Houden jullie rekening met de buren?

Mysterious schreef:no way dat ik rekening ga houden met mijn buren. dat doen ze ook niet met mij. altijd harde muziek draaien enzo. ik hoop dat hij er last van krijgt ben ik nu slecht? (natuurlijk hoop ik dat ons kindje niet hceel veel huilt voor haarzelf en ons)

Nou, het maakt je niet slecht maar ik denk dat zo'n houding over het algemeen wel de houding is die enorme burenruzies kan veroorzaken. Als je buren hetzelfde denken kan dat van kwaad tot erger gaan.

SDL schreef:Ik heb een paar dagen van 1 uur snachts tot sóchtends beneden gezeten omdat mijn zoontje het anders op het krijsen zet. En dat is niet krijsen van "oh, wat ben ik zielig" maar krijsen in de zin van "ik ga mijn zin krijgen"... En geloof me, dat breekt op. Dus mensen die roepen dat ze hun kinderen nooit laten huilen, goed van jullie, schouderklopje, maar ik denk niet dat jullie weten waar je over praat.

Ik ben één van die mensen die niet laat huilen, maar ik weet wel waar het over gaat. Toen mijn jongste er net was en ik er dus twee a drie keer per nacht uit moest voor een nachtvoeding, heeft mijn oudste wel vier maanden lang nauwelijks een nacht doorgeslapen. Soms moest ik er wel vijf keer uit voor haar.

sanne-84 schreef:Ik denk dat ik dit straks heel moeilijk ga vinden (hebben zoiets al meegemaakt met de hond).
A oi s een kindje huilt omdat "er iets is moet je er zeker heen, maar als je in de gaten hebt dat t aandacht is, moet je t kind dan toch 'de aandacht' geven ivm buren?

Maar als een baby aandacht nodig heeft dan is er toch ook iets aan de hand? Het klinkt nu net alsof aandacht nodig hebben heel negatief is.

Twellie schreef:

SDL schreef:Ik heb een paar dagen van 1 uur snachts tot sóchtends beneden gezeten omdat mijn zoontje het anders op het krijsen zet. En dat is niet krijsen van "oh, wat ben ik zielig" maar krijsen in de zin van "ik ga mijn zin krijgen"... En geloof me, dat breekt op. Dus mensen die roepen dat ze hun kinderen nooit laten huilen, goed van jullie, schouderklopje, maar ik denk niet dat jullie weten waar je over praat.

Ik ben één van die mensen die niet laat huilen, maar ik weet wel waar het over gaat. Toen mijn jongste er net was en ik er dus twee a drie keer per nacht uit moest voor een nachtvoeding, heeft mijn oudste wel vier maanden lang nauwelijks een nacht doorgeslapen. Soms moest ik er wel vijf keer uit voor haar.

Mijn jongste wordt bijna twee en mijn oudste is vier. Ik hoop dat het je niet overkomt maar op een gegeven moment moet je toch wat. Het is geen baby meer waar ik het over heb maar een dreumes in een uitprobeerfase die voor mijn gevoel wat langer duurt en een slechte slaapperiode "3 á 4 x per nacht voeding fase" opvolgt.

SDL schreef:

Twellie schreef:

SDL schreef:Ik heb een paar dagen van 1 uur snachts tot sóchtends beneden gezeten omdat mijn zoontje het anders op het krijsen zet. En dat is niet krijsen van "oh, wat ben ik zielig" maar krijsen in de zin van "ik ga mijn zin krijgen"... En geloof me, dat breekt op. Dus mensen die roepen dat ze hun kinderen nooit laten huilen, goed van jullie, schouderklopje, maar ik denk niet dat jullie weten waar je over praat.

Ik ben één van die mensen die niet laat huilen, maar ik weet wel waar het over gaat. Toen mijn jongste er net was en ik er dus twee a drie keer per nacht uit moest voor een nachtvoeding, heeft mijn oudste wel vier maanden lang nauwelijks een nacht doorgeslapen. Soms moest ik er wel vijf keer uit voor haar.

Mijn jongste wordt bijna twee en mijn oudste is vier. Ik hoop dat het je niet overkomt maar op een gegeven moment moet je toch wat. Het is geen baby meer waar ik het over heb maar een dreumes in een uitprobeerfase die voor mijn gevoel wat langer duurt en een slechte slaapperiode "3 á 4 x per nacht voeding fase" opvolgt.

Je hoeft je niet te verdedigen of uitleg te geven. Ik geef alleen aan dat het niet klopt wat je zegt, dat mensen die kinderen niet laten huilen niet weten waar ze over praten want dat weet ik wel .

Twellie schreef:

SDL schreef:

Twellie schreef:

SDL schreef:Ik heb een paar dagen van 1 uur snachts tot sóchtends beneden gezeten omdat mijn zoontje het anders op het krijsen zet. En dat is niet krijsen van "oh, wat ben ik zielig" maar krijsen in de zin van "ik ga mijn zin krijgen"... En geloof me, dat breekt op. Dus mensen die roepen dat ze hun kinderen nooit laten huilen, goed van jullie, schouderklopje, maar ik denk niet dat jullie weten waar je over praat.

Ik ben één van die mensen die niet laat huilen, maar ik weet wel waar het over gaat. Toen mijn jongste er net was en ik er dus twee a drie keer per nacht uit moest voor een nachtvoeding, heeft mijn oudste wel vier maanden lang nauwelijks een nacht doorgeslapen. Soms moest ik er wel vijf keer uit voor haar.

Mijn jongste wordt bijna twee en mijn oudste is vier. Ik hoop dat het je niet overkomt maar op een gegeven moment moet je toch wat. Het is geen baby meer waar ik het over heb maar een dreumes in een uitprobeerfase die voor mijn gevoel wat langer duurt en een slechte slaapperiode "3 á 4 x per nacht voeding fase" opvolgt.

Je hoeft je niet te verdedigen of uitleg te geven. Ik geef alleen aan dat het niet klopt wat je zegt, dat mensen die kinderen niet laten huilen niet weten waar ze over praten want dat weet ik wel .

Ik verdedig mij wel want je weet niet hoe je reageert als je twee jaar verder bent en de ene niet slapen-fase overgaat in weer een andere niet-slapen fase.

SDL schreef:Ik heb een paar dagen van 1 uur snachts tot sóchtends beneden gezeten omdat mijn zoontje het anders op het krijsen zet. En dat is niet krijsen van "oh, wat ben ik zielig" maar krijsen in de zin van "ik ga mijn zin krijgen"... En geloof me, dat breekt op. Dus mensen die roepen dat ze hun kinderen nooit laten huilen, goed van jullie, schouderklopje, maar ik denk niet dat jullie weten waar je over praat.

Ik weet prima waar ik over praat. Maar nogsteeds laat ik m'n kinderen niet echt huilen. Een beetje jammeren of een paar minuutjes zachtjes huilen gebeurt wel is. Maar als ik het idee heb dat ze echt verdrietig zijn of overstuur worden ga ik naar ze toe of ze nou in een uitprobeerfase zitten of niet.

SDL schreef:

Twellie schreef:

SDL schreef:

Twellie schreef:

SDL schreef:Ik heb een paar dagen van 1 uur snachts tot sóchtends beneden gezeten omdat mijn zoontje het anders op het krijsen zet. En dat is niet krijsen van "oh, wat ben ik zielig" maar krijsen in de zin van "ik ga mijn zin krijgen"... En geloof me, dat breekt op. Dus mensen die roepen dat ze hun kinderen nooit laten huilen, goed van jullie, schouderklopje, maar ik denk niet dat jullie weten waar je over praat.

Ik ben één van die mensen die niet laat huilen, maar ik weet wel waar het over gaat. Toen mijn jongste er net was en ik er dus twee a drie keer per nacht uit moest voor een nachtvoeding, heeft mijn oudste wel vier maanden lang nauwelijks een nacht doorgeslapen. Soms moest ik er wel vijf keer uit voor haar.

Mijn jongste wordt bijna twee en mijn oudste is vier. Ik hoop dat het je niet overkomt maar op een gegeven moment moet je toch wat. Het is geen baby meer waar ik het over heb maar een dreumes in een uitprobeerfase die voor mijn gevoel wat langer duurt en een slechte slaapperiode "3 á 4 x per nacht voeding fase" opvolgt.

Je hoeft je niet te verdedigen of uitleg te geven. Ik geef alleen aan dat het niet klopt wat je zegt, dat mensen die kinderen niet laten huilen niet weten waar ze over praten want dat weet ik wel .

Ik verdedig mij wel want je weet niet hoe je reageert als je twee jaar verder bent en de ene niet slapen-fase overgaat in weer een andere niet-slapen fase.

Nu haal je er iets anders bij dan je oorspronkelijke verhaal en daar reageerde ik dus ook niet op.

Dat klopt, daar ging mijn vraag toch ook niet over dus waarom zou ik dat vermelden.

Ik lees een paar keer "maar ik laat mijn kinderen ook niet huilen maar...." dus blijkbaar vinden een aantal moeders het dus nodig om even te laten weten dat zij hun kleintje noooooiiiiit laten huilen en dat is de reden dat ik dit nu dus aangeef. Zeg nooit, nooit.

Linda schreef:

sanne-84 schreef:Ik denk dat ik dit straks heel moeilijk ga vinden (hebben zoiets al meegemaakt met de hond).
A oi s een kindje huilt omdat "er iets is moet je er zeker heen, maar als je in de gaten hebt dat t aandacht is, moet je t kind dan toch 'de aandacht' geven ivm buren?

Maar als een baby aandacht nodig heeft dan is er toch ook iets aan de hand? Het klinkt nu net alsof aandacht nodig hebben heel negatief is.

Ik doel dan meer op t uiterste, als ze in de gaten krijgen dat als ze huilen ze dan bijv bij mama/papa in bed mogen, dus meer de uitprobeerfase

SDL schreef:Dat klopt, daar ging mijn vraag toch ook niet over dus waarom zou ik dat vermelden.

Ik lees een paar keer "maar ik laat mijn kinderen ook niet huilen maar...." dus blijkbaar vinden een aantal moeders het dus nodig om even te laten weten dat zij hun kleintje noooooiiiiit laten huilen en dat is de reden dat ik dit nu dus aangeef. Zeg nooit, nooit.

Jij vraagt of mensen rekening houden met de buren en dat je je kindje wil gaan laten huilen. Dan is het toch logische dat mensen zeggen "ik laat mijn kindje nooit huilen maar...". Blijkbaar willen die mensen wel antwoord geven op je vraag maar hebben ze geen ervaring met hun kindje laten huilen maar wel een ander antwoord wat met je vraag te maken heeft.
Je voelt je volgens mij echt compleet onterecht aangevallen.

ik voel me niet aangevallen, echt niet. Ik geef alleen meer uitleg enik wil daarbij aangeven dat je dus op een gegeven moment als je bepaald gedrag herkent en al veel geprobeerd hebt, je ervoor kan kiezen om dit toch te doen. Ik wil ook niemand aanvallen.

En ik waardeer jullie antwoorden, dat zou ik bijna vergeten te schrijven...

Ik zeg helemaal niks over 'niet laten huilen', totdat je er zelf over begint en toen vind ik een reactie wel op zijn plaats.

Ik ben helemaal niet iemand die zich met de opvoeding van anderen wil bemoeien. Ik reageer puur op het feit dat je zegt dat ik niet weet waar ik over praat.

SDL schreef:

Twellie schreef:

SDL schreef:

Twellie schreef:

SDL schreef:Ik heb een paar dagen van 1 uur snachts tot sóchtends beneden gezeten omdat mijn zoontje het anders op het krijsen zet. En dat is niet krijsen van "oh, wat ben ik zielig" maar krijsen in de zin van "ik ga mijn zin krijgen"... En geloof me, dat breekt op. Dus mensen die roepen dat ze hun kinderen nooit laten huilen, goed van jullie, schouderklopje, maar ik denk niet dat jullie weten waar je over praat.

Ik ben één van die mensen die niet laat huilen, maar ik weet wel waar het over gaat. Toen mijn jongste er net was en ik er dus twee a drie keer per nacht uit moest voor een nachtvoeding, heeft mijn oudste wel vier maanden lang nauwelijks een nacht doorgeslapen. Soms moest ik er wel vijf keer uit voor haar.

Mijn jongste wordt bijna twee en mijn oudste is vier. Ik hoop dat het je niet overkomt maar op een gegeven moment moet je toch wat. Het is geen baby meer waar ik het over heb maar een dreumes in een uitprobeerfase die voor mijn gevoel wat langer duurt en een slechte slaapperiode "3 á 4 x per nacht voeding fase" opvolgt.

Je hoeft je niet te verdedigen of uitleg te geven. Ik geef alleen aan dat het niet klopt wat je zegt, dat mensen die kinderen niet laten huilen niet weten waar ze over praten want dat weet ik wel .

Ik verdedig mij wel want je weet niet hoe je reageert als je twee jaar verder bent en de ene niet slapen-fase overgaat in weer een andere niet-slapen fase.

En ik weet dat ook. Hoeveel nachten wij wel niet rondjes hebben gelopen met een huilend kind op ons arm. Hele nachten, hele weken, hele maanden lang.. Mijn zoon van 2,5 laten we nu nog niet huilen. Als hij zo overstuur is dan kruipt hij tussen ons in.



Waar wil jou kind dan zijn zin in hebben?Kan je hem zijn zin niet geven?

sanne-84 schreef:

Linda schreef:

sanne-84 schreef:Ik denk dat ik dit straks heel moeilijk ga vinden (hebben zoiets al meegemaakt met de hond).
A oi s een kindje huilt omdat "er iets is moet je er zeker heen, maar als je in de gaten hebt dat t aandacht is, moet je t kind dan toch 'de aandacht' geven ivm buren?

Maar als een baby aandacht nodig heeft dan is er toch ook iets aan de hand? Het klinkt nu net alsof aandacht nodig hebben heel negatief is.

Ik doel dan meer op t uiterste, als ze in de gaten krijgen dat als ze huilen ze dan bijv bij mama/papa in bed mogen, dus meer de uitprobeerfase

Mijn ervaring is ondertussen dat als die fase weer voorbijgaat ze ook niet meer bij je willen slapen. Een tijd terug sliep hij elke nacht bij ons, anders was het krijsen, duurde 2 weken. Nu slaapt hij elke nacht in zijn eigen bed. Nouja tot papa gaat werken, die is de trap nog niet af en hij kruipt bij mij:heart:

Ik zou in jouw geval even naar de buren gaan en aangeven dat het kan dat ze hem 's nachts zullen horen huilen. Ik denk dat buren er dan meer begrip voor hebben dan als je het doet zonder het te melden.

Ik laat zelf mijn kinderen trouwens ook niet alleen huilen, ze mogen huilen maar dan wel bij mij of mijn man. Mijn zoon heeft totdat hij 17 maanden was 's nachts vaak uren gehuild dus ik weet wel waarover ik praat en ik snap ook wel hoe frustrerend het is en hoe machteloos je je erdoor voelt.

Liadan schreef:Ik zou in jouw geval even naar de buren gaan en aangeven dat het kan dat ze hem 's nachts zullen horen huilen. Ik denk dat buren er dan meer begrip voor hebben dan als je het doet zonder het te melden.

Ik laat zelf mijn kinderen trouwens ook niet alleen huilen, ze mogen huilen maar dan wel bij mij of mijn man. Mijn zoon heeft totdat hij 17 maanden was 's nachts vaak uren gehuild dus ik weet wel waarover ik praat en ik snap ook wel hoe frustrerend het is en hoe machteloos je je erdoor voelt.

Dit dus, ook 'snachts uuuuuuuren lang... Heb trouwens wel bij de bovenburen en de naaste buren (woon in een flat) aangegeven dat hij zo kan huilen maar ze horen 'm niet (terwijl het wel echt krijsen is..).

Ik vind dat je prima kan zeggen dat je je kind niet laat huilen, want dat gaat over je eigen situatie en niet over die van een ander. Daarbij, als je tegen iemand met een tweejarige met slaapproblemen zegt dat ze ook al niet weet waar ze over praat omdat er ook vierjarigen met slaapproblemen zijn dan kun je altijd wel zeggen dat anderen niet weten waar ze over praten, er is altijd wel een situatie die nóg erger is.

Susan schreef:Ik vind dat je prima kan zeggen dat je je kind niet laat huilen, want dat gaat over je eigen situatie en niet over die van een ander. Daarbij, als je tegen iemand met een tweejarige met slaapproblemen zegt dat ze ook al niet weet waar ze over praat omdat er ook vierjarigen met slaapproblemen zijn dan kun je altijd wel zeggen dat anderen niet weten waar ze over praten, er is altijd wel een situatie die nóg erger is.

oké.

Jazzlyn schreef:

sanne-84 schreef:

Linda schreef:

sanne-84 schreef:Ik denk dat ik dit straks heel moeilijk ga vinden (hebben zoiets al meegemaakt met de hond).
A oi s een kindje huilt omdat "er iets is moet je er zeker heen, maar als je in de gaten hebt dat t aandacht is, moet je t kind dan toch 'de aandacht' geven ivm buren?

Maar als een baby aandacht nodig heeft dan is er toch ook iets aan de hand? Het klinkt nu net alsof aandacht nodig hebben heel negatief is.

Ik doel dan meer op t uiterste, als ze in de gaten krijgen dat als ze huilen ze dan bijv bij mama/papa in bed mogen, dus meer de uitprobeerfase

Mijn ervaring is ondertussen dat als die fase weer voorbijgaat ze ook niet meer bij je willen slapen. Een tijd terug sliep hij elke nacht bij ons, anders was het krijsen, duurde 2 weken. Nu slaapt hij elke nacht in zijn eigen bed. Nouja tot papa gaat werken, die is de trap nog niet af en hij kruipt bij mij:heart:

Ja, zo gaat dat hier inderdaad ook.
Wij zijn altijd vrij makkelijk geweest met het in onze bed laten slapen. Dochter ging pas twee maanden geleden een beetje fatsoenlijk doorslapen, daarvoor werd ze rustig 3 of 4 keer per nacht wakker. Nu gaat het slapen super goed, ze slaapt de hele nacht door. Laatst was ze een keer toch nog wakker 's nachts, man nam haar mee naar onze kamer, maar ze wilde toch echt in haar eigen kamer slapen.
Iedere fase gaat wel weer een keer over, dat zal alleen per kind verschillen hoe lang dat duurt.

even ontopic.

Ik zou zeker je buren informeren en rekening met ze houden, jullie hebben tenslotte voor een kind gekozen, en zij niet. Wij zijn past verhuisd door buren die vonden dat ze alles konden maken, die zelfs zeiden, ''het zijn kinderen, en die luisteren nou eenmaal niet''. Dit waren dan weliswaar geen baby's meer (ik vind dat een baby er niks aan kan doen).

Ezra en Yrsa maken volgens mij niet enorm veel herrie, maar het komt wel eens voor dat Ezra zand over de schutting gooit en daar kan mijn buurman dan wel erg moeilijk over doen. Ik zit er continu bovenop, we hebben de zandbak al verplaatst zodat die niet meer naast het lage gedeelte van de schutting staat, maar in een onbewaakt moment doet hij het af en toe toch. Ik probeer er wel op te letten, maar af en toe vind ik het ook wel een beetje gezeur, we zijn vrijwel alle weekends en schoolvakanties weg en op vrije middag zijn we ook vaak naar de speeltuin, zo ontzettend vaak zit hij niet in de zandbak in de tuin. Die paar keer per jaar dat het dan voorkomt, dan denk ik: veeg het even bij elkaar en klaar.

Om eerlijk te zijn. Nee, ik houd absoluut geen rekening met onze buren. Zij houden ook geen rekening met onze zoon.
Ze schreeuwen en draaien harde muziek op elk moment van de dag en ook 's nachts... Er wat van zeggen helpt ook niet, dan gaat de muziek alleen maar harder!

Als ik normale buren zou hebben, dan zou ik er rekening mee houden zover het in mijn macht ligt. Als I. ontroostbaar is, kan ik er weinig aan doen. Gelukkig duurt dat nooit lang.

In ons vorige huis hielden we er wel rekening mee. Stelde regelmatig de vraag of ze over last hadden.
Hun antwoord was dan vaak 'wel gehoord maar meer medelijden met jou dat je er uit moet. Wij slapen wel weer verder.'
Nu hoeven we nergens rekening mee te houden. We wonen vrijstaand, dus huilt er een dan hebben de buren daar geen last van.