Wanneer (gedeeltelijk) in ziektewet

Ik zet hem hier neer ipv bij werk&vrije tijd, omdat hier alle moeders komen;)

Achteraf gezien heb ik sinds t begin van mn zwangerschap al last van mn bekken. Dit uitte zich in een spiertje in mn billen wat geoelsmatig moest knakken, maar dat niet deed. Dit was niet altijd aanwezig, en niet echt de link gelegd.
Nu gaf ik dit 4 weken geleden aan bij de vk, omdat et een wisselend verloop had, en die stuurde me naar een bekkenfysio, die idd bekkenklachten constateerde. Toevallig is het vanaf toen ook langzaam wat erger geworden. Ik heb sneller dat t naar mn linkerkant trekt of richting mn stuit, vooral tijdens het werken. Ik moet het dan langzamer doen omdat t anders hinderlijk is. (het gevoel ks moeilijk te beschrijven, het lijkt stijver te worden, wat dus ook wat pijnlijker is. Ook zit er af en toe een gevoel bij dat ik ff door die spier schiet).
Ik ben erg aan het aftasten wat ik kan en wat niet. Op het werk heb ik er meer last van dan thuis, maar dat is ook logisch. Ik probeer meer rust momenten in te lassen (erg moeilijk voor mij om toe te geven!) ik werk in de zorg op een zware afdeling voor de info.. Zelf denk ik niet dat het helemaal te maken heeft met de zwaarte, maar ook met de combi van het vele bewegen en stiekem meer bukken. Iedereen weet het, en staat er open voor dus dat is het probleem niet. Maar omdat ik nog iet goed kan aangeven wanneer hoe of wat, kan ik gevoelsmatig ook nog geen actie ondernemen.
Nu was ik vandaag bij de fysio en kwam toevallig ter sprake dat ik vanaf zaterdag 6 diensten heb, en benieuwd was hoe dat gaat. Daar stond zij eigenlijk van te kijken dat ik dat uberhaupt nog deed, juist met dit werk. Zij ziet liever halve dagen of om en om. Dus ik; maar dan haal ik mn uren niet! Zij; dus? Ofwel gedeeltelijk de ziektewet in.
Maar ik weet nog niet of ik daar achtersta..
Ja ik heb last, maar zoveel dat ik niet meer fulltime kan werken? En het lijkt ook wel iedere week wat minder te gaan, of is dat toeval en net een verkeerde beweging gemaakt? Wanneer maak je de keuze om (gedeeltelijk) in de ziektewet te gaan?

Wat niet gaat dat gaat niet. Als het verstandiger is om minder te gaan werken en zeker als een deskundige dat zegt, dan zou ik daar naar luisteren. Je moet je hele leven nog met je lichaam en je moet ook nog tig jaar werken. Als die paar maandjes minder werken ervoor zorgt dat je uiteindelijk minder klachten hebt dan lijkt me dat verstandiger.
Ik ken iemand die niet naar haar bekkenklachten heeft geluisterd en die heeft nu, jaren later, nog steeds last van haar bekken. De kans was groot dat ze minder klachten had gehad als ze eerder aan de bel had getrokken.

Denk dat je inderdaad het beste naar je lichaam kan luisteren en het advies van je fysio kan opvolgen. Bekkenklachten zijn gewoon heel lastig, en de kans dat het alleen maar slechter wordt is heel groot. Volgens mij begint rond de 20ste week ongeveer de verweking van het kraakbeen om straks het kindje meer ruimte te geven, maar waardoor je bekken ook instabieler worden.
Het zou heel zuur zijn als je nu koste wat het kost blijft doorwerken tot je bijna niks meer kan, en straks na je zwangerschap ook nog een hoop problemen ondervindt er van.

Wanneer de ziektewet in? Nou, als dat nodig is voor jouw gezondheid of de gezondheid van je baby. Vervelend dat je er zo'n last van hebt.

Ik heb tijdens mijn zwangerschap ook last gehad van een spiertje in mijn bil, nooit gedacht dat dit kon samenhangen met bekkenklachten.

Mijn 'probleem' is, dat ik de grens niet weet wanneer iets niet gaat.
Het is gevoelsmatig nog niet zo dat ik niet meer kan. Ja ik voel het steeds meer, maar of ik de grens heb bereikt met of het niet meer gaat weet ik nog niet.. Wanneer ben ik te hard voor mezelf? En wanneer is het waarheid?
En dat is het allermoeilijkste

Ik snap je standpunt wel ik had er ook heel veel moeite mee en ben door en door gegaan. Tot ik thuis plat lag volledig in de ziektewet van dag op dag omdat ik niet meer kon lopen en te lang ben door gegaan.
Miss is het juist beter nu wat te minderen zodat je het wel nog gaat volhouden. Wat niet gaat gaat niet en bekken klachten kan gewoon heel pijnlijk en vervelend zijn.

Zet je over die drempel heen en bespreek wat de mogelijkheden zijn. Idd 1 dag wel 1 dag niet om te rusten zou al een begin kunnen zijn.

Luisteren naar jezelf en je lichaam voordat het te laat is. Straks kan je helemaal niet meer op of aan van de pijn in je bekken. Bij de 1e heb ik het ook veels te laat aangegeven en in mijn verlof en na de bevalling zat ik met de gebakken peren. Nu bij de 2e ben ik met 24 wkn rustiger aangaan doen. Ik werk net zoals jou ook in de zorg/verpleging en dit was enigzins voor een paar weken een oplossing. S'ochtends in de zorg (medicatie delen, lichte ADL, artsenvisite lopen) en s'middags administratief werk. Rond de 27e week werden de klachten steeds erger en ben ik halve dagen gaan werken. Rond de 29wkn volledig gestopt iom TL en bekkenft. Nu zit ik dus al vanaf de 29e week thuis en de rust doet mij en mijn bekken goed.

Ik zou zeker als je het niet red gaan overleggen om aangepast werk te gaan doen of om halve dagen te gaan werken.

Hmmm ergens hebben jullie mss ook wel gelijk. Ik ben ook wel iemand die te lamg door blijft lopen.
Maar baal dat het ineens al zo snel gaat. En het werk is hartstikke meelevend hoor! Maar baal ook dat ik net een nieuwe bewoner onder me, onder mom van ben er nog wel ff. En ga dan wel niet helemaal de ziektewet in, maar voelt als voorgelogen. Over 1,5 week heb ik toch een gesprek met de leidinggevende en de baas daarboven. In deze 6 dagen dan de eerhste 3 maar heel veel gebruik maken vande stagiaire!

Ik ben ook te lang doorgegaan met bekkeninstabiliteit. En vond het ook moeilijk om aan te geven wanneer het echt niet ging. Op den duur heeft mijn leidinggevende me naar huis gestuurd. Dat had ik dat op dat moment echt even nodig, anders was ik verder doorgegaan en dat was niet goed voor mijn lichaam en herstel geweest.

Ik had het met 14 weken al, en ben toch wel blij dat ik naar mijn eigen lichaam heb geluisterd en mijn (oude) werkgever zei ook. Achteraf maar goed ook.

Mijn verhaal ken je wel een beetje, maar zoals je weet loop ik al vanaf 13 weken met bekkenklachten wat steeds erger is geworden. Op advies van de vk en bekkentherapeut moest ik minder gaan werken. Mijn therapeut zei dat er nog kan is dat het rond de 20 weken minder kan worden omdat je bekken dan kantelen/ gekanteld zijn, als het na de 20 weken niet minder is zal dat ook niet meer gebeuren, en die pech heb ik dus. Ik ben in eerste instantie gewoon doorgegaan met werken ( werk ook in de zorg) ook al lag ik wel eens huilend in bed van de pijn maar ik ging maar door ( ook omdat ik net op een nieuwe afdeling stond). Met het gevolg nog meer pijn en afgelopen maandag een bloeding en pijnlijke harde buiken en eigenlijk verplicht van de vk de Ziektewet in, zeker een week rust. Gister heb ik weer een beetje bloed verloren, de pijnlijke buiken zijn wat minder nu gelukkig. Volgens de vk was dit heel duidelijk het signaal dat ik rustiger aan moest doen.
Volgende week donderdag ga ik weer proberen te werken, maar 4 uurtjes op een dag dus dan zit ik gedeeltelijk in de ziektewet.

Dus mijn advies luister naar je lichaam en loop niet te lang door. Ga desnoods naar de bedrijfsarts ( ben ik ook geweest) en dat advies mogen ze niet weigeren. En als het beter zou gaan kan je misschien weer rustig opbouwen

Ik had het ook en met 28 weken alleen nog op AT basis gewerkt, mijn klachten verdwenen pas met 34 weken toen ik verlof had. mijn advies is dus om niet te lang door te gaan.

ik had het al heel vroeg in de zwangerschap(pen) bij de eerste met ongeveer 12 weken al vrij heftig. ik ging stug door omdat ik vond dat dat nog niet kon en hoorde (werk ook in de zorg) met als gevolg dat ik met 17 weken zowat geen stap meer kon zetten. toen in een keer volledig in de ziektewet, wel nog wat kantoorwerk etc kunnen doen op therapeutische basis.
nu bij de 2e begon het helaas ook al weer vrij snel op te spelen. nu heb ik wel veel beter naar mijn lichaam geluisterd, deels omdat ik van de vorige keer geleerd heb, deels omdat ik nu ook een peuter rond heb lopen, waar ik wel de hele zwangerschap gewoon nog voor moet kunnen blijven zorgen.
met 17 weken ben ik weer (gedeeltelijk) in de ziektewet gegaan, het deel wat ik bleef werken deed ik op een andere werkplek, waar het lichamelijk een stuk minder zwaar is. donderdag had ik mijn laatste dienst en nu heb ik vakantie en ik heb dus gelukkig al die tijd vol gehouden.
luister echt goed naar je lichaam, zoals de anderen hier ook al zeggen! als je nu met wat minder werken tot je verlof vol kunt houden is dat zoveel fijner dan wanneer je er straks in een keer volledig uit ligt!!

Dankjullie wel voor de reacties.. Volgende week toch maar gaan praten..
Maar minder werken is zo niks voor mij... En vooral omdat ik 'pas' 20 weken ben. Ik ben iemand die tot het uiterste gaat, en dan kan ik niet op de helft al inleveren.
Maar juutjepetuutje wat jij zegt zit mss ook wel wat in. Beter nu voor de helft werken tot mn verlof, dan straks niet meer werken.
Momof2, jou verhaal kon ik idd al, had me toen al wel aan het denken gezet. De bedrijfsarts die wij hebben schijnt helemaal voor zwangeren te zijn, die zou juist eerder te beschermend zijn dan je telang door te laten werken. Maar als ik dit zo aangeef op t werk zal het zonder bedrijfsarts ook geen probleem zijn (hoewel die er dan wel bij betrokken moet zijn)

De bedrijfsarts bij ons is ook wel zo, ze zijn vaak wel zo. En de bedrijfsarts zei tegen mij dat ze het advies van vk, therapeut enz altijd wel opvolgen. Zwangeren zijn goed beschermd zei hij.
Dus luister goed naar je lichaam ( en dat zeg ik), nee even serieus ik heb er echt wel van geleerd nu en ik ben ook echt geschrokken wat me lichaam vorige week als signalen gaf.
En ik dacht ook zo vroeg in de zwangerschap, ze zien me aankomen want meestal is het pas later ( dat dacht ik ook) maar het kan dus wel

Bij ons liepen er 2 bij de bedrijfsarts; een zwangere die constant misselijk was, maar het ergens wel wilde proberen therapeutisch, en iemand die last had van pols en nu ook nergens aan de bak komt omdat ze niks kan. De zwangere hoefde van de bedrijfsarts nog niet eens therapeutisch te werken (dus volledig in de ziektewet) terwijl de ander 'gewoon' moest blijven werken, terwijl dat niet ging. Dat dus over de bedrijfsarts;)
Dat 'ze zien me aankomen' herken ik erg, ook omdat ik idd nog niet zo heel ver ben vind ik, en vooral omdat dit pas 3 weken echt speelt, en ik toen heb gezegd tussendoor wat rust en het komt goed. Vandeweek ook nog, en dan nu aankomen dat de fysio heeft gezegd dat ik niet meer fulltime mag werken.. Maar ja is niet anders he

ff offtopic: maar gefelicteerd met je half-jarig huwelijk Sanne (was gisteren). Nog iets bijzonders gedaan? Wij niet echt trouwens.

Loes263 schreef:ff offtopic: maar gefelicteerd met je half-jarig huwelijk Sanne (was gisteren). Nog iets bijzonders gedaan? Wij niet echt trouwens.

Wow dat jij dat hebt onthouden (dat ik op dezelfde dag ben getrouwd dan, heb dit net ff teruggezocht hihi). Jij ook nog gefeliciteerd haha. Maar wij hebben ook niks gedaan, mn man is daar te onromantisch voor! Had het filmpje of foto's wel terug willen kijken samen maar die had hij al genoeg gezien haha, dus de voice opgezet!
Owja, zondag gaan we waarschijnlijk wel uiteten! Maar dat is ook omdat het alweer even geleden is, en het nu nog kan, en straks niet meer zo makkelijk, en dit was wel een goed excuus