Samenwonen, hoe ging dat bij jullie?

Op dit moment kan ik zeggen dat ik er wel aan toe ben om te gaan samenwonen (waren vorige week 2,5 jaar samen). Maar mijn vriend zegt dat hij het niet zo goed weet omdat hij het eng vindt. Hoe was dat bij jullie? Samen besloten? Waren er twijfels? Ben benieuwd!

Pfoe weet dat niet heel zeker meer. Enigste wat ik weet is dat toen ik klaar was met studeren (hij werkte al) we gingen kijken naar een huis. We waren toen 4 jaar samen.
Hoe dat ooit ter sprake is gekomen weet ik niet, voelde volgens mij vanzelfsprekend. Iig nooit trubbelingen gehad omdat de een nog niet wilde oid.
Ik denk dat de aantal jaren samen en/of leeftijd er niet 100% toe doet. Tuurlijk speelt t mee, maar belangrkste is of je er aan toe bent of niet. En soms kan het zijn dat de een er nog niet aan toe is (en dan is de vraag er nog niet aan toe zijn of bang zijn)

Ik vond samenwonen altijd heel erg eng en ontzettend burgerlijk ik vond mijn eigen vrijheid en mijn eigen plekje zo heerlijk! Ik woonde in een klein appartementje toen ik mijn vriend leerde kennen en hij woonde bij zijn ouders. Hij had op kamers gezeten, maar na wat mislukte studies was hij gaan werken en weer thuis gaan wonen om te sparen voor een appartementje. Ik riep ook altijd dat ik geen vriend wilde die nog bij zijn ouders woonde, maar hij moest thuis gewoon meedraaien in het huishouden, dus dat vond ik al wel beter

Hij had al een aantal bezichtigingen gehad, maar het was te klein, te duur, slecht onderhouden... na een half jaar vroeg hij voorzichtig hoe lang hij nog moest gaan zoeken voor zichzelf. Als hij iets zou vinden en dan in zou richten enzo, voor hoe lang zou het dan zijn? Hij had het geld niet om iets te gaan huren waar ik later bij in zou kunnen trekken en mijn appartement was echt te klein voor twee, plus ik had een hel van een huisbaas en daar wilde ik heel graag vanaf. Toen hebben we besloten dat we onze eerste vakantie af zouden wachten en als dat goed ging, zouden we samen iets gaan zoeken. Nja, een paar maanden later trokken we in ons appartementje ik was heel bang dat ik enorm zou moeten wennen om weer een 'huisgenoot' te hebben, moeten overleggen enzo, maar het gaat allemaal vanzelf eigenlijk. Het viel me heel erg mee en we wonen inmiddels een jaar samen. We hebben besloten dat we nu toch maar eens een housewarming moeten geven

Mijn vriend wou eerst op zichzelf wonen, ik was daar wel vaak en na een tijdje zei ik dat ik wel graag samen wou wonen.. Toen er een grotere ruimte vrij kwam zijn we daar samen gaan wonen.
Dus eigenlijk is dat heel geleidelijk gegaan.

Eigenlijk is het er bij ons zo ingeslopen.
Ik woonde in een klein huisje en op gegeven moment was mijn vriend steeds meer bij mij.
op gegeven moment konden we samen een groter huis krijgen en vanaf toen zijn we officieel samen gaan wonen. Dit was na 1,5 jaar denk ik.
Het bevalt ons beiden prima!

We hadden allebei wel zo'n beetje het gevoel gekregen dat we er klaar voor waren en spraken er veel over als in 'als we samenwonen dan dit en dat', maar nooit een concrete termijn aan vastgesteld. Ik wilde niet samenwonen als ik nog geen baan had, bovendien waren we toen nog wel vrij kort samen..Maar op een gegeven moment toen ik wél een baan had en er echt klaar voor was (waren zo'n 8 maanden samen toen) wilde ik het heel graag aankaarten maar durfde ik dat niet zo goed, bang dat hij toch zou denken dat we beter even konden wachten. Toen had ik een soortgelijk topic als dit geopend met de vraag van hoe ik dat moest aanpakken.. En toevalligerwijze (echt toevallig of had ie meegelezen?!?!) kreeg ik die avond de vraag of ik niet ook vanuit zijn huis kon werken, hint hint. Toen was dus redelijk snel besloten dat we maar samen gingen wonen als we een jaar samen waren, en dat hebben we ook gedaan. Ik ben bij hem ingetrokken omdat hij een koophuis heeft en praktisch woont voor zijn werk, en ik werk toch thuis (alleen maar handiger in dit huis, want studeerkamer). En zo geschiedde

Toen wij een relatie kregen, woonden we allebei nog thuis. Wel eens gehad over samenwonen, maar we wilden allebei wel graag ook even op onszelf wonen, vooral vriend. Hij kreeg toen dit flatje en heeft hier eerst even alleen gewoond. Ik zou na die zomer met een nieuwe studie beginnen en wilde daarvoor op kamers. Toen ik dat tegen vriend zei, vond hij dat een beetje onzin. Hij zat destijds in het leger en zijn huisje stond doordeweeks leeg. Beetje onzinnig om dan 2 dingen te huren, waarvan de ene doordeweeks leeg stond en de ander in het weekend. Toen zei hij dat ik dan toch maar bij hem in moest trekken en zo geschiedde
Hij heeft uiteindelijk 8 maanden alleen gewoond hier en ik nog een jaar doordeweeks alleen.

Na een paar maanden sliepen mijn vriend en ik elke nacht bij elkaar. Dit sloop er zo in. Maar tegelijkertijd betaalden we wel allebei huur, ik voornamelijk aan een huis waar ik vrijwel niet meer was. Mijn vriendin, waar ik mee samenwoonde, wilde uiteindelijk graag samenwonen met haar partner, die altijd al in ons huis sliep. Hij is toen bij haar ingetrokken en mijn vriend en ik zijn op zoek gegaan naar een huisje. Die vrijwel direct gevonden en maand later al verhuisd.

Nu zouden we in Sydney eerst even apart gaan wonen maar het lijkt ook nu weer praktischer samen wat te zoeken om te kosten te drukken. We zijn samen net zoveel kwijt als 1 persoon alleen (ongeveer 300 dollar per week voor 1 persoon maar ook 300 voor 2 personen). Dus dat gaat waarschijnlijk wel gebeuren.

Heel geleidelijk

We wilden allebei heel vroeg in onze verliefde buien, maar waren verstandig genoeg daar niet gelijk in te stappen na mijn scheiding en met drie kinderen in het spel. Daarna wilden we gaan samenwonen maar hij had een burnout en kort daarna geen baan, en wilde net als Marin niet werkloos en met niks hier intrekken en afhankelijk zijn van mij. Bovendien probeerde hij met zijn ex te regelen dat er op vriendelijke wijze een omgangsregeling voor zijn zoon kwam, en daarop wachtten we nog. Nu zal dat toch via de rechter gaan, dus dat is geen reden meer om te wachten. Bovendien heeft hij een baan, vlak bij mij in de buurt, dus is bijna altijd bij mij, maar heeft zijn eigen huis nog om nog even naar toe te kunnen vluchten soms (nog steeds herstellende van die burnout) maar dat zal zo eind 2012/begin 2013 ook wel ophouden. Is ook wel handig, het scheelt zo'n 700 euro in de maand, en ook qua brandstofkosten (125/150 km enkele reis).

Bij ons ging het heel onverwachts. Op een gegeven moment was de sfeer bij zijn ouders thuis niet meer te doen en hebben we besloten eens te kijken of samenwonen niet iets voor ons zou zijn. Twee weken later woonden we in ons eigen huurhuisje. Dit huurhuis was erg klein en het samenwonen ging soms moeizaam, gelukkig zijn we na anderhalf jaar verhuisd naar ons koophuis en hier gaat het perfect, we hebben de ruimte om elkaar ons ding te laten doen.

Ik was er na 2 jaar echt aan toe, wilde ook dolgraag uit huis, maar niet alleen. Mijn vriend moest enorm aan het idee wennen, en uiteindelijk zijn we pas 6 maanden later gaan zoeken naar huizen, pas 15 maanden nadat ik aangekondigd had te willen samen wonen, woonde we echt samen.

Mijn vriend moest aan het idee wennen en had tijd nodig om het te ''verwerken''. Nu wonen we alweer 3 jaar samen.

Als je vriend het nog ''eng'' vind kan je hem beter maar laten wennen en niet puchen. Uiteindelijk komt het vast goed.

Na een paar weken zei ik tegen m`n vriend; vind je het goed als ik hier wat meer spullen heb, dit is ook zo`n geheis de hele tijd. En toen zei hij; Ja hoor, dan wonen we nu samen.

Okay!

weg

Ik woonde toen op mijzelf en mijn vriend nog bij zijn moeder. Om samen te gaan wonen zou voor ons alleen maar voordelen hebben. Minder woonkosten voor mij en konden wij elkaar iets vaker zien aangezien mijn vriend vaak van huis is. En mijn vriend had een leeftijd dat hij graag het huis uit wilde. Toen wij net samen waren (wij kennen elkaar langer) was het al sprake van samenwonen. Na 1,5 jaar samen hebben wij een leuk huurhuisje gevonden waar wij nu inmiddels 1 jaar heerlijk in samen wonen.

Mijn vriend is al langer bezig met een plekje voor zichzelf. Er kwam in zijn plaats een nieuwbouwproject, waarvoor hij uitgeloot is. Toen kwam de tweede fase van dit project, waarvoor hij eerst reserve was maar het huis toch kon krijgen. Na veel overleg hebben we besloten er samen voor te gaan, maar het huis alleen op zijn naam te hebben.

Over 1,5 week wordt de eerste paal geslagen en hopelijk zitten we er voor de zomer an in:heart:

Overigens: als hij een bestaand huis zou kopen weet ik iet of ik direct bij hem zou zijn gaan wonen, omdat we nog niet eens een jaar samen zijn. Op de manier zoals we het nu doen voelt het wel super en we zijn er inmiddels ook echt aan toe.

Wij woonden eigenlijk al lang samen, duurde even voor ik het door had.

Mijn man had op een gegeven moment zoveel spullen en kleding bij mij liggen en hij sliep bijna altijd wel iedere dag bij mij dus toen zijn we maar opzoek gegaan naar wat groters.

Sogood schreef:Wij woonden eigenlijk al lang samen, duurde even voor ik het door had.

Mijn vriend vroeg of ik zin had om mee te gaan op Curacao werken, dus toen gingen we daar maar samenwonen

Wij woonde al wat verder van elkaar af. We studeerde in het begin allebei nog. Ik ging van het MBO naar het HBO en doordat ik daarvoor verder weg zou moeten gaan studeren wilde ik eventueel op kamers gaan wonen. In het jaar dat ik zou gaan beginnen met mijn studie zou mijn vriend ook afgestudeerd zijn. Hij wilde graag werken helemaal aan de andere kant van het land, waardoor hij sowieso ook uit huis zou moeten.

Toen is het er eigenlijk langzaam ingeslopen dat we het over samenwonen hadden. Omdat de kans groot was dat ik anders vaak bij hem zou zijn als we beiden opeens op onszelf zouden gaan.

We waren 2 jaar en 1 maand samen toen we de sleutel kregen van ons koophuis.

Hij woonde nog thuis maar sliep vanaf dag 1 vrijwel altijd bij mij. Een paar maanden later kreeg hij de sleutel van zijn huis en daar zijn we gelijk gaan samenwonen.

wij waren 18 en 20 toen we gingen samenwonen we stonden al een jaar ingeschreven voor een huis en toen kregen we een huis toegewezen best snel ging het ineens en toen woonden we samen

Hij zei dat hij het fijn zou vinden als ik bij hem kwam wonen. En ik wilde ook heel graag. Ik vind het heerlijk. En ja tijd voor mezelf heb ik gelukkig ook, hij is namelijk een gamer en zit wel eens een paar avonden te gamen.

Leuk om deze verhalen te lezen! Mijn vriend en ik doen het rustig aan wat samenwonen betreft, we zijn er allebei nog niet aan toe. Sterker nog, voordat het iets was tussen ons, betwijfelde ik of ik ooit wel met iemand samen zou kunnen/willen wonen! Toch moet ik zeggen dat ik daar meer en meer op terug kom en ook de leuke kanten ervan in begin te zien. Stiekem denk ik al best na over de toekomst en hoe alles zou kunnen gaan lopen tussen ons. Hier hebben we het van de week wel even over gehad, maar ik merk dat m'n vriend er toch nog wat minder mee bezig is. Is niet erg, ik vind het prima hoe het nu gaat en ben ook nog echt wel gehecht aan m'n eigen huis/plek. Het is voor mij al heel wat dat ik het überhaupt voor me zou kunnen zien

Hij zou in mei bij mij intrekken, maar doordat zijn huisgenoot weg ging moest hij of voor een paar maanden een nieuwe huisgenoot zoeken of dubbele huur gaan betalen. Dit laatste was al geen optie en de kans dat hij voor die paar maanden een nieuwe huisgenoot vond was ook klein aangezien die persoon er dan daarna ook uit zou moeten, omdat de huisbaas het huis dan zou gaan opknappen.

We hebben toen samen de keus gemaakt dat hij drie week later al bij mij introk in december. Ik was er ook wel al heel erg aan toe, was dat heen en weer gereis meer dan zat. Het ging opeens wat sneller, maar we hebben er nooit spijt van gehad.

Na een maand of 2 samen kreeg mijn vriend (nu man) de kans om een appartement te gaan huren. Er moest wel veel geklust worden. Automatisch ging ik mee dingetjes uitzoeken, helpen klussen en onze relatie zat gelijk ook al helemaal goed. Na een maand of 4 denk ik waren we er dan ook al wel uit dat ik er al gauw bij zou intrekken! Weet niet precies hoe dit ter sprake kwam, volgens mij ging dat heel automatisch! Ik was na 7 maand samen klaar met mijn studie, daarna ben ik bij hem ingetrokken. Hij woonde er toen een maandje of 2 'alleen' (doordeweeks sliep ik er niet). Ging allemaal heel vertrouwd. Weet nog wel dat ik een moment had van: weet je dit zeker, als je gaat samenwonen is dat niet om even uit te proberen...en toen dacht ik van: ja ik weet het zeker!!