Stabieler leven

Ik las net in een ander topic dat een forumster gelukkiger is geworden door een rustiger en stabieler leven te krijgen. Ik herken dat heel erg. Ongeveer 2.5 jaar geleden was m'n leven heel onrustig, had ik veel vriendinnen, stapte ik veel en had ik ieder weekend wel een feestje.

Nu heb ik een vaste baan, een stabiele relatie en ben ik elk weekend eigenlijk blij om thuis te zijn of iig niks te moeten. Ik onderneem wel veel maar haal niet meer door tot diep in de nacht. Vroeger kon ik me dat echt niet voorstellen eigenlijk, haha. Maar goed.. Ik heb best veel vriendinnen door heel Nederland. Ergens voel ik me verplicht om eens in de zoveel tijd af te spreken en naar hun feestjes te gaan. Ik snap niet dat ik nog zo vaak voor feestjes uitgenodigd word want ik ga eigenlijk nooit..

Het kost me gewoon zoveel energie, ik sleep me gewoon naar zo'n feestje omdat het 'moet'. Maar wil ik dat nog wel? Ik vind het moeilijk om daar mee om te gaan, ik voel me vaak een slechte vriendin (en misschien ben ik dat ook wel) maar aan de andere kant heb ik ook geen zin meer om steeds dingen te doen waar ik geen zin in heb.

Is dat herkenbaar en hoe ga je daar mee om?

Ik heb het eerder andersom, dat ik denk: ik zou weer wat meer dingen gewoon voor de lol moeten gaan doen en meer tijd steken in mijn sociale leven.

Maar ik snap jouw kant heel goed. Ik vind je geen slechte vriendin, je wordt gewoon ouder en levens veranderen. Ik vind je vriendin-zijn ook niet af te meten aan je aanwezigheid op een feestje.

Ik vind het herkenbaar maar ik heb zeker geen spijt van die periode. Ieder weekend (meerdere keren) op stap, veel sociale contacten, lekker relaxed op school zitten en (zoals ik dat nu zie) weinig zorgen. Die tijd heeft er voor gezorgd dat ik samen met mijn vriend een heel fijne, hechte vriendengroep heb opgebouwd. Ik kies vriendschappen nu wel veel bewuster uit. Ga nog steeds met veel leuke meiden om maar ik weet nu wel op wie ik écht kan bouwen en die zijn op één hand te tellen. De feestjes en belangrijke momenten van mijn echte goede vriendinnen sla ik nooit over, tenzij het niet anders kan. Feestjes van anderen sla ik wel eens over als ik geen zin heb. Ook wij kunnen steeds meer genieten van een avond of weekend helemaal niks!

Ik zat het vandaag nog te denken toevallig. Eindelijk heb ik gewoon dat stabiele leven waar ik altijd naar op zoek was. En t bevalt me goed. Ik hoef ook niet zo nodig meer te stappen. Reizen wil ik wel en heb ik mogelijkheid tot. Maar verder is t lekker rustig leventje. En daar heb ik vrede mee dus hoef ik niet echt moeite voor doen om mee om te gaan. M'n echte vriendinnen wonen toch ver weg dus die begrijpen het dat ik hen niet al te vaak zie. Dat vind ik ook echt heel fijn, dat werkt gewoon t beste voor m'n vriendschappen en voor mij.
Al met al is het dus maar fijn dat t zo op z'n pootjes terecht is gekomen en dat ik in veel rustiger vaarwater zit. Ik vind het lekker.

Ohh ja, zeker herkenbaar.
Eerder ging ik ieder weekend op stap en kwam ik rond een uur of 6.00 uur in de morgen thuis.
Nu denk ik echt, hoe heb ik dat volgehouden.
Nu heb ik daar helemaal geen behoefte meer aan en vind ik het heerlijk om thuis te zijn en te genieten van de dingen thuis zoals mijn man, kat en hond.
Maar wat voor mij ook veel belangrijker is geworden is familie en schoonfamilie.
Een sociaal leven hebben we voor de rest ook nog wel, maar gezellig borrelen bij iemand of bij ons thuis vind ik net zo leuk.
Eerder deed ik van alles zodat ik leuk gevonden werd en nu doe ik meer wat ik zelf eigenlijk leuk vind en waar ik zelf blij en gelukkig van word.
Nu weet ik gewoon wie er echt van me houden en andersom en op wie ik echt kan bouwen en dat geeft me een heel goed en fijn gevoel.

Susan schreef:Ik heb het eerder andersom, dat ik denk: ik zou weer wat meer dingen gewoon voor de lol moeten gaan doen en meer tijd steken in mijn sociale leven.

+1

Susan schreef:Ik heb het eerder andersom, dat ik denk: ik zou weer wat meer dingen gewoon voor de lol moeten gaan doen en meer tijd steken in mijn sociale leven.

Haha Susan, laat ik dat nou ook hebben!

Ik herken het eigenlijk helemaal niet. Heb tijden gehad dat ik bijna geen vriendinnen had of ze woonden allemaal ver weg. Nu heb ik eindelijk leuke meiden om me heen en vind ik het dan ook hartstikke gezellig om op stap te gaan. Af en toe denk ik dat ik iets gemist heb toen ik wat jonger en dat ik dat nu in ga halen ofzo .

ja ik herken dat wel, toen ik 18-21 jaar was ging ik bijna elke dag wel de kroeg in en sliep ik weinig, op zondag sliep ik dan heel de dag. veel drinken en nog doorgaan. toen ik 18 was zei ik nog tegen mezelf, dit bevalt me zo goed, over 5 jaar leef ik nog zo! nou laat het nu net vanaf mn 22e zijn afgenomen en ik ga al jaren niet meer uit! ik ga ongeveer 2 keer per jaar. en dan niet tot laat. na 1 drankje voel ik m al hangen en zal ook nooit dan 4 op een hele avond drinken.
ik zit ook liever thuis, bij mn vriend of alleen. lekker tv kijken. of op de koffie bij vrienden/collega's , of films kijken met vriendinnen. shoppen vind ik wel nog steeds leuk

als jou vriendinnen echt verder weg wonen en je hebt zon feestje, en geen energie. moet je dat gewoon eerlijk kunnen zeggen. als het goede vriendschap is moet dat kunnen, het is leuk als je elkaar ziet, geen verplichting. en als jij niet van feestjes houd en je komt wel op andere tijden, dan zou dat voor mij ook prima zijn.

Susan schreef:Ik heb het eerder andersom, dat ik denk: ik zou weer wat meer dingen gewoon voor de lol moeten gaan doen en meer tijd steken in mijn sociale leven.

Maar ik snap jouw kant heel goed. Ik vind je geen slechte vriendin, je wordt gewoon ouder en levens veranderen. Ik vind je vriendin-zijn ook niet af te meten aan je aanwezigheid op een feestje.

En wat houdt je tegen om dit te doen, te druk met je kindjes? Of gun je het jezelf niet?

Ik herken het wel.

Maar dat gaat bij mij wel veel over innerlijke stabiliteit, en heeft dan automatisch ook met God te maken. In mei heb ik een week in de Negev-woestijn gezeten, en ondanks dat het met de groep heel gezellig was, ben ik toch stilgezet. Daar voelde ik me heel gelukkig bij. Sindsdien kan ik veel beter m'n grenzen aangeven, durf ik meer te gaan voor wat ik/m'n intuïtie wil en kan ik beter alleen zijn.

Het is gewoon heel belangrijk om tijd voor jezelf te hebben. En iedereen plant die agenda's maar vol en we laten elkaar allemaal geloven dat je overal naartoe moet gaan. Maar ik doe daar niet meer aan mee. Of althans, dat probeer ik.

Want soms, vind ik, gaat de plicht boven wat je wilt. Ik moet echt doodop of ziek zijn of een treinuitval om niet naar de verjaardag van Carrie of Urban Naked te gaan bv. Dus stel dat ik geen zin zou hebben of tijd nodig heb voor mezelf, dan ga ik toch. Omdat ik vind dat onze vriendschap op dat moment gaat boven mijn behoefte. En dat is geen straf, want ik houd van mijn vriendinnen en ik krijg energie van hen.

Wat ik nog belangrijk vind om je mee te geven: er is een duidelijk verschil tussen extraverte en introverte mensen op dit terrein. Hét verschil tussen die twee types is dat de eerste groep energie haalt uit andere mensen, en dus bij moeheid/stress meestal weer opgepept kan worden door fijn gezelschap, terwijl de tweede groep de energie uit zichzelf haalt, en bij moeheid/stress alleen maar dieper in de put zakt en chagrijniger wordt van fijn gezelschap.

Als jij introvert bent, dan heb je het meer dan extraverten nodig om uit je eigen bron te putten vóórdat je energie kunt geven aan anderen. Als ik het zo hoor, ben jij wellicht meer een introvert en moet je gewoon genoeg you-time hebben.

Ik ben een extravert, ik laad mezelf op aan anderen, dus ik heb dat veel minder nodig. Nadeel is dat je bij gebrek aan mensen in de put zakt en ongelukkig wordt. Maar goed, daar wordt aan gewerkt (zie boven ).

Carrie schreef:

Susan schreef:Ik heb het eerder andersom, dat ik denk: ik zou weer wat meer dingen gewoon voor de lol moeten gaan doen en meer tijd steken in mijn sociale leven.

Maar ik snap jouw kant heel goed. Ik vind je geen slechte vriendin, je wordt gewoon ouder en levens veranderen. Ik vind je vriendin-zijn ook niet af te meten aan je aanwezigheid op een feestje.

En wat houdt je tegen om dit te doen, te druk met je kindjes? Of gun je het jezelf niet?

Te druk, te moe, misschien ook wel het laatste. Je moet sowieso altijd een drempel over om iets te gaan ondernemen en als je dat eenmaal hebt gedaan dan geeft het misschien wel nieuwe energie, maar soms lukt het me niet om die drempel in eerste instantie over te gaan.

Susan schreef:

Carrie schreef:

Susan schreef:Ik heb het eerder andersom, dat ik denk: ik zou weer wat meer dingen gewoon voor de lol moeten gaan doen en meer tijd steken in mijn sociale leven.

Maar ik snap jouw kant heel goed. Ik vind je geen slechte vriendin, je wordt gewoon ouder en levens veranderen. Ik vind je vriendin-zijn ook niet af te meten aan je aanwezigheid op een feestje.

En wat houdt je tegen om dit te doen, te druk met je kindjes? Of gun je het jezelf niet?

Te druk, te moe, misschien ook wel het laatste. Je moet sowieso altijd een drempel over om iets te gaan ondernemen en als je dat eenmaal hebt gedaan dan geeft het misschien wel nieuwe energie, maar soms lukt het me niet om die drempel in eerste instantie over te gaan.

Ja snap ik wel. Het is bij mij ook wel eens zo dat ik geen zin heb ergens heen te gaan, er erg tegenop kan zien. Maar dan ga ik toch en als ik er eenmaal ben is het hartstikke leuk Maar de drempel te gaan is bij mij soms hoog. Maar je moet het jezelf wel gunnen hoor, alleen iets leuks doen voor jezelf. Ik denk dat dat wel belangrijk is en ook dat je het waard bent