Creatieve therapie

Hey meiden,

omdat ik al een tijdje niet lekker in mijn vel zit heb ik hulp gezocht bij een zelfde soort instelling als het GGZ. Ik heb daar met iemand gepraat en allerlei testen gedaan enzo, en daar kwam dan het volgende uit: ik heb een 'faseprobleem', een soort identiteitscrisis van 'wie ben ik nou eigenlijk, wat wil ik in mijn leven doen en bereiken, wat vind ik leuk en wat vind ik niet leuk', etc. Is allemaal momenteel een grote warboel in mijn hoofd!

Maar waar ik nu dus heen wil: ik ben nu doorverwezen naar creatieve therapie, beeldend, en individueel. Omdat ik met steeds maar weer praten over mijn gedachtes in gedachtencirkels dóór zou blijven gaan, zeiden ze. Ik moet nu via creatieve therapie mijn gevoel en mijn emoties helemaal ondergaan, leren kennen, en van daaruit verder gaan werken. Ofzoiets.

Maar ik sta toch licht sceptisch tegenover het maken van schilderijtjes als vorm van therapie... vooral omdat er zóveel gedachtes altijd door mijn hoofd heen gaan enzo, waar ik soms gek van wordt. Dan wil ik er veel liever heel lang met iemand over praten! Dus ik ben benieuwd of er meiden zijn die zelf creatieve therapie hebben gevolgd of volgen en hier positieve ervaringen mee hebben!

xx

Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar het lijkt me wel een hele fijne manier.
Ik merk dat creatief bezig zijn mij helpt om mijn gedachtes te verzetten en het is ook een manier van je kunnen uiten.
Maar of het in therapievorm ook echt helpt voor iedereen en hoe het werkt, dat weet ik dus niet. Wel bij de opendag van de opleiding creatieve therapie geweest, maar daar zou ik je ook niet heel veel over kunnen vertellen.

Misschien moet je het gewoon proberen?

Ik heb zelf ook het idee dat het iets is voor 'erbij'. Je geeft zelf al aan dat je meer behoefte hebt aan praten, aan gesprekken. Dat zou ik denk ook wel missen als het alleen op beeldende uiting zou gaan. Een combinatie lijkt me een fijne oplossing.

Ik heb er heel veel ervaring mee en ik vind het een geweldige therapievorm. Het helpt mij heel erg om dingen duidelijk te krijgen voor mezelf, om mijn gevoelens te uiten, om uit mijn denken te komen. Ik kan er met dingen oefenen die ik moeilijk vind, krijg meer inzicht in mezelf.
Bij creatieve therapie hoef je niet alleen maar te schilderen, er zijn veel meer werkvormen. Daarnaast is er als het goed is ook de ruimte om te praten over waar je mee bezig bent. Maar als je graag veel wilt praten, kun je misschien vragen of je naast de creatieve therapie ook nog gesprekken kunt krijgen.

Ik heb zelf geen ervaring met creatieve therapie, maar wel met psychomotorische therapie, en daar worden sport en spel ingezet als therapie vorm, ipv praten en ik heb er enorm veel aan gehad! Ik heb een jaar gesprekstherapie gehad, zonder enige vooruitgang, en heb daarna een maandje of 6/7 PMT gehad, en daar met sprongen mee vooruit gegaan! Denk dat creatieve therapie vergelijkbaar is, alleen je tools zijn anders.

Het is iets wat je moet proberen en is het niks voor je, merk je het snel genoeg!

Ik heb ervaring met de opleiding én de therapievorm. Ik vind het een prettige manier van werken, het is heerlijk om gewoon even los te kunnen gaan op papier in plaats van continu naar de juiste woorden te zoeken. Aan de hand van jouw werk kun je samen met de therapeut napraten (als je dat wilt) en zo kun je toch iets meer bewoording krijgen. Wij bespraken elke keer het werk en deden dat ook nog eens in een uitgebreide evaluatiebespreking eens in de drie maanden.

Smikkell schreef:Ik heb zelf ook het idee dat het iets is voor 'erbij'. Je geeft zelf al aan dat je meer behoefte hebt aan praten, aan gesprekken. Dat zou ik denk ook wel missen als het alleen op beeldende uiting zou gaan. Een combinatie lijkt me een fijne oplossing.

Maar het is niet zo dat je geen woord mag zeggen hoor!
Ik praatte vaak tussendoor met mijn therapeute, terwijl we bezig waren met de opdrachten