Zijn hier ook meiden....

die nog niet zo lang een relatie hadden en zwanger raakten?

Zowel gepland/ongepland....



Ik heb nog niet zo heel lang een relatie. Willen er graag voor gaan binnen nu en een jaar. Graag zou ik ervaringsverhalen willen lezen, maar ook hoe de omgeving erop reageerde. Ik ben n.l bang voor reacties uit de omgeving.



Alvast bedankt...

Mijn zusje is bevallen toen ze net 11 maanden samen waren. Bij hun ongepland, maar meer dan welkom. Zij was ook bang voor de reacties ( en 18jr) en heeft mijn moeder het aan mij en mijn zus laten vertellen. Bang dat wij "boos" zouden zijn. Wij waren alleen maar heel blij en wel wat lichtelijk bezorgd eerst maar ze zijn nog steeds happy samen en hebben alles heel "volwassen"opgepakt.

Voor de reacties moet je het niet laten trouwens.... Dat krijg je met 30 ook bij wijze van. Dan ben je laat oid. Volg je eigen gevoel! Als jullie er klaar voor zijn, zeker doen. Zelf waren wij bijna 3 jaar samen toen de 1e kwam. Nu 9 jaar samen en zijn we compleet.

Ik ben zelf 27 en heb er 4. Zo gepland, ik krijg nog steeds de reactie "jullie liggen ook niet stil" . Vind ik zelf altijd zo'n een stomme opmerking.

Hier andersom, ik ben 9 maanden samen met mijn vriend en een van m'n collega's vond dat ik er 'gewoon maar voor moest gaan'. Tsja, eh, lang zal het vast niet duren, maar ik wil wel iets op de spaarrekening hebben voor babyuitzet enzo. Een kind is ook niet gratis.

Mijn man en ik waren 9 maanden samen toen ik gepland zwanger raakte. Het was volledig een bewuste keuze waar we nooit spijt van hebben gehad.
De omgeving vond het snel, maar dat was het natuurlijk ook. Maar heel veel mensen die dicht bij ons stonden zeiden ook dat ze er wel veel vertrouwen in hadden. En dat hadden wij ook, dat is het belangrijkste.
Ik was 7 maanden zwanger toen we gingen trouwen en nu ben ik zwanger van de tweede.

Wij waren 6 maand samen toen ik positief teste. Vaak voel je zelf wel aan of je relatie daar sterk genoeg voor is. Wij hebben wel vaak de vraag gehad of het gepland was zo snel en toen gevraagd of dat wat uitmaakt, er zullen er best wat denken dat het niet gepland was daardoor. Ik heb er iig geen spijt van, al was het qua studie beter geweest als we hadden gewacht. Maar toen wisten we natuurlijk niet dat we er twee tegelijk zouden krijgen.

Ik werd zwanger van de eerste toen we 3 jaar samen waren. Niet erg kort samen dus maar ik vond het wel snel. Was overigens helemaal gepland hoor. Ik was 21 toen en kreeg ook veel vragen of het wel gepland was. Zo'n lullige vraag!

Nu zijn we 8 jaar samen en ben ik zwanger van de derde, die niet gepland was

Volg je gevoel. Het is jouw leven, niemand kan bepalen wat goed is en wat niet.

Wij waren 1,5 jaar samen toen ik positief testte! Helemaal gepland. De omgeving had het verwacht en vond het heeeel erg leuk. Iedereen heeft er vertrouwen in.

Mensen die verder van ons afstaan vroegen wel eens of het gepland was, ik vond dit ook niet heel leuk. Ik heb gewoon verteld dat het heeel erg gepland is. Haha!

Ik ben trouwens 21.

mijn man en ik waren zo'n 6 maanden samen tot we besloten dat ik na de laatste pilstrip zou stoppen. helaas duurde het 2 jaar voordat ik zwanger was van onze dochter. het is jullie leven en wat de andere meiden zeggen. ben ik het mee eens.volg jullie gevoel

Yep, me!

Wij zijn nu anderhalf jaar samen. Kwamen bij elkaar in juli 2011, in november met de pil gestopt. Over 5 dagen gaan we trouwen, op die dag ben ik 28 weken en 3 dagen zwanger! Wij zijn allebei wat oude (34 en 42) en hadden allebei direct het gevoel dat het goed zat. Dat zit het uiteraard nog steeds. Er zullen altijd wel wat negatieve opmerkingen over komen. Maar wat de buitenwereld vind, is niet belangrijk. Zolang jullie weten wat jullie aan elkaar hebben, en beiden weten dat het goed is, is dat het belangrijkste!

Jade schreef:Wij waren 1,5 jaar samen toen ik positief testte! Helemaal gepland. De omgeving had het verwacht en vond het heeeel erg leuk. Iedereen heeft er vertrouwen in.

Mensen die verder van ons afstaan vroegen wel eens of het gepland was, ik vond dit ook niet heel leuk. Ik heb gewoon verteld dat het heeel erg gepland is. Haha!

Ik ben trouwens 21.

erg he? Mijn man en ik waren al z'n 7 jaar samen toen ik zwanger was van D., we waren getrouwd en we waren dan misschien dan nog "maar" 21 en dan nog vragen of het gepland was!
en deze mensen stonden misschien wat verder van ons af maar ze wisten heel goed dat we al z'n 7 jaar samen waren.

Roodkapje schreef:Mijn zusje is bevallen toen ze net 11 maanden samen waren. Bij hun ongepland, maar meer dan welkom. Zij was ook bang voor de reacties ( en 18jr) en heeft mijn moeder het aan mij en mijn zus laten vertellen. Bang dat wij "boos" zouden zijn. Wij waren alleen maar heel blij en wel wat lichtelijk bezorgd eerst maar ze zijn nog steeds happy samen en hebben alles heel "volwassen"opgepakt.

Voor de reacties moet je het niet laten trouwens.... Dat krijg je met 30 ook bij wijze van. Dan ben je laat oid. Volg je eigen gevoel! Als jullie er klaar voor zijn, zeker doen. Zelf waren wij bijna 3 jaar samen toen de 1e kwam. Nu 9 jaar samen en zijn we compleet.

Ik ben zelf 27 en heb er 4. Zo gepland, ik krijg nog steeds de reactie "jullie liggen ook niet stil" . Vind ik zelf altijd zo'n een stomme opmerking.

Dit vind ik dus eigenlijk ook een heel mooi voorbeeld. Je zult altijd wel vragen en opmerkingen krijgen, wat voor leeftijd je ook hebt, of hoe lang je ook samen bent. Het is jullie gevoel, niet dan van anderen!

Wij waren 10 jaar samen (en 24-25) en zelfs wij kregen de vraag of het wel gepland was

Mijn nu man en ik waren net een jaar samen toen ik ongepland zwanger bleek.
We woonden net een maand officieel samen. Mijn man zat nog op school en had geen werk.
Ja, ik was bang voor de reacties van anderen en dan vooral voor de reacties van mijn ouders, schoonouders, broers en zussen ed.
Ik was vooral heel bang voor de kritiek van mijn vader en moeder, maar die vonden het helemaal geweldig toen we vertelden dat ik zwanger was.
De rest van de reacties waren meer dan positief en dit is voor ons het aller mooiste kado wat we ons maar hadden kunnen wensen.
Als ik terug kijk op mijn zwangerschap en naar ons meisje kijk, had ik dit nooit willen missen . Alles is op zijn pootjes terecht gekomen.
Ik ben 26 en mijn man 22.

Wat is wil zeggen is, volg je gevoel en doe wat jij denkt dat goed is!

Ik krijg ook wel eens de vraag of T. gepland was. Vooral van meiden van mijn leeftijd die nog studeren. Die zitten in zo'n andere leefwereld dat ze er echt niet aan moeten denken.

Ik was 24 toen T. geboren was. Wij waren wel al 9 jaar samen.

We waren 1,5 jaar samen en ik was 21. We kregen inderdaad veel de vraag: 'is het gepland?', maar verder niet op een vervelende manier.

Wij waren tweeëneenhalf jaar samen en een half jaar getrouwd. Wij kregen ook wel de vraag of het gepland was, maar ik heb het idee dat mensen dat tegenwoordig bijna standaard vragen.

Ik ken ook wel mensen die er binnen een paar maanden al bewust voor gingen. Dat zou ik voor mezelf wel te snel hebben gevonden, maar als die mensen dat willen dan moeten ze dat maar doen. Als iemand zwanger is zou ik daar sowieso geen kritiek op gaan geven. Ik heb daar geen inspraak in. Ik vind het erg brutaal om daar commentaar op te leveren, zeker als iemand al zwanger ís.

Ik kende mijn vriend 6 weken toen ik voor een half jaar naar het buitenland ging. Ik kwam in maart terug, we woonden in juli samen en in november was ik zwanger van D.aan :-)
Ik was 24 toen ik zwanger werd en beviel van D.aan.

Ik was kort samen met de vader van A. toen ik (ongepland) zwanger bleek. Hierdoor was het vrijwel meteen over tussen ons. Dus in dat opzicht zou ik persoonlijk wat langer wachten, al kan het altijd misgaan in een relatie natuurlijk.

Aan de andere kant heb ik sinds kort een nieuwe relatie, en ik hoop met hem kinderen te krijgen in de toekomst. Nu nog niet, we willen eerst samen aan onze relatie bouwen (samen met A.) en dan zien we wel verder. Maar we zijn het er ook al over eens dat we in elk geval geen jaren willen wachten als alles verder goed voelt voor ons. We zien in de toekomst wel wanneer we er voor willen gaan, en of het ons gegund is.

Sowieso vind ik het maar vaag, de opmerkingen van sommige mensen. Soms lijkt het wel of je niks goed kunt doen. Of je krijgt opmerkingen van 'wat snel' of als je al wat langer samen bent vragen mensen zich af waar de kindjes blijven..Zo is het nooit goed. Dus ik zou lekker voor je eigen gevoel gaan, als je er samen klaar voor bent in een relatie, of dat nu vroeg of laat is, dan zou ik daar lekker voor gaan en de rest laten kletsen.

Wij hebben een relatie sinds december 2007 en een dochter geboren in februari 2009. Dus dat was ook rap.
Beide woonden we nog thuis, in die tijd dus een huis gekocht, geklust en verhuisd. In november zijn we er gaan wonen, en na 3 maanden ons kindje geboren.
Ik heb er nooit rare dingen over gehoord. Achteraf hebben mijn ouders wel eens gezegd dat ze zich wel af hebben gevraag of het allemaal wel goed zou komen. Maar na bijna 4 jaar mag ik hopen dat we wel bewezen hebben dat het toen een goede keuze was om het te doen zoals we het hebben gedaan!

Iedereen bedankt voor het beantwoorden van mijn vraag....

Ik ben 25 en mijn vriend 26... Ken hem nu bijna een jaar en hebben sinds ong. 6 maanden een relatie. Wonen niet samen maar wel altijd bij elkaar, wij logeren bij elkaar haha... Ik ben inmiddels gestopt met de pil, mede omdat het niet goed beviel... Allebei hebben wij zoiets van ach laat dat condoom maar weg, toch vind ik het wel heel spannend!!! De relatie zit goed, wij gaat voor elkaar en willen oud worden met elkaar...

Is het altijd zo spannend als je besluit de voorbehoedsmiddelen achterwege te laten?

Ik zou toch wel eerst samen gaan wonen eigenlijk. Niet in de laatste plaats omdat je dat anders allemaal moet regelen als je zwanger bent en je nooit weet hoe een zwangerschap loopt. Sommige mensen zijn eerst 4 maanden misselijk en hebben dan de rest last van hun bekken of andere klachten.
Verder moeten jullie gewoon doen waar je je lekker bij voelt, alleen zou ik er niet alleen vanuit je gevoel over nadenken, maar toch ook vanuit je verstand. Het zal ook op deze manier vast op zijn pootjes terecht komen als je zwanger raakt, maar ik denk wel dat je minder stress hebt als je op z'n minst al een gezamenlijk huishouden hebt. Bovendien is logen écht wat anders dan samenwonen in een relatie omdat je dan niet meer van elkaar weg kunt. Als jullie toch altijd al samen zijn zou ik dat samenwonen gewoon gaan regelen en dán die condooms de deur uit.

Maar uiteindelijk moet iedereen het gewoon lekker op z'n eigen manier doen, ik zelf ben 28, 21 weken zwanger en wij zijn al 11 jaar bij elkaar en al 4 jaar getrouwd. Bij ons vraagt niemand eigenlijk of het gepland is, eerder van hehe, eindelijk! Kortom: mensen zullen er altijd wat over te zeggen hebben!

Wij waren een klein jaar samen toen ik ongepland zwanger werd.

Wij waren 2 jaar samen toen ons kind werd geboren. Daarvoor kende ik hem al een paar jaar.

Ik zou ook eerst samen gaan wonen. Dan leer je elkaar ook nog wat beter kennen.
En ik denk dat je anders al helemaal de vraag krijgt of het wel gepland was, omdat de basis nog niet "goed" is.

Ik ben zwanger geraakt van onze oudste dochter toen wij 11 maanden samen waren. Ze was een verrassing die gelukkig goed uitgepakt is.
We zijn ook niet direct samen gaan wonen, mijn man -toen nog vriend- is bij ons pas in huis komen wonen toen ze geboren was. (waar we dus bij mijn ouoders in woonden)
Oorspronkelijk was het idee om af en toe bij mijn ouders en af en toe bij zijn ouders te zijn. Overigens hadden wij het allebei nodig nog niet direct op elkaars lip te zitten toen we wisten dat we samen een kindje verwachtten, in die tijd zijn wel heel erg naar elkaar toegegroeid en ik denk dat als je ons toen gelijk samen had gezet, er veel irritaties zouden ontstaan.