En dan ben je ineens...volwassen *slik*

En op een gegeven moment zeggen ze veel vaker u tegen jou. Daar ga je ook van schrikken dat je een mevrouw bent. En dan verbeter je ze eerst: nee hoor, je mag wel je zeggen. En op een gegeven moment denk je bij eenmalige mensen: ach, ik doe die moeite ook niet meer, dan maar u.

Herkenbaar! Mijn neefje heeft een vriendin, hij heeft gewoon sex. Voor zover mijn hersenen konden redeneren was zijn lichaam nog niet eens in staat om sex te hebben. Mijn 'stiefzus' rookt en kust er op los (maar wie weet heeft ze ook al sex, ik loop achter) voor mijn gevoel is het een maand geleden dat ze vroeg wat een soa was en dat ze net een bh ging dragen en dat ze voor het eerst ongesteld werd. Ik word daar gewoon een beetje verdrietig van!

Ja.. Ik zal de boel een beetje 'opleuken'.. Ik heb namelijk gehoord dat de tijd gewoon steeds sneller lijkt te gaan. Dan denk je dat de afgelopen 10 jaar als een speer voorbij bleek te gaan, moet je eens aan een vijftiger vragen hoe snel de komende 10 jaar dan waarschijnlijk zullen gaan.

:O:O

Herkenbaar!

Ik zal laatst met mijn vriendin in de kroeg, staat echt pal naast me mijn buurmeisje van3 jaar (neee... nu al 17 jaar) naast me een wit wijntje te bestellen! Die kwam hard aan

Waaaat, ben je in 1995 18 geworden??

Nou, het moet niet gekker worden zeg. In mijn beleving leer je dan net lopen ofzo. (ok, ik dramatiseer het een beetje)

Ja, dat is wel herkenbaar. Mijn vriend is 7 jaar ouder en we hebben elkaar 7 jaar geleden ontmoet.
Ik vond hem altijd een stuk ouder en kon me niet voorstellen hoe ik zou zijn op zijn leeftijd. En nu ben ik net zo oud als hij toen we elkaar leerden kennen. Ik vind dat zo gek.

Ik ken het, mijn vader maakte gister een hele fijne opmerking dat ik nu niet de jongste meer ben om thuis te wonen... Bedankt pap :s. Maar ergens heeft hij wel gelijk ik word over een paar maandjes 25 en in plaats van stappen vooruit te maken doe ik een stap achteruit.

Mijn nichtjes zijn geen kleintjes meer maar dat zijn hele meiden waarbij ik omhoog moet kijken. Gewoon bizar wat tijd is. Voor mijn gevoel ben ik net van de middelbare school af, maar dat is toch echt al bijna 7 jaar geleden,

Het is juist wel een stap vooruit, minx. Je koos er voor om niet in een situatie te blijven die 'uitzichtloos' (klinkt zo extreem) was en daardoor voor een nieuwe toekomst.

Best herkenbaar...
Zo zei ik toen ik een puber was vaak dat 30 "echt oud!" was, en tegen de tijd dat ik 30 zou zijn had ik al zus,zo,dit en dat (al mn toekomstplannen dus) gerealiseerd. Maar mijn god....ik ben 27, dat is helemaal niet zo lang meer tot de 30! Help!

Daar heb ik helaas al jaren last van. Al komt het besef pas echt sinds een jaar.

Door onbekenden word ik aangesproken met mevrouw en u.
Mijn buurmeisje van vroeger zag ik laatst lopen achter de kinderwagen.
Mijn broertje gaat trouwen.
Mijn buurjongetje van vroeger rookt, zuipt en zoent er in het openbaar op los. En dat terwijl hij vroeger 'flieft' was op mij en met mij wilde trouwen.
Mijn oude basisschool is gesloopt.

En al mijn klasgenoten wonen samen of hebben een kind of willen trouwen. En daar kom ik dan aan met mijn knullige leventje. Geen partner, geen werk, geen plannen.

Ja mijn basisschool is ook gesloopt
En mijn middelbare school ook, en de kroeg waar ik voor het eerst zoende en altijd ging stappen ook

Owja, mijn allereerste stamkroeg is ook al tien jaar tegen de vlakte.

Gympie schreef:Het is juist wel een stap vooruit, minx. Je koos er voor om niet in een situatie te blijven die 'uitzichtloos' (klinkt zo extreem) was en daardoor voor een nieuwe toekomst.

klopt ook wel, alleen zit ik nu weer thuis bij mijn ouders zonder echt uitzicht te hebben op een eigen huisje. En ik woonde natuurlijk min of meer samen. Dat bedoel ik met een stap terug.

Zo ineens vond ik het niet

Ik besef het vaak als ik mijn zusje zie. Ze was altijd mijn 'kleine zusje'. Ze is ondertussen al bijna 18 en zeker wel 2 koppen groter dan ik ben.

Oh inderdaad dat ze 'u' tegen me zeggen. Ook mijn eerste vaste discotheek bestaat niet meer, oh trouwens de 2e ook al niet meer. Ik heb superveel verantwoordelijkheden, het is bijna beangstigd als ik er goed over na ga denken.

Zo herkenbaar! Toen ik 13 was dacht ik dan van later als ik groot ben (26 ofzo) dan ben ik zus en zo en zie ik eruit als een echte vrouw. Nou nee hoor!

Ik heb de jonge van de kruidvat verboden om mij mevrouw te noemen. Gelukkig luistert hij en noemt hij me "jongedame" Hahaha

Heel herkenbaar. Vooral als ze u of mevrouw tegen mij zeggen, als ik mijn vroegere "kleine" buurmeisje en jongen die inmiddels allang de puberteit voorbij zijn.
Het meeste herken ik het gevoel nog als ik naar onze kleine kijk, die nu 4 weken oud is, dan denk ik wat is de tijd toch snel gegaan. Ik ben namelijk van mijn leeftijdsgenoten/vrienden/kennissen van vroeger en nu de eerste die een kleine heeft. (ook al ben ik alweer 27) Sinds mijn moeder is overleden en ik nu zelf moeder ben besef ik me nog meer dat ik nu echt volwassen ben (volgens de betekenis van die term dan) en dat ik ineens allerlei verantwoordelijkheden heb in ons gezin, op het werk, etc.

Zoals velen kan ik me nog als de dag van gisteren herinneren dat mijn beste vriendin en ik onze kledingkast leeghaalden om er leuk uit te zien als we gingen stappen, dat we urenlang konden praten over die leuke jongens die we die avond zouden versieren, etc etc...

Ja af en toe komt het keihard binnen: ik schijn volwassen te zijn... al voelt het lang niet altijd zo... maar soms ook juist weer wel...

Heel herkenbaar! Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik op de middelbare school zat maar dat is al weer 11 jaar geleden. En ik woon gewoon al weer 10 jaar op mijzelf. En ik had vroeger ook het idee dat mensen van mijn nu leeftijd veel volwassener waren. En tegenwoordig vind ik de jeugd er ook zo jong uitzien. Vooral die brugpiepers. Naar mijn idee waren we in die tijd juist weer veel groter en al stoerder haha!