Onhandigheid: Af te leren?

Mijn man is echt een enorme kluns. Nou ben ik zelf gelukkig ook lomp, dat scheelt denk ik wel een beetje. Maar mijn man laat echt continue dingen uit zijn handen vallen, heeft altijd vlekken op zijn kleren omdat hij weer eens geknoeid heeft.

In heb begin had ik er ook moeite mee, hij ging dan gewoon op iets staan en krak kapot, het hoorde daar dan niet te liggen, maar ik had zoiets van dat zie je toch gewoon?! En ook dat het telkens dierbare dingen stuk maakte vond ik naar.
Maar op de een of andere manier is dat veranderd, voor mij hoort het gewoon bij hem, ik kan er tegenwoordig gewoon om lachen, plaag hem er wel af en toe mee (dat hij een slabbetje nodig heeft) maar die angel is er uit. Ik neem hém namelijk niet meer persoonlijk kwalijk dat hij dat doet. Ik moest daarvoor eerst tot het besef komen dat hij het idd niet express deed en bovendien er net zo van baalde als ik. En ook loslaten dat het te veranderen zou zijn.

Nu zijn we op het punt dat ik hem geruststel als hij weer eens iets breekt (ah joh, dat kopen we wel nieuw) of met hem mee baal als hij iets moois of dierbaars stuk maakt (ah balen dat het stuk is maar ja het is niet anders). Hij had laatst een door mij voor hem beschilderde mok gebroken. Hij vond het zó erg! Ik moest 'm gewoon echt bijna troosten. Op zulke momenten besef je weer dat hij er nog het meest last van heeft.

Zelf ben ik meer lomp in mezelf pijn doen per ongeluk (me heel hard stoten,struikelen dat of een glas ommeppen omdat ik druk zit te praten), maar ik ben blij dat ik die klunzigheid van hem niet heb!

Harrison schreef:Ik denk niet dat je je de hele tijd als je een kopje vast hebt moet focussen maar het moment van vastpakken en neerzetten is het wel handig om even te checken of je hem goed op het het aanrecht zet en niet op het randje oid. Snap je wat ik bedoel? Tuurlijk kun je meerdere dingen tegelijk meenemen maar zorg dan dat het stevig opgestapeld is.

Ik denk niet er mensen zijn die nooooit wat laten vallen hoor. Maar ik denk wel dat het scheelt als je de kans zo klein mogelijk maakt.

Ja ik snap wat je bedoelt. Ik denk ook dat m'n vriend dat bedoelt, dat ik dat moet leren. Maar dat is natuurlijk best moeilijk. Dat zal goed gaan zolang je je er bewust van bent, maar waarschijnlijk vrij snel mis wanneer je er niet bewust mee bezig bent. Maar dat is wel iets wat ik zou willen proberen, kijken of het verbetert.

Mijn vader zit altijd met zijn eten te knoeien, niet te zuinig. Daar erger ik me dus echt kapot aan! Dan denk ik echt: Serieus, je bent verdorie 53 jaar, kan je echt niet fatsoenlijk eten?. En hij zal het echt niet expres doen, maar ik vind het gewoon geen gezicht en je kan ook proberen wat netter te eten.

Om gewone klunzigheid kan ik wel lachen trouwens. Tenzij iemand iets van me molt.

Ik ben ook zo onhandig. Ik maak ook altijd dingen stuk zoals apparaten. Mijn vriend ergert zich er soms ook weleens aan vooral als ik apparaten sloop. Ik kan het me wel voorstellen. Hij gelooft mij ook niet meer dat het vanzelf gaat. Ik weet niet of het af te leren is eigenlijk. Ik hoop het wel.

Ik heb het ook. Als ik eigenlijk te moe ben op dat moment, of als ik pijn heb. Nu in de winter heb ik er meer last van. Ik struikel over dingen, ik laat dingen uit mijn handen vallen & merk gewoon dat ik veel minder kracht heb. Ik ben een tijd terug over de deksel van de prullenbak gestruikeld. Ik had hem daar zelf neergezet en probeerde er overheen te stappen Tja, kan gebeuren.

Ik heb niet alles even goed gelezen, en ik ken je vriend niet Marin, maar ik begrijp echt niet dat 'ie daar zo over zeurt. Mij zou het echt ontzettend storen en een ongemakkelijk gevoel geven. Ik ben ook onhandig, maar daar kun je toch gewoon om lachen? Het zou wat zijn zeg, als iedereen constant perfecte dingen deed. Sorry, maar jij bent jij en daar hoort onhandigheid bij. Je kunt het niet afleren. Misschien kun je wel iets oplettender worden als je er je best voor gaat doen. Maar dan ben je voorlopig elke dag 24/7 bezig met niet-onhandig zijn en dingen als bijvoorbeeld eeuhmmm... SEKS schiet er dan bij in. Heel jammer voor je vriend, maar seks is ook onhandig en je moet het tóch afleren.

Ik ben ook eens kluns, heel soms geef ik mezelf de schuld, het drukke adhd trekje :p Maar kan me goed voorstellen, Marin dat het vervelend voor anderen. Bv op het werk dat ik zo druk bezig ben datik nog net geen bewoner omver loop, thuis van alles uit mijn handen laat vallen of op school mijn boeken laat vallen etc. Ik kan me soms wel voor me kop slaan en ik merk ook soms dat andere mensen het storend ervaren. Tips heb ik niet echt. Kan me goed voorstellen dat je er meer over na gaat denken dat het of nog fouter gaat of juist heel forcerend te werk gaat.

Hahaha goed argument Rood Maar ik snap je wel. Dat is dus ook hoe ik er in sta. Ik snap niet zo goed wat ik daar aan zou moeten veranderen. Ik vind het niet echt realistisch om dat te kunnen veranderen. En ik vind het dus stom dat hij zich daar zo aan ergert.

Maar ik ben ergens wel heel blij te lezen dat ik dus echt niet de enige ben en dat er meer vriendjes zijn die zich daar aan ergeren.

Ik snap de ergernis beter als het zou gaan om hele dure spullen. Maar een beetje onhandigheid? Het kan toch ook juist heel charmant zijn?

Hoop ik maar. Want hou ouder ik word, hoe onhandiger ik word.

Ik kan natuurlijk een motorische test aanbieden om af te nemen bij de onhandige mensen onder ons...ware het niet dat deze maar tot 18 jaar is ;-)

Sommige mensen zijn motorisch wat onhandiger dan anderen. Heel lastig en vervelend, maar echt niet iets waar je wat aan kan doen. Behalve wat H. al schreef: goed opletten als je iets neerzet of oppakt.

Ik sluit me wel aan bij wat Rood zegt. Ik persoonlijk vind het erg vreemd dat je vriend je een naar gevoel geeft om iets waar jij niets aan kunt doen. Zelfs als onhandigheid in theorie te verhelpen zou zijn, jij ervaart dit niet als iets wat jij expres doet en wat je zou kunnen veranderen. Om je te ergeren aan dingen die je partner niet kan veranderen en vooral dit op zo'n manier aan te geven dat je partner dit als onprettig ervaart vind ik echt belachelijk en ook niet bevorderlijk voor je relatie.

Haha wat onwijs herkenbaar allemaal. Ik ben ook zó onhandig dat ik altijd op eerste dates zeg dat ik niet uit eten wil omdat er dan een stuk groen tussen mijn tanden zit, ik mijn drinken omstoot, de ober omver loop of met een dikke vlek op mijn jurk naar huis ga. Voor het eerst bij schoonouders eten is ook zo'n drama altijd...

Verder wilde ik nooooit in de horeca werken want ik zou toch alles uit mijn handen laten vallen, daar ben ik gewoon niet voor gemaakt geloof ik.

Ik glij ook altijd uit of loop ergens tegenaan
Ach ja, zo ben ik nu eenmaal. Ik waarschuw mensen van tevoren gewoon en als ze zich daaraan ergeren vind ik dat eigenlijk meer vervelend voor hun.
Ik snap best dat het soms vervelend kan zijn voor je vriend, Marin, maar ik denk dat het niet gaat veranderen dus ik denk dat hij er maar mee moet leren dealen.

Als ik boos ben of heel erg moe, ben ik minder geconcentreerd en ben ik ook onhandig. Ik denk niet dat jij helemaal niet oplet bij wat jij doet, maar ik denk wel dat wanneer je iets meer oplet, je minder onhandig zult zijn.

Ik moest laatst met een collega een locatie afsluiten, we hadden die dag voor het eerst met elkaar gewerkt, zij liet toen wel 3x haar sleutel vallen en ook nog een keer haar tas en iets anders. Dat zag er toen ook zo onhandig uit, net als in een film waarin ze verliefde mensen 'schattig onhandig' laten spelen. Ik moest toen wel lachen dat iemand dus in het echt ook zo onhandig kan zijn.

Ik weet trouwens niet of je dit herkent, Marin, maar als ik ongesteld moet worden, ben ik nóg onhandiger dan normaal. Ik laat dan ook echt drie keer m'n sleutelbos vallen, zoals diegene uit het verhaal van Lot. Of een karnemelkpak uit m'n handen, glas omkukelen en hoofd tegen een kastje. In drie seconden tijd. Volgens mij heeft het gewoon te maken met je hersenen en alles.

Hmm ik weet eigenlijk niet of dat met m'n cyclus te maken heeft, heb daar nog nooit een link mee gelegd. Ik kan wel eens kijken, of dat rond die periode erger is.

Sleutelbos herken ik wel, en ja, ook twee keer achter elkaar

Mijn man is juist heel onhandig en ik ben dus de partner in dit geval, maar ik kan me er niet echt aan storen hoor, moet er juist vaak alleen maar om lachen, natuurlijk 'irriteer' ik me er ook wel eens aan maar dat is meer op momenten dat hij bijv weer van alles kwijt is. Ik laat dat niet aan hem merken want ik denk niet dat hij er iets aan kan doen en denk dus ook niet dat je dat kunt veranderen.

Vervelend dat jouw vriend dat wel zo kenbaar maakt en wil dat je verandert.. 'elke gek zn gebrek toch? '

Ik was ook altijd ontzettend onhandig. Tegenwoordig is dat wel minder geworden gelukkig, ik denk dat dat een kwestie was van wat rustiger worden en daardoor wat meer nadenken over wat ik doe. Maar soms laat ik nog steeds dingen uit m'n handen vallen, loop ik tegen willekeurige objecten aan of val ik van trappen.

Mijn vriend gaat daar gelukkig goed mee om, maar mijn vader kon vroeger echt een eersteklas eikel zijn. Als ik van de trap viel, kreeg ik eerst een geïrriteerde snauw en kwam ie kijken of er geen deuk in de parketvloer zat. En als ik dan geluk had vroeg ie of ik me pijn had gedaan, maar meestal kwam die vraag niet eens. Heb me daar altijd rot door gevoeld en soms speelt dat soort reacties me nog steeds parten.

Wat herkenbaar allemaal. Ik ben ook heel onhandig en ook mijn man kan zich hieraan irriteren. Ik ben wel onhandiger als ik moe ben of als ik druk ben ik mijn hoofd. Of het iets met mijn cyclus te maken kan hebben weet ik niet, ik zal eens opletten. Ik irriteer mezelf dan ook een stuk sneller aan alles dus misschien dat het daardoor erger opvalt. Mijn vader is net zo onhandig als ik, dus ik zeg altijd maar tegen mijn man dat ik erfelijk belast ben.

Marin schreef:Carrie, hoe denk je dan dat het laksheid of desinteresse is als je vriend bijvoorbeeld van de trap valt? Ben oprecht benieuwd, want ik snap dus zelf niet hoe je daar zo'n eigenschap aan kunt koppelen. Leg het me uit

Edit: Als je het zo'n beetje zo bedoelt als Harrison, snap ik 't al beter denk ik.

Ja dat bedoel ik Ik heb het niet alleen over van de trap vallen he, 'iedereen' valt daar nu over. Heb het ook over knoeien, met zijn glas drinken in zijn hand lopen en niet op zijn glas letten, zodat alles erover heen valt. Dat vind ik dus laksheid, dat kan hij best leren vind ik. Of dingen knoeien tijdens het eten, let gewoon even op, denk ik dan. Of als hij van de trap valt, doe gewoon even rustig. Hij rent namelijk vaak half de trap op en af.

Rood schreef:Ik weet trouwens niet of je dit herkent, Marin, maar als ik ongesteld moet worden, ben ik nóg onhandiger dan normaal. Ik laat dan ook echt drie keer m'n sleutelbos vallen, zoals diegene uit het verhaal van Lot. Of een karnemelkpak uit m'n handen, glas omkukelen en hoofd tegen een kastje. In drie seconden tijd. Volgens mij heeft het gewoon te maken met je hersenen en alles.

Haha dat had mijn vriend ook een keer. Hij had een satetje in de magnetron klaar gemaakt. Hij prikte erin, en de hete saus kwam in zijn gezicht, toen draaide hij zijn hoofd weg, bam, keihard tegen het keukenkastje aan. Alles kwam tegelijk. Auw!

Marin, ik heb dat ook. Echt elke avond knoei ik met het eten er valt altijd wel wat op mijn trui en/of broek.

Als je nou wekelijks z'n gloednieuwe mac op de grond gooide, ok... Maar volgens mij is dat niet het geval en dus vind dat hij niet moet zeuren. Ik zou dat echt zoooo niet waarderen.

Ik denk dat dat heel moeilijk af te leren is, dat is gewoon iets in jouw hersenen wat net iets anders werkt dan bij anderen mensen. Denk ik tenminste. Ik heb een collega die ook ontzettend onhandig is. Daardoor staat ze op de een of andere manier ook heel vaak in de weg en botsen wij heel vaak tegen elkaar aan. Nou moest ik pas met haar boodschappen doen en ging ik erop letten. Onderweg op de fiets (2 minuten fietsen) botste ze twee keer tegen mij aan en werd ze bijna aangereden door een brommer (die je volgens mij toch duidelijk aan hoort komen, hij reed echt niet hard, waardoor je wel kan inschatten dat je dan dus niet zomaar af kan slaan.)

In de supermarkt botste ze ook continu tegen mensen aan. Dus ik vroeg me het volgende af: Stel je staat in de supermarkt voor het schap, dan kijk je even, pak je je product en daarna moet je je iets wegdraaien/een stap naar achter zetten van het schap om weer verder te lopen. Ik 'voel' dan of er iemand achter me staat, of dat ik gewoon weg kan lopen of niet. Maar volgens mij heeft zij dat dus niet. Ook op het werk, als ik bijvoorbeeld aan het fornuis sta en ik wil weglopen om iets anders te doen, dan voel ik of ik me kan omdraaien/weglopen en bij sommige mensen ontbreekt dat gevoel volgens mij! Hmmm, warrig verhaal, misschien ga ik er ooit nog onderzoek naar doen

Ja, dat zou goed kunnen Toet, dat sommige mensen dat gewoon minder aanvoelen. Ik stoot ook zo vaak met twee borden te hard op elkaar, of laatst zelfs met een glas tegen m'n laptop aan (niks kapot hoor), en dan denk ik echt bij mezelf: Hoe kan je dat nou niet zien, je ziet toch die afstand...
Maar nee, op dat moment overzie ik dat gewoon niet en dat gaat zo snel ofzo. En ja, ik snap best dat m'n vriend dan zegt dat ik gewoon even iets rustiger moet doen, zodat je zoiets kan anticiperen, maar dat is dus wat me zo moeilijk lijkt. Je kunt toch niet constant altijd anticiperen op die dingen?

Anyway, al met al ben ik blij met 't topic want ik had niet verwacht dat er zo veel herkenning zou zijn.

Ik denk dat het met je grove motoriek te maken heeft en het in theorie dus wel af te leren is. Maar niet zo maar even 1,2, 3. En daarbij vind ik dat je het alleen moet doen voor jezelf. Als je het zou willen veranderen. Niet omdat het je vriend iriteert. Jij hebt vast ook wel iritaties naar hem toe, die veranderd hij vast ook niet allemaal voor jou.