En dan ben je ineens...volwassen *slik*

Ik liep gisteren in de AH voor de laatste boodschappen te doen. En toen kwam ik mijn buurmeisje van vroeger tegen. Mijn lieve kleine schattige buurmeisje.. Alleen dat lieve kleine schattige buurmeisje was ineens een hippe moderne vrouw op hoge pumps die achter haar lieve kleine schattige zoontje liep aan te hollen. Then it hit me.. Potverdorie, ik ben volwassen! Later is nu.

Dat gevoel komt heel af en toe de kop op en het voelt zoooo raar! Voor mijn gevoel speelde ik gisteren nog bij mijn beste vriendin en duurde de woensdagmiddag eeeeuwen! Nu gaan de middagen zo snel, heb ik altijd wat te doen, ineens de verantwoordelijkheid over van alles en nog wat, waggelen hier 2 kinderen rond wanneer zijn die eruit gekomen?? en ben ik ineens moeder.

Ben ik de enige?

Ik ben weliswaar nog geen mama en heb misschien nog niet zo veel verantwoordelijkheden, maar soms ben ik wat rondneuzen op Facebook en dan zie je dat een dorpsgenoot studeert aan een universiteit. Maar in gedachten was die jongen misschien net begonnen aan zijn middelbare school! Of met een zusje van een vriendin. In mijn beleving zat die nog op de basisschool maar is ook al een hele meid van een jaar of 15. Zo apart om te zien!

Ik herken het helemaal.

Het lijkt nog maar ZO kort geleden dat ik nog thuis woonde en de buurmeisjes een jaar of 10 waren.. inmiddels zijn ze al begin 20 en hebben ze al een baan. Het is zo'n rare gewaarwording!

Nee hoor, ik heb hetzelfde. Ik voel mezelf ook nog vrij 'jong'. Toen mijn grote neven mijn huidige leeftijd hadden was ik nog een heel jong meisje (mijn oudste neef en ik schelen 15 jaar). Voor mijn gevoel waren zij een stuk volwassener dan ik me nu voel. En dan heb ik nog een kind van 2,5 rondlopen, wat zij niet eens op die leeftijd hadden.

Vorige week is ook mijn oppaskindje 17 geworden en heeft al 1,5 jaar een relatie., dat kan gewoon niet. Ze was altijd een jaar of 5 en speelde nog met barbies en poppen...

Zo was mijn zusje een paar weken geleden met haar vriendje een nachtje naar een hotel geweest. Ze is 18, prima leeftijd om dat te doen. Maar toch.. het is mijn kleine zusje! Ze hoort nog lekker met haar duim in haar mond op de bank te hangen en Disney films te kijken. Ze hoort nog niet helemaal 'stylish' en op hoge hakken rond te lopen.

Zo herkenbaar!
Al voel ik me vooral soms nog 18 in plaats van 28.
Ik vond het ook heel bizar dat mijn beste vriendin een kind kreeg, dat kon toch niet? En ik was toen al 5 jaar moeder...

Ja dat heb ik vaak als ik nieuwe mensen zoek op Linked In. Al die oud-klasgenoten die opeens ECHT grotemensenwerk hebben...

Ik denk nog steeds dat als iemand in 1993 is geboren dat diegene dan tien is ofzo. Maar die worden dit jaar dus ook al 20. Ik herken het helemaal. Voor mijn gevoel gaat het allemaal veel te snel. Een baby word geboren en binnen 1 knipoog gaat hij/ zij al naar de middelbare school.

Of van die oude stapmaatjes die net de baard in de keel hadden en nu ineens handsome en papa zijn geworden whaaa

Een afwasser in de kroeg waar ik werk is mijn vroegere oppaskindje.
Ik voel me ook nog helemaal niet alsof ik in de 20 (bijna 27...) ben, ik voel me nog 19 ofzo.

Hier ook. Maar ik kan het helemaal niet, volwassen zijn. Flink klote.

Rood schreef:Hier ook. Maar ik kan het helemaal niet, volwassen zijn. Flink klote.

''

Ik ook niet hoor. Ik doe ook maar gewoon alsof ik iets volwassens doe.

Parisienne schreef:Zo was mijn zusje een paar weken geleden met haar vriendje een nachtje naar een hotel geweest. Ze is 18, prima leeftijd om dat te doen. Maar toch.. het is mijn kleine zusje! Ze hoort nog lekker met haar duim in haar mond op de bank te hangen en Disney films te kijken. Ze hoort nog niet helemaal 'stylish' en op hoge hakken rond te lopen.

Haha, bedankt nu weet ik hoe ik me moet gedragen bij mijn zus

Maar de rest is wel herkenbaar. ik bedenk me de laatste tijd dat ik voor mijn neefje (nu 4) echt volwassen ben, maar zo voel ik me helemaal niet! En al die oud-klasgenoten die gaan trouwen/kinderen krijgen/ écht werk hebben

Oh zo herkenbaar, zo kom ik ineens vriendjes en vriendinnetjes van mijn kleine zusje tegen in een club tijdens het stappen. Of inderdaad meiden die ineens met 2 of 3 kinders rondlopen waarvan ze in mijn beleving echt jaaaren jonger zijn.
Als ik dan kijk naar mijn eigen kids, mijn trouwdag alweer ver achter ons. 'Vroeger' verveelde ik me nog weleens, al lijkt dat nog vorig jaar. Later is inderdaad nu. Soms komt dat hard binnen.

Luce schreef:

Rood schreef:Hier ook. Maar ik kan het helemaal niet, volwassen zijn. Flink klote.

''

Ik ook niet hoor. Ik doe ook maar gewoon alsof ik iets volwassens doe.

Haha heel herkenbaar dit.

Ik heb dat met oude oppaskindjes of buurkindjes. "Maar zij is toch een baby?!" zeg ik dan verbaasd tegen m'n moeder. Terwijl ik mezelf dan helemaal niet zo veel ouder vind geworden in die 10-15 jaar. Maar voor een baby naar 10 a 15 jaar, is natuurlijk enorm! Of een 10 jarig oppaskindje dat nu ineens 20 is en studeert en samen met mij de trein richting Amsterdam pakt omdat zij weer na 't weekend naar haar studentenkamer gaat. Zo bizar.

Luce schreef:

Rood schreef:Hier ook. Maar ik kan het helemaal niet, volwassen zijn. Flink klote.

''

Ik ook niet hoor. Ik doe ook maar gewoon alsof ik iets volwassens doe.

Hier ook, net als dat ik dacht dat ouders alwetend zijn. Niet dus.

Tamagotchi schreef:

Luce schreef:

Rood schreef:Hier ook. Maar ik kan het helemaal niet, volwassen zijn. Flink klote.

''

Ik ook niet hoor. Ik doe ook maar gewoon alsof ik iets volwassens doe.

Hier ook, net als dat ik dacht dat ouders alwetend zijn. Niet dus.

Haha jaaaa. Ik dacht altijd dat mensen van begin 30 toch echt wel wisten hoe het leven in elkaar stak. Pff whaha, nou ik kijk naar mijn man. Die is 31. Die weet volgens mij ook de helft van de tijd niet wat hij doet.

De meeste mensen doen ook maar gewoon wat de rest van de meute doet. Volgens mij snap je pas hoe het leven in elkaar steekt als je bijna dood bent ofzo.

Ook zoiets kleine kinderen weten niet meer dat de gulden er was. Er is nu een hele nieuwe generatie die niet meer weet wat er gebeurd is op 9/11. En dat weet ik wel. Ik ben me er ineens bewust van dat ik een stuk historie meedraag wat ik ineens aan de generatie onder mij kan gaan vertellen. Net zoiets als je opa en oma vroeger over de oorlog vertelde. Echt ik voel me dan zo oud :S

Luce schreef:Volgens mij snap je pas hoe het leven in elkaar steekt als je bijna dood bent ofzo.

Volgens mij heb je gelijk!

Die hoop heb ik ook al opgegeven. Ik denk dat het nooit gebeurt, het leven snappen. Leven is een mysterie.

Of als er op tv van die sentimentdingen zijn. Liedjes raden ofzo. Die programma's keek ik vroeger ook en toen kende ik niks. Nu weet ik het bijna allemaal.

Rood schreef:Hier ook. Maar ik kan het helemaal niet, volwassen zijn. Flink klote.

Hier precies hetzelfde. Het lijkt wel of je je aan iedereen moet bewijzen, iedereen verwacht wat van je en eigenlijk wil ik helemaal niet aan die verwachtingen voldoen. I love the 90's!

Aah heel herkenbaar! Ik kan het ook echt niet relativeren als ik nu kinderen die op de basisschool een paar klassen lager dan mij zaten tegen kom met stappen. In mijn ogen zitten zij nog steeds op de basisschool maar ze zijn gewoon al 16/17/18.

Zo ook mijn lieve oppaskindjes, waar ik 10 jaar geleden voor het eerst kwam oppassen toen ze 3 en 6 waren. Nu kom ik de oudste (stoned/dronken) tegen op feestjes en de jongste zie ik met een sigaret in z'n mond door het dorp lopen

Ohja haha en mijn vriendin (die is ook 2,5 jaar jonger dan mij) heeft een nieuwe scharrel, kijk ik op zijn facebook: 1995! Ik dacht echt WTF?! hahaha hoor jij niet hutjes te bouwen met je vriendjes? Maarja, die is ook gewoon al 18