Hoe ging jij om met de pijn tijdens de weeen?

De bevalling komt er weer aan en ik weet door de vorige keer nog wel dat het goed pijn deed en ik zat me af te vragen hoe andere mensen eigenlijk omgaan met die pijn. Wat werkte voor jou? Douchen, puffen of juist afleiding zoeken?

Ik ging er slecht mee om, ging helemaal door het lint
De eerste uren ging het me nog wel redelijk af maar toen ik al een paar uur in het ziekenhuis was werd het me echt te zwaar en weigerde ik ook echt nog te luisteren. De zuster stond de hele tijd langs me uit te leggen hoe ik moest ademen en zuchten maar ik was echt zo pissig dat ik niks meer deed dan gillen, heel hard gillen (uren lang tot ik een ruggenprik kreeg).

op bed liggen vond ik het verschrikkelijkste (maar dat moest wel vaak en lang ivm de ctg). Douchen en lopen waren beter uit te houden.

Ik vond douchen en rondlopen heerlijk.

Niet. Geconcentreerd blijven en hopen dat de 10cm snel in zicht kwam

Heb nog 1 wee op zo'n skippybal gezeten....stom ding, hielp niets
Ik lag continu op bed, ging het beste.

Niet, had geen tijd voor al die dingen, kon alleen maar afvragen of m'n man wel op tijd is en er aan denken uit ademen, geen druk zetten en klagen dat ik het niet kon houden en het er van boven en onder uit kwam :-).

De eerste keer was vreselijk, rugweeen en ik moest op m'n rug blijven liggen. Ik heb liggen puffen als een gek en aan m'n man z'n nek gehangen.
De tweede keer had ik ook rugweeen maar toen lag ik op m'n zij met m'n benen een beetje opgetrokken te puffen terwijl de verloskundige in m'n rug duwde. Toen was het echt goed te doen.

Ik geloof dat de oxytocineproductie wel goed zit bij mij. Ik was een soort van high en dat heeft me door de bevalling heen gesleept

Verder hielp het om rustig op één plek te blijven, me te concentreren op mijn ademhaling (niet puffen, maar geconcentreerd ademhalen) en verder niet teveel aan mijn hoofd te hebben.

knijpen in de handen van mijn man, puffen en geconcentreerd zijn op een buikademing. De tweede keer kon ik me met mijn tenen afzetten op de bodem van het bevalbad tot ik kramp kreeg en gek genoeg was dat heel fijn tijdens een flinke wee.

Filoria: ik denk dat je endorfine bedoelt, oxytocine zorgt voor de weeën, endorfine voor het 'high' worden en pijnstilling. De endorfine-aanmaak was bij mij ook meer dan goed, ik viel zelfs tussen de laatste weeën in slaap.

Bij mijn dochter had ik erg pijnlijke weeen, douchen hielp me de eerste 1,5 uur goed en daarna ben ik op bed op mijn zij gaan liggen en heb ze met mijn ogen dicht weg liggen puffen.
Bij mijn zoon heb ik niet veel echt hele pijnlijke weeen gehad, vlak voor het persen lag ik nog gewoon op bed te kletsen met mijn man en de verloskundige.

Filoria schreef:Ik geloof dat de oxytocineproductie wel goed zit bij mij. Ik was een soort van high en dat heeft me door de bevalling heen gesleept

Dat had ik de eerste keer ook! Endorfine dan....Ik vroeg zelfs wat dat was wat ze op mij legde....mijn zoon dus

Tweede keer was dat stofje nergens te bekennen

Rejoy. schreef:Filoria: ik denk dat je endorfine bedoelt, oxytocine zorgt voor de weeën, endorfine voor het 'high' worden en pijnstilling. De endorfine-aanmaak was bij mij ook meer dan goed, ik viel zelfs tussen de laatste weeën in slaap.

Dank, weer wat geleerd Ik dutte inderdaad ook in tussen de weeën, maar niet op het einde... Kon jij echt nog slapen met meer dan 7cm ontsluiting, nee toch?

Ongeveer net als Printje, rondjes door het huis ijsberen en een poos onder de douche gestaan.
Ik kon echt NIET in bed wezen, dat vond ik verschrikkelijk, totdat ik de vk gebeld had, toen ben ik gaan liggen, maar had toen ook persdrang ondertussen.
Puffen kan ik niet Toen ik de vk belde vroeg ze of ik het nog een beetje weg kon puffen, ik: dat weet ik niet hoe dat moet
Terwijl ik door het huis heen liep ging ik dan weer tegen het aanrecht staan, dan hing ik over de bank en vervolgens weer tegen de trapleuning of het bed aan, net waar ik was.

Ik bent trouwens ook wel 100 x naar de wc geweest geloof ik...

Dat douchen was ik van te voren trouwens niet van plan, ik dacht, getver dan moet ik me ook weer helemaal afdrogen. Toch vond ik het wel lekker om eronder te staan, ook een beetje tijd doden. Ik ging bewust niet met m'n (lange) haren onder de douche, hoefde ik die in ieder geval niet af te drogen.

Ik vond die weeën een ware hel. Ik kon gewoon écht niet rustig worden, ontspannen of me concentreren. Ik hoop van harte dat de vk me daarbij kan ondersteunen.

Puffen en accepteren dat het pijn doet.
Heb de hele tijd op bed gelegen.

Toen ik nog thuis was liep ik steeds rondjes door de woonkamer. Toen we naar het ziekenhuis gingen zat ik bij de verloskundige in de auto, ook dat ging wel redelijk. Ik kon de weeen toen goed opvangen. In het ziekenhuis ging het echter heel snel. Ik zat al snel op 10 cm ontsluiting. Maar omdat luuk te hoog in mijn bekken bleef hangen mocht ik nog niet persen. Ik heb op mijn zij geprobeerd dit weg te puffen, maar dat ging niet echt. Dat deel van de bevalling vond ik echt heel pittig!

Flower_L schreef:Tweede keer was dat stofje nergens te bekennen

Haha en bedankt he, nu durf ik geen tweede keer meer

Niets. Niets werkte. Haha, klinkt ook lekker..
Wat ik wel fijn vond, was op m'n zij liggen, of even heen en weer lopen, maar ik moest helaas de hele tijd op m'n rug blijven liggen, en dat was vreselijk.
Maar ja, kon er toch niks aan veranderen, en het moest gebeuren, dus heb het (de pijn) maar gewoon over me heen laten komen, en de hele tijd gehoopt dat de 10 cm bijna in zicht was. Viel dat ff tegen.. Maar dat was eigenlijk vooral tijdens de weeënstorm, daarvoor was het wat beter te doen.

Ik kon trouwens ook echt niet liggen, werd echt gek dan. Ik was wel heel geconcentreerd. De tweede bevalling vond ik heftiger maar ik ging ook in een mega tempo van 3 naar 10 cm.

Filoria schreef:

Rejoy. schreef:Filoria: ik denk dat je endorfine bedoelt, oxytocine zorgt voor de weeën, endorfine voor het 'high' worden en pijnstilling. De endorfine-aanmaak was bij mij ook meer dan goed, ik viel zelfs tussen de laatste weeën in slaap.

Dank, weer wat geleerd Ik dutte inderdaad ook in tussen de weeën, maar niet op het einde... Kon jij echt nog slapen met meer dan 7cm ontsluiting, nee toch?

jawel, zelfs tussen de persweeën door kon ik mijn ogen niet open houden, al viel ik toen niet meer in slaap. Tot de persweeën heb ik over de rand van het bad gehangen en mijn hoofd lag op de rand zeg maar en op die manier sliep ik steeds zo'n drie minuten tussen de weeën en had ik het idee dat ik steeds 10 minuten had geslapen, geniaal.

Ik kan na 2.5 jaar nog steeds oprecht zeggen dat ik het best mee vond vallen, en het zo weer zou doen.
Bij de eerste heb ik nooit een wee gehad, dus bij de tweede had ik me op het ergste voorbereid, en vond het zo meevallen. Terwijl ik toch ruim 28 uur weeën heb gehad. Overdag liep mijn dochter lekker in huis rond. Toen ze naar mijn ouders was heb ik voor een deel voor de buis gezeten, en een deel onder de douche gestaan.
Eenmaal in het ziekenhuis heb ik vooral gedacht; adem in, en adem uit! Voor ik het in de gaten had was ik al zover, en met 3 persweeën was daar mijn zoon!

Ik heb er niets van gemerkt, niet van de weeen, maar ook niet van de rest van mijn bevalling. Kwam door de directe weeenstorm en spanning meteen in een migraine aanval en was totaal van de wereld.

Hmmm... bij werkte: handen van vriend fijn knijpen, en met de verloskundige meepuffen, en bij rugweeen dat iemand tegendruk gaf in mijn rug.

Tijdens de laatste cm's zat ik bij iedere wee op de wc over te geven. En dan waggelde ik weer terug en hing over het ziekenhuis bed. Om 2 minuten later hetzelfde ritueel te ondernemen.
Daarvoor waren de weeen nog niet zo sterk en lag ik in bed of liep wat rond. (en zat op de wc de grote boodschap te doen, op dat gebied liep ik ook helemaal leeg) heb voor de wc gezien

Ik pufte de pijn echt weg. Ik dacht ook een hele tijd 'goed puffen, dan is de pijn zo weg'. Verder had ik mijn vriend bij zijn kraag vast, duwde hem zo steeds weg en trok hem dan weer weg.

Ijsberen door het huis en vooral rustig&diep ademen