Chaos in je hoofd.

Ik begin er steeds meer gek van te worden, continu het linken van dingen aan elkaar en daar weer over nadenken, uiteindelijk weet ik niet eens meer waar ooit de gedachte begon. Zo vergeet ik de laatste tijd ook steeds meer, ik probeer ook van alles op te schrijven, maar dan ben ik het briefje na een paar dagen ook weer kwijt. Ik heb nu een planner bij de computer liggen en tot nu toe gaat het goed om alles bij te houden. Maar ik ken mezelf, als ik agenda's van de vorige jaren terug kijk dan is hij na een paar maanden helemaal leeg. In het begin is alles netjes bij gehouden. Ook mijn huis is een vreselijke chaos op het moment, ik heb gelukkig ondersteuning nu voor 3 uurtjes in de week en dat is erg prettig om er toch samen een beetje controle over te krijgen.
Ook ben ik gewoon nog steeds vreselijk moe, uit mijn bloedonderzoek is niks gekomen. Ik moet echt bepaalde overwegingen maken om iets te kunnen doen, want ik moet er gewoon een paar dagen bijkomen.
Ook gaan harde of onverwachte geluiden steeds vaker door merg en been, als de kinderen bijvoorbeeld een bak Duplo op de grond omgooien doet dat geluid gewoon pijn door mijn hele lichaam. Avondjes stappen zitten er voor mij ook echt niet meer in, een paar maanden voor het laatst naar de kroeg geweest, ik werd gek van de prikkels. Ik moet regelmatig gewoon echt mijn rust pakken om de prikkels te verwerken.
Ik moet maandag voor een intake naar een kliniek met psychologen en psychiaters om te kijken of zij mij wel hulp kunnen bieden die de GGZ hier niet kon.

Wie herkent dit? En wat heb je er aan gedaan?

Even hokjesdenken hoor, maar weet je of je AD(H)D hebt of hypersensitief bent?

Het eerste gedeelte is voor mij erg herkenbaar. Vooral het denken en het overdenken. Soms zit er zoveel in mijn hoofd qua gedachten dan ik de hoofd- en bijzaken niet goed uit elkaar kan houden. Erg vervelend allemaal. Ik doe ook altijd 10 dingen tegelijk en dat gaat bij mij juist niet goed. Ik moet echt aan een ding beginnen en daar ook echt mijn hoofd bij houden, helaas lukt dat 9 van de 10 keer niet.

Wel goed van je dat je een stap ondernomen hebt, als het je echt zo belemmerd kun je er beter met iemand over praten dan met dit vervelende gevoel rondlopen. Hopelijk word je dan ook wat wijzer, zodat je er dan beter mee kan omgaan.

Filoria schreef:Even hokjesdenken hoor, maar weet je of je AD(H)D hebt of hypersensitief bent?

Nee, dat weet ik niet. Het is wel al door mijn maatschappelijk werker en mijn huisarts gedacht. Ik heb 8 jaar met een verkeerde diagnose gelopen, dat vorig jaar getest, maar zijn nooit verder gaan kijken.
Ik heb/had veel te maken met depressies ook, al gaat het nu met medicatie een stuk beter, ik ben gelukkig niet helemaal afgevlakt daardoor, ik kan nog steeds gieren van het lachen, maar ook nog een emotioneel wrak zijn.

Cimic schreef:Het eerste gedeelte is voor mij erg herkenbaar. Vooral het denken en het overdenken. Soms zit er zoveel in mijn hoofd qua gedachten dan ik de hoofd- en bijzaken niet goed uit elkaar kan houden. Erg vervelend allemaal. Ik doe ook altijd 10 dingen tegelijk en dat gaat bij mij juist niet goed. Ik moet echt aan een ding beginnen en daar ook echt mijn hoofd bij houden, helaas lukt dat 9 van de 10 keer niet.

Wel goed van je dat je een stap ondernomen hebt, als het je echt zo belemmerd kun je er beter met iemand over praten dan met dit vervelende gevoel rondlopen. Hopelijk word je dan ook wat wijzer, zodat je er dan beter mee kan omgaan.

Dat heb ik dus ook inderdaad, ik begin met stofzuigen boven, vervolgens sta ik bedden af te halen, terwijl ik de helft van de kamers nog niet eens gezogen heb. Gevolg, ik heb een wasmand vol met was wat ik dan niet weg gewerkt krijg. Als ik overprikkeld ben kan ik mezelf ook helemaal afsluiten, dan kan ik helemaal in de tv zitten en hoor ik niks meer wat er om me heen gebeurd of als iemand wat vraagt dringt het niet eens door.

Ow, over dat overprikkeld dat heb ook erg. Ik ben snel overprikkeld waardoor ik als een draak kan reageren, kan dan erg weinig hebben van geluid/ drukte etc. Ik kan heel goed dansen door de huiskamer op harde muziek maar er zijn zeker ook momenten dat ik zoiets niet kan verdragen, meestal als ik erg druk in mijn hoofd ben en 10 dingen tegelijk doe. Als ik
Bv in een ruimte zit waar heel veel mensen door elkaar praten vind ik dat vaak ook erg vervelend en erg ongemakkelijk.

Bij mij is vorig jaar ADHD vastgesteld, dat kan er zeker mee te maken hebben.

Cimic schreef:Ow, over dat overprikkeld dat heb ook erg. Ik ben snel overprikkeld waardoor ik als een draak kan reageren, kan dan erg weinig hebben van geluid/ drukte etc. Ik kan heel goed dansen door de huiskamer op harde muziek maar er zijn zeker ook momenten dat ik zoiets niet kan verdragen, meestal als ik erg druk in mijn hoofd ben en 10 dingen tegelijk doe. Als ik
Bv in een ruimte zit waar heel veel mensen door elkaar praten vind ik dat vaak ook erg vervelend en erg ongemakkelijk.

Bij mij is vorig jaar ADHD vastgesteld, dat kan er zeker mee te maken hebben.

Dat heb ik dus ook, als ik me redelijk rustig voel kan ik prima harde muziek aan hebben, maar als dat niet het geval is wil ik het liefst de tv/radio/computer het raam uit gooien als de kinderen de muziek te hard zetten.
Mijn vriend heeft er ook nog wel een handje van om de radio in de auto vrij hard te laten staan, als ik de auto dan start, schrik ik me ten eerste dood, ten tweede ben ik het komende uur niet te genieten.

Ik had het er met oud en nieuw ook met mijn buurman over die bij ons was (waren met 12 man) dat ik echt dagen bij moest komen om die avond te verwerken. Ik werd af en toe knetter gek van die kinderen met hun gegil, op de trap stampen. Op dat moment kan ik daar ook echt geirriteerd van raken.

Hier is het in mijn hoofd en in mijn huis ook een chaos.

Ik spring ook echt van de hak op de tak.
Het ene moment wil ik de kamer opruimen (plek A). Dan zie ik iets wat naar B moet.
Dan ga ik naar B, begin ik daar op te ruimen/te rommelen en vergeet A.
Ondertussen vind ik iets wat naar C moet en vergeet ik helemaal A en B.
Wat uiteindelijk inhoudt dat het huis een nog grotere chaos is dan voor mijn opruimpoging.

Ik weet niet of je mijn topic gelezen heb, over onbegrepen voelen, maar ik kan in mijn hoofd ook maar blijven denken en denken en zo worden kleine dingen soms enorm groot voor mij. Daardoor word ik alleen maar verdrietiger n word het nog groter. Verstandelijk kan ik het vaak wel beredeneren maar gevoelsmatig kan ik mezelf gek maken.

Ik ben, hoogstwaarschijnlijk wel hoogsensitief, maar ik ga dat verder niet uitzoeken.

Ik kan steeds vaker wel dingen benoemen hoe ik mezelf voel, mijn vriend staat mij dan echt schaapachtig aan te kijken. Een paar jaar geleden voelde ik me ook totaal onbegrepen, het is alleen bij mij niet dat ik er een drama van maak, maar ik draaf te ver door en denk te ver door, ik sla ook alles op. Harde schijf is vol denk ik

Waarom zou je er niks mee doen? Als in dat je het voor jezelf een plek kunt geven.

Zazou; ik voel me onbegrepen in de zin van, ow maar kraamzorg is toch juist heeeerlijk terwijl ik het soms voel als een vreselijke ellende die komen gaat. Mensen snappen niet goed wat ik er niet fijn aan zal vinden. Maar heb goede afspraken met man gemaakt hierover dus hopelijk komt het allemaal wel goed.
Ik ben bang voor domme dingen, een baby die weer veel huilt etc etc, terwijl ik als ik het er verstandelijk over heb mezelf een domme muts vind en het wel weer kan relativeren.

Ik hoef geen ' stempel' met hoogsensitief want in het normale leven heb ik er geen last van. Dit komt echt door hormonen en door mijn verlof.

Wat moet ik me voorstellen bij hoogsensitief? Ik hoor dat het echt een modewoord is blijkbaar?

Zazou, heb je al eens gedacht aan een PTSS? Jij hebt behoorlijk wat mee gemaakt. PTSS wordt vaak verward met ADHD klachten. Die klachten die je beschrijft zijn daarin heel herkenbaar. Aan een PTSS wordt niet snel gedacht door de ggz.

Ik dm je wel ff

Luce schreef:Zazou, heb je al eens gedacht aan een PTSS? Jij hebt behoorlijk wat mee gemaakt. PTSS wordt vaak verward met ADHD klachten. Die klachten die je beschrijft zijn daarin heel herkenbaar. Aan een PTSS wordt niet snel gedacht door de ggz.

Ik ben ook klaar met de GGZ moet ik zeggen, daarom ben ik met behulp van mijn mw-er nu ook naar een andere instantie gegaan in de hoop dat zij me kunnen helpen. Ik heb zeg maar het vader verhaal behoorlijk achter me kunnen laten, maar ik blijf gewoon vastlopen, geestelijk, lichamelijk. Ik kan mezelf gewoon niet ontspannen, ik heb ook meerdere opties geprobeerd om lichamelijk te ontspannen, maar zodra ik er aan denk dan wordt het alleen nog maar erger tot krampen in mijn spieren aan toe en zere gewrichten. Het enige verschil met tot een aantal maanden geleden is nu dat ik mijn gevoelens makkelijk kan benoemen. Ik ben er ook achter dat dingen bij mij gekaderd moeten zijn anders wordt het niks. Dus was moet in de wasmand zitten anders wordt het al moeilijk. Vaat moet op het aanrecht staan naast de koelkast anders zet ik het niet in vaatwasser.
Waar ik nu zelf bang voor ben, is dat ik op dit moment een door de medicatie onderdrukte depressie doormaak, dat ik daarom zo moe ben. Het maakt voor mij niet meer uit om 15 uur te slapen of maar 5, moe ben ik evengoed, spieren en gewrichten doen evengoed wel pijn.

Sinterklaas schreef:Wat moet ik me voorstellen bij hoogsensitief? Ik hoor dat het echt een modewoord is blijkbaar?

Kijk eens beste Sinterklaas. Hier een website erover. Alles staat erop
http://www.hooggevoelig.nl/drupal6/

Ik ben overigens ook hoogsensitief. Als je er behoefte aan hebt TO kan je mij er over PMen.

Zazou, ik lees dat je het verleden met je vader behoorlijk achter je hebt gelaten, nu heb ik aan aantal topic over je vader gelezen en damn het is niet niks. Maar je geeft wel nog veel stress gerelateerde klachten aan. Ik vind het idee wat Luce aangaf niet eens z'n heel slecht idee. PTSS is een ruim begrip en gezien jou verleden met je vader zou het zomaar kunnen dat je ondanks behoorlijk dingen los hebt kunnen laten, er toch nog momenten zijn dat je er juist veel last van hebt. Ik zou dit zeker ook even doorgeven, misschien dat ze een therapie voor je kunnen maken wat er wel baat op heeft. Zoiets gaat namelijk niet van de een op de andere dag over. Ook al heb je grotensdeels je verleden verwerkt, is het niet zo dat je met deze klachten geen idee hebt hoe je verder moet en daardoor opnieuw in de put zakt?

Ik heb zelf ook met PTSS klachten gelopen, ook veroorzaakt door mijn vader en per toeval is de diagnose ADHD ontdekt.

Ik heb mijn klachten ook allemaal opgeschreven voor maandag.
Het is inderdaad heel veel geweest al die jaren, misschien juist ook daarom dat mijn klachten nu pas steeds meer boven komen omdat je het de ruimte hebt gegeven. Het is in ieder geval heel erg vermoeiend.
Ik sta ook voor veel open qua eventuele therapie, maar ik wil absoluut geen groepstherapie, ik ben zelf heel verzorgend en ik trek me heel erg wat van anderen mensen aan, dan zet ik mezelf weer op de laatste plaats en dat is nu wat juist niet meer de bedoeling is.

Ik heb zelf ook pas 3 jaar na de dood van mijn vader klachten gekregen. Omdat ik me continue op mijn werk heb gestort heb ik nooit de kans gekregen alles goed te verwerken. Bij sommige mensen kan het jaren duren voordat de bom barst. Heb ook nooit over mijn vader willen praten, grotendeels schaamtegevoel en boosheid, daardoor is bij mij ook de emmer overgelopen. Het heeft mij ook erg onzeker gemaakt. Gelukkig kan ik daar nu veel beter mee omgaan al zal ik nooit super zelfverzekerd worden maar ik kan me wel zeer zeker minder aantrekken van bepaalde dingen.

Groepstherapie heb ik nooit gehad. Lijkt mij ook in het begin niet zo handig mocht er PTSS uitkomen. Belangrijkste is dat jij en je hulpverlener op een lijn zitten en jij op je gemak je verhaal kan doen. Misschien kun je dan ook aan de slag met EMDR-therapie.

Zazou, systeemtherapie en familieopstellingen, zou dat wat voor je zijn?

Een PTSS gaat eigenlijk nooit echt over, maar je kunt de klachten wel aanzienlijk verminderen. Je eerste primaire reactie heb je ooit geleerd toen je kind was. Die verander je niet. Wel hoe je met je gevoel en ervaringen om kunt gaan.

Oh en Google even op onveilige hechting.

Luce schreef:Zazou, systeemtherapie en familieopstellingen, zou dat wat voor je zijn?

Een PTSS gaat eigenlijk nooit echt over, maar je kunt de klachten wel aanzienlijk verminderen. Je eerste primaire reactie heb je ooit geleerd toen je kind was. Die verander je niet. Wel hoe je met je gevoel en ervaringen om kunt gaan.

Zo diep als jou zit ik er niet in. Maar kan me er wel een goed voorstelling van maken dus ik geloof je graag.

Luce schreef:Oh en Google even op onveilige hechting.

Hier heb ik het uitgebreid over gehad met 1 van de laatste behandelaars, die heeft het toen uitgelegd als een soort kleedje. Alleen ben ik toen overgedragen en is er niks meer mee gedaan.
Ik ben echt continu vastgelopen qua hulp/behandeling, dus ik stap straks ook gewoon weer blanco het traject in en we zien wel hoe het gaat lopen, het is daar kleinschaliger en moet er ruim een half uur voor rijden, maar ik het er voor over.

Ik kom net van de intake vandaan, ze gaan meteen alles regelen, dossier opvragen van de GGZ, zij gaat in gesprek en overleg met psychiater voor psychologische test en mijn medicatie bekijken. En aan de hand daarvan een behandelplan opstellen. Een vrouw waar het ook mee klikt dus dat is ook erg fijn.
ik had netjes alle klachten en dingen waar ik tegenaan loop opgeschreven met steekwoorden en daarna uitgelicht. Ze had ook al door dat ik al zo vaak mijn verhaal had gedaan, alleen nu de dingen waar ik continu tegenaan loop spreek ik voor het echt uit, ik laat niks meer achterwege omdat ik bang ben dat ze me een zeur vinden. Nu is het zo dat we iedere 2 weken een gesprek hebben, maar mocht ik in de tussentijd ergens mee zitten dan mag ik haar gewoon bellen of mailen, dat is ook wel erg fijn. Dus ik ga er nu wel met een goed gevoel in.