Geen nee kunnen zeggen

Vrijdagavond was het weer zover, er stonden van die mannen van Cordaid bij me op de stoep. Watje als ik ben, durf ik dat soort mensen nooit af te wimpelen en dus sta ik weer ingeschreven voor een maandelijkse donatie. Nu moet ik dus weer gaan bellen dat ik toch van gedachten veranderd ben.
Het is zo lastig, ik durf gewoon geen nee te zeggen. Zodra iemand mij 'in persoon' (dus niet via de telefoon) iets vraagt, zeg ik altijd ja. Omdat ik anderen niet teleur wil stellen, of omdat ik gewoon niet durf. Hoe kom ik hiervan af?

Met jezelf afspreken dat je dat niet doet.

Ik koop/bestel/doneer níets op straat of aan de deur. Ik loop op straat omdat ik ergens heen ga, ik ben thuis omdat ik daar wil zijn. Ik vraag niet om mensen die mij aanbiedingeb komen doen, wegwezen dus, ze storen me in wat ik aan het doen was.

Je kunt het beste het gesprek zo kort mogelijk houden. Direct zeggen 'nee, geen belangstelling.' Dan vragen ze meestal door, en dan zeg je vriendelijk 'Ik zei nee.'

Nouja, ik heb hier dus totaal geen moeite mee. Het scheelt ook dat ik mezelf voorhou dat ze hun werk uitvoeren, het is dan ook niet persoonlijk allemaal.

Je hoeft niet direct nee te zeggen, maar je kunt ook aangeven dat je niet direct wilt beslissen, of dat je zelf zou willen bepalen wanneer je doneert o.i.d. Je lijkt me trouwens helemaal geen type die geen nee kan zeggen op het forum.

Urban Naked schreef:Met jezelf afspreken dat je dat niet doet.

Ik koop/bestel/doneer níets op straat of aan de deur. Ik loop op straat omdat ik ergens heen ga, ik ben thuis omdat ik daar wil zijn. Ik vraag niet om mensen die mij aanbiedingeb komen doen, wegwezen dus, ze storen me in wat ik aan het doen was.

Je kunt het beste het gesprek zo kort mogelijk houden. Direct zeggen 'nee, geen belangstelling.' Dan vragen ze meestal door, en dan zeg je vriendelijk 'Ik zei nee.'

Nouja, ik heb hier dus totaal geen moeite mee. Het scheelt ook dat ik mezelf voorhou dat ze hun werk uitvoeren, het is dan ook niet persoonlijk allemaal.

Zo doe ik het ook.
Ze komen meestal ook op van die ongelukkige tijden. Logisch want met etenstijd zijn de meeste mensen thuis maar ik heb daar zo'n hekel aan.
Als ik ergens aan wil doneren zoek ik zelf de betreffende instanties wel uit. Op een tijd dat het mij uitkomt.

Een tijdje geleden stond er ook iemand van zo'n noodhulporganisatie aan de deur en toen heb ik inderdaad zoals Urban Naked zei gewoon gezegd dat ik geen belangstelling heb, toen was ik ook echt heel trots op mezelf. Maar vrijdag stonden ze met twee man sterk aan de deur, om kwart over negen 's avonds. Ik was helemaal overrompeld en die man die het woord deed (het was een betaalde sponsorwerver of hoe dat ook heet) was zo goed, ik kreeg niet eens de kans om nee te zeggen. Hij zei dan bijvoorbeeld: In Bangladesh is niet zo'n luchtalarm als hier in Nederland, en dankzij onze steun hebben we daar een heel simpel systeem kunnen ontwikkelen dat er een man met een megafoon op de fiets door de straten rijdt. Dankzij dat systeem zijn er bij de afgelopen overstroming geen doden gevallen, dat is toch prachtig!? En dat verdient toch steun? En toen kon ik niet anders dan heel suf ja knikken. Echt vreselijk, ik voelde me totaal overdonderd door die vent.

Erkennen dat ze inderdaad prachtig werk doen (is ook gewoon zo, vind ik), maar aangeven dat jíj niet nu op dit moment wil beslissen of en hoeveel je per maand wilt geven. Dat je dit in eigen hand wilt houden.

Ik vind dat soort instanties de laatste tijd ook steeds opdringer worden. Kijk, ik begrijp dat er geld nodig is maar soms vind ik het echt heel vervelend worden.

Wat is ook zo vervelend vind is die reclame van dat meisje, die vind ik zo verdrietig.. Zij is echt heel ondervoed en ongezond. Jullie kennen die reclame vast wel. En dan komt die voice-over "Malia kan er ook niets aan doen dat u al vaker dit soort reclames heeft gezien." Dan voel ik me super schuldig meteen daarna natuurlijk. Het werkt iig wel.

Misschien kan je anders sowieso een sticker op de deur plakken dat je geen collectes etc wilt, dan scheelt dat ook al:
http://www.geencollectesticker.nl/neegeencollectestickers.html

En verder geef ik dat soort mensen nooit een kans om hun verhaal te doen, zodat ik me ook niet schuldig hoef te voelen om dan alsnog nee te zeggen. Dus gelijk al afkappen, scheelt echt enorm!
Overigens geef ik wel aan de meeste collectes, maar mensen die voor maandelijke donaties etc komen, die wimpel ik wel af.

Hoe meer ze er op in spelen, hoe irritanter ik het vind. Mensen met collectes geef ik altijd wel wat, maar van die donateurs voor maandelijkse donaties geef ik niks. Zo'n sticker is inderdaad een goed idee.

Ik ben het met UN eens.

Als ik thuis ben of als ik op straat loop, wil ik niet gestoord worden voor dat soort dingen. Tegenwoordig worden we ook weer veel gebeld. Ik geef aan geen interesse te hebben en ze blijven doorgaan. Ik word daar dan zo moe van en geef nogmaals aan geen interesse te hebben en hang dan maar op.

Ik vind het ook moeilijk om nee te zeggen als dat soort mensen bij mij aan de deur komen. Het helpt bij mij altijd om tegen die mensen te zeggen dat ik al enkele goede doelen steun en dat ik hen in gedachte houd als ik ooit van goed doel switch.

Ik vind dat soms ook lastig, meestal zeg ik dat ik geen interesse heb en loop ik door. Ik kan me voorstellen dat als ze bij je aan de deur staan, dat dat veel lastiger is. Als je het echt heel lastig vindt om nee te zeggen, kun je altijd nog zeggen dat je het een heel goed doel vindt, maar dat je er nog even over wilt nadenken. Of zoals Zonnetje het doet, dat vind ik ook wel een goede.

Ik kan in sommige situaties geen nee zeggen. Maar met al die fondsen waarmee je ze soms lastigvallen ben ik heel erg duidelijk met mijn nee zeggen.

SoGood schreef:Ik vind dat soort instanties de laatste tijd ook steeds opdringer worden. Kijk, ik begrijp dat er geld nodig is maar soms vind ik het echt heel vervelend worden.

Wat is ook zo vervelend vind is die reclame van dat meisje, die vind ik zo verdrietig.. Zij is echt heel ondervoed en ongezond. Jullie kennen die reclame vast wel. En dan komt die voice-over "Malia kan er ook niets aan doen dat u al vaker dit soort reclames heeft gezien." Dan voel ik me super schuldig meteen daarna natuurlijk. Het werkt iig wel.

Inderdaad, dat soort reclames geven mij gelijk een rotgevoel. Maar het is waar, natuurlijk is het waar. Ik krijg daar echt onmiddellijk gewetenswroeging van. Om mijn cognitieve dissonantie te verminderen, heb ik mezelf verplicht om zodra ik een baan heb, minimaal 10 euro per maand te gaan doneren.

Ik zeg tegen zulke mensen altijd eerlijk dat ik het verschrikkelijk vind hoe die kinderen leven, dat het vreselijk oneerlijk is en dat zij goed werk doen, maar dat ik nu het geld niet heb. En ik zeg dan ook dat ik ga doneren zodra ik een baan heb. Meestal zijn het zelf ook studenten, dus zij begrijpen dat wel.

Bij dat soort goede doelen heb ik juist nooit moeite om nee te zeggen. Ik vraag me altijd af hoeveel er daadwerkelijk bij die arme mensen of zielige dieren terecht komt. Die mensen die dat aan komen smeren verdienen er meestal aan, de mensen die de organisatie hebben verdienen er vaak dik aan. Dan doneer ik liever aan iets kleins waarvan ik zeker weet dat het geld goed echt bij die mensen terecht komt.
Ik zeg dus nee sorry, en als ze door blijven drammen zeg ik, ik zei nee, succes verder.

Hier komen ze gelukkig nooit aan de deur, maar ze staan wel regelmatig op straat. Ik zie dat altijd als een mooi leermoment om te oefenen met nee zeggen. Maak dus vaak wel een vriendelijk praatje met ze, zeg dat het inderdaad prachtig is wat ze allemaal doen. En vervolgens zeg ik dat ik er nog over na wil denken en hun website wel weet te vinden als ik toch donateur wil worden.

Maar ik blijf het ook lastig vinden.

Dat vind ik een misvatting Starla. In de organisatie waar ik werkte werd elke cent afgewogen en een goede organisatie stelt ook een jaarverslag beschikbaar. Voor personeelsevenementen werden benodigdheden zoveel mogelijk gesponsord of zelf betaalt door personeel. In de organisatie waar ik werkte, waren de salarissen niet meer dan 1% van het totaal. Een goede organisatie heeft waarschijnlijk dit soort informatie ook in een Q&A beschikbaar voor sponsorwervers.

Ik kan eigenlijk altijd wel nee zeggen tegen mensen aan de deur, maar vind het wel vervelend dat die mensen geen genoegen nemen met nee. Ik heb nu zo'n sticker bij de voordeur geplakt, dus hoeven ze ook niet meer aan te bellen. Al doen ze dit gewoon, maar dan wijs ik gewoon even naar de sticker en probeer ik duidelijk te zijn dat ik hier niet van gediend ben.
Nee zeggen in andere situaties vind ik lastiger zoals met vrienden en familie, heb soms het idee dat we geleefd worden en hebben nu samen hier afspraken over gemaakt. In de praktijk blijkt het toch voor ons beide lastig te zijn nee te zeggen en ons vooral niet te verantwoorden als we nee zeggen. Hoop dat ik hier toch wat assertiever in kan worden het aankomende jaar dus een mooi leerdoel.

_Liv schreef:Ik ben het met UN eens.

Als ik thuis ben of als ik op straat loop, wil ik niet gestoord worden voor dat soort dingen. Tegenwoordig worden we ook weer veel gebeld. Ik geef aan geen interesse te hebben en ze blijven doorgaan. Ik word daar dan zo moe van en geef nogmaals aan geen interesse te hebben en hang dan maar op.

Daarom sta ik ingeschreven bij het bel-me-niet register. Met mijn vaste lijn + mobiele nummer. Ik ben 1 x gebeld en gelijk aangegeven dat ik ingeschreven stond in het bel-me-niet register en ze maakten gelijk excuses en hingen op. Ideaal.
Ik geef ook altijd aan collectes aan de deur, maar niet maandelijks. Dat wil ik zelf beslissen en ik kan tegenwoordig heel goed nee zeggen. Vroeger kon ik dat ook niet, maar het gaat steeds beter.

Gewoon zo kort mogelijk houden, ik krijg ook veel mensen aan de deur, voor goede doelen, energie en andere verkopers. Ik laat ze gewoon niet beginnen met hun praatje, zodracze zeggen ' ik ben Pietje van .... En...' Onderbreek ik ze, wel vriendelijk, met 'sorry, geen belangstelling, veel succes en een fijne dag verder'. Als ze dan nog een poging doen herhaal ik alleen dat ' nee, een fijne dag verder, tot ziens' en lach ik eens lief en doe de deur dicht. Ik doe echt niet onbeleefd, maar ik ga geen verkooppraatjes staan aanhoren aan mijn eigen deur, dus ik laat ze niet eens beginnen. Meestal hoor ik niet eens waar ze van zijn, zolang ik niemand heb uitgenodigd hoef ik niet te horen waar ze van zijn. Telefonisch werkt het hetzelfde.

Artemis schreef:Gewoon zo kort mogelijk houden, ik krijg ook veel mensen aan de deur, voor goede doelen, energie en andere verkopers. Ik laat ze gewoon niet beginnen met hun praatje, zodracze zeggen ' ik ben Pietje van .... En...' Onderbreek ik ze, wel vriendelijk, met 'sorry, geen belangstelling, veel succes en een fijne dag verder'. Als ze dan nog een poging doen herhaal ik alleen dat ' nee, een fijne dag verder, tot ziens' en lach ik eens lief en doe de deur dicht. Ik doe echt niet onbeleefd, maar ik ga geen verkooppraatjes staan aanhoren aan mijn eigen deur, dus ik laat ze niet eens beginnen. Meestal hoor ik niet eens waar ze van zijn, zolang ik niemand heb uitgenodigd hoef ik niet te horen waar ze van zijn. Telefonisch werkt het hetzelfde.

Zo ga ik het voortaan doen, ik vond het onbeleefd, maar het 'overkomt' me steeds vaker dat er een half uur een Jehova aan de deur staat of om duidelijk te maken dat ik ondanks alle voordelen echt niet wil overstappen qua energie (dat laatste lukte me niet, heb de volgende dag een aangetekende brief gestuurd, gemailed en gebeld, als de dood dat ik er aan vast zat ;( Ik ben laatst wel donateur geworden van Kika, sta ik met volle tassen op het winkelcentrum met zoon, zie dan maar eens 'nee' te zeggen (ben overigens nog steeds lid, ga het ook niet opzeggen, maar voelde me wel ergens voor het blok gezet)

Wij hebben ook zo'n sticker op de deur (geen colportatie, wél collectebussen) en sindsdien is er niemand meer geweest. Scheelt veel ergernis. Overigens kon ik wel nee zeggen, maar het is toch irritant.

Ik kan gelukkig tegenwoordig wel goed nee zeggen maar dat was in het verleden wel anders. Zo ben ik in het verleden lid geworden van Greenpeace en Amnesty International en heeft de ECI mij een abonnement aangesmeerd.

Ik kan gelukkig ook goed 'nee' zeggen in dit soort gevallen, maar sommige collectanten in het winkelcentrum zijn wel onwijs irritant.
Ik was laatst samen met mijn vriend ergens aan het winkelen, toen er dus weer eentje stond. Na aangegeven te hebben dat we geen interesse en zin hadden, bleef hij ons maar achterna lopen. We zijn toen richting een winkel gelopen (daar moesten we sowieso heen) en die jongen liep ons gewoon achterna! Mijn vriend zei toen ook: 'Ga je nu ook nog met ons de winkel in? Laat ons met rust!'. En het dan gek vinden dat we niet lid willen worden.. Wat een schijtirritant ventje was dat.