Wat is de mooiste dag in je leven tot nu toe?

Dan ga ik voor 19 maart 2012. De dag dat we B naar huis mee mochten nemen.

De dag van haar geboorte was natuurlijk ook wel bijzonder, maar op dat moment overheerste de angst en het verdriet van wat er nou eigenlijk gebeurd was..

De dag dat ik mijn katten ophaalde (nog geen kids en huwelijk hier)

2 december 2009.. Toen werd mijn petekindje geboren

6 juli 2010, toen ik op het vliegveld van Toronto aankwam en ik m`n schoonzus en neefje mijn naam hoorde roepen in de ontvangsthal. Ik heb gehuild als een baby.

Ik had nog nooit gevlogen, was helemaal alleen en had mijn neefje (zoon van m`n broer) nog nooit gezien op dat moment.

Fruity schreef:Ik weet gewoon niks..

Ik ook niet hoor

Nog 1!! De geboorte van onze zoon. Ook al was de bevalling niet fijn, toen ik hem zag was ik verkocht!

Confusion schreef:

Fruity schreef:Ik weet gewoon niks..

Ik ook niet hoor

Ik weet wel wat, maar het tipt vast weer niet aan het krijgen van een kind. Irritant is dat.

Fruity schreef:Ik weet gewoon niks..

Ik ook niet.

Wel een paar bijzondere dagen, maar er is geen gebeurtenis die eruit springt.

Maar vinden jullie niet de mooiste dagen, de dagen waarop je met iets heel kleins heel gelukkig was? Ik heb meer de ervaring dat de zogenaamd grote gebeurtenissen, die over hadden moeten lopen van geluk, vaak tegenvielen. Juist omdat je er zulke hoge verwachtingen van had, valt het in de echt vaak tegen.

Mijn mooiste dag, die ik me kan herinneren, was dat ik op een berg zat in de woestijn en er volledige stilte was. Ik heb daar een uur gezeten, in verwondering over de aarde, over mezelf, en over God.

Ik ben gewoon al echt heel gelukkig, mede door kleine dingetjes, juist daarvan heb ik niet een moment wat eruit knalt.

Ik weet ook niks... Ik ben wel getrouwd en het was echt een hele bijzondere mooie dag, maar kan niet echt zeggen dat die dag het allermooiste was ofzo, dat gevoel heb ik gewoon niet. Tot nu toe springt er geen één dag uit die ik het mooiste vind.

De dag dat mijn jongste neefje geboren werd. Ik paste op de oudste en was dus na de ouders, de eerste die hem beet mocht houden

Ik heb geen dag die eruit springt als 'meest bijzondere'. Het halen van mijn rijbewijs en MBO diploma en vooral de reactie daarop van mijn oma vond ik wel heel erg mooi.

Ik heb nog wel een mooie dag, maar dat komt zo vreemd over... De mooiste dag, was echt de geboorte van mijn broertje, omdat ik nog nooit zoveel emoties heb gevoeld als toen. Ik was pas 9, maar begreep zo dondersgoed, wat er zou veranderen, dat ik grote zus zou worden. Ik heb nooit een band gehad met m'n oudere broer en m'n stiefzusje en ik waren simpelweg van de ene op de andere dag 'gedwongen' zusjes te zijn. (En ik moest mijn brandweerauto-stapelbed delen, zómaar, heeft ook niet geholpen :/) Dat ik een babybroertje kreeg, was voor 't eerst een kans op een band, op een relatie met een broer. Ik heb 'm die dag vastgehouden en 'm gezworen dat ik er altijd voor 'm zou zijn, dat ik altijd van 'm zou houden en aangezien ik wist hoe onze familie was... En vandaag de dag, is 't dus idd gebleken dat de hele familie uit elkaar is gevallen en ik regelmatig met een diepongelukkig jochie heb gezeten, omdat z'n ouders even van 't padje waren.

Maar een andere mooie dag, was het overlijden van mijn opa. 't Was niet écht een mooie dag, natuurlijk, maar zijn lichaam was al op, de machines deden het werk. De hele familie is bij elkaar gekomen, voor 't eerst in 15 jaar en ik heb iedereen weer gezien. De omstandigheden waren kut, maar tegelijk was 't heel mooi te zien om de broers bij elkaar te zien, om ze een bond te zien vormen. En 't allermooiste; wij liepen rouwend het ziekenhuis uit en op 't moment dat ik de draaideuren uitstapte en voor 't ziekenhuis stond, al huilend, liep er een jong stel met een baby'tje in de armen naar binnen. Als een jong, gelukkig gezinnetje. Op dat moment had ik gewoon de kringloop van het leven vlák voor me; het rauwe verdriet op de gezichten van mijn nichtjes en het duidelijk stralende jonge stel, met een pasgeboren baby.

Had spontaan vrede met de dood van mijn opa en heb daarna eigenlijk ook niet meer gehuild, het was een heel mooi moment.

Op dit moment is dat de dag dat ik mijn fase haalde waarin ik op dat moment studeerde (afgelopen juli behaald). Ik vond die dag zo speciaal, omdat ik 7 maanden daarvoor een herseninfarct doormaakte. Mijn leven en studie stortte op dat moment even in, maar ik heb kei-hard gewerkt, naast mijn revalidatie, om mijn studievertraging tot een minimum te beperken en dat is gelukt!
Die dag kwam dat er allemaal even uit.

Ik weet ook niet één mooiste dag, heb (gelukkig) zo veel leuke dagen meegemaakt (en ook meer dan genoeg niet leuke, maar daar hebben we het nu niet over)

Weg

Ik weet niet meer precies de datum...maar ik zat op een muurtje in Laos en besefte dat ik ècht aan het genieten was. Dat ik dat gewoon kon! Dat was een erg mooi moment.

8 september was ook een mooie dag, ik deed toen mee met een hele tr.iathlon. If you can dream it, you can do it! Zo voelde het toen ik over de finish ging. Inmiddels vind ik het allemaal niet zo bijzonder meer, maar toen wel...

De dag na N.'s geboorte. Ze is 23.10 uur geboren, dus heb die dag weinig van haar kunnen genieten, aangezien de helft aan me voorbij is gegaan de eerste uren van haar leven. De dag erna kwam mijn familie op bezoek en was ik echt even de gelukkigste vrouw op aarde

Ik heb er (gelukkig ) wel meerdere!
Een aantal mooie dagen
* de dag dat we met een auto door het Tsavo park in Kenia crosste in alle snelheid om nog net een cheetah te zien weglopen
* de dag dat ik op het vliegtuig stapte om voor een half jaar in Madrid te gaan wonen, doodeng, maar zo tof
* mijn trouwdag
* de dag dat ik het bestuur van mijn school belde om te bevestigen dat ik ontslag nam (natuurlijk heb ik het ook leuk gehad, maar de opluchting en het geluk overheerste)
* heel veel kerstdagen met familie, sint-maartens bij mijn oma en sinterklaasvieringen

25/08/11 De dag dat onze zoon is geboren

Ik kan niet echt specifieke dagen benoemen, wel specifieke momenten. Wat opvalt is dat de meeste momenten die dan als eerste in me opkomen geen grote gebeurtenissen zijn, maar meer kleine momentjes. Dat maakt me eigenlijk wel een gelukkig mens en ik vind het waardevol dat ik zo van 'kleine' dingen kan genieten.

Bij mij uiteraard ook de dag waarop mijn zoon is geboren

Elodie schreef:Bij mij uiteraard ook de dag waarop mijn zoon is geboren

Wat nou, uiteraard?

Rood schreef:

Elodie schreef:Bij mij uiteraard ook de dag waarop mijn zoon is geboren

Wat nou, uiteraard?

Ik vind dat best logisch.