Enge series/films

Heel herkenbaar!
Horror films kijk ik helemaal niet meer. Thrillers etc. die ik echt wil zien kijk ik overdag, dat helpt wel een beetje.

Weg

Ik kan daar echt heel slecht tegen.

Het begon al toen ik 13 jaar was en een keer een slaapfeestje had.. Toen gingen we een horror film kijken en ik heb de hele avond achter een kussentje gezeten. Zo ook bij jeepers creepers in de bioscoop.. Ik leefde die 2 uur onder mijn jas

Bij mij werd het zo erg dat ik niet meer alleen in het donker naar buiten durfde.. Toen ik uitging zorgde ik er altijd voor dat ik door jongens naar huis werd gebracht of dat mijn vader mij ophaalde. No way dat ik alleen door het donker ging fietsen. Toen ik 19/20 was werkte ik een tijd in de horeca en zelfs toen moest mij vader 's nachts om 3 uur uit zijn bed komen omdat ik niet door het bosje bij mijn ouderlijk huis durfde. Toen ik ging samenwonen woonde ik aan een drukkere weg dus dat durfde ik wel alleen. In deze tijd heb ik trouwens nooit naar thillers of horros gekeken. Ik had zelfs momenten dat ik bij GTST ofzo mijn handen voor mij ogen deed haha. Ik werd vooral bang voor het schrikmoment.

Toen kwam Criminal Minds op ons pad en hebben we soms wel 8/9 afleveringen gekeken. Echt ik dacht dat de wereld helemaal twisted was.. Ik durfde gewoon niets meer (ik was 22/23 ofzo).. Ik durfde amper meer om 19:00 uur in de winter met de bus naar huis. Als ik thuis kwam in het donker en mijn vriend was er niet keek ik of er niemand achter de deuren en gordijnen stond. Ik durfde amper meer alleen te douchen omdat ik bang was dat er een freak door het raam naar binnenklom als ik stond te douchen.

Toen werd het tijd om maar eens in angsttherapie te gaan. Mijn vriend vond het gewoon ook echt niet leuk meer en ik ging avondafspraken afzeggen omdat ik niet alleen naar buiten wilde. Dat kan gewoon echt niet. Nu weet ik niet of het alleen door enge series komt.. Ik heb mijzelf 10 jaar lang zitten opnaaien dat het buiten in het donker allemaal eng is. Maar het heeft mij wel de doorslag gegeven om er wat aan te gaan doen.

Al met al... ja ik heb-had er ook last van in hele erge maten (al kan ik het door die therapie veel beter relativeren!)

Discordia schreef:Je zou de serie Millennium moeten kijken, Bliss. Daarmee heb ik me heeeeel goed vermaakt.

Ja die is zo vet leuk!

Ik vind horror/thriller films ook heel eng! Criminal Minds kan ik nog wel handelen, maar ik ben dan altijd blij dat ik niet alleen in bed lig 's avonds

Op de middelbare school waren mijn vriendinnen helemaal fan van zulke films, met verjaardagen hadden we dan slaapfeestjes en dan gingen we de hele nacht zulke flims kijken... vreselijk vond ik dat! Ik ben echt maanden in mijn nachtmerries achtervolgd door het witte masker van michael meyers... brrrr! Toch ben ik op één of andere manier wel altijd nieuwsgierig naar dergelijke films. Maar ik kijk ze zelden, als ik dat doe, maak ik het schermpje op mijn pc heel klein en ik zet het geluid uit

Bedenk me nu nog dat ik een paar jaar geleden anar I am Legend ben geweest in de bios met een goede vriend van me. Ik had de anakondigingen maar half gezien, want ik verwachtte een mooie film over iemand alleen op de wereld, op zoek naar overlevenden... ik had al die zombies compleet gemist! Ik heb driekwart van de film achter mijn jas gezeten en die vriend van me lag in een deuk...

Ik kan er ook helemaal niet tegen. En ik dacht echt dat ik de enige was hierin. Maar gelukkig zitten hier lotgenoten. Ik heb op mijn 16de The sixth sense gekeken, die film was toen net op DVD. En toen heb ik de hele nacht niet geslapen, omdat ik bang was dat ik overal geesten zag. Zelfde met de film IT die ik op mijn 9de zag, ik heb weken niet naar de wc gedurfd, heb het wel gedaan maar niet van harte.
En dan laatst ik dacht ik ben nu volwassen, ik kan best een horror kijken. The hills have eyes was op tv, een film over een gezin die in de woestijn ergens in Californië reist, en door zo'n prikkel strip op de weg een lekke band krijgt. 's nachts worden ze overvallen door wezens die daar wonen in de heuvels. Nou die film bleef me dus weer bij, een teken voor mij om dit soort films weer te vermijden.