Zelfvertrouwen van kind

Ik zou soms graag wat meer zelfvertrouwen willen hebben, nu boeit het mij welke factoren invloed hebben op de mate van zelfvertrouwen van een persoon. Mij lijkt de ontwikkeling/opvoeding van een kind hier in heel belangrijk. Ben jij hier bewust mee bezig? En op welke manier werk jij hier aan in de opvoeding? En wat denk jij dat hier in bepalend is?

Ik ben hier zelf wel heel druk mee bezig. Vooral nog in gedachten, hoe het in praktijk gaat zijn weet ik nog niet.

Ik ben wel benieuwd, aangezien ik zelf ook niet heel veel zelfvertrouwen heb. En ik merk dat mijn oudste net als ik zich graag op de achtergrond houdt, vooral in grotere groepen/bij meerdere mensen en/of kinderen. Ik stimuleer haar wel, maar wil haar ook niet pushen. Moeilijk vind ik het.

Aquala moeilijk is dat he, pushen heeft denk ik ook niet het goede effect. Ik ben zelf ook erg onzeker gelukkig lijkt onze zoon enorm op mijn man en houdt hij wel van andere mensen/aandacht en dat soort dingen dus ik hoop dat het allemaal wat meer vanzelf gaat.

Ik ben heel onzeker, ben overal bang voor en het lijkt echt of ik dat overdraag aan mijn zoon. Ze zeiden bij het kdv ook dat hij onzeker is en overal van schrikt, ik zei toen al dat hij dat echt van mij heeft. Hopelijk kan ik mezelf nog wat veranderen, want ik hoop niet dat mijn zoontje zich ook zo voelt of gaat voelen.

Zou het dan misschien ook een stukje karakter zijn? Want ik ben ook niet ontevreden over mijn opvoeding, mijn ouders hebben mij altijd gesteund/beloond/gemotiveerd/in mij geloofd. Alleen is het misschien zo dat je toch het gedrag/gedachtengang van je ouders overneemt? Dus als zij iets meer teruggetrokken zijn, jij dat ook wordt. Ik weet het niet, ik zou in de toekomst ook graag mijn kinderen een goede portie zelfvertrouwen willen geven, maar hoe dat moet weet ik nog niet precies.

Misschien ligt het verschil ook wel in wat je wilt overdragen en wat je uiteindelijk echt uitdraagt (je gedrag dus). Je kunt het kind bijvoorbeeld heel bewust complimenteren, succeservaringen laten opdoen etc., maar als het kind aan jou ziet dat jij ook niet graag in grote groepen spreekt, of wanneer er zich een probleem voordoet je niet assertief genoeg reageert het kind dit meteen meepikt.

Ik geef mijn kindjes heel veel complimentjes. Ook geef ik ze thuis vaak de mogelijkheid om veel dingen zelf te proberen zoals drinken inschenken, telefoon opnemen. Ik merk dat thuis kleine vaardigheden oefenen minder spannend is, vaak zorgt het voor een succeservaring (waar ik veel complimentjes voor kan geven) en ze hierdoor in een setting met meer mensen/ buiten huis zelfverzekerder zijn.

Goh, onze dreumes heeft juist teveel zelfvertrouwen. Ze denkt dat ze alles kan, en stapt bijv. gewoon de zoldertrap af zonder na te denken. Of springt zo van de bank af.

Ik denk dat iedere ouder op een bepaalde manier wel bezig is met het zelfvertrouwen te vergroten/ontwikkelen bij hun kind. Ik denk alleen dat iedere ouder anders denkt over de manier waarop je dat kan bereiken.
Als voorbeeld zie ik hier regelmatig het geven van complimentjes als een belangrijk punt terug komen. Ik denk zelf dat dit niet perse nodig is. Ben je bekend met iemand z'n intrinsieke en extrinsieke motivatie? Erg interessant om daar eens wat over te lezen.

Ik zie verlegenheid ook niet altijd iets als een gebrek aan zelfvertrouwen, behalve dan als het kind er zelf last van heeft. Je hebt nou eenmaal verschillende soorten persoonlijkheden. De ene persoonlijkheid heeft weer andere plus en minpunten dan de andere persoonlijkheden. Het belangrijkste lijkt mij om de kracht van een bepaalde karaktereigenschap te stimuleren. Dat vergroot mijn inziens iemand z'n zelfvertrouwen.

Sowieso vind ik de hechtingsfase een fase die een belangrijke rol speelt in de basis (ook een tip om daar eens iets over te lezen).

Ik ben zelf ook vaak erg onzeker en zie dat bij R ook wel terug, niet zo zeer dat hij onzeker is maar wel heel heel voorzichtig. Ik heb bijv. echt 1.5 jaar geleden ofzo vallen en stoten gel gekocht en die heb ik ongebruikt weg moeten gooien omdat hij over de tht is... zo voorzichtig is hij dus.


Ik ben er wel mee bezig om hem zelfverzekerd te krijgen maar vooral wat assertiever als zijn moeder, hij laat veel en veel te veel over zich heen lopen. We noemen hem onderling, als hij er niet bij ons uiteraard, weleens ons kleine watje. Hij is echt totaal geen held

Ik ben zelf pedagoog dus die theorieën ken ik wel. Desondanks was ik benieuwd hoe je er zeg maar dagelijks aan kunt werken. Ik vind de tip van bepaalde eigenschappen stimuleren/benoemen wel een goede.