Hoe moet ik hiermee omgaan?

Ik heb lang nagedacht of ik het wel op het forum wilde zetten maar ik zit er zo erg mee.

Mijn ouders zitten midden in een scheiding, het ging al lange tijd niet goed tussen hen en laatst vertelde mijn moeder me dat ze een andere man heeft leren kennen.
Ze wilde zo snel mogelijk scheiden van mijn vader en volgende week is de scheiding dan ook rond. Ze heeft ontslag genomen op haar werk en wilt bij die man intrekken.
Ik ben zo geschrokken hiervan en vind het allemaal veel te snel gaan. Ik ben boos (geweest) en heb ook veel gehuild.
Ik heb haar ook gevraagd of ze zo snel zou willen scheiden als ze die man niet had leren kennen en ze zei dat het dan niet zo snel gegaan zou zijn. Dat vind ik zo erg. Wie weet hoelang mijn ouders nog bij elkaar geweest zouden zijn als ze die man niet had leren kennen. Begrijp me trouwens niet verkeerd, ik wil dat mijn ouders gelukkig zijn en als dat niet met elkaar is, is een scheiding wel het beste. Maar dat het ineens zo snel is gegaan vanwege een andere man vind ik zo erg.

Mijn vader blijft het in het huis wonen maar ik maak me zo'n zorgen om hem. Hij is jaren geleden moeten stoppen met zijn bedrijf en sindsdien is het bergafwaarts gegaan, hij is ook nooit meer de oude geworden. Ik weet gewoon niet hoe het verder moet, of hij zich gaat redden, of hij het financieel gaat redden etc.
Mijn drie broertjes blijven wel bij hem wonen maar ik weet echt niet of ze daarna toch niet met mijn moeder mee gaan.
Zelf woon ik niet om de hoek en ik kan dus ook niet zomaar even langs gaan.

Nu wilt ook die nieuwe vriend van mijn moeder mij en mijn vriend ontmoeten maar ik wil dat (nog) helemaal niet, voorlopig wil ik er gewoon niks van weten. Is dat zo raar? Mijn moeder toont helemaal geen interesse in mij sinds ze die man kent. Ik hoor bijna niks meer van haar. Ik ben ook onlangs verhuisd en ze heeft gewoon totaal geen interesse in ons nieuwe appartement, ze komt niet kijken en ze vraagt er zelfs niet naar.
Moet ik dan wel interesse voor haar hebben? Hiervoor was onze band zoveel beter en ik vind het heel erg dat het nu zo gaat en ik vraag me af of het verbeteren zal.

Mijn verhaal is wel lang geworden, sorry. Ik vind het alleen zo moeilijk om met deze hele situatie om te gaan.

Wat erg voor je zeg, echt een verdrietige situatie zo.

Het gaat inderdaad wel snel allemaal als ik het zo lees. Ik geef je groot gelijk als je de nieuwe vriend van je moeder nog niet wilt ontmoeten.
Ze moeten je wel de tijd gunnen om aan het idee te wennen. Ik zou zeggen wacht gewoon tot je er zelf klaar voor bent ook al duurt dat nog een paar maanden!

Ook jammer dat je moeder nu geen interesse meer toont, blijkbaar is ze zo bezig met haar nieuwe vriend etc dat ze er zelf helemaal niet bij stil staat!
Je zou dat ook best tegen haar kunnen zeggen, en ook dat je het allemaal heel snel vind gaan en dat je daar verdriet om hebt. Dat moet ze toch begrijpen!

Veel sterkte!

Lieve Raindrop, als je er nog niet aan toe bent moet je het zeker niet doen.
Mijn ouders zijn ook gescheiden, daardoor is de band met mijn moeder heel erg veranderd. Ik vind dat heel erg. Mijn vader heeft destijds ook best snel een nieuwe vriendin gekregen en ik moest ze (zijn vriendin en haar kinderen) onder 'redelijke dwang' ontmoeten. Wat ik toen ook helemaal niet wilde. Afschuwelijk. Dus als je het nog niet wilt, bespreek dit dan met je moeder.

Bedankt voor jullie lieve reacties!

@ Appeltje, ja het is enorm snel gegaan. Een paar maanden geleden wist ik nog helemaal niks en nu is de scheiding al bijna voorbij. Telkens als ik haar sprak had ze het ook voornamelijk over die vriend en dat vind ik erg pijnlijk.

@ Sam, dat moet ook moeilijk geweest zijn voor jou zeg Het lijkt me echt vreselijk als je ze onder dwang moet ontmoeten.
En wat erg ook dat de band met je moeder is veranderd. Ik ben ook bang dat de band tussen mij en mijn moeder niet meer beter zal worden en dat vind ik ook heel erg.

Ik ga ook aangeven dat ik er nog niet aan toe ben en ik niet weet hoelang dat gaat duren. Voorlopig moet ik er gewoon nog niet aan denken en ik neem toch aan dat ze dat zullen begrijpen.

Het past trouwens helemaal niet in dit topic maar ik vind je avatar erg leuk, Sam!

Eerlijk gezegd zou ik ook nog niet zo happig zijn op een ontmoeting met die nieuwe vriend. Je zit midden in een rouwproces van het afscheidnemen van jullie gezin. Natuurlijk, niemand is dood, maar de vorm van jullie verhouding tot elkaar is wel dood. Daar mag je best de tijd voor nemen hoor. Ik denk dat je moeder zo opgaat in haar nieuwe vriend, het spannende, dat ze na al die jaren van voor jullie zorgen nu tijd voor zichzelf neemt. Ze is moeder, maar ook mens. Dan gebeuren dit soort dingen. Het is jouw goed recht om daarvan te balen en daar verdriet van te hebben. Neem daar gewoon de tijd voor. En wees ook niet bang om eerlijk te zijn. Sterkte!

Raindrop geen sorry zeggen joh, je moet je verhaal toch kwijt kunnen. Want het is nogal wat. Wat jij voor de kiezen krijgt.
Ik kan niet precies zeggen hoe je ermee om moet gaan. Omdat ik dit nog nooit mee heb gemaakt. Maar wat ik al knap vind is dat je het durft te delen. En dit moet je ook vooral blijven doen. En signaleren, van de problemen zoals wat je al ziet bij je vader.
Ze zeggen vaak dat scheiden ook een soort van rouwproces is. Je moet afscheid nemen wat voor jou normaal was. En dan leren leven met de nieuwe dingen. En ik kan helaas niet zeggen dat, dat makkelijk gaat worden. Wat ik wel kan is je een hele dikke virtuele dikke knuffel geven. En blijf alsjebliefd delen. En, sluit je niet af voor je emoties.

Ik heb er zelf (en in mijn omgeving) er niet mee te maken gehad, maar ik kan me voorstellen hoe enorm verdrietig je hierom kan zijn. En ik denk dat hoe je je nu voelt en over de situatie denkt (o.a. geen behoefte aan die vriend te ontmoeten) heel normaal is. Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen!

Rood schreef:Eerlijk gezegd zou ik ook nog niet zo happig zijn op een ontmoeting met die nieuwe vriend. Je zit midden in een rouwproces van het afscheidnemen van jullie gezin. Natuurlijk, niemand is dood, maar de vorm van jullie verhouding tot elkaar is wel dood. Daar mag je best de tijd voor nemen hoor. Ik denk dat je moeder zo opgaat in haar nieuwe vriend, het spannende, dat ze na al die jaren van voor jullie zorgen nu tijd voor zichzelf neemt. Ze is moeder, maar ook mens. Dan gebeuren dit soort dingen. Het is jouw goed recht om daarvan te balen en daar verdriet van te hebben. Neem daar gewoon de tijd voor. En wees ook niet bang om eerlijk te zijn. Sterkte!

Dank je wel voor je reactie. Je verwoordt het echt zo goed, dit is ook precies hoe ik het ervaar, hoe ik het voel. Ik snap verder ook heel goed dat ze nu zo opgaat in haar nieuwe vriend, ze is inderdaad ook een mens.
Ik ga gewoon eerlijk zijn en aangeven dat ik tijd nodig heb om dit te verwerken en de nieuwe situatie te accepteren.

sterremaan schreef:Raindrop geen sorry zeggen joh, je moet je verhaal toch kwijt kunnen. Want het is nogal wat. Wat jij voor de kiezen krijgt.
Ik kan niet precies zeggen hoe je ermee om moet gaan. Omdat ik dit nog nooit mee heb gemaakt. Maar wat ik al knap vind is dat je het durft te delen. En dit moet je ook vooral blijven doen. En signaleren, van de problemen zoals wat je al ziet bij je vader.
Ze zeggen vaak dat scheiden ook een soort van rouwproces is. Je moet afscheid nemen wat voor jou normaal was. En dan leren leven met de nieuwe dingen. En ik kan helaas niet zeggen dat, dat makkelijk gaat worden. Wat ik wel kan is je een hele dikke virtuele dikke knuffel geven. En blijf alsjebliefd delen. En, sluit je niet af voor je emoties.

Ik ben enorm blij dat ik mijn verhaal op het forum heb gezet, ik doe dat normaal nooit snel maar het lucht echt op om het te kunnen delen en jullie reacties zijn zo lief en helpen mij enorm.
Ik praat er ook heel veel over met mijn vriend en mijn beste vriendin, ik merk dat erover praten echt helpt. Ik probeer het een plekje te geven en te accepteren. Al duurt het nog maanden, ik neem er de tijd voor.
Dank je wel!

Chocoholic schreef:Ik heb er zelf (en in mijn omgeving) er niet mee te maken gehad, maar ik kan me voorstellen hoe enorm verdrietig je hierom kan zijn. En ik denk dat hoe je je nu voelt en over de situatie denkt (o.a. geen behoefte aan die vriend te ontmoeten) heel normaal is. Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen!

Dank je wel!
Ik voelde me eerst wel schuldig dat ik er zo'n moeite mee heb. In het begin kon ik het ook niet geloven dat mijn ouders echt gaan scheiden, je verwacht zoiets nooit bij jezelf natuurlijk.

Raindrop schreef:Het past trouwens helemaal niet in dit topic maar ik vind je avatar erg leuk, Sam!

Thnx!

Jouw verhaal klinkt een beetje als het verhaal van de scheiding van mijn ouders, had dat nooit verwacht ook.
Hoop voor je dat je moeder het begrijpt als je met haar in gesprek gaat. Sterkte en vergeet niet dat jouw gevoel hierover het belangrijkst is!!!

Voor mij klinkt het heel bekend in de oren. Ouders zijn ook gescheiden, moeder heeft een nieuwe man getroffen en binnen een dag woonde ze samen, scheiding was ook snel rond. Wel is het op een abnormale manier gegaan allemaal en valt niet goed te praten. Is al 21 jaar geleden.

Als je nu nog geen kennis met je moeder haar nieuwe vriend wilt maken, moet je dat zeker nog niet doen. Eerst maar aan het idee wennen dat je ouders gaan scheiden. Is al lastig en moeilijk genoeg.

Wil je veel sterkte wensen en dapper om dit met anderen te delen. Is altijd fijn om luisterend oor te hebben.

Ik vind het voor jullie beiden niet leuk dat jullie (ongeveeer) hetzelfde hebben meegemaakt
Bij jouw moeder ging het dan ook zo snel, Spetterdespat. Is de band met jouw moeder daardoor ook zo veranderd? Als je daar liever niet op wilt antwoorden is het niet erg he.

Bedankt voor jullie reacties. Het helpt mij enorm om erover te praten en ik ga ook echt mijn tijd nemen om het allemaal te verwerken en het te accepteren.

Contact verliep na de scheiding stroefjes. Ik was 7.
Ben bij mijn vader blijven wonen, wilde mijn zus erg graag. Mijn zus mocht kiezen bij wie ze bleef wonen. Ik zou sowieso aan mijn moeder toegewezen worden, maar zus zei, als mijn kleine zusje met mijn moeder meegaat dan komt het niet goed. Contact verliep alleen tussen mijn ouders. Wanneer er was afgesproken dat ik zou komen, omdat mijn moeder op mij zou passen, dan belde ze een uur van te voren af, omdat het niet uitkwam. Nà de basisschool verliep contact erg slecht, nu maakte ik zelf afspraken met haar. Na de derde klas, middelbareschool, heb ik 3 jaar geen contact met mijn moeder gehad, daarna wel weer paar jaar contact gehad, maar mijn moeder had alleen maar slechte dingen over mijn vader te vertellen, ook zou niemand goed genoeg voor mij zijn. Ik heb nu geruime 6 jaar geen contact meer met mijn moeder.

Mijn moeder heeft ook wel verteld dat haar man, ja ze is al aantal jaren met hem getrouwd, niet van kinderen houdt. Pas later bleek dit niet waar te zijn.
Ik mis mijn moeder niet. Ik weet niet eens wat een moeder is, heb maar 7 jaar van mijn leven een moeder om me heen gehad. De jaren dat wij contact hadden, was zij meer een kennis van me, dan mijn eigen moeder.
Tussendoor is er nog heel wat voorgevallen, waardoor het contact helemaal niet meer wil. Heb hier wel vaker op het forum over gesproken. De scheiding of wat is voor mij een open boek. Zou ook zo wel een boek hier over kunnen schrijven.

Wow dat is heftig zeg!
Wat naar ook dat je moeder gewoon heeft gelogen over dat de nieuwe man van haar niet van kinderen houdt.
Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je haar meer als een kennis zag dan een moeder en dat je haar niet mist.
Dat moet voor jou en je zus ook niet makkelijk geweest zijn

Bah wat een nare situatie he? Ik begrijp goed dat je de nieuwe vriend van je moeder niet meteen wilt ontmoeten. Ik zou dat ook eerlijk zeggen tegen je moeder. Dat moet ze gewoon accepteren. Als de tijd rijp is kan je hem wel ontmoeten. Mijn ouders zijn ook gescheiden en mijn vader ging meteen van mijn moeder naar zijn huidige vrouw. Ik was nog erg jong dus heel erg bewust heb ik dat gelukkig niet meegemaakt. Mijn moeder is jaren alleen geweest en moest 3 kinderen grotendeels in haar eentje opvoeden. Dat zal zwaar geweest zijn voor haar. Ik hoop dat je er een beetje voor jou vader kan zijn want ik denk dat hij veel steun kan gebruiken.

Ik snap ook heel goed dat je nu eerst alles wilt verwerken en over een tijd wel weer verder nadenkt over een eventuele ontmoeting met je moeders nieuwe vriend. Vooral niet overhaasten en de tijd nemen hiervoor.
Gewoon eerlijk tegen je moeder zeggen, wellicht heeft ze hier ook begrip voor. Ze is nu helemaal in de wolken en enthousiast over haar nieuwe vriend, dus voor haar is het heel logisch dat ze hem aan jullie wilt voorstellen. Dat het voor jou te snel gaat, heeft ze waarschijnlijk niet eens door omdat ze zelf misschien al wel het een en ander heeft verwerkt. Sterkte in ieder geval! Ik hoop dat het met je vader ook helemaal goed gaat komen.

Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik kon niet eerder reageren omdat ik van afgelopen vrijdag tot vandaag niet op het forum kon.

Loura, dat moet voor je moeder ook heel moeilijk geweest zijn zeg, je vader meteen naar zijn huidige vrouw en zij moest 3 kinderen grotendeels alleen opvoeden.
Ik ga proberen om er zoveel mogelijk voor mijn vader en broertjes te zijn. Ik denk verder ook dat de familie van mijn vaders kant hem ook heel goed op gaat vangen en daar ben ik heel blij mee.

Peachy, mijn moeder vroeg laatst wel (in een mail) of ik er wel aan toe ben om haar nieuwe vriend te ontmoeten en ik ga eerlijk zeggen dat ik er niet aan toe ben en ik niet weet hoelang dat gaat duren. Ik wil niks overhaasten en zie wel hoe het loopt. Ik kan ook wel begrijpen dat ze helemaal in de wolken is en hem graag aan al haar kinderen (mijn broertjes hebben hem al ontmoet) wilt voorstellen. Dank je wel!