probleempje hond en dochter

Tot voor kort reageerde onze hond niet tot nauwelijks op onze dochter (op een dag meejanken tijdens het huilen en haar knuffeltjes jatten na), maar nu lijkt hij bang voor haar te worden.

Als hij toevalling naast me ligt terwijl ik onze dochter op schoot heb, wil de hond niet aangeraakt worden door haar, springt dan van mijn schoot, terwijl hij van het knuffelen bij ons geen genoeg kan krijgen. Mijn dochter doet de hond geen pijn, ze trekt niet aan zijn haren en ze slaat niet o.i.d., ze legt alleen haar handje op zijn rug. De hond ontwijkt haar en wil niet meer bij ons komen als zij er ook bij is. Nu kan ze natuurlijk nog niet kruipen, dus in die zin voelt de hond zich nog niet in een hoek gedreven of opgejaagd, maar ik twijfel nu wat wijsheid is. Ik begin bang te worden dat de hond zich bedreigd voelt door mijn dochter en dat dat alleen maar erger gaat worden naarmate ze meer kan.

Nu was het altijd al wel een beetje zo dat de hond nooit gek op kleine kindjes is geweest die 'm achterna gingen zitten, maar hij was dat ook nooit gewend natuurlijk. Nu kan hij langzaam wennen aan een opgroeiend kindje, maar ik betwijfel of hij er echt aan kan wennen.

Heeft iemand ervaring met zo'n situatie en is dat nog beter gedaan? Wat is wijsheid? Ik ga mezelf nooit vergeven als hij uit angst toch een keer van zich af hapt, maar om 'm nu al weg te doen vind ik ook alweer zoiets, omdat ik niet eens zeker weet dat hij bang is voor mijn dochter.

Onze hond (hondje) is ook bang voor kleine kinderen. Dit komt omdat ze 1x door een kindje in haar snoetje en ogen is gegrepen, en sindsdien is ze bang.
Onze hond komt ook niet op de bank liggen als mijn nichtje daar zit. Wij hebben constant opgelet of mijn nichtjes (2 meiden van 3 en bijna 1) niet naar haar grijpen of wat dan ook. We hebben de oudste geleerd dat niet te doen. De jongste heeft het nog niet echt door, ze kijkt wel naar de hond enzo, maar ze kruipt er niet zelf naartoe. En als dat wel gebeurt dan loopt onze hond zelf ook (bang) weg.

Ik denk dat het niet nodig is je hond weg te doen. Wat is het voor hond? Ik zou de hond gewoon rustig laten wennen aan je dochter, laat hem/haar maar gewoon weglopen en ontwijken. Maar ik zou je dochter ook leren (zodra het kan) om niet naar de hond zn koppie te grijpen. En dan denk ik dat je hond vanzelf wel went aan je dochtertje, en meer vertrouwen krijgt, en dus minder bang reageert.

Wat vervelend Dromertje!
Onze hond is ook geen kinderen gewend en je kunt het natuurlijk ook niet zomaar te "testen" met andermans kinderen. Lu.ne is nu drie maanden en hij negeert haar ook vooral. Soms snuffelt hij wel aan haar handje als ik erbij ben en wil haar dan likken. Maar toch ben ik heel bang dat wanneer ze ouder wordt, hij ook banger voor haar wordt, net zoals bij jullie.
Sorry, ik heb geen tips of trucs voor je. Ik vind het veel te vroeg om jullie hondje weg te doen, maar ik zou NOG alerter zijn op de signalen van jullie hond. Misschien een professional inschakelen? Wij hebben tijdens de zwangerschap een puppycursus gevolgd (we hebben een hond van 8 jaar geerfd van een oud vrouwtje, maar hij kende helemaal niets). De man die de cursus gaf aan dat het niet uit maakt of een hond bang is (en eventueel uithaalt) voor mensen, andere honden, of kindjes, het is een teken dat hij/zij bang is in een sociale situatie. Het kunnen terugvallen op basiscommando's geeft de hond zekerheid. Misschien is dat wat?

Wij hebben ook een klein hondje: Cairn Terriër met nog wat (wat is onbekend). Meestal is het een lieve goedzak, maar als hij bijvoorbeeld een vogel in 't vizier heeft dan luistert hij dus écht niet meer, dan hoort hij ons niet eens meer. Hij kent op zich de basiscommando's wel en (meestal) luistert hij ook wel goed.
Wij geven de hond alle tijd om rustig te wennen, ik zit regelmatig op de grond met mijn dochter en roep hem dan wel eens bij me, dan komt hij naast me zitten, maar leunt dan helemaal naar de andere kant, alsof hij het liefst zo snel mogelijk weg wil. Op zo'n moment wil ik niks forceren en laat hem dan ook gewoon gaan als hij dat wil.

Wanneer zouden jullie wel overwegen om de hond weg te gaan doen, bij welke signalen? Ik wil zelf namelijk niet wachten tot hij haar wel een keer gegrepen heeft.

Ik denk niet dat mijn moeder onze hond ooit weg zal doen als het niet gaat met kinderen. Dat kan ze echt niet. Dan zet ze haar wel in de gang als mijn nichtjes er zijn.
Maargoed in mijn geval zijn het nichtjes, die een paar keer per week over de vloer komen. Bij jou is het je dochter die er altijd is. Dus dat vind ik moeilijk.

Ik vind dit een lastige situatie. Je hond wegdoen is ook weer zo wat, maar afwachten tot het mogelijk misgaat is ook niks.. Ik ken je hondje ook niet, maar dat hij het misschien wat eng vindt wil ook nog niet zeggen dat hij haar een keer gaat grijpen toch?

Hier heb ik het bij de honden van mijn moeder, eentje is gek op A. maar de andere twee moeten er niks van hebben. Die gaan haar echt uit de weg en komen ook niet zomaar bij me als ik ze dan roep. En als ze al in de buurt komen dan leunen ze helemaal naar de andere kant.

Omdat het mijn honden niet zijn en we altijd weer naar huis gaan is het probleem hier niet zo groot. Wij laten de honden hun gang gaan, als ze niet bij A. in de buurt willen komen dan laten we dat over het algemeen zo. Af en toe proberen we ze wel even te laten kijken en snuffelen en dan smeren ze hem weer

We laten A. niet alleen met de hondjes en letten goed op. Zolang we er zelf bij zijn zal er niet gauw wat gebeuren. Weet niet hoe dat bij jullie is?

Zelf zou ik een hondje pas weg doen als hij duidelijke signalen geeft dat hij het niks vindt. Bijvoorbeeld alleen maar zielig in een hoekje zitten, of juist eerder het tegenovergestelde en gaan grommen of iets dergelijks. Maar dan zou ik denk ik nog eerst proberen om de hond uit logeren te doen en kijken of het daar dan wel beter gaat, voordat ik zou beslissen.

Ik zou echt eens op een hondenschool gaan informeren. Zij kunnen beter de signalen van jullie hondje 'lezen' en hopelijk op maat advies geven.

Misschien is het ook wel dat ik onze hond eerder blind vertrouwde, maar zijn gedrag nu niet meer als de zijne herken en daarom wat angstig wordt?

Ik wil eigenlijk niet afwachten tot hij van zich af hapt, voor mij is dat al een stap te ver. Verder laten wij onze dochter nooit alleen met de hond, er is altijd iemand bij.

En katten vind ik toch nog iets anders dan een hond, katten kunnen op plekken komen waar je kindje niet kan komen en voor een hond is dat niet zo. Ik wil mijn dochter vanaf het begin leren dat ze niet in zijn mand mag komen en niet aan zijn voorbakjes mag komen, maargoed, een kind is een kind natuurlijk.

Dromertje schreef:Misschien is het ook wel dat ik onze hond eerder blind vertrouwde, maar zijn gedrag nu niet meer als de zijne herken en daarom wat angstig wordt?

Ik wil eigenlijk niet afwachten tot hij van zich af hapt, voor mij is dat al een stap te ver. Verder laten wij onze dochter nooit alleen met de hond, er is altijd iemand bij.

En katten vind ik toch nog iets anders dan een hond, katten kunnen op plekken komen waar je kindje niet kan komen en voor een hond is dat niet zo. Ik wil mijn dochter vanaf het begin leren dat ze niet in zijn mand mag komen en niet aan zijn voorbakjes mag komen, maargoed, een kind is een kind natuurlijk.

Naar mijn idee zijn katten juist veel moeilijker te pijlen dan honden. Honden lopen sneller weg als ze iets eng vinden, terwijl katten zich niet laten kisten, en dan juist uithalen. (en dat is bijna altijd mét nagels, en dat doet pijn!)

Onze hond is er ook gewoon het type hond niet voor om van zich af te bijten. Ze is echt een goedzakje. Die kruipt nog liever in een hoekje onderdanig te wezen dan dat ze zal happen. (Wij hebben een Shih Tzu, echt een knuffelbeer)

Dat is wel een lastige situatie Dromertje!

Ik zou sowieso het gedrag van je hond negeren. Niet bij je roepen, niet proberen te laten snuffelen, niks. En als je alleen met de hond bent hem alle aandacht geven. Misschien voelt hij zich van zijn plek in de roedel gestoten door je dochter. Het is ook vreemd, want jij en je vriend (of man, kweet het ff niet) zijn zijn hoger geplaatste roedelgenoten. Dan komt er ineens zo'n ukkie, die blijkbaar ook de baas is, maar die hij in zijn ogen makkelijk de baas kan. Hij snapt niet waarom. Ik weet niet of ik het duidelijk uitleg, maar ik probeer vanuit de hond te denken.

Een oude kennis van mij had een klein hondje, en een klein kindje. Hondje mocht altijd op de bank, dus werd gelijk geplaatst aan de ouders, de grote mensen in huis. Het kindje kroop op een dag over de grond, maakte een geluidje, en zonder aanleiding greep de hond haar in het gezicht. Voor ons zonder aanleiding, voor hem een volkomen natuurlijke reactie. Want hij was toch zeker hoger in rang in de roedel als dat ukkie op de grond, dan nog na hem in de roedel kwam ook? Dan mocht hij haar best terecht wijzen, en leren dat ze geen geluid mocht maken. Of weetikveel welke gedachte hij had.

Het is een heel verhaal, maar het komt erop neer dat je hondje moet leren dat je dochter hoger in rang staat als hem. Dus ze mag óók aan zijn voer komen straks, zij is de baas. Dat moet hij leren. Snap je?

Wij hebben een jack russel, maar die was altijd al wel een beetje agressief, als ze brokjes heeft begint ze te grommen, ze kan je zo ineens aanvallen, dan trekt ze rimpels en bijt ze in je voet en gromt. Onze kleine is nu 7 maanden, maar we hebben wel besloten om de hond weg toe doen, nou ja mijn vriend heeft dat besluit al genomen, ik moet er niet aan denken maar het is wel het beste, want als onze kleine zodadelijk gaat kruipen, ja dan word het toch wel erg gevaarlijk, aangezien onze hond zomaar aan kan vallen en ook vals is als ze brokjes heeft, maarja je moet maar net een goede baas vinden voor een hond en dat is moeilijk, plus het feit dat je toch wel heel veel van je hond gaat houden, ze is al bijna 6 jaar bij ons, maar ja als je kindje in gevaar is, dan vergeef je het jezelf later nooit als de hond je kindje heeft gebeten.

Niks forceren en hem ook niet perse bij je roepen. De hond het gevoel geven dat hij de ruimte heeft. Onze honden reageerden eerst ook zo, ze moesten echt wennen dat mijn zoon meer kon en beweeglijker werd. Komt vanzelf. Gewoon normaal blijven doem en hem de ruimte geven. Hij went er vanzelf aan. Is bij ons ook gebeurd.

Ik denk trouwens dat het echt niet nodig is om je hond weg te doen voor zoiets als dit. Het is een kwestie van wennen, aangeven dat je dochter hoger in rang is. Het is voor hem even uitzoeken hoe en wat. Bel anders de DA even voor tips. Vind het jammer dat mensen dieren weg doen om deze reden.

Liva schreef:Ik denk trouwens dat het echt niet nodig is om je hond weg te doen voor zoiets als dit. Het is een kwestie van wennen, aangeven dat je dochter hoger in rang is. Het is voor hem even uitzoeken hoe en wat. Bel anders de DA even voor tips. Vind het jammer dat mensen dieren weg doen om deze reden.

eens! ik denk dat je je hond gewoon de vrijheid moet geven en eigenlijk gewoon moet negeren als je met je dochtertje bezig bent... laat de hond zelf maar erbij komen als hij aandacht wilt zonder dat jij zijn aandacht opeist en tegen zijn zin erbij moet liggen/ zitten.

Annemie schreef:Wij hebben een jack russel, maar die was altijd al wel een beetje agressief, als ze brokjes heeft begint ze te grommen, ze kan je zo ineens aanvallen, dan trekt ze rimpels en bijt ze in je voet en gromt. Onze kleine is nu 7 maanden, maar we hebben wel besloten om de hond weg toe doen, nou ja mijn vriend heeft dat besluit al genomen, ik moet er niet aan denken maar het is wel het beste, want als onze kleine zodadelijk gaat kruipen, ja dan word het toch wel erg gevaarlijk, aangezien onze hond zomaar aan kan vallen en ook vals is als ze brokjes heeft, maarja je moet maar net een goede baas vinden voor een hond en dat is moeilijk, plus het feit dat je toch wel heel veel van je hond gaat houden, ze is al bijna 6 jaar bij ons, maar ja als je kindje in gevaar is, dan vergeef je het jezelf later nooit als de hond je kindje heeft gebeten.

je kunt dan toch ook zorgen dat de hond in de gang/ keuken of andere dichte ruimte ongestoord kan eten? onze hond wilde vroeger ook met rust gelaten worden tijdens het eten en dus zette mijn moeder de hond altijd in een afgesloten gang.

De hond nu al weg doen vond ik zelf ook al wel een hele grote stap, helemaal omdat ik niet weet hoe hij zich straks gaat gedragen, maar ik zou wel tips en adviezen willen op welke signalen ik moet letten en op wat voor punt zijn gedrag eventueel onacceptabel wordt. Ik denk dat ik binnenkort de dierenarts maar eens bel om te vragen of zij me daarover wat kunnen vertellen.

Annemie, is dat ook niet gewoon een kwestie van laten zien wie de baas is? Mijn honden mogen dus écht niet grommen naar mij hoor. En ook niet naar andere mensen. Dan pak ik ze meteen bij het nekvel en spreek ze toe. Als die hond denkt dat hij met jou aan de haal kan gaan is het een kwestie van laten zien wie lager staat. Als je dat moeilijk vindt, vraag dan om hulp.

Honden krijgen in hun roedel ook een snauw van de hond hoger in rang als ze niet gehoorzamen. Waarschijnlijk denkt jouw hond dat hij hoger in rang staat. Logisch dat hij dan af en toe flink van zich af snauwt. Honden hebben regels nodig. Als ze weten wie de baas zijn vallen ze je niet aan en snauwen ze ook echt niet naar je.
Mijn honden hebben mijn zoon nooit een hap gegeven. Hoogstens een keer een gro
als hij echt te ver ging. Maar dat is het enige wat ze doen en dan weet ik dat ik mijn zoon moet uitleggen dat hij te ver gaat.

Liva schreef:Annemie, is dat ook niet gewoon een kwestie van laten zien wie de baas is? Mijn honden mogen dus écht niet grommen naar mij hoor. En ook niet naar andere mensen. Dan pak ik ze meteen bij het nekvel en spreek ze toe. Als die hond denkt dat hij met jou aan de haal kan gaan is het een kwestie van laten zien wie lager staat. Als je dat moeilijk vindt, vraag dan om hulp.

Honden krijgen in hun roedel ook een snauw van de hond hoger in rang als ze niet gehoorzamen. Waarschijnlijk denkt jouw hond dat hij hoger in rang staat. Logisch dat hij dan af en toe flink van zich af snauwt. Honden hebben regels nodig. Als ze weten wie de baas zijn vallen ze je niet aan en snauwen ze ook echt niet naar je.
Mijn honden hebben mijn zoon nooit een hap gegeven. Hoogstens een keer een gro
als hij echt te ver ging. Maar dat is het enige wat ze doen en dan weet ik dat ik mijn zoon moet uitleggen dat hij te ver gaat.

Ja dat weet ik, maar ik vind het idd moeilijk en we hebben al van allerlei dingen geprobeerd en de hond denkt idd dat ze de baas is, dat weet ik ook, maar ik vind het zelf erg moeilijk, omdat ik ook een beetje bang ben voor de hond.

En je vriend? Vind hij het ook eng? Zou je niet eens een gedragstherapeut kunnen raadplegen? Misschien dat hij je kan laten zien hoe je de hond het beste kan aanpakken. Ik denk namelijk dat als de hond weet dat jij de baas bent hij niet meer zulk gedrag zal vertonen.

Annemie schreef:Wij hebben een jack russel, maar die was altijd al wel een beetje agressief, als ze brokjes heeft begint ze te grommen, ze kan je zo ineens aanvallen, dan trekt ze rimpels en bijt ze in je voet en gromt. Onze kleine is nu 7 maanden, maar we hebben wel besloten om de hond weg toe doen, nou ja mijn vriend heeft dat besluit al genomen, ik moet er niet aan denken maar het is wel het beste, want als onze kleine zodadelijk gaat kruipen, ja dan word het toch wel erg gevaarlijk, aangezien onze hond zomaar aan kan vallen en ook vals is als ze brokjes heeft, maarja je moet maar net een goede baas vinden voor een hond en dat is moeilijk, plus het feit dat je toch wel heel veel van je hond gaat houden, ze is al bijna 6 jaar bij ons, maar ja als je kindje in gevaar is, dan vergeef je het jezelf later nooit als de hond je kindje heeft gebeten.

Alsof ik mijn eigen verhaal lees, wij hebben 2 jackrussels. 1 is van mij en de ander van mijn vriend. Bij de mijne zijn een aantal dingen fout gegaan bij het opvoeden, waardoor hij nu in 1x om kan slaan en vals kan worden. Hij trekt dan de lip op en heeft al 2x gebeten, nu ben ik 12 weken zwanger en wordt hij volgende week gecastreerd in de hoop dat dit het beter maakt. Mijn vriend heeft eigenlijk al besloten dat hij weg moet, maar ik probeer er nog alles aan te doen om het gedrag van mijn hond aan te laten passen.
Ik heb dus dezelfde gedachte, mijn hond is bijna 7 en al bijna 4 jaar bij ons, maar ik zou het mezelf niet kunnen vergeven als het ooit fout. Ondanks dat het nu voelt alsof ik mijn eigen kindje (hond) weggeef.

@ Dromertje, ik zou eens contact opnemen met een specialist in hondengedrag. Wij hebben het ook gedaan en zijn al veel meer te weten gekomen over wat zijn gedrag inhield en waarom onze hond bepaalde dingen deed.

We hebben een gedragstherapeut laten komen, we zijn nog naar meerdere cursussen geweest en voor een paar weken terug is er nog een hondenfluisteraar geweest, toen ging het heel even goed, maar de laatste tijd doet ze toch weer erg raar. Bij ons is het ook mijn hond, dus mijn vriend denkt er daarom zo makkelijk over, mijn vriend durft de hond wel aan te pakken, maar ze blijft maar doorgaan. We doen er al alles aan dat wij de roedel leiders zijn, maarja als je tegen de hond iets zegt lijkt het wel of het het ene oor in gaat en het andere weer uit, ze luistert niet altijd. Het vervelende is dat ze ook heel lief kan zijn en dat houdt je er weer van om de hond weg te doen.. pfff het is echt heeeeeeeel moeilijk en lig er vaak wakker van, sommigen mensen denken er heel makkelijk over, die begrijpen niet dat je echt heel veel van je huisdier kan houden....

Annemie schreef:We hebben een gedragstherapeut laten komen, we zijn nog naar meerdere cursussen geweest en voor een paar weken terug is er nog een hondenfluisteraar geweest, toen ging het heel even goed, maar de laatste tijd doet ze toch weer erg raar. Bij ons is het ook mijn hond, dus mijn vriend denkt er daarom zo makkelijk over, mijn vriend durft de hond wel aan te pakken, maar ze blijft maar doorgaan. We doen er al alles aan dat wij de roedel leiders zijn, maarja als je tegen de hond iets zegt lijkt het wel of het het ene oor in gaat en het andere weer uit, ze luistert niet altijd. Het vervelende is dat ze ook heel lief kan zijn en dat houdt je er weer van om de hond weg te doen.. pfff het is echt heeeeeeeel moeilijk en lig er vaak wakker van, sommigen mensen denken er heel makkelijk over, die begrijpen niet dat je echt heel veel van je huisdier kan houden....

Zo is het bij ons dus ook, mijn vriend denkt er erg makkelijk over. Op zich ook wel te begrijpen, want zijn hond is echt hartstikke lief.
Ik krijg altijd een brok in mijn keel als ik er aan denk dat mijn hond weg moet, hij zal dan naar mijn moeder gaan maar toch :'(