Gevoelig, omgaan met situaties

L is best een gevoelig mannetje. Zaterdag was mijn vader even hier, en hij vertelde over een klant, daar had hij een conflict mee gehad. Zowel verbaal als non-verbaal was hij druk bezig het conflict aan het nabootsen. Ik zal het hoofdje van L al...onderlip trok naar beneden, en daar kwamen de tranen. Hij dacht dat mijn vader boos was op mijn vriend. Daarna kon opa het ook niet meer goed doen, hij was bang voor opa.

Laatst pakte mijn vriend het pak vla, zodat hij snel het laatste beetje op kon eten. Dus ik pak snel het pak terug, van 'he, ik wil ook nog wat'. Vriend pakt pak weer terug voor de grap....en ineens keihard gehuil met dikke tranen. En toen hij na paar minuten weer rustig was heel sip "mama owk toetja".

Ik vind het aan de ene kant wel heel erg schattig, maar soms ook wel zielig...nu hij meer besef krijgt van dingen zal hij ook vaker in dit soort situaties komen.


Herkenbaar? En hoe gaan jullie daarmee om? Vind nog wel lastig, het hoort erbij, maar wil hem ook niet ongemakkelijk laten voelen.

Ik denk dat je weinig anders kunt doen dan hem troosten en geruststellen. Het lijkt mij niet haalbaar om dit soort situaties uit de weg te gaan.

nee is ook niet de bedoeling, maar vind het lastig. Aan ene kant wil ik hem geruststellen, maar aan andere kant ook 'leren' dat hij niet in alle situaties verdrietig hoeft te zijn.

Wij leggen dat altijd heel direct uit wat er gaande was. Onze dochter is ook wel eens begonnen met huilen toen mijn man me voor de grap op de grond legde (heel grappig inderdaad ). Ik zeg dan altijd wat er aan de hand was, dat papa een grapje maakte en dat mama zich niet pijn heeft gedaan. Of dat opa een beetje boos was op een andere meneer en dit nu aan papa verteld. Opa is niet boos op papa.

Voor zulke jonge kinderen is het nog heel moeilijk om een grapje van de werkelijkheid te onderscheiden.

Rejoy. schreef:Wij leggen dat altijd heel direct uit wat er gaande was. Onze dochter is ook wel eens begonnen met huilen toen mijn man me voor de grap op de grond legde (heel grappig inderdaad ). Ik zeg dan altijd wat er aan de hand was, dat papa een grapje maakte en dat mama zich niet pijn heeft gedaan. Of dat opa een beetje boos was op een andere meneer en dit nu aan papa verteld. Opa is niet boos op papa.

Voor zulke jonge kinderen is het nog heel moeilijk om een grapje van de werkelijkheid te onderscheiden.

+1

D. vind het ook niet leuk als mijn man en ik "vechten".
Wij laten haar dan even mee doen om te laten zien dat we een grapje maken.

*

R is ook erg gevoelig, toen hij kleiner was moest hij vaak huilen wanneer andere kindjes huilden. Nu nog steeds is hij meteen in tranen als je ook maar ietsjes boos tegen hem iets zegt.
Ik/wij proberen ook veel uit te leggen aan hem, dit helpt hier wel maar het is denk ik ook de aard van het beestje dat hij zo gevoelig is. Ik ben precies zo.

Wat een verschil van kinderen is er dan, ik denk dat mijn dochter het pak had afgepakt en gezegd had dat niemand anders dan zijzelf het pak tot op de bodem ging leeg eten .

Bij dingen die mijn dochter zwaar opvat waarbij dit niet nodig is, probeer ik altijd op heel luchtige manier uit te leggen hoe het zit. Ik merk dat als ik er een heel verhaal van maak, ze er alsnog van schrikt. Dus ik leg het even heel kort uit en schakel over op een ander onderwerp. Het is net of ze dan denkt dat als ik het de moeite van het uitleggen niet waard vindt, ze zich er ook echt niks van aan hoeft te trekken.