Dit kost je toch 10 jaar van je leven

Gister is mijn dochter van de trap gevallen. Gelukkig gaat het allemaal goed en heeft ze er niks aan over gehouden.
Maar jee wat ben ik geschrokken zeg. We stonden boven aan de trap en ik maakte het traphekje open. Mijn dochter wilde gelijk van trap klimmen, ik pak haar bij haar arm vast omdat ik altijd als eerst wil, zij rukt zich los en valt zo van boven naar beneden. Ik ben nog nooit zo bang geweest. Ze moest (gelukkig) direct huilen, en echte bikkel dat ze is wilde ze na 5 min alweer dat ik een boekje ging voorlezen. Terwijl ik nog helemaal zat te trillen en huilen.
Ik zie ook weer steeds voor me hoe ze als een lappenpop naar beneden valt. Nu ik dit aan het typen ben staan de tranen alweer in mijn ogen.
Jullie ook wel eens zoiets meegemaakt?

Gelukkig niet meegemaakt, maar snap dat je je kapot geschrokken bent zeg!
Fijn dat ze gelijk ging huilen, en dat ze na 5 min alweer voorgelezen wilde worden.

Wat een naar ongeluk. Ik snap dat je zo geschrokken bent. Gelukig hier nog niet zoiets meegemaakt. Zo zie je maar een ongeluk zit in een klein hoekje. Wat is ze dapper dat ze het zelf zo snel vergeten is!

Ohjee wat een schik.
Gelukkig was ze t zelf al weer gauw vergeten.

Oh bah, dat is schrikken zeg!!

Dat is ook mijn grote angst, wij hebben zo'n nare wenteltrap..

Mijn zoon viel pas uit ons bed, hij weet hoe hij eruit moet klimmen maar door het dekbed ging het mis.

Wat naar! Gelukkig heeft ze niks ernstig!


Ik ben hier altijd bang dat ik op een dag de voordeur openlaat en vergeet dat Louise niet in haar park zit, maar gewoon op de vloer in de living en dat ze dan naar de trap toe kruipt en eraf valt.

C. is van de trap gevallen toen hij 11 maanden was, mijn ex was net met de traphekjes bezig want we waren net verhuist. Ik hoorde een hoop gerommel en dacht dat het mijn ex was die wat liet vallen en zag toen dat C. niet naast me zat en toen wist ik het al.
Hij kroop net en was dus net die dag mega snel en zag hem onderaan de trap liggen, hoofdje naar beneden, en hij was helemaal stil van de shock, en toen mijn ex hem overpakte begon hij te schreeuwen. Hij had helemaal niks, maar ik ben dagen van slag geweest.

Slakje schreef:Wat naar! Gelukkig heeft ze niks ernstig!


Ik ben hier altijd bang dat ik op een dag de voordeur openlaat en vergeet dat Louise niet in haar park zit, maar gewoon op de vloer in de living en dat ze dan naar de trap toe kruipt en eraf valt.

Wat is een park?

Wat eng zeg, gelukkig is het goed afgelopen!

Mijn man is twee keer met J. van de trap gevallen. De eerste keer was hij pas 2 weken. Ik lag te slapen op de bank en werd wakker van de klap, half gillend/slapen en vallend rende ik naar de trap. Mijn man was helemaal blauw en onder de schaafplekken, ik had open knieen van het vallen maar J. had gelukkig niks.
Tweede keer bijna hetzelfde, ik lag te slapen werd wakker van de klap. Ik gilde zo hard dat de buurvrouw kwam kijken of alles goed ging. J. was toen 14 maanden en had z'n beentje gekneusd, hij was echt ontroostbaar van de schrik. Hij kreeg een dik drukverband eromheen, arm kind de volgende dag gingen we naar Kreta in 35 graden. Dat verband is er heel snel afgegaan. Na 3 weken kon hij pas weer goed staan op z'n beentje.

Rush schreef:

Slakje schreef:Wat naar! Gelukkig heeft ze niks ernstig!


Ik ben hier altijd bang dat ik op een dag de voordeur openlaat en vergeet dat Louise niet in haar park zit, maar gewoon op de vloer in de living en dat ze dan naar de trap toe kruipt en eraf valt.

Wat is een park?

Een box, zo'n ding met spijlen waarin ze overdag spelen.

Grappige benamingen hebben jullie Slakje. Maar een box ken ik, haha!

J is 2 maanden terug van de trap gevallen. Ze ging op haar billen van de trap en ik weet niet hoe, maar ze kukelde voorover. Zij had helaas haar ellepijp en spaakbeen gebroken. Ik werd ook helemaal misselijk van schrik en zag ook meteen dat het niet goed was met haar armpje.

Gelukkig heeft jou dochter niks! Opzich een goede reactie dat ze als "lappenpop" viel, dan breek je minder snel iets denk ik.

Och bah wat zal je geschrokken zijn.

Voor een tijdje terug is onze kleine man uit zijn bed gevallen(geklommen) en ik kwam in zijn val binnen, Nou ook dat is vreselijk om mee te maken, als ik er nu aan terug denk lopen de rillingen nog over mijn lijf

T is met 11 mnd van de trap gevallen. We gingen boodschappen doen en had haar in de hal achtergelaten en zelf ging ik even de kratjes pakken. Toen ik de hal in kwam stond ze boven aan de trap en zij schrok van mij en ik van haar en toen viel ze naar beneden. Ze huilde wel gelijk maar heb wel gelijk de ha gebeld en mochten gelijk even komen controleren.

Ohw dat is echt eng ja. Ik heb het een keer met Joris gehad, vorig jaar denk ik. Ik ga altijd eerst van de trap af met Milou, en hij was nog in een andere kamer. Ik had Milou in m'n armen, en stond een beetje gedraait naar links met Dave in de badkamer te praten die in de badkamer was. (meteen langs de trap.) Ineens bedacht Joris dat hij eerst wilde gaan. En schoot dus van rechts voor me toen ik net wilde aanlopen. Ik 'schopte' hem dus met het aanlopen en toen viel hij dus van de trap. Gelukkig maar 4 treden en bleef hij in de hoek van de trap liggen. Ik gillen, maar was verstijft met Milou in mn armen. Dus Dave hem vlug overeind geholpen. Echt eng ook!

En Joris is een keer aangereden. Dat heb ik niet zien gebeuren gelukkig. Dave wel. Joris had alleen 2 schrammen en flink de schrik erin. Maar man man....ik ben toen echt weken van de wap geweest.