ongemakken tijdens de bevalling

Ik heb een paar keer gespuugd, en verder eigenlijk niets!

Voor mij de 2 weken nade bevalling: ik liet de hele dag scheetjes. Was gewoon omdat mijn darmen weer op hun plek terugkwamen, en vol lucht zaten. Vond het echt niet leuk, vooral als er dan bezoek was

Het ongemak dat ik had, was dat die arts assistent oid mij volgens mij niet geloofde toen ik zei dat ik persweeen had, en na de 2e perswee dus ging liggen omdat ik mijn joggingbroek nog uit moest sjorren. Hij snel de VK gehaald gelukkig, en mijn broek was voor de helft net op tijd uit, het hoofdje was al zichtbaar en in de 3e perswee, toen ik eindelijk toestemming had om te persen, is ze ook direct geboren.

teletascha schreef:Voor mij de 2 weken nade bevalling: ik liet de hele dag scheetjes. Was gewoon omdat mijn darmen weer op hun plek terugkwamen, en vol lucht zaten. Vond het echt niet leuk, vooral als er dan bezoek was

Haha heel herkenbaar! Vooral de week na de bevalling. Toen lag ik nog in het ziekenhuis en de zusters maar zeggen: Lekker alles laten gaan hoor! Vooral niet ophouden. Dus dat deed ik maar, haha.

Rejoy. schreef:hoe zitten jullie op de wc om te poepen dan? Mijn persweeën waren zo overweldigend dat het in de verste verte niet op poepen leek hoor Ik had zo ook niet weg kunnen zuchten, ik kon niks anders dan gigantisch hard meepersen. Misschien dat daardoor de jongste dan ook in één perswee van boven bekken naar geboren ging?

Hmmm... zo ging dat bij mij niet... Kon ik dat maar. Ik heb 1 uur en 24 min geperst.

Luce schreef:

Rejoy. schreef:hoe zitten jullie op de wc om te poepen dan? Mijn persweeën waren zo overweldigend dat het in de verste verte niet op poepen leek hoor Ik had zo ook niet weg kunnen zuchten, ik kon niks anders dan gigantisch hard meepersen. Misschien dat daardoor de jongste dan ook in één perswee van boven bekken naar geboren ging?

Haha nou inderdaad! Ik lag alleen maar te ijlen tijdens die persweeën. Ik kon echt niet meer naar de wc en terug. Persweeën waren niet te missen

+1, wat een oerkracht is dat. Kon ook echt niks behalve krijsen dat ik het niet meer op kon houden

Ik had na 2e bevalling ook steeds vreselijke kramp in mijn kuit, heel irritant. Dat was namelijk onder het hechten, dus ze moesten steeds stoppen als ik kramp had en begon te gillen

Nouja, als je poepen tijdens het persen ongemak noemt. Echt het meest geweldige van de bevalling vond ik het niet maar tja, zien ze wel vaker. Ik riep wel meteen "ik doe het verkeerd" maar dat bleek dus juist niet zo te zijn.

Ik kon door de weeenstorm aan rugweeen echt helemaal niets. Alleen maar voorover geleund tegen het bed aan staan. Dat werd op een gegeven moment best ongemakkelijk door de verzuring van mijn benen.

Bij de eerste dat ik de vk niet kon verstaan door haar enorme accent. Bij de tweede vond ik het gruwelijk irritant dat het bed te kort was en ik geen houding kon vinden. Ben toen maar met opgetrokken knieen op mijn zij gaan liggen, maar ze hebben me echt weer omhoog moeten takelen toen ik persdrang had en overeind moest komen.

Bang om te poepen tijdens bevalling, op een gegeven moment dacht ik laat maar gaan niet daar op concentreren. En dorst ontzettende dorst. Heb wel 20 glazen water gedronken tussen persen door.

Ohja nog een ongemak tijdens de bevalling was dat ik enorme rugweeën had en aan allerlei apparatuur lag en op mijn rug moest liggen, dit was verre van ideaal... Heb nog gesnauwd dat ik al die snoeren en apparatuur niet hoefte, was immers ook helemaal niet met me besproken toen ik werd overgedragen aan het ziekenhuis. Dacht op dat moment, ik ben hier, dus wat is je probleem?! Mijn vriend heeft me nog een aantal keer moeten kalmeren

Bij alle 3 de bevallingen had ik steeds het idee dat ik moest poepen. Iedere keer liep ik te zeuren dat ik naar de wc moest. Bij de 2e kon ik gelukkig vrij rondlopen. Ik kreeg toen ook persweeen op de wc. Hij is toen bijna op de wc geboren. Bij de 3e hetzelfde verhaal maar toen mocht ik niet vrij rondlopen. Het hoofdje was er al bijna en toen moest ik nog van de wc naar het bed zien te komen. De zuster en mijn moeder hebben tegen me staan schreeuwen dat ik nu echt van die wc moest komen maar dat weigerde ik. tot ze dreigden dat ze 2 broeders zouden halen om me er af te tillen. Toen lag ik heel snel in bed.

Annie24 schreef:Ik had een migraine aanval waardoor ik helemaal niets weet van mijn bevalling. De migraine aanval begon 10 minuten nadat ik vanuit het niets in een weeenstorm (12.00 uur) terecht kwam en duurde tot de placenta er uit was. (19.00 uur) Persen heb ik blijkbaar gewoon gedaan, maar weet er niets meer van.
Alles wat ik weet heb ik van horen zeggen.

Eigenlijk niks. Ik had alleen toen de ontsluitingsweeën nog niet zo sterk waren wel steeds het gevoel te moeten poepen. Ik ben in het ziekenhuis bevallen en het toilet was een eind verderop in de gang. Voor m'n gevoel ben ik elke 20 minuten die gang afgehobbeld op naar de wc. Om daar vervolgens niks te kunnen want ik hoefde helemaal niet. Dus dan maar weer terug naar m'n kamer om 20 minuten later weer terug te hobbelen. De vrouwen in de andere kamers zullen ook wel gedacht hebben

Oh, wacht, toch wel. Het was wel fijn geweest als één van de verpleegsters of verloskundigen me had verteld dat een CTG geen rugweeën meet. Dat had me een hoop onzekerheid en misschien ook het hyperventileren bespaard

Nou inderdaad. Dat hadden ze mij ook wel mogen vertellen. Na een uur rugweeen was er nog niet 1 wee gemeten. Ik raakte zo in paniek omdat ik bang was dat het nog uren ging duren. Ik heb gehuild en gesmeekt om een ruggenprik. Achteraf niet zo gek want ik ging in 1 uur van de 2 cm naar 10 cm. ( en er is veen 1 wee geregistreerd)

M@niek schreef:Ik moest dus wel poepen tijdens het persen. Ik vond het op dat moment niet echt leuk, ze haalde het gewoon met een papiertje weg. Nou ja shit happens

+1, dat was mijn enige ongemak

Ik vond de weeënstorm het ergst.

tweeling schreef:

Luce schreef:

Rejoy. schreef:hoe zitten jullie op de wc om te poepen dan? Mijn persweeën waren zo overweldigend dat het in de verste verte niet op poepen leek hoor Ik had zo ook niet weg kunnen zuchten, ik kon niks anders dan gigantisch hard meepersen. Misschien dat daardoor de jongste dan ook in één perswee van boven bekken naar geboren ging?

Haha nou inderdaad! Ik lag alleen maar te ijlen tijdens die persweeën. Ik kon echt niet meer naar de wc en terug. Persweeën waren niet te missen

+1, wat een oerkracht is dat. Kon ook echt niks behalve krijsen dat ik het niet meer op kon houden

Bij de eerste bouwde mijn persweeen op en voelde de eerste aan alsof je moet poepen.
Bij de 2de had ik meteen hele sterke persweeen en kon ik er niet om heen en die was dan ook met 2 min persen geboren.

Mijn ongemakken waren bij de eerste t poepen tijdens t persen :S
BIj de 2de was t de weeenstorm en ik had daar echt moeite mee om die op te vangen.
Bij beide t trillen daarna..

Bij de eerste vooral dat ik op mijn rug moest liggen door de apparatuur terwijl ik rugweeen had. Het enige wat ik af en toe deed was aan mijn man z'n nek hangen.
Bij de tweede eigenlijk niks, ik had wel weer rugweeen maar toen mocht ik bewegen wat ik wilde, dat scheelt echt zo veel.

Het enigste wat ik vervelend vond was dat ik niet vrij rond kon lopen door mn infuus. En niet echt in een makkelijke houding kon zitten,liggen of staan door alle draadjes en omdat M constant via een CTG in de gaten werd gehouden, als ik dan anders ging liggen raakte die banden van z'n plek en moest ik weer op mijn rug gaan liggen. Gepoept of gespuugd heb ik bij beide bevallingen niet gehad. De bevalling van de oudste zou ik zo met alle liefde weer over doen.

Ik kon tijdens de bevalling alleen maar op mijn zij liggen.
Op mijn rug werd ik helemaal naar, duizelig ed en aan lopen moest ik helemaal niet denken.
Gespuugd heb ik gelukkig niet, maar poepen en plassen (volgens mij) moest ik wel Hahaha.
Erg charmant allemaal
En er kwamen telkens maar andere zusters binnen, dan weer een leerling, dan weer een stagiaire en die stelden zich voor juist op de momenten dat ik weer een enorme wee had, of ze vertelde me van alles. Alsof ik dat op zo'n moment in me opneem .

Ponyo schreef:

tweeling schreef:

Luce schreef:

Rejoy. schreef:hoe zitten jullie op de wc om te poepen dan? Mijn persweeën waren zo overweldigend dat het in de verste verte niet op poepen leek hoor Ik had zo ook niet weg kunnen zuchten, ik kon niks anders dan gigantisch hard meepersen. Misschien dat daardoor de jongste dan ook in één perswee van boven bekken naar geboren ging?

Haha nou inderdaad! Ik lag alleen maar te ijlen tijdens die persweeën. Ik kon echt niet meer naar de wc en terug. Persweeën waren niet te missen

+1, wat een oerkracht is dat. Kon ook echt niks behalve krijsen dat ik het niet meer op kon houden

Bij de eerste bouwde mijn persweeen op en voelde de eerste aan alsof je moet poepen.
Bij de 2de had ik meteen hele sterke persweeen en kon ik er niet om heen en die was dan ook met 2 min persen geboren.

Mijn ongemakken waren bij de eerste t poepen tijdens t persen :S
BIj de 2de was t de weeenstorm en ik had daar echt moeite mee om die op te vangen.
Bij beide t trillen daarna..

Oh ja dat trillen had ik ook, vreselijk!

Het gebonden zijn vond ik echt vervelend. Had een infuus, inwendige CTG voor de eerste, uitwendige voor de 2e en een om de weeen te meten.
Kon niet liggen door de rugweeen, en na een weeenstorm was ik totaal uitgeput. Helaas kwamen ze te kort op elkaar om te ontspannen tussendoor, dus had ook nog 0,0 effect.

En het op de klok moeten bevallen vond ik echt niks. Gezien de kans op complicaties met 1 placenta en mijn bloeddruk en diabetes wilden ze met mij niet de nacht is, dus als het begin van de avond niet gelukt zou zijn zou het ks worden.

Wennes schreef:Bij beide niks (mijn zwangerschappen waren al dramatisch genoeg).

Same hier! Maar bij de 2e ging het allemaal nog sneller als bij de 1e en vond ik de naweeen de 1e paar uur wel vreselijk.