Hoe om te gaan met iemand die net een dierbare verloren heef

Hoe ga jij om met iemand die net een dierbare, in dit geval moeder, heeft verloren? Ik wil er voor diegene zijn en een luisterend oor bieden en zeg ook dat ik dat wil. Maar vind het lastig wat ik moet zeggen als diegene erover praat, weet niet zo goed de juiste woorden te vinden omdat het mij zelf echt verschrikkelijk lijkt om in die situatie te zitten. Aan de ene kant wil ik diegene dus helpen maar aan de andere kant vind ik het zelf ook heel lastig om over zo'n onderwerp te praten. Daarbij komt dat ik een emotionele stemming van iemand ook nog eens snel over neem en me zelf dus ook slecht kan gaan voelen.

Hebben jullie nog tips?

Ik denk dat je best tegen die persoon mag zeggen dat je niet goed weet wat je zeggen moet of doen kunt... Misschien kun je ook vragen waar diegene behoefte aan heeft. Misschien wil diegene helemaal niet praten, maar even een dagje weg.

Denk dat je z'n geval niet zelf moet beginnen maar de persoon laten praten wanneer zij er behoefte aan heeft. Misschien is het een heel gesloten type en wil ze het op haar eigen manier verwerken, dan zou ik je in ieder geval samen met haar leuke middagen of uitjes plannen.

Zininzon schreef:Ik denk dat je best tegen die persoon mag zeggen dat je niet goed weet wat je zeggen moet of doen kunt... Misschien kun je ook vragen waar diegene behoefte aan heeft. Misschien wil diegene helemaal niet praten, maar even een dagje weg.

Helemaal mee eens!

Ik denk dat ik dat het beste kan vertellen.

Ik heb ander halve maand geleden mn moeder verloren en mn (5 maanden verse) vriend heeft het gisteren uitgemaakt. Ook hij vond het lastig om in mijn situatie te reageren. Wat ik gewoon heel erg miste is dat hij er niet voor me kon zijn, vanwege zn werk maar ook vanwege de afstand.
Ik had vooral een luisterend oor nodig en iemand die oprecht geïnteresseerd is in mijn situatie. Natuurlijk had ik al veel aan mijn familie en die zeiden wat woorden (lees: een hart onder de riem) terug tegen me. Mn ex daar en tegen kon alleen zeggen: "wat naar.... sterkte".
Voor iemand die pas zn dierbare is verloren kan het heel verschillend zijn hoe ze kunnen reageren. De één wil met rust gelaten worden, voor de ander (zoals ik) is alle hulp en steun soms niet genoeg.
Met oprechte interesse trouwens, bedoel ik echt dat je vraagt hoe het met diegene gaat, dat je gewoon luistert en eventjes niks terug zegt voor 5 minuten. Maar gewoon zn verhaal laat doen. Een beetje afleiding aanbieden kan ook veel helpen.
Het allerbelangrijkste is dat je hem of haar zn verhaal laat doen.

een luisterend oor betekend vaak al heel veel voor degene die in een rouwproces zitten. Vaak merk je met luisteren ook meteen wel hoe diegene er mee omgaat en wat hij of zij wil of van jou verwacht. Zoals mijn voorganger al zij kan de een niet genoeg steun krijgen en wilt de ander het juist alleen verwerken.

Bedankt voor jullie berichtjes
Als ik het zo lees denk ik dat ik tot nu toe dan wel in de goede richting zit. Ik geef aan dat ik er wil zijn en zeg eerlijk dat ik niet weet wat ik precies moet zeggen of doen. Diegene liet al weten dat dat niet erg is maar t feit dat ik er wil zijn en luister fijn is. Wat ik wel kan doen, wat ik tot nu toe nog niet gedaan heb, is oprecht vragen hoe het gaat

Angela_1986 schreef:

Zininzon schreef:Ik denk dat je best tegen die persoon mag zeggen dat je niet goed weet wat je zeggen moet of doen kunt... Misschien kun je ook vragen waar diegene behoefte aan heeft. Misschien wil diegene helemaal niet praten, maar even een dagje weg.

Helemaal mee eens!

Ook mee eens. Gewoon oprecht zeggen dat je het niet weet, maar er wel graag voor diegene wil zijn. En vragen wat diegene wil. Als ze het zelf niet goed weet ( wat heel begrijpelijk is ), dan zeg je gewoon dat ze je altijd kan bereiken als het nodig is en dat je het graag hoort als je wat kan doen.