Vriend vreemdgegaan

Dankjewel voor alle lieve reacties weer. Vandaag is mijn stemming ietsje beter dan gister, maar ik ben nog steeds heel verdrietig. Ik ben vanmiddag eventjes in de zon gaan wandelen en dat heeft me wel goed gedaan. Morgen moet ik naar school en woensdag weer werken. Ik probeer morgen nog een dagje thuis te blijven en hoop dat het woensdag weer gaat. Ik zie verstandelijk wel in dat het gewoon niet werkt tussen ons maar mijn gevoel wil daar nog niet echt aan geloven. Mijn ex belde net nog even op hoe het gaat, ik zei dat het wel een klein beetje beter gaat dan gister en hij zei dat het best goed gaat met hem, dat hij fijn aan het werk is. Het is niet dat ik hem dat niet gun, maar ik wou dat ik dat kon zeggen

Pfff, wat rot voor je meid. Ik heb min of meer in hetzelfde schuitje gezeten. Ik had toen veel behoefte aan ervaringen van andere meiden. Mijn ex is ook weer heel snel verder gegaan met zijn leven en dat deed me heel veel pijn... Ik snap dat jij je er rot onder voelt dat hij 'normaal' kan functioneren. Dat betekent inderdaad niet dat jij hem dat niet gunt maar het is gewoon klote.

Heb je vriendinnen waar jij je verhaal kwijt kunt?

Jeetje meid! Wat heftig allemaal! En dat hij dan ook nog vreemd gaat ipv het eerst netjes uit te maken is wel heel zuur voor jou.
Begrijp wat je bedoeld, je toekomstbeeld was allemaal met hem! Ik kan je alleen de standaard tips geven.. Zoek afleiding en probeer er over te praten met mensen die je vertrouwd.
Het heeft allemaal zijn tijd nodig... Dat is ook logisch hoor. Woon je nog bij je ouders? Of woon je alleen?

Een vriendin van mij zei het volgende nadat het uit was met mijn ex "Alle dagen zijn nu verdrietig en heel langzaam aan komt er een dag dat je denkt "hee, ik heb een goede dag" en uiteindelijk gaan de goede dagen weer overheersen"

Het is fijn om ervaringen uit te wisselen. Ik heb vannacht weer een onrustige nacht gehad, lig te trillen van de spanning en moet steeds huilen. En het is zo'n mooi weer! Iedereen lacht en zelfs mijn ex voelt zich goed zegt hij, ook al mist hij me wel. Ik snap gewoon niet dat het hem blijkbaar niet zoveel verdriet doet en dat doet best pijn. Maar misschien kan hij er ook gewoon beter mee omgaan, hij blijft immers niet alleen achter met een mogelijk nieuwe liefde op het oog! Het verschil tussen hem en mij is dat hij veel meer sociale contacten, waaronder collega's heeft die voor hem klaar staan. En hij vindt het ook wel weer fijn om vrijgezel te zijn. Ik woon gelukkig nog wel thuis en mijn moeder steunt me erg goed. Ik weet gewoon even niet wat ik met mijn leven moet. Die goede dag lijkt nog heel ver weg en ik kan me niet blij voelen of ook maar 1 seconde niet aan hem denken Ik probeer wel steeds voor mezelf op te sommen waarom we niet bij elkaar passen en dat het uiteindelijk toch wel mis zal gaan, maar dat is een schrale troost.

Rapunzel schreef:Het is fijn om ervaringen uit te wisselen. Ik heb vannacht weer een onrustige nacht gehad, lig te trillen van de spanning en moet steeds huilen. En het is zo'n mooi weer! Iedereen lacht en zelfs mijn ex voelt zich goed zegt hij, ook al mist hij me wel. Ik snap gewoon niet dat het hem blijkbaar niet zoveel verdriet doet en dat doet best pijn. Maar misschien kan hij er ook gewoon beter mee omgaan, hij blijft immers niet alleen achter met een mogelijk nieuwe liefde op het oog! Het verschil tussen hem en mij is dat hij veel meer sociale contacten, waaronder collega's heeft die voor hem klaar staan. En hij vindt het ook wel weer fijn om vrijgezel te zijn. Ik woon gelukkig nog wel thuis en mijn moeder steunt me erg goed. Ik weet gewoon even niet wat ik met mijn leven moet. Die goede dag lijkt nog heel ver weg en ik kan me niet blij voelen of ook maar 1 seconde niet aan hem denken Ik probeer wel steeds voor mezelf op te sommen waarom we niet bij elkaar passen en dat het uiteindelijk toch wel mis zal gaan, maar dat is een schrale troost.

Jemig, wat een kl*te situatie na 7 jaar... en dat hij vreemd gegaan is, vind ik echt niet kunnen, hij had beter meteen eerlijk kunnen zijn. En het zal hem echt wel iets doen, maar mannen gaan daar anders mee om. En sowieso degene die 'de hartenbreker' is zeg maar, staat er ook anders in dan degene met het gebroken hart. Het is vreselijk om iemand met wie je zoveel gedeeld hebt, zoveel pijn te doen. Maar dat gevoel hou je dan voor je, omdat je diegene al genoeg pijn gedaan hebt zeg maar. Geloof me dat het hem wel iets doet! Maar neem echt die afstand en neem ook de tijd. Huilbuien moet je ook niet inhouden, want dat lucht op. Laat je door je vriendinnen mee op stap nemen. En shoppen werkt ook heel veel sterkte!

Ja.... dat is wel moeilijk allemaal. Je vriendin heeft helemaal gelijk hoor, met de goede en de slechte dagen. Ik ben nu sinds september (na vier jaar relatie en twee jaar samenwonen) weer vrijgezel en ik merk dat ik nu toch ook wel een aantal goede dagen heb al. Maar ik heb best wel een sociale kring om me heen ook. Maar moet het wel zelf op zoeken.
Probeer met de vrienden die je hebt de komende weekenden gewoon wat leuke dingen te doen. Ben je in ieder geval weer een aantal weekenden door.
Wel fijn dat je moeder er zo voor je is!

Het wordt van kwaad tot erger hier. Ben vanochtend niet gaan werken omdat ik er nog steeds helemaal doorheen zit, 's nachts lig te trillen en steeds moet huilen. Toen ik naar kantoor belde werd mijn baas geirriteerd. Hij vond het geen goede reden om thuis te blijven en wou dat ik meteen naar kantoor kwam. Ik heb aangegeven dat dat niet gaat, hij bleef maar zeggen dat hij wil dat ik kom. Hij heeft me niet ontslagen, maar het leek er wel op dat hij dat wou doen. Vervolgens krijg ik ook nog ruzie met mijn moeder omdat ze vind dat ik mijn baan niet mag opgeven. Ik wil mijn baan ook niet opgeven, maar hierdoor wordt het alleen maar moeilijker gemaakt om te gaan. Ik zit met zoveel dingen... Ben nu alweer uitgeput door alle stress en het huilen. Ik kan niet meer

Rapunzel schreef:Het wordt van kwaad tot erger hier. Ben vanochtend niet gaan werken omdat ik er nog steeds helemaal doorheen zit, 's nachts lig te trillen en steeds moet huilen. Toen ik naar kantoor belde werd mijn baas geirriteerd. Hij vond het geen goede reden om thuis te blijven en wou dat ik meteen naar kantoor kwam. Ik heb aangegeven dat dat niet gaat, hij bleef maar zeggen dat hij wil dat ik kom. Hij heeft me niet ontslagen, maar het leek er wel op dat hij dat wou doen. Vervolgens krijg ik ook nog ruzie met mijn moeder omdat ze vind dat ik mijn baan niet mag opgeven. Ik wil mijn baan ook niet opgeven, maar hierdoor wordt het alleen maar moeilijker gemaakt om te gaan. Ik zit met zoveel dingen... Ben nu alweer uitgeput door alle stress en het huilen. Ik kan niet meer

Bah meis, dat klinkt idd niet goed. Is het niet een idee om je baas op te bellen en te vragen om een gesprek met de arbo arts? En werk is ook weer afleiding natuurlijk he, misschien is het juist goed om wel naar het werk te gaan?

Wat naar om te lezen!
Heel veel sterkte!

Enne, ik zou toch proberen te gaan naar je werk toch weer afleiding!

Ook al kost het misschien heel veel moeite om te gaan en heb je het idee dat je instort.

hoe moeilijk het ook is... ik zou toch proberen om snel weer aan het werk te gaan. Wat al gezegd is, het geeft afleiding. Ik heb toen het uit ging tabletjes gevraagd om in te kunnen slapen aan de huisarts. Misschien is dit voor jou ook een idee. Bij mij werkte dit wel een beetje. Als je je baan kwijt raakt heb je er nog een probleem bij natuurlijk. heel veel sterkte, weet dat het moeilijk is hoor

Wat enorm vervelend meis! Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt, wat je leest zo voel ik me ook. Ook mijn relatie is na 7 jaar (waarvan 3jaar samenwonen en 1 jaar getrouwd) over doordat manlief vreemd is gegaan. Alleen ben ik degene die de relatie heeft beeïndigd en geeft hij nu aan nu te merken wat hij mist en wat hij had.

Ik zou wel zo snel mogelijk weer gaan werken! Ik ben ook meteen gewoon weer gaan werken, het is een fijne afleiding, even niet constant denken aan hoe alles zo heeft kunnen gaan.
Wel vervelend dat je leidinggevende zo tegen je doet! Ik zou idd wat hierboven ook al is gezegd even naar de arboarts gaan als je echt het gevoel hebt niet te kunnen gaan werken.

Inderdaad, gaan werken is goed voor je!

Toen mijn vriend het uit had gemaakt wilde ik alleen maar wegkwijnen in mijn kamer. Ik heb mezelf bij elkaar geraapt en ben gaan werken. Het geeft ECHT afleiding, je kan je nuttig maken (is goed voor je zelfvertrouwen) en je dag gaat sneller.

Dankjewel voor de reacties. Ik heb inderdaad het gevoel dat ik in stort. Moet steeds huilen en heb net ook een kalmeringstabletje ingenomen (valeriaan). Weet niet of het echt helpt, maar ik voel me nogal paniekerig, constant angstig en mijn gedachten zijn verward. Op mijn werk (ben secretaresse) heb ik nogal veel aan mijn hoofd. Ik denk dat ik dat er niet bij kan hebben nu. Wie weet hoe het morgen gaat, maar anders ga ik inderdaad een gesprek aanvragen met een arbo arts. Al zal die me denk ik ook adviseren om weer aan de slag te gaan. En mijn baas zal me ontslaan. Ik volg een bbl opleiding naast mijn werk en als ik geen werk meer heb kan ik mijn opleiding niet afmaken. Ik voel me daardoor gedwongen om te gaan werken, wat het alleen maar nóg moeilijker maakt.

MissD schreef:Wat enorm vervelend meis! Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt, wat je leest zo voel ik me ook. Ook mijn relatie is na 7 jaar (waarvan 3jaar samenwonen en 1 jaar getrouwd) over doordat manlief vreemd is gegaan. Alleen ben ik degene die de relatie heeft beeïndigd en geeft hij nu aan nu te merken wat hij mist en wat hij had.

Dat is ook vreselijk zeg, sterkte! Hebben jullie nog wel contact gehouden dan?

Ik vind het echt ontzettend sneu voor je. En hoop dat je snel wat opknapt. Ik begrijp wel dat je hele wereld als het ware instort en dat je je gedachten niet kunt verzetten..

Na 7 jaar zeg, wat een lange tijd. Ik denk alleen wel dat hij er wat langer mee heeft gelopen. Kan me niet voorstellen dat hij dit over 1 nacht ijs besloten heeft. Daarom is het voor hem misschien ietsjepietsje makkelijker. Voor jou kwam het waarschijnlijk vrij onverwachts.. Terwijl hij er al een tijdje mee kan lopen.

In elk geval heel veel sterkte! Ik voel met je mee.

Als je het nu eens zo probeert...je gaat naar je werk. Je probeert je werk (goed) te doen, wie weet valt het mee! Gaat het toch niet, dan ziet jouw baas dat je het wel probeert en hoe je er aan toe bent! Dat je inzet toont in deze situatie kan alleen maar een pluspunt opleveren. Dus wellicht is dat doemscenario van geen werk/opleiding nog een heel eind weg. Kan je baas niet meehelpen of denken met jou, dan weet je dat je niet zomaar opgeeft.

Dolcis: hij liep inderdaad al wat langer met de gedachte rond, we hadden de laatste tijd ook wel regelmatig ruzie. Hij gaf dan wel eens hints dat hij geen toekomst zag samen en dat we er misschien maar mee zouden moeten stoppen. Alleen zag ik dat nog niet als een reden om het echt uit te maken, plus dat ik niet had verwacht dat hij dat echt zou doen, hij was meestal snel weer bijgetrokken en dan was alles weer even koek ei ei.

Singsing: Daar heb je gelijk in. Ik zou het echt moeten proberen, maar het probleem is dat ik me gedwongen voel door mijn baas doordat hij indirect dreigt met ontslag en ik ben bang als het niet gaat dat ik dan toch gepusht word om te blijven en dat ik dan alsnog word ontslagen. Hij wilde vanochtend gewoon dat ik kwam en ik ben niet gekomen dus hij zal wel teleurgesteld zijn nu.

Voel me zo naar

Wat ontzettend klote en verdrietig voor je meid!

Ik snap dat je het gevoel hebt dat je helemaal niets meer op orde hebt, en dat is heel logisch, 7 jaar is een hele tijd en je bent het niet meer ''gewend'' om echt helemaal op jezelf aangewezen te zijn, dat heeft tijd nodig en dat gaat misschien ook nog wel even duren, maar over een tijdje dan zal je zien dat je echt weer goede momenten en dagen krijgt.

Heel rot dat je baas zo reageerde, dat kun je er nu net niet bijhebben. Zoals iemand anders al zei, als je je morgen weer zo rot voelt, dan zou je misschien kunnen proberen om te gaan werken? Als je dan echt merkt dat het niet gaat dan ga je terug naar huis, en dan weet je ook voor jezelf dat het geen zin heeft, maar het kan ook zo zijn dat je juist wel even een paar uurtjes met iets anders bezig kan zijn. Ik weet nog dat toen ik liefdesverdriet had, ik eigenlijk ook het liefste alleen in bed wilde liggen en verder nergens aan denken, maar als je je er toch toe zet dan kan het ook best wel opluchten. Veel sterkte de komende tijd.

Rapunzel schreef:

MissD schreef:Wat enorm vervelend meis! Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt, wat je leest zo voel ik me ook. Ook mijn relatie is na 7 jaar (waarvan 3jaar samenwonen en 1 jaar getrouwd) over doordat manlief vreemd is gegaan. Alleen ben ik degene die de relatie heeft beeïndigd en geeft hij nu aan nu te merken wat hij mist en wat hij had.

Dat is ook vreselijk zeg, sterkte! Hebben jullie nog wel contact gehouden dan?

Dank je wel, ja wij hebben nog wel contact. Het is niet de eerste keer dat het gebeurde, maar dit keer was echt de druppel. Ik ben een aantal dagen naar mijn ouders geweest. En aangezien ons contact nog redelijk is, en we beide gelukkig veel werken, hij is iedere dag van 6 tot 8 weg, en ik heb wisselende diensten, wonen we nog in hetzelfde huis. Hebben besloten dat we dit proberen te doen zolang het goed gaat, en totdat het huis verkocht is.

Het gaat nog steeds niet goed. Vanochtend moest ik weer veel huilen, ik ben erg gespannen en angstig. Heb normaal ook last van hyperventilatie en nu wordt het allemaal nog versterkt door alle emoties. Mijn baas belde vanochtend weer nors op dat ik moet komen en dat hij de school ging bellen. Vervolgens heeft er een vrouw van school gebeld. Ze was heel aardig en praatte even rustig met me. Ze vroeg me wanneer ik mezelf weer in staat achtte om te komen werken. We hebben afgesproken dat ik volgende week zeker begin, maar misschien ook morgen al. Als het morgen niet gaat, moet ik naar mijn baas bellen. Ze wenste me veel sterkte. Ik voel me wel iets geruster nu ik met haar heb gepraat. Ik kan het werk even loslaten en ga vandaag proberen om alles los te laten en aan mezelf te denken. De buitenlucht zal me ondanks dat ik nergens zin in heb, goed doen. Dus ik ga zo even een stukje lopen. Heb nog niet het gevoel dat het beter gaat, maar langzaamaan hoop ik dat ik kan beginnen met acceptatie.

miss d: Lijkt me erg moeilijk om nog in hetzelfde huis te wonen nadat je vriend is vreemdgegaan. Ik zou mezelf helemaal gek maken en het lastig vinden om hem elke dag te zien. Maar je moet wat als je een huis hebt samen. Gelukkig is jullie band nog redelijk, ik vind het heel knap hoe je ermee om gaat!

Sugarfall; dankjewel voor je lieve reactie!

Sterkte, maar weet dat het allemaal goed komt.

Nu zal je het allemaal niet inzien.. Maar werken zorgt voor een goede afleiding!
Vooral als ik lees dat je een BBL opleiding doet.. Ik hoop dat je volgende week weer kunt gaan werken.. Want als je van school gestuurd word heb je niks..
En dat is het toch allemaal niet waard denk ik!

Ik hoop dat het weer een beetje met je gaat!

Elke nacht om 4 uur word ik wakker, dan kan ik alleen maar piekeren en voel ik de onrust door mijn lijf gieren tot het ochtend is. Het huilen is wat minder geworden, maar ik voel me nog steeds niet in staat om te gaan werken. Ik ben bang om te gaan. Bang dat ik in paniek raak, ik voel me erg zwak en baal van mezelf dat mijn angst weer de overhand heeft door dit alles. Ik heb mijn baas net gemaild dat ik volgende week weer kom en voorgesteld of hij misschien mijn vakantiedagen wil afschrijven voor deze week. Het maakt me niet uit, zolang ik mijn baan maar niet ook kwijt raak.

Ik denk dat dit er voor nodig was om je wakker te schudden. Ik denk, als ik alles zo lees, dat je sowieso al niet optimaal in je vel zat. Het is jammer dat je exvriend nu zo'n loopje heeft genomen met jouw kwetsbare gevoel, maar als de schrik en het verdriet over zijn, kun je eens goed je eigen leven onder de loep nemen. Hoe kan ik een leuker mens worden voor mezelf, hoe kom ik van die hyperventilatie af enz enz.