Wanneer was je het zwanger zijn zat?

Wowwie Linda, je bent al bijna 38w! Wat gaat t snel!

Ik werd t zat op t moment dat mn bloeddruk te hoog bleek te zijn (36w) en ik 3x per week naar het ziekenhuis moest voor een ctg. Van de medicatie werd ik suf, duizelig en hield ik enorm veel vocht vast...

Teddyaapje schreef:Wowwie Linda, je bent al bijna 38w! Wat gaat t snel!

Ik werd t zat op t moment dat mn bloeddruk te hoog bleek te zijn (36w) en ik 3x per week naar het ziekenhuis moest voor een ctg. Van de medicatie werd ik suf, duizelig en hield ik enorm veel vocht vast...

Ik merk dat ik het nu ook wel zat ben, sinds de afgelopen werk eigenlijk. Inderdaad doordat mijn bloeddruk hoog is en ik me van de medicatie echt niet lekker voel. Aan de andere kant vind ik het nog steeds iets heel moois en had ik graag willen zien hoe mijn buik er met 40 weken uit zou zien. Maar nu hij toch geboren moet worden is het ook wel ok. Mijn lijf is het vooral zat geloof ik...

Bij beide was ik het 1 dag voor de bevalling helemaal zat (dat was met 40+6 en met 41+1). Dus als er ooit toch nog een derde komt dan weet ik dat ik de dag nadat ik het helemaal zat ben ga bevallen .

Bij 39w was ik het echt kotsbeu.

"Is het er al?"
"Wanneer beval je nu?"
"Niet te lang meer wachten, hoor!"

Na zo'n opmerkingen dacht ik echt: "Ik zal ze er even ter plaatse uitpersen, stelletje mongolen." Ik was altijd viesgezind als ze dat vroegen.

Snoes schreef:Helemaal niet, ik had gerust nog langer zwanger willen zijn.

+1

Ik ben het niet zat, maarrr zwanger zijn is echt niks voor mij
Waar ik wel behoorlijk zat van ben, is het maagzuur.
Pfff, verschrikkelijk! Heb al Gaviscon gehaald. Dat helpt gelukkig wel eventjes, maar een hele nacht red ik er niet op helaas...

Annie24 schreef:Niet; ik had serieus wbt de duur olifantendracht willen hebben

Dit, haha. Hij was er ook echt ineens. Had ik me niet op ingesteld.... Heb niet echt 'afscheid'kunnen nemen van mn buik

In het begin al snel omdat ik heel lang misselijk ben geweest en veel hb gespuugd. Toen dacht ik echt, waar ben ik aan begonnen?
De laatste weken was ik het aan de ene kant zat, omdat ik al een hele tijd niks meer kon door complicaties. Maar aan de andere kant vond ik het ook heerlijk dat getrappel.

Maar heel even, rond de 17weken, toen ik niet eens kon staan of lopen van de bandenpijn. Dit was maar van korte duur en voor de rest kon ik er geen genoeg van krijgen Rond de 39weken kreeg ik wel de kriebels, wilde heel graag thuis natuurlijk bevallen en de verloskundige begon toen over wat als ze niet uit zichzelf kwam, toen mocht ze wel komen van me, maar echt zat ben ik het nooit geweest

Bij D was ik meer nieuwschierig naar wat er komen ging. Voor de van week 38-40 was ik het zat omdat ik zo moe was en na 40 week had ik energie voor 10 en kon ik nog wel even zwanger zijn.

Bij J heb ik de hele het niet leuk gevonden, bang om hem te verliezen door een vorige mk, depressie en niet durfen genieten dus zijn zwangerschap was ik al heel snel zat.

Het speelt hier trouwens ook een grote rol dat dit hoogstwaarschijnlijk de laatste zwangerschap zal zijn. Ik word nu al een beetje verdrietig dat ik nooit meer in m'n leven zwanger zal zijn, zo'n raar idee... Ik kan daar echt emo van worden.

Supertalentje schreef:Ik ben het allang zat. Deze zwangerschap valt me zoveel zwaarder dan de eerste en ik ben stiknieuwsgierig naar nieuwe baby!

Dit dus.

Lichamelijk valt het allemaal wel mee, mentaal valt het een stuk zwaarder. Ben de afgelopen jaren zo veel zwanger geweest, dat ik daar inmiddels wel een beetje klaar mee ben. Vind het wel gezellig hoor, af en toe zo'n schop, maar ik kan er verder weinig mee.

Toen ik cholestase kreeg, bij allebei heel vroeg in de zwangerschap en ook heel heel veel last van gehad. Dus al vanaf 20weken. heb er nooit echt van genoten.

Ik was het met 41 weken nog niet zat. Ik was wel ontzettend nieuwsgierig naar de bevalling en ons kindje en ik wilde graag dat hij zou komen, maar niet omdat ik het zwanger zijn zat was.

Jasmine schreef:

Supertalentje schreef:Ik ben het allang zat. Deze zwangerschap valt me zoveel zwaarder dan de eerste en ik ben stiknieuwsgierig naar nieuwe baby!

Dit dus.

Lichamelijk valt het allemaal wel mee, mentaal valt het een stuk zwaarder. Ben de afgelopen jaren zo veel zwanger geweest, dat ik daar inmiddels wel een beetje klaar mee ben. Vind het wel gezellig hoor, af en toe zo'n schop, maar ik kan er verder weinig mee.

Ach Jasmine, ik vind het rot om te lezen... Dikke knuffel!

Bij R ben ik het geen seconde zat geweest. Nu bij N wel meer maar niet omdat ik klachten oid had maar ik was meer klaar met het gezeur vd mensen om mij heen
Iedere keer, hoe goed bedoeld ook, dat gebel of ze er al was...ik was daar zo klaar mee. Ook verveelde ik me dood dus die dingen maakten dat ik het deze keer wel meer beu was. Maar dat is hier niemand ontgaan


Ik vond zwanger zijn op zich heerlijk.