ben jij naast mama ook nog jezelf?

Happinaz schreef:
Ik heb dat vanochtend zelfs op FB gezet, iets in de strekking wat fijn
dat ik weer koffie kan drinken op kantoor! :-)

Oh wat een ontaarde moeder!

Petteflet schreef:

Happinaz schreef:
Ik heb dat vanochtend zelfs op FB gezet, iets in de strekking wat fijn
dat ik weer koffie kan drinken op kantoor! :-)

Oh wat een ontaarde moeder!

Als het financieel zou kunnen zou ik niet gaan werken. Ik vind het heerlijk thuis met J en mis haar elke minuut dat ik weg ben. Ik ga 1x in de week 's avonds weg maar elke keer die krijsende peuter aan mijn been begint me nu al op te breken en zit er dus hard over te denken om dat niet meer te doen. En als ik straks weer ga werken dan stop ik daar sowieso mee. Die paar jaar dat ze me zo hard nodig heeft wil ik er voor haar zijn en ik voel me daar prettig bij. Mis het totaal niet en ik geniet meer van een dagje weg met J dan een dagje alleen weg.
'Tijd voor mezelf' is als J in bed ligt en ik even languit in bad kan liggen met een boek, maar ook zoals nu: J ligt tegen me aan tv te kijken en ik lig te forummen op mijn telefoon. Daar kan ik echt van genieten...
Ik voel dus geen verschil tussen moeder zijn en mezelf zijn, moeder zijn is mezelf zijn en als ik even niet voor J zorg dan ben ik nog steeds moeder en denk ik nog altijd aan haar.

Ik heb net een paar maanden achter de rug waarin ik maar 2 dagen werkte. Pfff ben er nu alweer klaar mee.. Ben niet zo'n moeder die het leuk vindt om de hele dag met haar kinderen thuis te zijn vrees ik. Thuis loop ik constant achter de feiten aan.

Fiwen: ik denk ook wel veel aan hem als ik aan het werken ben maar ik zou zelf nooit stoppen. Ik geniet enorm van hem wanneer ik met hem thuis ben maar volledig thuis is echt totaal niet mijn ding. Ik vind het nu al erg en ' moet' nog ruim 14 weken.
Ik vind ook wat jij zegt tijd voor mezelf wanneer hij s' avonds in bed ligt en ik ben aan het lezen, op het forum oid. Maar ik zei toevallig net nog tegen man al waren we miljonair thuisblijven zou ik niet willen.

Ik ben juist heel slecht in mezelf wegcijferen .

Ik ben veel bij de kinderen omdat ik vooral probeer te werken als ze slapen. Een aantal dagdelen per week hebben we opvang maar die gebruik ik ook vaak genoeg om dan iets voor mezelf te doen: de stad in, thee drinken met een vriendin of wat dan ook. Ook elk weekend onderneem ik wel iets zonder de kinderen.

Ik ben echt niet meer te genieten als ik een week alleen maar thuis ben geweest bij de kinderen. Hoe ontzettend lief ik ze ook vind, dan ben ik de balans wel een beetje kwijt.

Printje schreef:Fiwen: ik denk ook wel veel aan hem als ik aan het werken ben maar ik zou zelf nooit stoppen. Ik geniet enorm van hem wanneer ik met hem thuis ben maar volledig thuis is echt totaal niet mijn ding. Ik vind het nu al erg en ' moet' nog ruim 14 weken.
Ik vind ook wat jij zegt tijd voor mezelf wanneer hij s' avonds in bed ligt en ik ben aan het lezen, op het forum oid. Maar ik zei toevallig net nog tegen man al waren we miljonair thuisblijven zou ik niet willen.

Ik zou echt het liefste thuis blijven tot J naar school gaat. Maar helaas is dat gewoon financieel niet mogelijk dus ik moet de komende weken echt sollicitatiebrieven gaan schrijven maar ik merk aan mezelf dat ik het blijf uitstellen. Ik mag nog tot begin maart thuis blijven ivm de verhuizing maar daarna moet ik er aan geloven (en ik zie er nu al als een berg tegenop)

Ik vergeet mezelf ook heel vaak. Dan ben ik heel de ochtend druk bezig geweest met het huishouden en ons kind. Boterham smeren, douchen, omkleden enz en om een uur of 2 denk ik 'goh ik zal zelf ook maar eens iets eten'

Elixer schreef:Ik vergeet mezelf ook heel vaak. Dan ben ik heel de ochtend druk bezig geweest met het huishouden en ons kind. Boterham smeren, douchen, omkleden enz en om een uur of 2 denk ik 'goh ik zal zelf ook maar eens iets eten'

Zo herkenbaar! Als ik mijn ochtendkoffie maar gehad heb red ik het wel.

Ja dat heb ik ook. Een bakje koffie kan ik nog nét voor mezelf zetten maar meestal is die ook wel weer lauw of koud als ik 'm op wil drinken

Ik kan mijn kind niet zomaar ergens brengen om zelf iets leuks te doen. Bij papa achterlaten kan ik wel, want dan is hij bij zijn andere ouder. Maar bij oma/opa achterlaten doe ik niet zonder een reden. Ik sport twee keer in de week en dan is S bij papa.
Pas zijn we samen naar de bios geweest en een keer wezen wokken met vrienden. Ik denk dat de uitjes samen op 1 hand te tellen zijn sinds de geboorte van S. En dat vinden we allebei helemaal niet erg omdat we graag dingen ondernemen met ons 3tjes. Maar af en toe iets voor jezelf doen vind ik wel belangrijk. Ik werk 2 middagen en sport dan 2 keer per week. Dat vind ik genoeg dingen voor mezelf.

SarahKey schreef:Ik kan mijn kind niet zomaar ergens brengen om zelf iets leuks te doen. Bij papa achterlaten kan ik wel, want dan is hij bij zijn andere ouder. Maar bij oma/opa achterlaten doe ik niet zonder een reden.

Ik heb dat ook. Ik heb dan altijd het idee dat ik ze dan een soort van moet lastig vallen met mijn kind. De opa's en oma's passen al standaard al 1 dag in de week op. En verder laat ik niemand anders (op nog 1 persoon na maar die werkt veel) op mijn kind passen.

Ik heb er bewust voor gekozen om thuisblijfmoeder te zijn sinds dat de jongste er is, en dus ben ik altijd 24/7 en dan 7 dagen per week bij hun, of bij in iedergeval 1 kind.

Ik werk 3 dagen en daarnaast ga ik wel eens weg met een vriendin, we gaan ook wel eens samen weg. Onze dochter brengen we dan naar mijn ouders of schoonouders.

Fiwen schreef:Als het financieel zou kunnen zou ik niet gaan werken. Ik vind het heerlijk thuis met J en mis haar elke minuut dat ik weg ben. Ik ga 1x in de week 's avonds weg maar elke keer die krijsende peuter aan mijn been begint me nu al op te breken en zit er dus hard over te denken om dat niet meer te doen. En als ik straks weer ga werken dan stop ik daar sowieso mee. Die paar jaar dat ze me zo hard nodig heeft wil ik er voor haar zijn en ik voel me daar prettig bij. Mis het totaal niet en ik geniet meer van een dagje weg met J dan een dagje alleen weg.
'Tijd voor mezelf' is als J in bed ligt en ik even languit in bad kan liggen met een boek, maar ook zoals nu: J ligt tegen me aan tv te kijken en ik lig te forummen op mijn telefoon. Daar kan ik echt van genieten...
Ik voel dus geen verschil tussen moeder zijn en mezelf zijn, moeder zijn is mezelf zijn en als ik even niet voor J zorg dan ben ik nog steeds moeder en denk ik nog altijd aan haar.

Hier sluit ik mij volledig bij aan, alleen is er hier wel de mogelijkheid om thuis te blijven bij de kinderen.

Elixer schreef:

SarahKey schreef:Ik kan mijn kind niet zomaar ergens brengen om zelf iets leuks te doen. Bij papa achterlaten kan ik wel, want dan is hij bij zijn andere ouder. Maar bij oma/opa achterlaten doe ik niet zonder een reden.

Ik heb dat ook. Ik heb dan altijd het idee dat ik ze dan een soort van moet lastig vallen met mijn kind. De opa's en oma's passen al standaard al 1 dag in de week op. En verder laat ik niemand anders (op nog 1 persoon na maar die werkt veel) op mijn kind passen.

Dat soort van lastig vallen herken ik ook. Oma past ook 1 middag sowieso op en straks ook nog de dinsdag erbij. Dat vind ik al meer dan genoeg. Zelf willen ze wel graag hoor Wij hebben dan nog wel een andere oppas, een meisje van 17. Maar die vragen we ook niet vaak maar vind het wel fijn dat we iemand achter de hand hebben voor als oma niet kan.

Maar misschien komt het ook omdat mijn schoonouders alleen hier in de buurt wonen. Ik denk dat ik veel eerder mijn moeder zou vragen als ze in de buurt had gewoond.

SarahKey schreef:

Elixer schreef:

SarahKey schreef:Ik kan mijn kind niet zomaar ergens brengen om zelf iets leuks te doen. Bij papa achterlaten kan ik wel, want dan is hij bij zijn andere ouder. Maar bij oma/opa achterlaten doe ik niet zonder een reden.

Ik heb dat ook. Ik heb dan altijd het idee dat ik ze dan een soort van moet lastig vallen met mijn kind. De opa's en oma's passen al standaard al 1 dag in de week op. En verder laat ik niemand anders (op nog 1 persoon na maar die werkt veel) op mijn kind passen.

Dat soort van lastig vallen herken ik ook. Oma past ook 1 middag sowieso op en straks ook nog de dinsdag erbij. Dat vind ik al meer dan genoeg. Zelf willen ze wel graag hoor Wij hebben dan nog wel een andere oppas, een meisje van 17. Maar die vragen we ook niet vaak maar vind het wel fijn dat we iemand achter de hand hebben voor als oma niet kan.

Maar misschien komt het ook omdat mijn schoonouders alleen hier in de buurt wonen. Ik denk dat ik veel eerder mijn moeder zou vragen als ze in de buurt had gewoond.

Ik heb dat ook, vraag alleen oppas als ik het echt niet anders kan regelen. En zeker niet om voor mijn eigen plezier weg te gaan.

Ik denk dat kinderen je altijd nodig hebben, en als hij niet bij mij is is hij ook in goede handen bij oma of de opvang. Het huishouden vind ik ook niet zo boeiend dat ik daar de hele week mee bezig zou willen zijn hahaha.

Ik vraag me echt af, ik merk dat nu al na een kleine twee weken, dat ik me thuis doodverveel. Ik heb geen zin om alleen maar te poetsen, spelen met R is natuurlijk erg leuk maar het liefste ben ik gewoon de hele dag op pad. Hoe ervaren jullie dat als thuismoeder?

De grap is dat ik vroeger altijd zei dat ik thuis wilde blijven maar daar ben ik echt helemaal van terug gekomen.

Maar vinden jullie het dan niet fijn om de zorg gewoon een keer uit handen te geven? Even niet die verantwoordelijkheid en even gewoon even niks doen oid? Dat heb ik dus echt wel even nodig. Mijn man werkt vaak savonds dus dan zit ik van s' ochtends vroeg tot 's avonds laat met de kinderen. Ik vind het dan heerlijk om even een moment te hebben dat ik niet hoef te zorgen

SarahKey schreef:Ik kan mijn kind niet zomaar ergens brengen om zelf iets leuks te doen. Bij papa achterlaten kan ik wel, want dan is hij bij zijn andere ouder. Maar bij oma/opa achterlaten doe ik niet zonder een reden.

Toen we alleen de oudste hadden had ik dat ook wel, nu ze met z'n tweeën zijn en ouder is het makkelijker. Ze zijn ten eerste samen, ze vinden logeren geweldig en ze zien me niet eens meer staan zodra ik weg ga.

Luce schreef:Maar vinden jullie het dan niet fijn om de zorg gewoon een keer uit handen te geven? Even niet die verantwoordelijkheid en even gewoon even niks doen oid? Dat heb ik dus echt wel even nodig. Mijn man werkt vaak savonds dus dan zit ik van s' ochtends vroeg tot 's avonds laat met de kinderen. Ik vind het dan heerlijk om even een moment te hebben dat ik niet hoef te zorgen

Dit dus ook idd, daarnaast vind ik het belangrijk om ook mezelf te blijven ontwikkelen in mijn werk. Thuis vind ik daar geen uitdaging in.

En inderdaad zoals Luce zegt, ik heb het af en toe ook nodig even geen verantwoording voor de kinderen te hebben, even alleen maar ik.... en mijn man (soms).

Nee, want ik vind het heerlijk om voor hem te zorgen. En hij slaapt vanaf 18:00 uur en 'smiddags even een tuk dus kan me in die tijd ook opladen als het moet. En ik heb nog maar 1 kind, zit ook wel een verschil in.
Ik vind het trouwens wel heerlijk om te werken. Dan lever ik hem heerlijk af bij oma of het kdv en dan denk ik pas weer aan hem als ik in de auto op weg naar huis ben. Ik vind dat balans wel goed/fijn om te hebben. Ik zou niet helemaal thuis kunnen blijven.

Ik vind het ook heerlijk om voor hem te zorgen, en op school zorg ik voor mijn kleuters dus aan het zorgen ben ik altijd. Ik word gewoon nu al stapelgek van thuiszitten, beetje boodschappen, winkelen, etc. Dat geeft mij gewoon niet genoeg voldoening.

Ik vroeg mij dat gisteren toevallig af! Vriend en ik zaten op de bank en ineens besefte ik me dat er al heeel veel is veranderd in de tijd dat ik zwanger ben, en dat er nog veeel meer gaat veranderen als onze dochter geboren is. Het wordt nooit meer zoals het was.

Ergens vind ik het wel een moeilijk idee, dat het niet meer zo wordt als dat het was (konden heel impulsief dingen doen/kopen). Maar ik vind het heerlijk om dit samen mee te maken en een nieuwe fase van ons leven in te gaan.

Ik ben benieuwd hoe het ons vergaat.