Oke...hoe dit aan te pakken?

We hebben er echt op gelet maar het is een aantal keer per ongeluk voorgekomen dat we een scheldwoordje hebben gebruikt als we iets lieten vallen of ons pijn deden enz namelijk het woordje kut

En je raad het al. Onze kleine papegaai kopieerd alles na dus ook dat woordje. En niet 1x per dag maar wel zo'n 10 keer op een dag. Ik schaam me echt dood en ik vind het écht niet tof! Maar hoe leer ik het af? Ik heb nu verschillende mensen gesproken en die hebben allemaal een andere oplossing. Maar wat is nu de juiste en wat zouden jullie doen?

Dingen die ik al heb gehoord zijn :

1) Overdreven een ander woord roepen als je bijv. iets laat vallen en dan bijv. hard OEPS roepen en als ons kindje zelf iets laat vallen ook OEPS roepen

2) Boos worden en uitleggen waarom het niet gezegd mag worden. En desnoods straffen door bijv. in de hoek zetten.

3) Of gewoonweg negeren.

Wat is volgens jullie de beste oplossing of heeft er iemand anders nog een idee?
Ons kindje is 2 jaar.

Het eerste. Dat hebben wij ook gedaan en werkte hier erg goed.

Ik zou niet boos worden, dat zou wel raar zijn als je het zelf ook soms per ongeluk zegt.
Denk dat optie 1 het beste zal werken. Ik gebruik nu wel eens dorrie en mevrouw zegt het nu ook, haha.

Ik denk dat boos worden sowieso geen zin heeft, het is kopieergedrag, het is iets wat van jullie word overgenomen en het zou nogal scheef en waarschijnlijk vrij onbegrijpelijk voor je kindje zijn als het dan straf krijgt. Ik zou ook het eerste doen, gewoon om te zorgen dat hij dát gaat kopiëren.

Mijn zoontje dat dat ook sinds kort. Ik zeg dan "wat zeg je?" Dan zegt hij "kut" en dan zeg ik "nee joh je bedoelt kat!" En dan zegt hij "ooh jaa."
Dus nu zegt hij vaak kat als hij kut bedoelt.

Iets zeggen wat erop lijkt en het daarnaar ombuigen. Yrsa had een hele tijd terug een keer GVD opgevangen en riep de hele tijd 'domme!', dan zei ik: 'Ja, dat is dom, hè?' Dat hielp ook. Maar als je het niet meer gebruikt en er geen aandacht aan besteedt dan verdwijnt zo'n woordje volgens mij ook wel weer gewoon, dan vergeten ze het wel weer.

Zelf had ik ook het beste gevoel bij optie 1. Ik hoop echt dat het woordje snel vergeten wordt. Laatst stond ik op de parkeerplaats van de supermarkt wordt er ineens 'kut auto' vanuit de buggy geroepen. En dat was best wel uh ja...een beetje beschamend haha.

Susan schreef:Iets zeggen wat erop lijkt en het daarnaar ombuigen. Yrsa had een hele tijd terug een keer GVD opgevangen en riep de hele tijd 'domme!', dan zei ik: 'Ja, dat is dom, hè?' Dat hielp ook. Maar als je het niet meer gebruikt en er geen aandacht aan besteedt dan verdwijnt zo'n woordje volgens mij ook wel weer gewoon, dan vergeten ze het wel weer.

Hier precies zo ja! Als hij boos was riep hij steeds: oh domme.. En dan zeiden we ook wat Susan zegt.

wij maakten er een spelletje van. Dat mag ik niet zeggen dus als ik vloekte riep hij heel hard: oooh mama dat mag jij niet zeggen. En dan zei ik heel schuldbewust 'oh sorry ik zal het niet meer doen.' Daardoor gaf ik het voorbeeld hoe ik het wilde en hij doet nu eigenlijk altijd precies hetzelfde. Als hij iets zegt wat niet mag en ik zeg: oh dat mag je niet zeggen, dan zegt hij eigenlijk meteen sorry.

En als je ipv oeps een leuk apart woord verzint?
Mijn vader zei altijd aratsjabarra, ik zeg potvolflippers.
Ook zijn 'dommeriken' bij mij een olifant ipv een oliebol.