Op jouw kunnen of op jouw persoonlijkheid hogerop komen?

En nee, in deze vraagstelling is een combinatie niet mogelijk.

Natuurlijk weet ik dat als je als een stuk chagrijn rondloopt, maar je werk uitstekend doet, je nooit de gunfactor krijgt als je solliciteert op een andere functie binnen hetzelfde bedrijf. Maar wat nu als je absoluut niet functioneert, maar wel een vrolijke, leuk, vlotte meid bent met een behoorlijke gunfactor en je hierdoor gewoonweg hogerop komt?

Welke van de twee kanten zou jij ambiëren?

Ik zou liever eigenlijk op mijn kunnen beoordeeld worden. Als het om mijn persoonlijkheid zou gaan dan bestaat er namelijk een kans dat ik mezelf voorbij ga lopen. En dat is als je op je kunnen beoordeeld word minder snel zo. Al is het natuurlijk wel heel leuk om op je persoonlijkheid beoordeeld te worden.

Shit, lastig. Op kunnen dan. Maar het één kan niet zonder het ander in mijn wereld.

Nou dat laatste voorbeeld...leuke meid enzo maar niet functioneren en toch hogerop komen...zo fucntioneert het dus helaas in de praktijk niet he!

Op mijn kunnen.

Mijn persoonlijkheid is hoe ik ben, en daar word ik liever niet op beoordeeld in mijn werk. Daarbij denk ik dat het met die "gun-factor" ook wel meevalt, ik denk niet dat dat heel zwaar weegt bij het hogerop komen in een besrijf. Daar zul je toch net wat meer voor moeten doen.

Absoluut op mijn kunnen.

Ik werk in een mannenwereld, de andere vrouwen die er werken zijn allemaal 45+ en krijg nog wel eens de indruk dat mijn mannelijke collega's me een erg leuke meid vinden en dan vooral de decoratieve factor, zegmaar. Ze staan er lang niet altijd bij stil dat ik zo ongeveer het hoogst opgeleid ben op onze afdeling, en dat ik op mijn specialistische vakgebied een van de besten in het land ben. Maar nu heeft een hotemetoot van een ander onderdeel van de organisatie (die mij nog nooit ontmoet heeft en dus niets weet over mijn decoratieve factor) mijn scriptie in handen gekregen en is daar erg van onder de indruk. Ik heb nog nooit zoveel complimenten gezien over mijn werk. En nu wil hij mijn methodes gaan gebruiken en misschien (hoop ik) wil hij mij wel overnemen. Nou, dat zou een superuitdaging zijn, en dit is puur en alleen gebaseerd op mijn kunnen, mijn werk, niet op mijn uiterlijk of persoonlijkheid.

En daar ben ik eigenlijk heel erg trots op

Wauw, wat goed van je RYW!

Moet ik kiezen tussen mijn kunnen en daarbij heel sagerijnig zijn of het niet zo heel goed kunnen maar wel heel leuk zijn, dus dat je bij de 1e automatisch altijd zo sagerijnig bent?

Als ik op mijn werk het wel zou kunnen maar toch altijd als een stuk sagerijn rond loop dan zou ik niet eens om het wel of niet hogerop komen
Dan zou ik kiezen voor het laatste en voor de gunfactor hogerop komen. Dan kan je altijd nog een cursus ofzo erbij doen zodat je alsnog je kunnen verbeterd. Als je van jezelf altijd een stuk sagerijn bent is dat moeilijk te veranderen en zo zou ik niet door het leven willen gaan.

mozzarella schreef:Nou dat laatste voorbeeld...leuke meid enzo maar niet functioneren en toch hogerop komen...zo fucntioneert het dus helaas in de praktijk niet he!

Ik kan boeken schrijven over een bepaalde gunfactor en collega's welke niet beter, zelfs slechter zijn in hun werk, dan collega's, maar wel de baan krijgen, terwijl een ander deze kans niet krijgt. (En dan gaat het niet over mezelf, want ik heb nog nooit in mijn leven intern gesolliciteerd.)

Carresses - Nee, niet kiezen tussen de voorbeelden. Maar gewoon kiezen tussen "kunnen" en "persoonlijkheid". Ik wilde eigenlijk met het voorbeeld zeggen dat ik wel snap hoe het werkt, maar dat kwam volgens mij niet helemaal over.

Op mijn kunnen, zo gaat het als je schrijft. Dan kun je nog zo leuk en aardig zijn, maar het doet er niet heel veel toe.

Wauw wat stoer RYW! Da's een hele eer!

ABE schreef:

mozzarella schreef:Nou dat laatste voorbeeld...leuke meid enzo maar niet functioneren en toch hogerop komen...zo fucntioneert het dus helaas in de praktijk niet he!

Ik kan boeken schrijven over een bepaalde gunfactor en collega's welke niet beter, zelfs slechter zijn in hun werk, dan collega's, maar wel de baan krijgen, terwijl een ander deze kans niet krijgt. (En dan gaat het niet over mezelf, want ik heb nog nooit in mijn leven intern gesolliciteerd.)

Carresses - Nee, niet kiezen tussen de voorbeelden. Maar gewoon kiezen tussen "kunnen" en "persoonlijkheid". Ik wilde eigenlijk met het voorbeeld zeggen dat ik wel snap hoe het werkt, maar dat kwam volgens mij niet helemaal over.

Misschien kun jij als collega ook wel niet zo goed inschatten wat iemand goed of slecht maakt in zijn/haar werk. In veel banen is het namelijk zo dat karakter een groot deel uitmaakt van de prestaties. Het is niet of/of...het is in veel beroepen de combinatie die iemand goed of slecht maakt.

mozzarella schreef:
Misschien kun jij als collega ook wel niet zo goed inschatten wat iemand goed of slecht maakt in zijn/haar werk. In veel banen is het namelijk zo dat karakter een groot deel uitmaakt van de prestaties. Het is niet of/of...het is in veel beroepen de combinatie die iemand goed of slecht maakt.

Daar heb je ook wel gelijk in.

Eens met Mozzerella.

Al zou ik als ik moet kiezen liever op mijn kunnen beoordeelt worden. Dan zou ik mij veel vereerder voelen. Mensen moeten je maar nemen zoals je bent, qua persoonlijkheid. Daar kan je ook niet veel aan veranderen..

ABE schreef:

mozzarella schreef:
Misschien kun jij als collega ook wel niet zo goed inschatten wat iemand goed of slecht maakt in zijn/haar werk. In veel banen is het namelijk zo dat karakter een groot deel uitmaakt van de prestaties. Het is niet of/of...het is in veel beroepen de combinatie die iemand goed of slecht maakt.

Daar heb je ook wel gelijk in.

Maargoed....om je vraag te beantwoorden...kunnen. En als iemand ronduit slecht is in zijn/haar werk...dan helpt een mooi snuitje ook niet veel.