De hond...

Na bijna 12 jaar gaan mijn ouders de hond vanavond in laten slapen.
Hij heeft een grote tumor in zijn neus en waarschijnlijk ook op meerdere plekken in zijn lijf.
Er komt weinig tot geen reactie meer uit en hij kan bijna niet meer slikken. De dierenarts heeft al aangegeven dat nieuwe/hogere medicijnen misschien nog helpen voor een week, misschien wat langer maar dat hij gewoon op is.

H en de hond zijn dikke maatjes. Waar H gaat, gaat de hond ook.
Het is hond voor en hond na. Als H op de bank ligt te spelen gaat hij erbij liggen.
Als iemand H wil kietelen gaat hij ervoor staan...

En vanavond is het dus zover.
En ik twijfel wat te doen. Ze is niet dom. Ik weet dat ze het erg raar gaat vinden als de hond er de volgende keer ineens niet meer is. Aan de andere kant... Is ze niet te klein om "afscheid" te nemen?
Ze is nu al snel gepikeerd als we daar komen en mijn vader is net de hond uitlaten.

Wat zouden jullie doen? Ik ga vanavond sowieso naar mijn ouders.
Zal ik haar meenemen en voor hij het spuitje krijgt weer gaan? (de dierenarts komt naar mijn ouders toe)
Of zal ik haar gewoon thuis laten en morgen vertellen wat er gebeurd is?
Ze weet overigens dat hij een beetje ziek is, dat hebben we vorige week verteld, dat hij pijn aan zijn neus heeft en dat ze zachtjes moest knuffelen.

Ohw wat zielig zeg. Ik vind het moeilijk maar ik zou je dochter toch meenemen en als jullie hond is overleden haar er even naar laten kijken, knuffelen en er afscheid van laten nemen. Uitleggen dat de hond heel erg ziek was en nu niet meer kan spelen en voor altijd blijft slapen. Zo iets zou ik er van maken. Op het moment dat het spuitje wordt gezet zou ik persoonlijk niet willen dat ons kindje daar bij zou zijn. Het is waarschijnlijk erg emotioneel voor jullie allemaal en als ze iedereen ziet huilen kan dat misschien niet goed bij haar overkomen. Later zou ik dus samen met haar (of je man) rustig er naar toe gaan.

Sterkte!

Ik zou haar wel afscheid laten nemen, maar niet aanwezig laten zijn bij het geven van zijn spuitje. Is best een akelig gezicht vond ik. Wij hebben 2 weken terug onze hond laten inslapen en dat kan best lang duren voordat ie gaat slapen.

Ik ben er al uit

Ik neem haar niet mee.
Ik ga het dadelijk wel met mijn man vertellen aan haar.
Maar ik heb net mijn moeder gebeld en hij moet steeds overgeven, laat zijn urine lopen etc.
Ik ben bang dat ze dan misschien een beetje in paniek raakt ofzo.
Dat zijn natuurlijk dingen die nog helemaal niet begrijpt.

Vind het wel heel vervelend dat ze geen afscheid meer kan nemen maar ik denk niet dat ik haar met bovenstaande moet/mag confronteren.

Oh, ik wilde haar er sowieso niet bij laten met het spuitje hoor...

Ik denk dat de beslissing die je nu neemt de verstandigste is als de hond van je ouders al zo is. Ik denk inderdaad dat het beangstigend en verwarrend is.

Sterkte.

Deugniet schreef:Ohw wat zielig zeg. Ik vind het moeilijk maar ik zou je dochter toch meenemen en als jullie hond is overleden haar er even naar laten kijken, knuffelen en er afscheid van laten nemen. Uitleggen dat de hond heel erg ziek was en nu niet meer kan spelen en voor altijd blijft slapen. Zo iets zou ik er van maken. Op het moment dat het spuitje wordt gezet zou ik persoonlijk niet willen dat ons kindje daar bij zou zijn. Het is waarschijnlijk erg emotioneel voor jullie allemaal en als ze iedereen ziet huilen kan dat misschien niet goed bij haar overkomen. Later zou ik dus samen met haar (of je man) rustig er naar toe gaan.

Sterkte!

Neee! BIG NONO!!
Nooooitt tegen kindjes vertellen dat iemand die dood is, slaapt.. Kinderen kunnen dan een angst ontwikkelen om te gaan slapen, omdat ze dan bang zijn zelf ook nooit meer wakker te worden (of papa of mama mag niet meer slapen want...)

Steep schreef:Ik denk dat de beslissing die je nu neemt de verstandigste is als de hond van je ouders al zo is. Ik denk inderdaad dat het beangstigend en verwarrend is.

Sterkte.

+1.

Lejow schreef:

Deugniet schreef:Ohw wat zielig zeg. Ik vind het moeilijk maar ik zou je dochter toch meenemen en als jullie hond is overleden haar er even naar laten kijken, knuffelen en er afscheid van laten nemen. Uitleggen dat de hond heel erg ziek was en nu niet meer kan spelen en voor altijd blijft slapen. Zo iets zou ik er van maken. Op het moment dat het spuitje wordt gezet zou ik persoonlijk niet willen dat ons kindje daar bij zou zijn. Het is waarschijnlijk erg emotioneel voor jullie allemaal en als ze iedereen ziet huilen kan dat misschien niet goed bij haar overkomen. Later zou ik dus samen met haar (of je man) rustig er naar toe gaan.

Sterkte!

Neee! BIG NONO!!
Nooooitt tegen kindjes vertellen dat iemand die dood is, slaapt.. Kinderen kunnen dan een angst ontwikkelen om te gaan slapen, omdat ze dan bang zijn zelf ook nooit meer wakker te worden (of papa of mama mag niet meer slapen want...)

Ja, dat inderdaad.
Ik ga ook niet vertellen dat hij een prikje krijgt want ik krijg zo vaak prikjes....
Dadelijk denkt ze dat ik niet meer terug kom als ik weer naar het ZH moet.

Sterkte meis

Dank je wel Laurientje.

We hebben het net wel verteld.
Ze wilde meteen een tekening gaan maken voor de hond en alle andere diertjes
Dan kan de hond de tekening mee nemen en laten zien.

Watermeloen schreef:Dank je wel Laurientje.

We hebben het net wel verteld.
Ze wilde meteen een tekening gaan maken voor de hond en alle andere diertjes
Dan kan de hond de tekening mee nemen en laten zien.

Aah dat is wel ontzettend lief. Denk je dat ze het een beetje begrijpt?

Nee, niet echt. Ze zegt nu wel dat als we de volgende keer naar opa en oma gaan dat de hond er dan niet meer is.
Maar verder... Ze weet wel wat weg is natuurlijk maar of ze nu echt doorheeft dat de hond er straks niet meer is dat denk ik niet.

Sterkte Watermeloen! Blijft altijd verdrietig, afscheid nemen van een dier!

Lief dat ze een tekening wilde maken!

En verder, in dit soort situaties zo ik gewoon de waarheid vertellen. Kinderen zijn niet achterlijk.
Gewoon vertellen dat de hond inderdaad ziek is, dat zijn hartje niet meer zo goed klopt en dat hij heel veel pijn heeft. En dat hij dood gaat, zijn hartje stopt met kloppen, en dan naar de dierenhemel gaat, waar allemaal andere diertjes zitten die al dood gegaan zijn. Waar het hondje dus heerlijk mee kunt spelen.
En dat hij een sterretje is aan de hemel.

Lejow schreef:Sterkte Watermeloen! Blijft altijd verdrietig, afscheid nemen van een dier!

Lief dat ze een tekening wilde maken!

En verder, in dit soort situaties zo ik gewoon de waarheid vertellen. Kinderen zijn niet achterlijk.
Gewoon vertellen dat de hond inderdaad ziek is, dat zijn hartje niet meer zo goed klopt en dat hij heel veel pijn heeft. En dat hij dood gaat, zijn hartje stopt met kloppen, en dan naar de dierenhemel gaat, waar allemaal andere diertjes zitten die al dood gegaan zijn. Waar het hondje dus heerlijk mee kunt spelen.
En dat hij een sterretje is aan de hemel.

Dit heb ik ook aan mijn zoontje verteld, toen de hond van mijn ouders vorig jaar is ingeslapen.
B. was ook heel erg gehecht aan de hond, elke dag waren ze samen.
Maar ik heb hem ook (zoals hierboven) de waarheid verteld, hij begreep het, moest even heel hard huilen en was boos.
En vervolgens ging hij, net zoals jouw dochtertje, een tekening maken voor de hond. En hij kwam aan met 1 van zijn knuffels, die mocht de hond hebben, dan was ze niet zo alleen.
Hij heeft het nog heel vaak over haar, en zegt dan altijd dat ze hem altijd zal beschermen.
Ook zwaait hij iedere avond voor het slapen gaan even naar 'boven', als we uit het raam kijken.
Als hij dan de sterren ziet, word hij helemaal blij en roept dat hij haar ziet, en dat ze heel blij is. Zo lief vind ik dat!
B. heeft trouwens ook geen afscheid van de hond genomen, omdat ze er opeens heel slecht aan toe was.
Toen we de dag erna bij mijn ouders kwamen, vond hij het wel een beetje raar en stil in huis. Wel hadden mijn ouders (speciaal voor B.) alvast haar mand weggehaald. Dat vond ik ook fijner, anders zou hij zo'n grote lege mand zien staan, en zich dan misschien alsnog afvragen of ze misschien toch weer terug kwam.
Hij liep toen langs de plek waar haar mand altijd stond, keek er even naar en liep toen weer verder. Ik heb hem toen verteld dat de hond haar mandje meegenomen had, want dat was haar bedje, en boven bij de sterretjes moest ze toch ook slapen. Daarop begon hij te lachen en zei ''Ooohja!'' en toen was 't goed voor hem..

Sterkte ermee!

Ahh wat zielig watermeloen .
Lief dat ze een tekening gaat maken.
Sterkte voor vanavond.