger, ja ik zeg het al, waren. We scheelden 2 weken in zwangerschap, ik heb een miskraam gehad. Afgelopen weekend heb ik het haar pas gezegd, ik had niet eerder de moed om het te zeggen.
Ik vond het uiteraard verschrikkelijk en oneerlijk voor mezelf, maar wou niet dat de band tussen ons veranderde. Ik heb haar dus ook gevraagd of ze alles wilde blijven delen met me, gewoon vrolijk en enthousiast wou blijven doen over de zwangerschap.
Ze gaf zelf al aan dat ze dat wel echt heel moeilijk vond en eigenlijk niet blij wou zijn in ons bijzijn. Maar ik heb een paar keer aangegeven dat we dat echt wel willen. (ik kon merken dat ze het moeilijk vond, we gingen naar de 9maandenbeurs, maar als ik enthousiast over een kinderwagen begon merkte ik dat ze het wel wat beter kon hebben. zo werkte het natuurlijk ook de andere kant op, als ik even helemaal depri op de beurs stond te kijken, trok ze mij er doorheen)
Ze mag ook informeren hoe het met mij gaat (dat vroeg ze of dat mocht), dat vind ik prima, maar ik kan er niet over praten dat vind ik te moeilijk, dat heb ik wel eerlijk aangegeven. Dus ze weet dat als ze echt een antwoord verwacht het geen vrolijk antwoord zal zijn. Maar daar zijn we vriendinnen voor, ik wil graag delen in haar vreugde en zij wil mij helpen met mijn verdriet.

Vraag het haar, zij kan het beste aangeven wat ze wil. Misschien vind ze het nu te moeilijk maar wil ze op een later tijdstip wel betrokken worden. Laat aan haar de keuze.

[quote="Dromertje"]Wat vreselijk zeg! Lijkt me een hele moeilijke situatie om in te zitten. Voor hun helemaal, maar ook voor jou. Ik zou proberen om er zo open mogelijk over te praten, vraag aan ze wat ze willen, willen ze wel direct op kraamvisite komen of willen ze daarmee wachten tot ze dat zelf aan durven, wil ze wel betrokken worden in je zwangerschap of liever niet? Iedereen reageert daar anders op en je kunt niet voor haar invullen wat het beste is. Vraag haar gewoon en respecteer haar mening.[/quote]

Helemaal mee eens! Je denk misschien in eerste instantie dat je bijvoorbeeld niks meer over zwangerschap kan zeggen of dat ze niet meer betrokken willen zijn bij jullie en je kindje, maar wie weet valt dat wel mee. Je kunt helaas niet in iemand zijn hoofd kijken..
Dus ik zou ze eerst even rust gunnen om met de eerste verwerking te beginnen en daarna voorzichtig vragen hoe ze tegen de situatie wat betreft jou en je zwangerschap aankijken. Wel heftig hoor, veel sterkte!

.

Iedereen ontzettend bedankt voor de tips..
T is gewoon heel moeilijk en ik kan idd niet in hun hoofd kijken.

Ze hadden zelf aangegeven dat als er vragen waren we bij de broer van hem terecht kunnen.
Mn vriend heeft m gesmst of het verstandig is om van de week even langs te gaan. Als ze daar behoefte aan hebben..
Dus dat horen we nog.. En als we daar heen gaan merken we vanzelf hoe het gaat en of er een opening is om er ope over te praten of dat dat nog te vroeg is..
Het gaat nu tenslotte om hun en dat we er voor hun zijn.. Dus moet even mn gevoel etc aan de kant schuiven en laten weten dat ik dr voor hun ben!

Maar nogmaals bedankt voor al jullie reacties.. Moeilijk zal t ergens altijd blijven..