Veranderen van bepaald gedrag

Mijn zoon denkt vaak niet na voordat hij iets doet en daardoor gebeuren er soms dingen waar hij achteraf zelf dan ook van baalt. Zoals laatst, hij sloeg een ander kind met zijn vest. Door de rits van zijn vest had het kind wat bloed en het deed gewoon even zeer. Mijn zoon is dan heel verdrietig en vindt het eng om sorry te moeten zeggen (volgens mij uit schaamte).
Ik vind dit zo lastig te veranderen. Is dit herkenbaar voor iemand? Ik leg het hem naderhand ook allemaal nog eens rustig uit, maar de volgende keer gebeurt het gewoon weer. En dat snap ik niet want het is eigenlijk zo'n lieve en gevoelige jongen.

Herkenbaar. Mijn middelste is zo. Maar die doet dan ook stoute dingen.
Tja dat is iets wat ze moeten gaan inzien als ze groter worden. Het is heel moeilijk om Gé veranderen omdat het in hun zit om eerst impulsief te doen en daarna pas na te denken.

Zelf leg ik V alles ook 100x weer uit en ik merk dat hij nu langzaam steeds beter nadenkt.
Het werpt dus wel z'n vruchten af, maar leeftijd en karakter speelt hier ook zeker een rol.
Ik vraag hem vaak ook zelf om de situatie uit te legen en te vertellen wat er gebeurd is. Zo gaat hij zelf beseffen op welk punt het "mis" ging.

Hoe oud is jouw middelste zoon, Mamsie? Dat uitgebreid praten doe ik dus al. Maar heeft echt geen effect. Soms roept mijn zoon plotseling ook ineens iets stoms naar mij of mijn vriend maar ik vind het fysieke erger. Ook omdat hij dat bij vriendjes doet, en ik schaam me dan kapot. Gisteren weer zo'n leuk tafereel midden op het schoolplein

Mijn middelste wordt bijna 6. Ja ik herken het! Je schaamt je dood soms en denk bij jezelf ' ben je niet goed bij je hoofd'.
Heel vervelend idd maar toch denk ik dat het een kwestie is van er overheen groeien en idd consequent blijven in het uitleggen.
Het gaat hier nu iets beter gelukkig maar man wat heb ik met V al wat afgezien. Dan sloeg bij hij bijvoorbeeld ineens keihard tegen een autospiegel als hij er langs liep. Uit het niks.
Nu probeer ik steeds als we weg gaan ofzo van te voren met hem door te spreken hoe dat hij zich "moet" gedragen. Dat helpt wel.
Lastig hè?

Oja dat denk ik ook regelmatig. Ik snap er dan ook gewoon echt niks van..waarom zou je zo doen? Aandacht krijgt hij genoeg en ook praten we dus veel.
Wat jij zegt over dat vooraf afspreken hoe hij zich moet gedragen, dat moeten wij misschien wel uitgebreider gaan doen. Tot nu toe had ik de hoop dat hij het vorige akkefietje nog wel in z'n hoofd zou hebben en zich nog wel eens zou bedenken, maar nee..elke keer zijn het van die impulsieve acties.
Het is heel lastig ja! Had V die spiegel ook echt kapot geslagen?

Nee gelukkig niet! Hij petst zo met z'n hand er tegen en loopt door. Dus ik zeg
"waarom doe je dat nou?" nou dat weet hij dan niet.

Ja je denkt ze zullen nu wel geleerd hebben van de vorige of wat dan ook. Maar dat is het hem juist, ze leren er niet van omdat ze het al gedaan hebben voor ze er erg in hebben.
V zegt ook wel eens tegen mij dat hij ook niet weet waarom hij dingen doet.
Beetje het idee van "wat gebeurt er als ik nu dit doe". Wij doen het dan niet maar bij hun is het zo dat ze het meteen doen ipv eerst na te denken. De gevolgen zien ze niet.

Het samen met hem overleggen hoe hij zich moet gedragen helpt wel en zeker als ik hem dan daarna er nog even aan herinner.

Oohja en het goede gedrag prijzen tot in den treuren! Haha