Omgaan met spanningen/angst/paniek.

Ik ben een vluchtdier Als ik ergens spanning of angsten voor voel, ren ik er het liefste voor weg. Sommige dingen kom ik alleen niet onderuit. Zoals naar de tandarts gaan, ik kan hier zoveel angst voor voelen, dat het omslaat in paniek. Het lukt me dan niet om weer rustig te worden en te ontspannen. Uiteindelijk is de situatie zo, dat ik niet meer bang ben voor de tandarts, maar meer voor de paniek. Aangezien ik er dan zo mee bezig ben, slaat de paniek ook toe.
Met werkoverleg heb ik deze paniek ook. Als ze met de vragenronde bezig zijn en bij iedereen langs gaan, dan loopt de spanning ontzettend hoog op. Omdat ik dan wat moet gaan zeggen in de groep, en iedereen naar me kijkt. Het is zelfs zo erg, dat ik niet eens naar werkoverleg durf te gaan.
Met conflict situaties met familie of andere mensen ben ik ook zo. Het liefste ontwijk ik de hele situatie, omdat ik het vreselijk moeilijk vind om voor mezelf op te komen op dat moment. Dit uit zich dan ook weer in lichamelijke spanningen. Terwijl als ik gewoon mijn mannetje sta, de situatie veel beter word. Aangezien ik de angst/spanning dan om zet in iets goed, namelijk voor mezelf op komen.
Het is een poosje zo geweest dat ik niet eens meer de straat op drufde, en al helemaal niet naar een drukke winkelstraat. Dit heb ik gelukkig wel overwonnen. Maar nu de rest nog...
Iemand misschien tips of adviezen?

Ja, ik herken dat. Dat noemen ze anticipatieangst. Ik heb er zelf ook erg last van, iets wat me heel veel energie kost. Ik ga binnenkort praten met een psycholoog want met m'n nieuwe studie is het bijna niet te doen. Er zijn zoveel nieuwe situaties die zich voor doen. Wel kan ik je zeggen dat je vooral geen dingen moet laten. Dat klinkt misschien heel makkelijk, maar zodra je het uit de weg gaat maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker. Wat ik doe om rustig te blijven op dat moment zijn ademhalingsoefeningen. Ik adem 1 sec in, 2 uit, 3 in, 4 uit. Tot de 10. Ook vraag ik mezelf altijd af wat het ergste is dat er zou kunnen gebeuren. Beetje relativeren dus. En als laatste, als ik echt een paniekaanval kom opkomen, span ik al m'n spieren in m'n lichaam heel kort en stevig aan, om ze vervolgens los te laten. Op youtube staat daar wel een filmpje van met uitleg.