Welk beeld had je 10 jaar terug over je leven van nu?

N.a.v. het over 10 jaar topic.

Hoe dacht je 10 jaar geleden dat je leven er nu uit zou zien?

Wel aardig zoals het nu loopt eigenlijk..
Ik was toen 17 en deed SPW, wist dat ik met kinderen wilden werken alleen nog niet waar (KDV of basisonderwijs). Dat is basisonderwijs geworden.
Hing toen een beetje tussen vriendjes in.
Wist wel dat ik in de toekomst graag kindjes zou willen. Ook dat is gelukt
Al had ik nooit verwacht dat ik in Rdam zou gaan wonen!

10 jaar geleden had ik niet echt een heel duidelijk toekomstbeeld over nu. Het enige wat ik zeker wist was dat ik weg wilde bij mijn ouders. En ik hoopte op zich wel een relatie te hebben met een leuke vrouw en misschien te werken in de jeugdhulpverlening of de politiek in te gaan. Is toch heel wat anders geworden uiteindelijk.

Tien jaar geleden wist ik écht niet wat ik wilde. Mijn enige droom was het huis uit gaan. Nou dat is gelukt. Ik dacht wel dat ik tien jaar later wel zou weten wat ik écht met mijn leven wilde , maar behalve huisje boompje beestje willen, weet ik het eigenlijk nog niet goed. Ik denk dat ik gewoon een dromer ben.

Tien jaar geleden was ik ernstig depressief, sociaal en qua studie compleet vastgelopen en aardig overtuigd dat ik het leven geen tien jaar vol zou houden. Mijn beeld van toen was dus vrees ik dat ik dood zou zijn.

10 jaar geleden woonde ik nog in het buitenland..

Ik dacht dat ik er zou blijven wonen,maar helaas. Toen ik eenmaal in NL was wist ik wel dat ik in de zorg ging werken en mijn eigen huis wilde,maar verder geen idee..

Uiteindelijk ben ik inderdaad in de zorg beland,tussendoor moeder geworden,en alleen komen te staan. Nu begin ik weer een beetje 'opnieuw' om de 'verloren' jaren in te halen,ga mijn studie afmaken en in een andere tak van de zorg werken.

10 jaar geleden dacht ik dat ik inmiddels wel het huis uit zou zijn, samen zou wonen en nog aan het studeren was.

Is geen van allen gelukt haha, ja het samen wonen zo goed als maar zit nu weer thuis. Ben geen geneeskunde gaan studeren maar fysiotherapie. En een eigen huisje heb ik nog geen geld voor.

10 jaar geleden ging ik bijna voor een half jaar weg uit Nederland, ik heb toen toch wel de tijd van mijn leven gehad, de slechte maar ook hele leuke dingen. Als ik toen had bedacht dat ik 10 jaar later een koophuis zou hebben, 3 kinderen en een man had ik mezelf waarschijnlijk heel hard uitgelachen

Grappig want daar dacht ik laatst aan. Volgens mij had ik toen nog niet echt een toekomstbeeld. Ik woonde nog bij mijn ouders in een boerderij achteraf ergens. Ieder weekend ging ik gein schoppen met een vriendin ik zat in de hardrockkroeg (ieder weekend dan) ik deed de SPW opleiding en ik kleedde me behoorlijk alternatief toendertijd.. Het enige wat ik dacht toen was dat ik over tien jaar al 29 geweest zou zijn en mij dat idee angst aan joeg, want 29 is natuurlijk stokoud op je 19e Nu tien jaar later is het best een gek idee dat mijn vader o.a. niet meer leeft, mijn broer 2 kinderen heeft, en mijn moeder een nieuwe vriend heeft.

10 jaar geleden zat ik in groep 7, dus ik geloof niet dat ik echt een toekomstbeeld had toen. Ik dacht vast dat ik nu zou studeren, maar wat, waar of hoe, ik geloof niet dat ik daar ook maar een moment over heb nagedacht.

Ik was toen 14/15 en dacht dat ik al een tijdje aan het werk zou zijn (richting een koophuis) en dit jaar zou gaan trouwen.

Ik ben inderdaad aan het werk sinds kort. Maar een koophuis en trouwen zit er nog even niet in

Ik was toen 15. Zat toen in mijn eindexamenjaar en weet nog dat ik in het eindexamenboek op de vraag hoe je jezelf later zag had geantwoord met: een vette carrière, mooie auto en supermooi appartement haha

Op dit moment heb ik een leuke baan, een auto en woon ik in een appartement. Maar lang niet zo mooi en spetterend als ik toen dacht. Ook droom ik nu van een gezin, daar moest ik toen echt niet aan denken.

Toen was ik 18 en dacht ik dat ik over 10 jaar getrouwd zou zijn, kindjes zou hebben en in het ziekenhuis zou werken. Inmiddels ben ik getrouwd en heb ik kindjes maar wel met een andere man dan ik toen dacht. Ik werk niet in het ziekenhuis maar in de gehandicaptenzorg.

ik dacht dat ik nog steeds met verstandelijk gehandicapte zou werken en in het dorp zou wonen. Ik had en heb geen grote verwachtingen.
Nu woon ik Rdam en ben ik leidinggevende in zorginstelling. Toch wel iets anders dan ik dacht

Dat ik twee kinderen zou hebben en een gelukkig gezinnetje zou zijn, met wie had ik toen nog geen idee, maar een gezinnetje zou ik wel hebben. Maar helaas.

Ik zat tien jaar geleden zwaar in de knoop met mezelf wat uiteindelijk acht jaar geleden heeft geresulteerd in een jaar lang vier dagen per week in therapie. Ik geloof dat ik niet echt een toekomstbeeld had, buiten dat ik misschien wel liever dood wilde. Wel zat ik toen al op de Pabo en dat is een van de dingen die me er doorheen heeft gesleept.

Tien jaar geleden was ik doodongelukkig in mijn relatie, was ik veel te zwaar en wist ik totaal niet wat ik moest doen qua studie. Ik deed toen SPW4 en heb uiteindelijk toch gekozen de kinderopvang in te gaan (na lange twijfels en start van HBO opleidingen), ik wilde een huisje voor mezelf of met vrienden, 30 kilo afvallen, een goed sociaal leven, een nieuwe man ontmoeten en een gezinnetje. Moet zeggen, dat alles me toch wel goed is gelukt

Tien jaar geleden was ik 13
Ik wilde graag het onderwijs in, ergens wist ook dat ik het liefst PABO wilde doen, maar keek nog rond voor universitaire studies. In ieder geval zou ik nooit acht uur lang achter een computer kunnen zitten, ik blijk mezelf te overtreffen.
Qua relaties had ik alleen een brugklasliefde achter de rug en dacht nog niet zo na over hoe dat zou lopen, in ieder geval trouwen voor ik ging samenwonen. Ik wilde ook toen al vroeg kinderen, na mijn studie een jaartje werken en dan zwanger worden. Op dat gebied volg ik mijn beeld van toen aardig op.

Tien jaar geleden was ik 17. Op dat moment was mijn toekomstbeeld: een leuke baan in het onderwijs te hebben (gelukt), een vriend te krijgen en te trouwen (gelukt), een huisje en een paard te hebben (beide gelukt). Verder dan dat ging het nog niet. Over kinderen dacht ik niet na.

Tien jaar geleden wist ik ook al niet goed wat ik wilde, dus er is weinig veranderd Ik was net depressief geweest en weer aardig opgekrabbeld, net 13 kilo afgevallen en net met de Pabo begonnen. Ik woonde nog bij mn moeder en had verder geen idee hoe mijn leven zou gaan lopen. In elk geval had ik in de verste verte niet kunnen bedenken dat ik tien jaar later in koophuis aan de andere kant vh land zou wonen!

Tien jaar geleden zat ik net in drie vwo. Ik dacht toen nog geneeskunde te gaan studeren, dan zou ik nu bijna klaar zijn (wel afgestudeerd maar niet in die richting). Doe nu wel verpleegkunde dus in die zin werk ik wel in de zorg.
Voor de rest dacht ik al een paar jaar een relatie te hebben (klopt), nog niet samen te wonen (klopt niet) en een compleet andere vriendinnen groep te hebben (klopt ook niet, ze zijn er nog).

Ik was toen 12 en zat in groep acht. Ik denk dat ik nogal een vertekend beeld van de toekomst had, ik dacht toen dat ik nu een stuk serieuzer zou zijn, een relatie, over een tijde trouwen haha. Ik wilde ook altijd jong moeder worden. In werkelijkheid ben ik nu een eerstejaars student die zich een paar keer per week klem zuipt in de kroeg en alle feestjes afgaat, ik zie dat de komende 2/3 jaar nog niet veranderen.

Toen was ik 15 en wist ik al precies wat ik wilde; een leidinggevende functie in de hotelwereld in een warm buitenland. Ik begon toen daarom met Spaans leren omdat ik op school daar geen mogelijkheid tot had. Als ik toen had geweten wat voor baan ik nu heb was ik wild enthousiast geweest, het is precies wat ik toen wilde alleen leuker. Verder was ik veel bezig met muziek (nog steeds) en met vrienden (andere vrienden, dat had ik toen niet gedacht). Over een relatie of kinderen dacht ik echt niet na.

10 jaar geleden wilde ik absoluut geen kinderen en dacht ik lekker samen te gaan wonen met mijn vriend en allemaal feestjes af te struinen. Ik zou altijd in de horeca blijven werken en als het even kon mijn eigen café beginnen. Ik schreeuwde ook altijd dat ik niets te maken wilde hebben met alles wat burgerlijk was (in mijn ogen was dat toen: trouwen, kinderen, een 9 tot 17 baan, een rijtjeshuis, eten koken in de avond en het huishouden op orde houden). De realiteit is: hier zit ik dan met onze kleine vent van 8 weken, samenwonend met mijn vriend (weliswaar dan niet getrouwd) een 9.30 - 18.00 baan en ik zorg dat het huis netjes aan kant is en we wonen in een rijtjeshuis (wel een hoekhuis, dat dan weer wel). Dat van dat eigen café, die kans heb ik wel gehad maar wilde ik toch niet omdat ik dan mijn vriend zo weinig zou zien (dat is ook de reden dat ik uit de horeca gestapt bent want ik vond het geweldig om in de horeca te werken)

10 jaar geleden was ik 19. Wilde met mijn toenmalige vriend gaan samenwonen. Zag mij al als moeder.
Ik wilde erg graag mijn rijbewijs gaan halen, zodat ik overal heen kon rijden. En ik zou werken in de gehandicaptenzorg.

Nu ik 29 ben, woon ik samen, niet met mijn toenmalige vriend, in een koopwoning, waarvan wij van plan zijn het te verkopen. Kinderen zijn er niet, maar zouden we wel graag willen, maar toch past het nog niet helemaal in het totaalplaatje. Ik werk wel in de zorg, maar niet in de gehandicaptenzorg, wel heb ik vrijwilligerswerk met die doelgroep gedaan. Mijn rijbewijs heb ik inmiddels (8 jaar) en rijdt overal heen.