Houden jullie rekening met de buren?

S'nachts huilt mijn zoon van bijna 2 nog regelmatig. De laatste tijd bijna iedere nacht weer. We zitten nu op het punt dat we hem toch even willen laten huilen omdat hij nu wel erg doorheeft dat ie met hard krijsen zijn zin krijgt, mijn buurman slaapt echter naast zijn kamer en de wanden zijn niet bepaald dik. Dus.... voel ik me als we hem zouden laten krijsen niet alleen krimpen van verdriet en frustatie maar voel ik me ook opgelaten vanwege de buurman zijn nachtrust, hoe pakken jullie dit aan?

En overdags, hoe gaan jullie dan om met het geluid wat de kids produceren, bijvoorbeeld met van die fietsjes die zo'n herrie maken? Of stampen of rennen door de kamer?

's Nachts expres laten huilen zou ik persoonlijk niet doen. Niet alleen vanwege de buren.

Mijn dochter produceert in haar eentje nog niet zo heel veel geluid. Maar als dat wel zo zal zijn, dan hoop ik dat wel een beetje binnen de perken te kunnen houden.

Bewust laten huilen snachts doen wij nooit heel lang, tenminste nu is het nog zo over.
Anders proberen we toch wel te sussen, en lukt dat niet dan kunnen wij er ook niks aan doen, dan denk ik 'sorry buurman!'. Het is natuurlijk een mens en geen machine, al snap ik heel goed dat je je opgelaten voelt. Kan je misschien even aanbellen bij de buurman en vragen of hij er veel last van heeft? Misschien voel je je onterecht opgelaten, ik word bijv nauwelijks ergens wakker van snachts.

Overdag houden we er weinig rekening mee, al hou ik op de momenten dat ik weet dat hier de pleuris uitbreekt (uitkleden/aankleden voor slapen gaan savonds) de ramen dicht.

Ik heb genoeg nachten met een ontroostbaar kind. Heel erg vervelend voor de buren, maar ik houd altijd maar in mijn achterhoofd dat het vervelender is voor ons als ouder zijnde en al helemaal voor mijn dochter.

Als ik zou besluiten om een kind te laten huilen, zou ik denk wel rekening houden met de buren. Dus van tevoren even langs gaan om dat aan te geven.

Twellie schreef:Als ik zou besluiten om een kind te laten huilen, zou ik denk wel rekening houden met de buren. Dus van tevoren even langs gaan om dat aan te geven.

Ik zou dat zelf als 'buur' wel op prijs stellen. Als ik een kindje hoor huilen, weet ik niet waarom een kindje huilt. Ik kan niet bij iemand in huis kijken. Als je zoiets weet, geeft dat een heel ander gevoel dan wanneer je continue 's nachts een kind hoort huilen zonder reden.

girli schreef:

Twellie schreef:Als ik zou besluiten om een kind te laten huilen, zou ik denk wel rekening houden met de buren. Dus van tevoren even langs gaan om dat aan te geven.

Ik zou dat zelf als 'buur' wel op prijs stellen. Als ik een kindje hoor huilen, weet ik niet waarom een kindje huilt. Ik kan niet bij iemand in huis kijken. Als je zoiets weet, geeft dat een heel ander gevoel dan wanneer je continue 's nachts een kind hoort huilen zonder reden.

Eens. En je kunt wel vrij makkelijk denken dat het voor jou even erg is.... Maar ik heb mijn buren wel eens flink vervloekt als ik tentamens had en kind van half8 tot half1 om het half uur begon te krijsen. Tuurlijk is het voor ouders ook niet leuk, maar ik heb er helemaal nooit om gevraagd natuurlijk.

Even zo'n gesprekje zou bij mij groot verschil maken, besef dat jij als buur er last van hebt, erkenning daarvan en een simpel excuusje en het is vrijwel geen probleem meer.

Net als in de supermarkt, als iemand zijn kar op mijn hakken parkeert. Kan echt nijdig zijn qls mensen aan jouw gevoelens voorbij gaan, ook al kunnen zij er ook niets aan doen. En met een lachje, een excuus en een groet, zijn we allemaal weer mensen en hebben we wat meer begrip voor elkaar.

Het is niet zo dat ik denk, laat hem maar lekker huilen ofzo. Als er wat is, zoals ziek zijn, een vieze luier of een nachtmerrie oid, dan hoor ik dit wel aan zijn stem. Nu is het meer wakker worden - mama roepen - krijsen - nog harder krijsen - gepakt worden - lachen - niet meer slapen - vervelend doen en kwallen maar vooral niet meer slapen en dat begint op te breken.

Ik heb een heel goed contact met de buren en dan whatsapp ik even sorry voor de overlast haha. Ze vinden het niet erg en slapen gelukkig ook niet naast haar slaapkamer, maar ik vind het wel vervelend.

Ik heb het wel eens nagevraagd bij de buren, of ze last hadden van huilende baby's, maar daar hebben ze nooit wat van gemerkt.

Overdag is het hier best wel rumoerig met 4 kinderen, en ik waarschuw ze ook regelmatig zachter te doen. Ik wil ook niet dat ze met iets zwaars over de houten vloer gaan rijden. Dat mogen ze op de speelmat doen. Die is groot genoeg, en dempt het geluid toch wat meer.

Ik ben wel blij dat we maar aan 1 kant buren hebben.

Ik vraag ook geregeld aan de buren of ze hem horen.
Maar als S veel huilt is er een reden, hij huilt normaal niet zoveel en dat leg ik ze dan ook uit.
In jou geval zou ik ook even naar de buren gaan en uitleggen waarom de buren jou kind kunnen horen 's nachts. En maar hopen dat het een fase is.
In de kraamweek zat ik in de logeerkamer met voeden en verschonen en de eerste nachten heeft S alleen maar gehuild door de krampjes. De buurman slaapt precies aan de andere kant van die muur en heeft toen van ellende zijn matras naar de slaapkamer voor gesleept Hij dacht: nu begint de ellende Maar daarna heeft hij hem amper meer gehoord. Gelukkig voel me dan best opgelaten.

Overdag houd ik nergens rekening mee, puur omdat S alleen nog maar rondkruipt en geen herrie produceert.

Twellie schreef:Als ik zou besluiten om een kind te laten huilen, zou ik denk wel rekening houden met de buren. Dus van tevoren even langs gaan om dat aan te geven.

Dit zou ik dan ook even doen. Dan weten ze in ieder geval dat er een reden is voor het laten huilen.

In ons vorige huis hadden we ook hele dunne wanden en hoorden we alles van de buren, die toen ook een kleintje hadden.
Babygehuil heb ik me echt nooit aan gestoord, daar kun je als ouders gewoon niet altijd iets aan doen.
Wat ik wel vervelend vond, is dat de oudere buurjongens echt tig keer de trap op en neer denderden en dat ook 's ochtends vroeg.
Daar zou ik als ouders dan wel echt rekening mee houden.

Nu wonen we vrijstaand en dat is wel ideaal. Wij horen niets en de buren ook niet ;-).
Dan nog vind ik het trouwens niet nodig om continue die trap op en neer te denderen 's ochtends vroeg en met schoenen aan door het huis te rennen.

SDL schreef:Het is niet zo dat ik denk, laat hem maar lekker huilen ofzo. Als er wat is, zoals ziek zijn, een vieze luier of een nachtmerrie oid, dan hoor ik dit wel aan zijn stem. Nu is het meer wakker worden - mama roepen - krijsen - nog harder krijsen - gepakt worden - lachen - niet meer slapen - vervelend doen en kwallen maar vooral niet meer slapen en dat begint op te breken.

Heel herkenbaar, die periode heeft mjjn zoon ook gehad, gewoon niet aan toegeven, dan is het na een paar dagen over. Ik houd geen rekening met de buren, want dan geef ik mijn zoon zijn zin en dan blijft hij bezig, gelukkig is het hier nu over. Overdag maakt hij ook wel lawaai, maar heb mijn buren nagevraagd, maar ze hebben nergens last van.

Ik houd ook rekening met de buren. Mijn zoontjes vinden het nogal leuk om door huis te rennen, wat sowieso al niet mag. Maar omdat we een houten vloer hebben, ben ik wel eens bang dat de buren dat horen ook al is het hier niet zo gehorig.

Ik denk dat ik dit straks heel moeilijk ga vinden (hebben zoiets al meegemaakt met de hond).
A oi s een kindje huilt omdat "er iets is moet je er zeker heen, maar als je in de gaten hebt dat t aandacht is, moet je t kind dan toch 'de aandacht' geven ivm buren?

Ben jij mijn buurvrouw

Heel herkenbaar. We wonen in een flat en we hebben onder en naaste buren. Mijn zoon krijst 's nachts nog regelmatig de hele boel bij elkaar (en hárd) en vervolgens als hij wakker wordt om 06:30 weer. Ik heb wel eens gevraagd aan de buren en onderburen of ze er last van hebben, maar dit was volgens hen niet het geval. De onderbuurvrouw gaf wel aan dat ze mijn zoon vaker hoorde huilen de laatste tijd, maar ze had er verder geen last van.
Desondanks voel ik me wel erg opgelaten als het weer gebeurd, maar goed, wij kunnen er ook niks aan doen.

ik denk niet dat mijn buurvrouw hier komt;)

Wij wonen nu nog vrijstaand (gehuurd), maar willen binnenkort een huisje kopen. Dan krijgen we zeer waarschijnlijk wel buren. Dan zullen we er meer rekening mee moeten gaan houden. Nu maakt het allemaal nog niet zo veel uit. L. huilt nu nauwelijks gelukkig, maar er zal vast een periode komen waarin ze dat wel gaat doen. Ze gilt trouwens wel heel veel, kan me voorstellen dat dat voor de buren ook niet zo'n pretje is

no way dat ik rekening ga houden met mijn buren. dat doen ze ook niet met mij. altijd harde muziek draaien enzo. ik hoop dat hij er last van krijgt ben ik nu slecht? (natuurlijk hoop ik dat ons kindje niet hceel veel huilt voor haarzelf en ons)

Wij wonen op een hoek en hebben daarom maar 1 buurman, die is overdag nooit thuis dus dat scheelt
Snachts zou ik er wel rekening mee proberen te houden.

Ik laat de kinderen nooit huilen maar soms gebeurt het wel is dat ze een tijdje huilen zoals vannacht omdat mijn dochtertje ziek is. De buren horen het vast wel is maar ze hebben zelf een tweeling van een jaar ouder dan J. dus ze begrijpen het wel. We hebben wel is avonden gehad dat J. de hele avond aan het gillen en huilen was en hun kinderen ook. De slaapkamer van hun kinderen grenst aan die van J. dus dat was erg gezellig
Overdag mogen ze gewoon lekker spelen en best wat geluid maken maar echt schreeuwen vind ik niet nodig.

Als je echt van plan bent om je kindje te laten huilen zou ik dat wel even aangeven bij de buren zodat ze het gewoon vast weten.

Nee. Maar dat is nu zo omdat het andersom al jaren niet is.. Maar wij laten onze kids niet huilen, hoe vervelend ze snachts ook zijn.

Toen mijn zoontje gewoon nooit sliep en de hele nacht aan het krijzen was, heb ik hem uit wanhoop wel eens geprobeerd of even laten huilen dan de oplossing was. Ik heb wel mijn buurvrouw ingelicht, zij gaf aan dat ze mijn zoontje nooit hoorden (terwijl hij echt wel vaak en hard genoeg huilde ). Misschien kan je ze even vertellen wat jullie van plan zijn en waarom en dat ze even aan de bel moeten trekken als ze er echt last van hebben.

Ik heb een paar dagen van 1 uur snachts tot sóchtends beneden gezeten omdat mijn zoontje het anders op het krijsen zet. En dat is niet krijsen van "oh, wat ben ik zielig" maar krijsen in de zin van "ik ga mijn zin krijgen"... En geloof me, dat breekt op. Dus mensen die roepen dat ze hun kinderen nooit laten huilen, goed van jullie, schouderklopje, maar ik denk niet dat jullie weten waar je over praat.