Hoe ging jij om met de pijn tijdens de weeen?

Ella schreef:

Manderijn schreef:

Ella schreef:Waarschijnlijk ben ik 1 van de weinige maar ik vond het goed te doen. Had veel aan puffen en een kruik in mijn rug.

Zei vd week nog tegen mijn man ik beval nog liever dan dat ik naar de tandarts ga (.moet nog steeds een gaatje laten vullen

Ik zeg ook altijd tegen de tandarts; Ik beval liever Gatsie altijd die enge prikken en dat gepor en geschraap...

haha ben ik niet de enige ;-)

Ik vond de weeen ook goed te doen. De eerste 3-4 cm had ik lichte weeen. Daarna wel wat sterker maar vond het overgeven erger. Tijdens de persweeen viel ik tussendoor 'weg'. Ik was ook binnen 7 uur bevallen (ik tel vanaf de eerste echte wee, niet die lichte). Als ik verhalen lees over 18-24 uur weeen dan denk ik wel: phff petje af! Want het was ook weer niet een van de fijnste dingen

Bij D. Zat ik het liefst op mijn hurken tijdens een wee, op het laatst zat ik op mijn ellebogen en knieën.

Bij J. Heb ik maar een half uurtje pijn gehad en toen lag ik met mijn hoofd op de bovenbenen van mijn man en op mijn knieën. De laatste 10 min zat ik op de baarkruk.

ik had echt het beeld in mijn hoofd van een wee komt, bereikt zijn hoogtepunt en zwakt dan weer af. ik had bedacht dat het was als een soort golf in zee. ik probeerde me dus constant voor te stellen dat ik op het strand lag, maar helaas het hielp niet echt. ik heb constant gepuft, in mijn mans hand geknepen en op het laatst gegild dat ik het echt niet meer trok toen kon ik ze niet meer weg puffen en begon ik te hyperventileren.

De eerste 4 uur weeën vond ik goed te doen, ik heb wat rondgelopen, gedouched, op bed gehangen. Ik heb toen zelfs tegen mijn vriend gezegd dat hij nog wel even mocht gamen, want samen wachten tot er meer zou gaan gebeuren had toch geen zin.
Daarna gingen we naar het ZH, waar ik 3 uur lang in een rugweeënstorm heb gezeten. Ik heb verschillende houdingen geprobeerd aan te nemen en het duurde even voordat ik de juiste had gevonden. Ik heb eerst over het bed gehangen terwijl de KV in mijn rug duwde, daarna heb ik op mijn zij op bed gelegen. Ik was heel erg in mezelf gekeerd en probeerde me niet op de pijn te focussen. Zo was het wel te doen tot ik het op een gegeven moment niet meer trok en toen bleek ik al op 9 cm te zitten.

De eerste zes cm. was ik thuis en heb ik van alles lopen doen; opruimen, spelletjes doen met vriend, douchen. Daarna naar het ziekenhuis en tussen de weeën door gekletst met vriend en vk. Als de wee er was gewoon rustig blijven door ademen. Volgens mij werkt dat stofje bij mij ook goed want ik was overdreven rustig.

Ik weet alleen nog dat ik heel erg in mezelf gekeerd was, doodstil, wilde alleen maar stilte en keek samen met mijn man naar de ctg waar de weeën op te zien waren. Niks geen gegil ofzo. Ik ging ook binnen 2 uur van niks naar 10 cm ontsluiting.

Ik zat twee minuten nadat mijn vliezen braken meteen vol in de weeën. Kon nog net met moeite van de wc terug naar bed en daar ben ik gebleven totdat hij geboren werd. Ik had zoveel pijn, geen haar op m'n hoofd die eraan dacht rond te lopen of te staan. Heb totdat ik mocht gaan persen op m'n zij gelegen. Ik kon amper meer praten, dus dat probeerde ik ook maar niet, heb 4 uur stil in bed gelegen met m'n ogen dicht. Het eerste half uur dacht ik nog wel echt 'au au', maar daarna had ik al vrij snel een soort mantra in m'n hoofd; tijdens elke wee dacht ik 'dichter bij *naam zoon*, dichterbij *naam zoon*, ...) en tussen de weeën door herhaalde ik elke keer het refrein van Het regent zonnestralen van Acda en de Munnik:

Oh oh oh, even rustig ademhalen,
oh oh oh, lijkt of het regent als altijd,
maar het regent, en het regent zonnestralen.

Was wel erg toepasselijk achteraf en ben blij dat dat liedje in me opkwam, heeft me heerlijk rustig gehouden de hele tijd.

Bij de 1e ben ik thuis bevallen, toen heb ik wel een poos onder de douche gestaan, maar soms moest ik de douche uit zetten en helemaal in een gedoken tegen de douchewand aanleunen van de pijn. Daarna heb ik nog op bed zitten wiebelen dat het zo'n pijn deed en vrij snel daarna kwamen de persweeën.

Bij de 2e was ik in het ziekenhuis en zat ik aan de ctg. Vond het minder fijn dat er draadjes vanonder uitkwamen want ik was bang dat, doordat ik zat, het verkeerd ging met die draad(jes?).
Ik heb toen wel gezeten, en als er weer een pijnlijke wee kwam (echt die weeën voor het laatste beetje ontsluiting), ging ik heel hard op 1 arm leunen waardoor er weer pijn kwam in mijn pols. Dat hielp mij. Overigens had ik ook rugweeën, mijn man hield een kruik (van het ziekenhuis) tegen mijn rug op die pijnlijk plek. Misschien had ik zelfs zittend willen bevallen, dit leek minder pijnlijk dan toen ik ging liggen om mijn broek snel uit te doen (had ineens persweeën, ze is ook gelijk in de perswee geboren toen ik mocht persen).

Ik vond het heel fijn om in bad te liggen (lang leve het ziekenhuis waar ik beviel ; thuis hebben we geen bad), daar kon ik me redelijk goed ontspannen. Het eerste gedeelte lag ik op bed, en vond dat toen ook goed te doen. Alleen het laatste gedeelte vond ik echt heel zwaar. Ik moest op mijn zij blijven liggen in de hoop dat T nog zou draaien (ze lag met haar gezicht naar opzij geloof ik).

Liggend op bed, heb het maar over me heen laten komen. In het ziekenhuis bij Pepijn had ik wel heel veel steun aan zo'n leuning aan het bed, daar kon ik dan veel kracht opzetten als er een wee aankwam. De laatste pijnlijke weeen heb ik wel geschreeuwd hoor.

Ik liep al enkele weken met 2 cm ontsluitingen en op de dag van de inleiding ging van ik van 2 naar 4 cm. Bij de 1e bevalling kreeg ik toen een ruggenprik en daarna hard ik alleen maar harde buiken, zo voelde het. Maar door de ruggenprik wist ik in het begin niet echt waar ik heen moest persen..dat was wel raar.
Bij de 2e ging het precies zo tot de 4cm en toen ging het van 4 naar 7, even plassen tussendoor en hop zat ik op 10cm en kreeg gelijk persdrang en gelijk ook geperst...dus dat was wel even pittig..maar nog steeds niet heel heftig..
Alleen toen die naweeen bij de 2e.....pfffffffffff..................

Zazou schreef:Ik heb tijdens de weeen van Lise nog een pizza gegeten, toen de VK kwam moest ze zo lachen. Ze zei, die gaat er wel uitkomen, ik zei ook, boeit me niks, ik heb honger en hij is er inderdaad uitgekomen! Maar was wel lekker!

Haha, ik heb ook nog pizza gegeten, en die is er ook weer uitgekomen. Maar wat je zegt, hij was wel lekker!
Verder was ik (thuis) erg goede vrienden met de deurpost, de meeste weeen heb ik daar weggezucht. Zitten of liggen vond ik vreselijk, dus toen ik later in het ziekenhuis aan de ctg lag vond ik dat geen succes...

Rustig gebleven, in mezelf gekeerd, puffen en bleef best beleefd naar iedereen.... heb zelfs nog sorry gezegd, ben 1 x van het bed geweest op de po stoel maar dat ging niet dus hup weer terug in bed, maar man... had echt wel pijn, ondanks dat ik zonder ruggenprik ben bevallen, wel met een tangverlossing die niks hielp en 3 keer vacuum pomp.... en een knip...
Oja, moest ook nog spugen tijdens de weeen... minder maar daardoor voelde ik de pijn ook weer minder...

Ik kon er redelijk goed mee omgaan. Toen we nog thuis waren heeft mijn vriend een warme kruik tegen mijn rug gehouden tijdens een wee. Ik probeerde tussendoor nog zoveel mogelijk rond te lopen. Toen we uiteindelijk in het ziekenhuis waren moest ik aan de ctg en dus liggen, vreselijk! Heb wel de hele tijd op mijn zij gelegen. Ik bleef wel tussendoor nog gezellig kletsen/lachen met de vroedvrouw en met mijn vriend.

Ik had de geboortetens. Die raad ik echt iedereen aan ! Tot mijn. Persweeen heb ik daar mezelf heel wat pijn mee kunnen besparen.