Huisdieren wegdoen ivm kinderen

Ik vind het echt héél erg om dit topic te moeten openen, omdat ik altijd iemand was die keihard schreeuwde dat het gewoon een kwestie was van kind en dier uit elkaar houden, maar dat blijkt in de praktijk niet zo makkelijk te gaan Luuk is vliegensvlug en de katten behoorlijk eigenwijs, en dat botst. Ik heb overal plekjes gecreeërd waar de katten kunnen liggen zonder dat Luuk bij ze kan, maar ze weigeren pertinent om daar te gaan liggen. Ze gaan gewoon op de bank liggen of juist in het onderste mandje van de krabpaal. Ik haal Luuk constant weg bij de katten, maar net was ik even een broodje voor hem aan het smeren in de keuken, hij was lief aan het spelen, totdat ik hem ineens hard hoor huilen en hij drie flinke krassen op zijn voorhoofd heeft staan. Waar de katten eerst maakten dat ze wegkwamen als Luuk er aan komt, gaan ze nu dus het gevecht met hem aan en dat wordt gevaarlijk.
Ik zit er echt hard over na te denken of een ander huisje ook niet voor te katten gewoon beter is. Dit moet voor hen toch ook niet prettig zijn? Vrienden van ons willen ze graag hebben (al voordat er sprake was van ze eventueel weg doen, voor volwassenen zijn het echt de leukste katten van de wereld, je kan álles met ze doen), maar stel nou dat zij over een paar jaar ook kinderen krijgen? Dan moeten ze misschien weer ergens anders gaan wonen. Of is het een kwestie van nog een paar maanden wachten, tot Luuk beter begrijpt dat hij niet bij de katten mag komen, dat het dan voor beide partijen weer wat rustiger wordt?
Wie heeft ervaring, tips, etc?

Wat ontzettend vervelend!
Maar ik zou het toch nog even aankijken. Misschien dat L. er ook wel van leert dat hij niet te dicht bij de katten moet komen, nu ze wat terug gaan doen. Ze moeten toch aan elkaar wennen lijkt me.

Wij hadden vroeger een hond en mijn broertje was altijd die hond aan het plagen. Totdat de hond een keer terughapte, hij beet mijn broertje dan wel niet, maar hij liet wel duidelijk merken dat hij het zat was. Daar is mijn broertje zo van geschrokken dat hij nooit meer gemeen deed tegen de hond.
Nou was mijn broertje toen al wat ouder dan jou zoontje, maar ik denk dat L. over een tijdje wel snapt dat de katten het niet leuk vinden als ze naar hem uithalen.

Wat vervelend Aimee.

Wij waren er ook altijd van overtuigd dat we onze hond echt niet weg zouden doen wanneer er een kindje zou komen. Dan zouden we wel oplossingen bedenken.
We hebben onze hond goed laten wennen aan T. hij mocht overal bij zijn en kreeg nog evenveel aandacht als voorheen (man en ik maakten ieder tijd om met hem te wandelen/spelen). Toch was onze hond erg jaloers. Hij probeerde T. (zo klein als ze was) te bijten, ging voor mijn voeten lopen zodat ik haast struikelde en hij probeerde ook mijn man en mij te bijten... Uiteindelijk besloten we dat het zo niet kon. Vooral omdat we merkten dat wanneer onze dochter toen ik nog werkte bij mijn ouders sliep, hij weer helemaal onze lieve oude hond was en niets van zijn rare gedrag vertoonde, als dochter thuis was begon het hele feest opnieuw. Wij hebben uiteindelijk met pijn in ons hart onze hond weggedaan, hij is terecht gekomen in een heel goed gezin met wat grotere kindjes en waar hij goed begrijpt dat hij niet de enige is maar aandacht moet delen met de kinderen. Zij laten ons geregeld weten hoe het met de hond gaat...

Weet dat Puggle haar hondje ook weg heeft moeten doen.

Succes met wat jullie besluiten.

Ik zou ze daar niet om weg doen. Mijn zoon en dochter hadden ook wat moeite met de kat toen we die net hadden (durfden de kamer niet in), en we zijn ruim een jaar verder en ze durven hem nú pas op schoot te hebben enzo.

Maar dat is toch gewoon een kwestie dat je zoon moet leren dat hij van de katten af moet blijven? Een flinke krab lijkt me daar een prima middel voor, als hij naar de rest niet luistert. Die katten doen feitelijk niet zoveel verkeerd, hij moet leren dat hij de katten met rust laat en dat gaat hij ook echt wel leren. Hij is nog klein, hij wordt wel groter, dan is het misschien even lastig, maar als hij groter is is er vast geen probleem.

Onze kat moet ook niet zoveel van kinderen hebben, aan die van ons is hij net gewend, de rest daar loopt hij met een boog omheen. Volwassenen laat hij juist niet met rust, dan wil hij voortdurend geaaid worden.

MissD schreef:Wat vervelend Aimee.

Wij waren er ook altijd van overtuigd dat we onze hond echt niet weg zouden doen wanneer er een kindje zou komen. Dan zouden we wel oplossingen bedenken.
We hebben onze hond goed laten wennen aan T. hij mocht overal bij zijn en kreeg nog evenveel aandacht als voorheen (man en ik maakten ieder tijd om met hem te wandelen/spelen). Toch was onze hond erg jaloers. Hij probeerde T. (zo klein als ze was) te bijten, ging voor mijn voeten lopen zodat ik haast struikelde en hij probeerde ook mijn man en mij te bijten... Uiteindelijk besloten we dat het zo niet kon. Vooral omdat we merkten dat wanneer onze dochter toen ik nog werkte bij mijn ouders sliep, hij weer helemaal onze lieve oude hond was en niets van zijn rare gedrag vertoonde, als dochter thuis was begon het hele feest opnieuw. Wij hebben uiteindelijk met pijn in ons hart onze hond weggedaan, hij is terecht gekomen in een heel goed gezin met wat grotere kindjes en waar hij goed begrijpt dat hij niet de enige is maar aandacht moet delen met de kinderen. Zij laten ons geregeld weten hoe het met de hond gaat...

Weet dat Puggle haar hondje ook weg heeft moeten doen.

Succes met wat jullie besluiten.

Maar je kind is nog maar 10 maanden? Hoeveel tijd heeft zo'n beest dan gehad om te wennen?

Zo'n 6 maanden (hij is de eerste week van juli naar zijn nieuwe gezin gegaan), maar we hebben altijd gezegd zodra hij probeert gericht te bijten (wat hij dus deed) dan gaat hij weg.
Ik ga niet zitten wachten tot hij daadwerkelijk iemand bijt omdat hij zo jaloers is.

MissD schreef:Zo'n 6 maanden (hij is de eerste week van juli naar zijn nieuwe gezin gegaan), maar we hebben altijd gezegd zodra hij probeert gericht te bijten (wat hij dus deed) dan gaat hij weg.
Ik ga niet zitten wachten tot hij daadwerkelijk iemand bijt omdat hij zo jaloers is.

Ik snap t wel. Je moet er toch niet aandenken dat hij echt een keer hapt!

Ja hij moet het leren, maar op dit moment ziet zijn gezicht er zo uit:

Een paar centimeter lager, en het was in zijn oog geweest... Dus dmv wat flinke krabben het leren, ben ik niet echt een voorstander van.

Hoeveel groter moet hij zijn voordat hij weet dat de katten achtervolgen geen goed idee is? Mijn nichtje van 2 schopt de hond nog steeds, en Eucalypta jij schrijft dat jullie kat nu net pas gewend is aan jouw kinderen (en jouw kinderen gaan al naar de basisschool toch?)... Ik wil het echt de tijd geven, maar ik ben zo bang dat het echt mis gaat!

Ik snap het wel MissD. Als hij inderdaad gericht gaat bijten, dan zou ik hem ook weg hebben gedaan. Veiligheid voorop vind ik.

Aimee wij zitten met een zelfde dilemma. Onze poes liep altijd met een grote boog om J. heen en als ze niet wilde dat J bij haar kwam ging ze ergens liggen waar hij niet bij kan. Maar sinds deze week loop ze steeds zelf naar hem toe en wil hem dan gericht krabben of bijten. Ook al doet J niks naar haar toe en zit hij gewoon te spelen of in de box of iets dergelijks. Eerst kon ik J best eventjes alleen in de box laten zitten als ik even snel ging plassen. Nu niet meer want de poes springt ineens ook in de box, wat ze nooit heeft gedaan, ook niet toen de box er al stond voor J geboren was. Ik vind dit niet fijn. Maar weg doen vind ik ook een hele grote stap... Maar toch blijf ik wel het gevoel houden dat de veiligheid van mijn kind boven mijn huisdier gaat, hoe gek ik ook op Squirly ben...

Poison schreef:Ik snap het wel MissD. Als hij inderdaad gericht gaat bijten, dan zou ik hem ook weg hebben gedaan. Veiligheid voorop vind ik.

Aimee wij zitten met een zelfde dilemma. Onze poes liep altijd met een grote boog om J. heen en als ze niet wilde dat J bij haar kwam ging ze ergens liggen waar hij niet bij kan. Maar sinds deze week loop ze steeds zelf naar hem toe en wil hem dan gericht krabben of bijten. Ook al doet J niks naar haar toe en zit hij gewoon te spelen of in de box of iets dergelijks. Eerst kon ik J best eventjes alleen in de box laten zitten als ik even snel ging plassen. Nu niet meer want de poes springt ineens ook in de box, wat ze nooit heeft gedaan, ook niet toen de box er al stond voor J geboren was. Ik vind dit niet fijn. Maar weg doen vind ik ook een hele grote stap... Maar toch blijf ik wel het gevoel houden dat de veiligheid van mijn kind boven mijn huisdier gaat, hoe gek ik ook op Squirly ben...

Helemaal mee eens.

Wij waren hartstikke gek op onze hond... maar er zijn grenzen vind ik.
En als ik zie hoe goed hij het nu bij zijn nieuwe gezin heeft ben ik voor hem ook hartstikke blij! Hier hadden we dus steeds boos op hem geworden omdat hij probeerde te bijten of me wilde laten vallen als ik met T. liep... voor hem ook geen fijne omgeving om te wonen.

Aimee; mijn neefje is 3 en half en snapt nu nog steeds niet helemaal dat hij de katten niet achterna moet zitten, of dat ze krabben omdat ze iets vervelend vinden.

Ik vind het trouwens ook een beetje raar om je kind door een paar flinke krabben te laten leren dat wat hij doet niet mag. Een kind van 10 maanden snapt echt nog niet dat nee ook nee is. Dus ik denk ook niet dat hij denkt oh de katten hebben me gekrabd dus laat ik het de volgende keer maar niet meer doen.

strawberry schreef:Ik vind het trouwens ook een beetje raar om je kind door een paar flinke krabben te laten leren dat wat hij doet niet mag. Een kind van 10 maanden snapt echt nog niet dat nee ook nee is. Dus ik denk ook niet dat hij denkt oh de katten hebben me gekrabd dus laat ik het de volgende keer maar niet meer doen.

Mee eens! J.ason snapt dat in elk geval echt nog niet...

Mijn vriend heeft een dochtertje van 2,5 en ik heb 3 katten. Op het moment dat ze voor het eerst bij mij kwam had ik er 2 van een half jaar. Zij was toen 1,5 jaar.
Nu na een jaar begin je pas echt te merken dat ze aan elkaar gewend beginnen te raken. Hiervoor is zij ook weleens gekrauwd, maar heeft zij ook de katten weleens pijn gedaan.

Ik vind t bizar dat je je kat na 1 keer krabben meteen weg wilt doen..

Ze moeten ook aan elkaar wennen. En ze zullen heus niet meteen krabben maar meestaal als ze echt pijn gedaan worden.

Nou nou, veiligheid? Zó erg is het niet... Het is een kat he, geen tijger.

De kat was hier wel snel aan de kinderen gewend, de kinderen waren als de dood voor de kat toen we hem kregen. Niet dat hij krabte ofzo, maar beesten waren nou eenmaal eng.



Nou ben ik helemaal niet zo van dat huisdieren niet weg mogen, maar vaak zijn het toch mensen die toch al een beetje zat van hun dier waren of leuke vervanging hebben als ze weggaan.

Ik vind ook niet dat je hierom de katten weg moet doen. Het is niet zo dat zij naar L toe gegaan waren als ik het goed begreep, maar hij naar hen.
Als de dieren bij ons in dezelfde ruimte zijn als L laten we haar niet uit ons zicht, ook niet voor heel even omdat ik dieren en kinderen samen absoluut niet te vertrouwen vind.

Ik doe mijn kat nooit weg, als het niet noodzakelijk is. Ik ben echt gek op het beestje! Daarom doen wij haar ook niet weg als het niet echt nodig is. En als zij weg zou gaan zou er in elk geval geen andere kat of hond hier in huis komen. We kijken het nu ook nog aan hoe het nu verder loopt.

Maar ik vind wel als een huisdier (ongeacht wat voor dier het is) telkens vanuit het niets je kind aanvalt, of zoals bij MissD jou als baas probeert te laten vallen uit jaloezie of iets dergelijks en ze gaan happen/krabben/bijten naar je kindje, dat het zeker een gegronde reden is om naar een andere oplossing te gaan zoeken.

MissD schreef:

Helemaal mee eens.

Wij waren hartstikke gek op onze hond... maar er zijn grenzen vind ik.
En als ik zie hoe goed hij het nu bij zijn nieuwe gezin heeft ben ik voor hem ook hartstikke blij! Hier hadden we dus steeds boos op hem geworden omdat hij probeerde te bijten of me wilde laten vallen als ik met T. liep... voor hem ook geen fijne omgeving om te wonen.

hoezo is dit zielig? een hond is een roedel dier en als baas ben je de leider. Door hem te straffen zet je hem op zijn plek. De hond moet zijn plek weten en dat doe je alleen door consequent te zijn.

Op zich snap ik de katten wel, het is ook hun huis en waarschijnlijk voelde het voor hun echt niet fijn wat hij deed. Wat ik dan weer niet snap is dat hij alleen door de kamer kon kruipen waar jij niet bij was. Heb zelf geen kinderen maar neem toch aan dat je zeker als je weet dat hij bij de katten kan je daar maatregelen voor neemt.

Heb je de katten wel eens op een van de hogere plekjes gezet? Want hun vertrouwde plekjes weten ze hoe ze moeten reageren en waar de vluchtwegen zijn.

Wij hebben 1,5 jaar terug onze hond weg moeten, maar dat was niet zozeer vanwege onze zoon, want daarvoor was zij ook al gevaarlijk, zij beet ons en vreemden. Maar we wilden het toch nog even aankijken, maar toen onze zoon er eenmaal was hebben we haar toch weg moeten doen, het aas de ergste dag uit mijn leven, ik vond het verschrikkelijk, ik snapte ook nooit dat mensen zoiets zouden doen. Ik heb er geen spijt van, het geeft een stuk meer rust, want ik was elke dag bang dat ze onze zoon zou aanvallen.

Sommige honden zijn gewoon niet geschikt in combi met kinderen. Mn schoonouders hebben recentelijk hun hond weggedaan...nadat deze twee keer nichtjes heeft gebeten in het gezicht. Beide litteken aan overgehouden...op de wang. Bij vorige baasje ook kind gebeten. Nu gaat ie naar stel zonder kinderen.

Wanneer ze de hond alsnog hadden gehouden, had l er niet meer mogen spelen zonder ons erbij.

Kan me best voorstellen dat sommige honden uit huis moeten. Zolang je het op gegronde basis doet.

Hier heeft het een flinke tijd geduurd voor de twee aan elkaar gewend waren. In het begin wilde de kat niks van hem weten, daarna wilde hij overal liggen van J lag. Uiteindelijk begon J juist hem te terroriseren en aan zijn staart te trekken, wat weer leidde tot een kat die zichzelf wilde verdedigen.

Tegenwoordig 'gedogen' ze elkaar. Het ene moment zijn het de beste maatjes en het volgende moment vliegt de kat de kamer rond omdat J onverwachtse bewegingen maakt.

Wij leren J dat hij niet naar de kat toe moet lopen om te spelen, maar dat de kat wel naar hem toe komt. En als de kat mauwt vindt hij het niet leuk.

Tuurlijk is het heel lastig bij een baby om die combi met een huisdier te maken, maar ik zou mijn kat er echt voor geen goud om weg doen.

Flower_L schreef:Sommige honden zijn gewoon niet geschikt in combi met kinderen. Mn schoonouders hebben recentelijk hun hond weggedaan...nadat deze twee keer nichtjes heeft gebeten in het gezicht. Beide litteken aan overgehouden...op de wang. Bij vorige baasje ook kind gebeten. Nu gaat ie naar stel zonder kinderen.

Wanneer ze de hond alsnog hadden gehouden, had l er niet meer mogen spelen zonder ons erbij.

Kan me best voorstellen dat sommige honden uit huis moeten. Zolang je het op gegronde basis doet.

Tuurlijk maar wat ik hierboven lees is dat ze het zielig vonden om de hond steeds te corrigeren als hij voor de voeten ging lopen of happen. Ja sorry maar dan ben je gewoon niet consequent en gaat de hond een loopje met je nemen.

Minx schreef:

Flower_L schreef:Sommige honden zijn gewoon niet geschikt in combi met kinderen. Mn schoonouders hebben recentelijk hun hond weggedaan...nadat deze twee keer nichtjes heeft gebeten in het gezicht. Beide litteken aan overgehouden...op de wang. Bij vorige baasje ook kind gebeten. Nu gaat ie naar stel zonder kinderen.

Wanneer ze de hond alsnog hadden gehouden, had l er niet meer mogen spelen zonder ons erbij.

Kan me best voorstellen dat sommige honden uit huis moeten. Zolang je het op gegronde basis doet.

Tuurlijk maar wat ik hierboven lees is dat ze het zielig vonden om de hond steeds te corrigeren als hij voor de voeten ging lopen of happen. Ja sorry maar dan ben je gewoon niet consequent en gaat de hond een loopje met je nemen.

Als je goed had gelezen heb je gelezen dat de hond zichzelf niet meer kon zijn en ja dat vind ik zelf. Want ook zo'n beestje heeft een eigen karakter. En daar heeft het hele corrigeren niets mee te maken, want dat deden we continue.
We hebben hem genoeg tijd gegeven om te laten wennen (6 maanden), we zagen al snel dat hij er niet aan kon wennen dat onze dochter erbij is gekomen, daarom hebben we in die maanden regelmatig een hondengedragstherapeut laten komen maar ook met die tips/handvaten konden we niets. De hond kon er gewoon niet mee omgaan dat er kindje bij is gekomen en het was gewoon wachten tot hij haar echt zou bijten.

Maar goed wat ik hier lees is dat je geen dingen moet voorkomen maar dat je moet wachten totdat er daadwerkelijk iets gebeurt. Prima als iemand daarvoor kiest, maar wij niet!

Minx schreef:
Op zich snap ik de katten wel, het is ook hun huis en waarschijnlijk voelde het voor hun echt niet fijn wat hij deed. Wat ik dan weer niet snap is dat hij alleen door de kamer kon kruipen waar jij niet bij was. Heb zelf geen kinderen maar neem toch aan dat je zeker als je weet dat hij bij de katten kan je daar maatregelen voor neemt.

Heb je de katten wel eens op een van de hogere plekjes gezet? Want hun vertrouwde plekjes weten ze hoe ze moeten reageren en waar de vluchtwegen zijn.

Ik stond op dat moment in de keuken. Is gewoon in de woonkamer, maar met mijn rug naar hem toe. Ik zorg wel altijd dat ik in dezelfde ruimte ben als de katten en Luuk, en hoe graag ik ook zou willen, kan ik niet 24/7 toezicht houden. Soms moet ik wel eens wat pakken, opruimen, etc. en zoals ik al schreef is Luuk gewoon vliegensvlug. Daarnaast bewegen de katten ook, dus het ene moment kan hij niet bij ze, totdat ze ineens naast hem gaan zitten en kan hij wel aan ze zitten.
De katten zitten zelf af en toe ook wel is hoger(als de ene laag zit, gaat de ander hoog zitten), maar het laagste mandje is blijkbaar favoriet.

Het is niet dat ik er niets aan wil doen, en al besloten heb dat de katten weg gaan. Ik wil best maatregelen treffen om te zorgen dat het wel goed samen gaat. Maar ik ga niet mijn zoontje beperken in zijn beweging(door hem steeds in de box te zetten ofzo) omdat hij anders eventueel wel een keer de katten zou kunnen pakken, hij moet zich wel gewoon kunnen ontwikkelen. Ik zorg ervoor dat ik hem wel steeds weghaal als hij bij één van de katten in de buurt komt, ik spreek hem streng toe als hij ze wil vastpakken, laat de katten naar buiten als ik zie dat ze geïrriteerd raken, en misschien heeft iemand anders nog goeie tips?

Daar ben ik ook niet voor, maar je moet er wel alles aan doen. En zoals je het nu omschrijft hebben jullie dat wel gedaan maar zoals het er eerder stond kon ik dat er niet uithalen.

Maar ik blijf wel vinden dat mensen er soms te makkelijk afstand van hun huisdieren doen en dat vind ik zielig.