Hoe vertellen over overleden opa

ik weet even niet hoe ik deze topic moet noemen,maar ik zit met het volgende.
Mijn vader is 4 jaar geleden overleden,en V kent die opa dus niet.Nu had ik vandaag een foto van mijn vader in mijn hand en V wilde kijken,en zei dus meteen opa tegen mijn vader(wat de nodige tranen bij mij veroorzaakte)Nu heb ik een beetje verteld dat opa ziek was enzo.Maar hoe kan ik het beste omgaan hier mee,Nu stelt V nog geen vragen,maar vroeg of laat gaan die komen.Mijn vader had kanker,nu vind ik kanker een beetje moeilijk om aan een kind te gaan uitleggen.Maar ik ben bang als ik zeg dat opa ziek was,hij misschien gaat denken als hij een keer ziek is ook meteen dood gaat.

Dus kortom,voor de gene waarvan het kind de opa of oma(of een iemand anders)niet heeft gekend,hoe praat je er over met je kind,hoe heb je het uitgelegd.
Reageren via pm mag ook.

Ik zeg tegen J. alleen dat de opa van Oma .. er niet meer is. Voor hem is dat gewoon zo en daar is het klaar mee. Als hij dingen gaat vragen krijgt hij eerlijk antwoord. Dat opa ziek was en nu dood is.

Je kunt gewoon uitleggen dat hij ziek was, en dan uitleggen waaraan hij ziek was. Op zich kun je kanker denk ik best redelijk uitleggen, als een heel gemeen ziek beestje, die overal gaat zitten in je lijf, waardoor je hartje ziek wordt en je dood gaat?
En leg dan uit dat opa een sterretje is, en dat je, als je een sterretje ziet naar opa kunt zwaaien?

Wij zullen dit ook gaan krijgen, mijn schoonmoeder is overleden bijna 4 jaar geleden aan een hartstilstand.

Je hebt ook goede boekjes er over trouwens. Kikker en het vogeltje bijvoorbeeld.

Kikker en het vogeltje heb ik gebruikt voor de oudste toen mijn oma overleed.

bedankt voor de tip lejow,ik heb er weleens over gedacht hoe en wat ik zal zeggen.Maar vandaag was een beetje plots.Vooral omdat hij meteen opa tegen de foto van mijn vader zei.Dat ik er nu over na aan denken ben,van hoe en wat.We hebben geen graf of iets waar we heen kunnen.

Mijn vader is nu bijna 7 jaar geleden overleden. Wij gaan geregeld met de kinderen naar het graf van mijn vader. Ook staat er een foto in de huiskamer en op mijn nachtkastje van mijn vader. Wij zeggen dat Opa of de papa van mama in de Hemel is en dat we hem hopelijk gauw weer zien(tja dat zeg je als je gelovig bent). Ze zegt nu automatisch dat opa in de Hemel is. Ze weet natuurlijk nog niet helemaal wat het inhoudt maar dat vertellen we haar wel. Mijn vader is plotseling overleden aan een hartstilstand en dat zal ze pas echt begrijpen als ze ouder is dus wij vertellen niet hoe hij dood is gegaan.

Ze vraagt heel veel naar opa en haar nichtje die ook dood is!

Maar ik neem aan dat je niet gelovig bent dus dan is de aanpak ook anders denk ik.

Mijn zoon vraagt vaak naar onze oudste zoon. Wie hij is. Waarom hij niet bij ons is. Ik zeg dan dat het zijn grote broer is maar dat zijn hartje het niet zo goed deed. Dan zegt hij vaak: oh en daarom woont hij nu daar met dat mooie tuintje en dan weet hij voorlopig weer genoeg.

Vanaf wanneer vertelde je dat aan N. dat zijn hartje niet meer klopte?

@bruintje beer,nee wij zijn niet gelovig.Maar ik zou wel tegen V kunnen zeggen dat opa in de hemel is en we hem ooit weer zullen zien.Ik vind niet dat je daar per se gelovig voor moet zijn.Heb zelf ook nog weleens als ik s'avonds buiten loop en het helder is,naar de sterre kijken.en denk "ach pa heb je vrienden mee genomen"

[quote="mauwmauw"]@bruintje beer,nee wij zijn niet gelovig.Maar ik zou wel tegen V kunnen zeggen dat opa in de hemel is en we hem ooit weer zullen zien.Ik vind niet dat je daar per se gelovig voor moet zijn.Heb zelf ook nog weleens als ik s'avonds buiten loop en het helder is,naar de sterre kijken.en denk "ach pa heb je vrienden mee genomen"[/quote

Nee klopt je hoef niet perse gelovig daarvoor te ziijn maar sommige vinden dat raar!
Als er veel sterren staan dan denk ik ook vaak aan mijn vader.

Zeg trouwens ook dat opa altijd op ons neerkijkt vanuit hemel en dat hij heel veel van haar houdt.

klopt inderdaad dat sommige het misschien raar vinden,ik weet dat mijn moeder het raar zal vinden.ik ben daar wat ruimdenkender in.Al moet ik zeggen dat ik de gedachten wel vaak voor mezelf hou.

Vanaf dat hij 2 was denk ik. Hij heeft wel eens gevraagd of zijn hartje dan wel goed was en dan zeg ik dat zijn hartje heel goed is. Dat de dokter daar goed naar geluisterd en gekeken heeft. Hij maakt zich er verder niet druk om maar wil wel graag dingen weten.

Wij hadden het boekje van Nijntje Pluis.
Erg duidelijk vond ik!

Afgelopen december gebruik van gemaakt. Nu zitten we in een situatie dat een oom ernstig ziek is, en ook daar zijn we erg duidelijk in. We weten zeker dat hij niet meer beter wordt, en de oudste weet dus ook dat hij uiteindelijk zal overlijden. Bijzonder om te zien hoe een kind daar mee omgaat.

Maar je zoon heeft hem niet gekend? Dat maakt het dan wel wat lastiger.

Mijn ene opa heb ik nooit gekend, en mijn ene oma is overleden toen ik 2,5 was.
Mijn ouders hebben altijd gewoon verteld wat er gebeurd was, dus dat opa een hartaanval heeft gehad en daaraan is overleden en oma aan kanker. Ik vroeg er overigens wel zelf naar, was toen al nieuwsgierig aangelegd en vroeg hoe het kon dat ze dood waren.

@mandarijn,nee mijn zoon heeft hem niet gekend,mijn vader is bijna 4 jaar geleden overleden en mijn zoon is net 2 geworden.Denk dat ik het voor nu laat,en mocht hij ooit vragen gaan stelen,hem eerlijk vertellen wat er is gebeurt.eventueel met boekjes.

De opa van Y. is overleden net voor ik zwanger werd. We hebben haar eens gezegd dat opa een sterretje is. En heel soms heeft ze het er weleens over. Mijn opa is een sterretje he mama? Ze vraagt niet hoe het komt dat hij er niet meer is. Het is voor haar gewoon zo.

Ze word dalijk 6 dus mocht ze er een keer naar vragen dan kunnen we het haar al wat makkelijker uitleggen.