Re: medicatie gebruik en zwanger....

Theeleut di 8 jan 2013 - 8:56

Vervelend Duckie. Is medicatie echt noodzakelijk? Men kan het wel adviseren, maar je bent natuurlijk niet verplicht aan de medicate te gaan! Misschien heb je al goede resultaten door alleen al een psychiater te bezoeken.

duckie di 8 jan 2013 - 9:07

nou ja ik moet het maandag nu eerst met de psycholoog bespreken en kijken wat zei vind en zij kan me het snelste doorverwijzen wat de arbo arts zei... maar hij dat het iets over een compulsieve stoornis ofzo en die moet echt behandeld worden want het word steeds erger... (moest met de trein en toen met de bus omdat ik even geen auto durf te rijden en heb ik de bus wel tig x mn handen ontsmet met handen alcohol, doe dit trouwens de hele dag door want het spul vliegt er doorheen, voel me ook erg ongemakkelijk als ik het niet bij me heb. op de terugweg omdat ik laat thuis zou zijn bij de hema op t station een maaltijd gekocht uit de koeling, moest zelfs aan het meisje bij de hema vragen of ze het voor me uit de koeling wou halen omdat ik het niet durfde Embarassed

) dus ja ik weet niet of ik dat alleen met gesprekken meer af kan... maar ik moet eerst deze week doorkomen en maandag afwachten. gelukkig is het niet de hele dag zo en heb ik ook wel mn "goeie" momenten

Theeleut di 8 jan 2013 - 9:14

Klinkt inderdaad erg naar!
Ik had dus zelf dus ook een angststoornis ontwikkeld en heb heel veel baat gehad met gesprekken bij Psyq. Ik gebruikte toen wel al Efexor, maar door de gesprekken ( en daardoor het aangaan van je angsten) ben ik er wel uit gekomen. De medicatie zorgde ervoor rustig te worden en emoties te onderdrukken.
Dus wie weet kán het wel zonder medicatie.
Hopelijk kom je snel van je stoornis af, zoiets ontneemt veel in het leven en kost zoveel energie hug

duckie di 8 jan 2013 - 9:21

moest jij je angsten echt op gaan zoeken enzo? ik ontloop ze nu meestal of ik geef er aan toe om te voorkomen dat ik in een paniekaanval kom... ik heb er niet de hele dag last van tenminste ik loop niet de hele dag te huilen en kan soms ook best wel eens wat doen maar loop wel continu te smeren en er dus aan toe te geven...

dr komt telkens bij arts psycholoog enzo ook zovel info op me af dat ik het soms ook allemaal een beetje te veel vind

duckie di 8 jan 2013 - 9:25

hoelang heb jij de medicatie gebruikt als ik vragen mag? en hoe gaat het nu met je stoppen?

Theeleut di 8 jan 2013 - 9:26

Het werd heel langzaam opgebouwd, maar ik moest echt mijn grenzen opzoeken en verleggen.
Elke keer als ik iets engs moest doen en er gebeurde niks ergs was ik zo trots op me zelf!
Heel stom, gewoon simpele dagelijkse dingen die voor een doorsnee persoon geen issue is. En dat moet het voor jezelf ook niet zijn!
Het werd echt stap voor stap gedaan om het tempo dat jezelf aangeeft aan te kunnen met soms aanmoediging, want anders gebeuren sommige confrontaties nog niet.

duckie di 8 jan 2013 - 9:30

hmm bij de gedachte alleen al... ik ben namelijk bang dat als ik iets aanraak en daarna iemand dat diegene er ziek van word of erger... daarom durfde ik vandaag (had zo nog niet eerder mee gemaakt maar ja kwam net bij arbo arts weg wat ff hard was voor mezelf) de deur van de koeling niet aan te raken bij de hema...

dus ja het nadeel daarvan is dat ik dus ook niet zie of er wat ergs gebeurt want dat zal ik niet mee krijgen dan...

Theeleut di 8 jan 2013 - 9:30

Ik heb ruim 3 en half jaar medicijnen gebruikt, waarvan de laatste ander half jaar de laagste dosis. Ik ben nu 3 en een halve dag medicijnvrij en heb best last van ontwenningsverschijnselen, maar doordat ik het heel langzaam eb afgebouwd is het te doen. Toen ik begon met Efexor was het echt drama! Ik was zó beroerd en alle angsten werden versterkt, dit nam wel af na verloop van tijd. Ik heb in de 3 jaar geen paniekaanval meer gehad.

duckie di 8 jan 2013 - 9:33

mag ik vragen wat voor angsten jij precies had? als je dat wilt ezggen?

fijn dat je al 3 jaar geen paniek aanval hebt gehad inderdaad
en gelukkig zijn de ontwenningsverschijnselen uit te houden, hopelijk ben je er gauw vanaf medicatie gebruik en zwanger.... - Pagina 2 699888

medicatie gebruik en zwanger.... - Pagina 2 699888

maar heb jij ook met je arts overlegd om het zo te noemen dat je zwanger wou worden met deze mediatie?

ik bedoel dat is hier nog niet aan de orde en manlief is er nog niet overuit of er een 2e komt maar als ik denk dat dat soort medicaite toch vaak langere tijd word gebruikt dan benauwd het me ook wel weer

Theeleut di 8 jan 2013 - 9:40

Het is goed van je at je er mee aan de slag gaat. Je wilt natuurlijk niet nog verder in deze stoornis vallen.

Bij mij begon het ook onschuldig, ik ben/ was bang voor overgeven. Eerst wil je het niet horen of zien irl, maar ook niet op tv, als iemand er over sprak was het paniek en letterlijk zelf ziek er van worden en dus bang dat ik zelf moest overgeven. En steeds ging het een stapje verder, bang voor zieke mensen incl. eigen kind/man, niet meer buien de deur durven eten ivm besmet eten, houdbaarheidsdata controleren, bepaald eten niet meer durven eten, dronken mensen mijden en daardoor niet meer durven uitgaan, zelf niet meer durven alcohol te drinken enz enz. Mijn wereldje werd erg klein en ik belandde in een depressie, had paniekaanvallen en begon te hyperventileren. En toen was ik op!
Ik ben naar de ha gegaan, heb meerdere psychologen bezocht tot ik bij de juiste kwam die mij kon begeleiden met deze specifieke angst. Via de ha was ik al begonnen aan Efexor.

duckie di 8 jan 2013 - 9:44

hier weet ik dus niet waar het van komt, het is er gewoon langzaam ingeslopen en heb het steeds weg proberen te stoppen of proberen te omzeilen tot het echt niet meer ging (maar dat waren dus andere klachten want die angsten had ik niet vanaf begin af aan), zit al iets van 2 maand in de ziektewet en sinds de laastste 3 weken ofzo komen er steeds meer angstklachten bij... en die breidden dus steeds meer uit. vind het gewoon heel eng ben soms gewoon zo naar aan het denken dat ik hier nooit meer uit komt, het alleen maar erger word, altijd aan de medicatie moet en zo soort dingen. heb nu gewoon een hele fijne psycholoog en ben erg bang dat als ik naar een psychiater moet (dat woord alleen al vind ik zo naar klinken maar dat zit tussen de oren) dat ik misschien geen klik heb oid.

Theeleut di 8 jan 2013 - 9:46

Voordat de 2e kwam en ik gaan afbouwen. Ik had veel gelezen over adgebruik en zwanger worden en zijn wij bewust begonnen met zwanger worden met de intentie dat als ik zwanger zou zijn ik afgebouwd zou zijn of meteen kon stoppen. Viel dat even vies tegen!
Ik ben heel ziek geweest de eerste helft van de zwangerschap, meteen al vanaf week 5. Aangezien juist overgeven mijn angst was, was het gewoon geen optie te stoppen met de pillen. Zelfs met was het al een hel.

Ik heb geen arts bezocht voor de zwangerschap om over de ad icm zwanger worden te praten, maar ten ik net zwanger was wel en zo is het besluit gekomen blijven te gebruiken.

Theeleut di 8 jan 2013 - 9:56

Het is echt je angst die je denken overneemt, ik herken het heel goed!
Je denkt ik ben niet gek en tegelijkertijd en je bang dat je straks doorslaat en het nooit meer goed komt met je, zo herkenbaar!
Ik wilde ook geen medicijnen, maar als je op den duur zo in het leven staat kunnen die pillen je redding zijn en je weer helder laten nadenken.

Hoe je nu in et even staat is het geen slimme zet nog een kindje te krijgen. Eerst je zelf weer op de rit en daarna weer naar de toekomst kijken! Dat jij weer beter wordt is het belangrijkste. Een psychiater is net zo eng als een psycholoog, gewoon het zelfde dus, zelf beter vaak.

Klikt het niet dan zoek je verder, maar echt meid ga aan de slag en versla die stomme angst en gun jezelf weer een normaal leven zonder irreële angsten.

En dat je nu net kan werken is gewoon even niet anders. Jijzelf bent belangrijker dan werk. Een goede werkgever zal je ondersteunen en begrip tonen.

duckie di 8 jan 2013 - 10:07

ja ik kan me voorstellen dat het dat geen optie was om te stoppen door de angsten die je had. ik moet eerst maar eens kijken wat er maandag uit komt of ze mee doorverwijst en of ik aan de medicatie moet ed... en dan eerst maar eens zorgen dat ik zo ver beter word dat ik me helemaal goed voel enzo.... en dan nog kijken of we (manlief) een 2e kindje willen enzo en dan wil ik het wel van te voren met de arts bespreken ook wat ik moet verwachten enzo maar zo ver zijn we nog (lang) niet....

heeft het bij jou eigenlijk lang geduurd voor je de juiste behandeling had en je weer beter voelde enzo? ik bedoel ik zit nu ruim 2 maand in de ziekteewt, daarvoor ging het dus langzaamaan ook al minder goed maar dat probeerde ik te negeren enzo

maar ben er eignelijk al wel zoooo klaar mee want het kost zo veel energie enzo (k zou bij wijze van liever een been breken oid dan kan iemand aan de buitenkant zien dat ik wat heb en dan weet je ongeveer hoelang je er mee bezig bent) dit kun je niet 1 2 3 aan de buitenkant zien en ik vertel het ook lang niet iedereen en ook niet altijd alles... er zijn maar weinig mensen die weten hoe het zit... sommige mensen vragen wel eens hoe het gaat die bijv niets weten en dan vertel ik dat het gewoon zn gangetje gaat en probeer ik op wat anders over te gaan, mensen die ik bijv weinig zie vind ik niet dat ze dat allemaal maar hoeven te weten. vanavond moest ik eignelijk sporten en we hadden een nieuwjaarsborrel er achter aan maar na het gesprek bij de arts zag ik dat niet zitten... maar ook daar weten maar 3 waarvan 1 vriendin een beetje hoe het zit dus vriendin verteld dat mocht iemand er naar vragen dat ze wel iets kan vertellen hoe het zit dat ze evt wat begrip hebben...

kon jij er makkelijk met anderen over praten? en hoe ging dat thuis met je partner?

ik ben er nu ook zeker niet aan toe zoals ik al eerder schreef om aan een 2e te beginnen maar meer aan het kijken of er meer waren in het zelfde schuitje want hoe graag ik ook wil is dit niet de juiste periode inderdaad ik moet eerst weer beter worden en dan maar een wat groter leeftijdsverschil.

ik zit ook 100% in de ziektewet maar omdat ik zelf niet wil thuis zitten omdat ik bang ben dat de drempel zo hoog word ga ik 3 x 4 uurtjes heen om wat klusjes te doen. mijn werkgever begrijpt me volgens mij gelukkig erg goed en mijn collegas zijn ook heel lief en begripvol en helpen me ook wat ze kunnen... nu durfde ik van de week een retourbrief niet te ondertekeken en in een envelop te doen en eerder gaf ik die gewoon aan een collega en die handele dat af maar nu zegt ze we doen het samen en dat vind ik ook erg fijn dat ik het wel zelf ga doen maar dat ze me helpt... en zo met meer dingen dat ik nu vraag of ze me helpt het samen te doen ipv dat ik het afschuif.

dankje voor al je verhalen, het is fijn om even met iemand te kletsen die het zo herkend. medicatie gebruik en zwanger.... - Pagina 2 699888

(hoewel je zou willen dat eigenlijk niemand het zou herkennen want dit is niet iets wat je iemand toe wenst zeg maar als je snapt wat ik bedoel)

Theeleut di 8 jan 2013 - 10:13

Ik heb je reactie gelezen en zal morgen even uitgebreid antwoorden.

Het is zeker fijn om zo anoniem je verhaal te kunnen doen, de meeste mensen snappen het niet. En ook niet gek, want de meeste weten er het fijne niet van.

Ik ga nu naar bed en kom er morgen even op terug om je vragen te beantwoorden. Truste!

duckie di 8 jan 2013 - 10:15

slaap lekker en ik lees het morgen wel... in ieder geval bedankt....

Theeleut za 12 jan 2013 - 23:52

duckie schreef:morgen is het niet geworden zoals je al in de gaten hebt gehad. ik heb heerlijk de griep te pakken gehad, nu een beetje puf enigzins antwoord te geven.

ja ik kan me voorstellen dat het dat geen optie was om te stoppen door de angsten die je had. ik moet eerst maar eens kijken wat er maandag uit komt of ze mee doorverwijst en of ik aan de medicatie moet ed... en dan eerst maar eens zorgen dat ik zo ver beter word dat ik me helemaal goed voel enzo.... en dan nog kijken of we (manlief) een 2e kindje willen enzo en dan wil ik het wel van te voren met de arts bespreken ook wat ik moet verwachten enzo maar zo ver zijn we nog (lang) niet....

heeft het bij jou eigenlijk lang geduurd voor je de juiste behandeling had en je weer beter voelde enzo? ik bedoel ik zit nu ruim 2 maand in de ziekteewt, daarvoor ging het dus langzaamaan ook al minder goed maar dat probeerde ik te negeren enzo

Bij mij heeft het een aantal maanden geduurd. Ik heb eerst bij de ggz gezeten, totaal geen klik met dat mens, maar toch een aantal maanden elke week geweest. Daarna ben ik op eigen houtje verder gaan zoeken. Bij veel psychologen was er een wachtlijst, dus daarom duurde het al langer. Wanneer ik aan de beurt was had ik eerst een kennismakingsgesprek om te kijken of hij/zij mij kon begeleiden. Het is twee keer zo geweest dat dit niet het geval was en ik weer verder ging zoeken tot ik uiteindelijk bij Psyq terecht kwam. Daar ben ik een klein jaar in behandeling geweest.

maar ben er eignelijk al wel zoooo klaar mee want het kost zo veel energie enzo (k zou bij wijze van liever een been breken oid dan kan iemand aan de buitenkant zien dat ik wat heb en dan weet je ongeveer hoelang je er mee bezig bent) dit kun je niet 1 2 3 aan de buitenkant zien en ik vertel het ook lang niet iedereen en ook niet altijd alles... er zijn maar weinig mensen die weten hoe het zit... sommige mensen vragen wel eens hoe het gaat die bijv niets weten en dan vertel ik dat het gewoon zn gangetje gaat en probeer ik op wat anders over te gaan, mensen die ik bijv weinig zie vind ik niet dat ze dat allemaal maar hoeven te weten. vanavond moest ik eignelijk sporten en we hadden een nieuwjaarsborrel er achter aan maar na het gesprek bij de arts zag ik dat niet zitten... maar ook daar weten maar 3 waarvan 1 vriendin een beetje hoe het zit dus vriendin verteld dat mocht iemand er naar vragen dat ze wel iets kan vertellen hoe het zit dat ze evt wat begrip hebben...

kon jij er makkelijk met anderen over praten? en hoe ging dat thuis met je partner?

Wij hebben hele diepe dalen gekend. Ik voelde mij ook vaak onbegrepen. Mijn man is echt een positief persoon en ik een zwarte wolk
Dat werkt niet heel geweldig kan ik je zeggen. Maar daar medicatiegebruik ben ik minder opvliegerig en positiever in het leven komen te staan en dat heeft onze relatie zeer goed gedaan! Nu ik aan het afbouwen ben komen weer oude emoties van mij boven en dat is soms wel lastig voor ons beiden. Ik ben nu en dan weer een heks en hij kan daar niet altijd positief op reageren en daar reageer ik dan weer op... Dus erg gezellig
Maar dat overleven we wel! Ik wil gewoon van de pillen af, ze zijn mijn redding geweest, maar ik wil niet heel mijn leven er op teren. Ik wil het zelf kunnen en doen. Dan maar af en toe een heks, maar wel één met écht gevoel, want pillen vlakken je toch af kan ik nu achteraf zeggen.

Ik kon/kan er altijd heel goed over praten met mijn vriendin, schoonouders en ouders. Blijven praten is altijd goed, schaamte opzij! Juist de mensen die je lief hebben kan je je echte ik laten zien. Dat lucht enorm op.

ik ben er nu ook zeker niet aan toe zoals ik al eerder schreef om aan een 2e te beginnen maar meer aan het kijken of er meer waren in het zelfde schuitje want hoe graag ik ook wil is dit niet de juiste periode inderdaad ik moet eerst weer beter worden en dan maar een wat groter leeftijdsverschil.

ik zit ook 100% in de ziektewet maar omdat ik zelf niet wil thuis zitten omdat ik bang ben dat de drempel zo hoog word ga ik 3 x 4 uurtjes heen om wat klusjes te doen. mijn werkgever begrijpt me volgens mij gelukkig erg goed en mijn collegas zijn ook heel lief en begripvol en helpen me ook wat ze kunnen... nu durfde ik van de week een retourbrief niet te ondertekeken en in een envelop te doen en eerder gaf ik die gewoon aan een collega en die handele dat af maar nu zegt ze we doen het samen en dat vind ik ook erg fijn dat ik het wel zelf ga doen maar dat ze me helpt... en zo met meer dingen dat ik nu vraag of ze me helpt het samen te doen ipv dat ik het afschuif.

Heel knap van je dat je gewoon nog op je werk blijft komen ondanks dat je 100% in de ziektewet zit. Ik had het je niet nagedaan. Lieve collega's ook. Scheelt erg veel als je begrip krijgt en het niet als aanstellerij wordt gezien.

dankje voor al je verhalen, het is fijn om even met iemand te kletsen die het zo herkend. (hoewel je zou willen dat eigenlijk niemand het zou herkennen want dit is niet iets wat je iemand toe wenst zeg maar als je snapt wat ik bedoel)

duckie wo 16 jan 2013 - 4:06

bedankt voor je antwoorden...

ik ben ondertussen bij de psycholoog geweest en we kunnen niet op deze weg verder.... ze heeft smiddags contact gehad met de huisarts en gaat me doorverwijzen naar een of andere afdeling van ggz die gespecialiseerd is in angst en dwang klachten waar ik dus last van heb... alleen is de wachttijd ongeveer 2 maand! dus ik in paniet van dit ga ik op deze manier niet nog 2 maand volhouden... nee ze ging de huisarts ook terug bellen dat ik medicatie moest krijgen en dat ik tot die tijd wel bij haar onder behandeling zou blijven dat ik niet aan mn lot over gelaten word. dus ondertussen bij de huisarts geweest en heb nu sinds gister medicatie gekregen maar dat duurd even voor het gaat werken... nu maar afwachten dus...

hoe gaat het met jou met afbouwen/stoppen/?

Theeleut wo 16 jan 2013 - 9:03

Wat fijn dat het balletje nu is gaan rollen. Jammer dat de wachttijd zo lang is, maar gelukkig dat je in de tussentijd bij de psycholoog kan blijven komen.

Welke medicijnen heb je gekregen?

Mijn afbouwen is niet helemaal goed gegaan. Na 5 dagen clean kreeg ik de griep en deze versterkte de ontwenningsverschijnselen zo erg! Ik heb me heeeeeel lang geleden zo klote gevoeld, bah. Dus ik heb besloten zondag weer de dosis te nemen welke ik de laatste dag genomen heb. En het is echt zó weinig, maar ik reageer gewoon zo heftig op het helemaal niks nemen.
Nu ga ik dit even een week of twee weer nemen en dan elke maand een korrel minder nemen. Het zijn er nog maar 6, dus van de zomer ben ik wel klaar Wink

Ik baal wel hoor, maar het was echt een hel.

Merk je nog geen opbouwklachten van je medicijnen? Ik was daar ook goed ziek van toen, niet leuk.

duckie do 17 jan 2013 - 0:03

wat balen dat die griep er over heen kwam en dat je daardoor weer iets moest starten zeg, maar ja als je je zwaar kl*te voelt is ook niets natuurlijk...

ik baal ook wel van die wachttijd, maar dit is nog wel de snelle route begreep ik, via de normale weg kan het nog wel 4/5 maand duren... maar goed ik moet nu wachten op een oproep dus...en ondertussen gelukkig wel nog bij de psycholoog.

heb nu clomi.pram.ine gekregen en dat gaan we opbouwen in 3 weken tijd dus ik ben benieuwd, heb het nu vandaag voor de 3e dag genomen en merk vandaag dat ik even wat meer overal tegen op zie... verder veel droge mond en wat hoofdpijn maar verder nog weinig (afkloppen) klachten...

Theeleut do 17 jan 2013 - 1:37

Gelukkig heb je geen last van het opbouwen, houden zo!
Voor nu is het even volhouden tot je een oproep krijgt. Veel afleiding zoeken komende tijd, wie weet scheelt het iets.

Gesponsorde inhoud