Klopt dit bij jou?

Zelda schreef:Ik vind het echt heel raar klinken, dat je de derde 'erbij' doet.
Er zijn vast veel vrouwen die het ook zo voelen maar ik vind het er erg vreemd staan...

Dat vind ik ook! En ik kan mij juist heel goed voorstellen dat ik van een derde kindje net zoveel kan houden als van deze bengels. Ik kan mij juist niet voorstellen, dat je je dat niet kunt voorstellen. Maar misschien ligt dat eraan dat ik er twee tegelijk kreeg om evenveel van te houden.
Ik kan mij het wel voorstellen dat wanneer je nog veel met een dreumes/peuter thuis bezig bent, de zwangerschap een beetje aan je voorbij gaat. Ik kies er daarom bewust voor om pas aan een derde te beginnen als de kinderen naar school gaan, zodat ik echt de tijd heb om te genieten en er echt bewust mee bezig te zijn en het niet een beetje aan mij voorbij gaat doordat ik de hele dag met de twins bezig ben.

Ik ben juist door de 3 miskramen nu meer bewust en meer onzeker Bij de zwangerschap dan Bij 1 en 2.
Vooral ook dat zowel mijn zus als schoonzus te vroeg zijn bevallen (30,32 en 34 weken) dat maakt me erg bewust van het feit dat alles zo breekbaar en teer is.

Mom-Of-2 schreef:

Linda schreef:

Pien schreef:

Zelda schreef:Ik vind het echt heel raar klinken, dat je de derde 'erbij' doet.
Er zijn vast veel vrouwen die het ook zo voelen maar ik vind het er erg vreemd staan...

helemaal mee eens!!

Ja, vind ik ook. Alsof een derde zwangerschap helemaal niet speciaal meer is... Dat kan ik me niet voorstellen.

Ik ben nu zwanger van de derde, maar ik heb absoluut niet het gevoel dat ik dit er even bij doe. De derde is net zo bijzonder/ speciaal als de eerste en tweede, voor mij dan.

Ik denk dat ze meer bedoelde qua tijd ervoor hebben. Bij de eerste hebben je alle tijd om ervan te genieten, bij andere zwangerschappen ook wel maar toch minder, tenminste ik wel.

Ik beleef deze zwangerschap heel intens, dus dat eerste klopt bij mij haha.
Maar ik vind het er ook wel raar staan, zeker over de derde. Het is vast niet zo cru bedoeld zoals het er staat/bij mij overkomt.

Filoria schreef:
Wat is er bij jou gebeurd met die 22 weken Pussycat?

Toen kwam mijn moeder in het ziekenhuis te liggen en nog geen 2 weken later is ze overleden...
En moesten we dus alles regelen met begrafenis het huis leeg halen en weet ik wat er allemaal nog bij komt kijken.
Toen ik net bevallen was had ik het er ook heel erg zwaar mee. Heb echt diep in de put gezeten achteraf gezien...
Gelukkig gaat het alweer heel veel beter, maar het gemis wordt alleen maar erger.

Het gaat wel redelijk op hier. Bij Laurens was ik 'in verwachting' en wellicht zelfs nog een tikje naief. Bij Pepijn was ik 'zwanger'. Ik wist wat er komen ging en hoe ik het wilde. Ik wist hoe ik mijn zwangerschap wilde beleven en hoe mijn bevalling zou moeten gaan en wat ik zou doen met Pepijn als kleine baby.

En nu doe ik mijn zwangerschap er gewoon 'bij'. Ik kan eerlijk gezegd niet wachten tot ik bevallen ben, gewoon lekker mijn eigen kleding aan en weer alles doen wat mag, een wijntje drinken en gewoon weer lekker met de kinderen spelen en gewoon over het algemeen wat actiever en fitter zijn dan nu.

Jeetje wat onwijs heftig zeg Pussycat. Logisch dat je het zo anders beleefd hebt.

Ik snap denk ik wel hoe ze het bedoelt. Niet zozeer dat het tweede of derde kindje minder bijzonder is, maar vooral dat je er ook minder bewust mee bezig kan zijn omdat je een (of meerdere) kleintje(s) hebt rondhuppelen.

Ik beleef het namelijk op die manier. Bij mijn eerste zwangerschap kon ik 'toegeven' aan alle kwaaltjes. Was ik ziek, kon ik lekker ziek zijn op de bank, was ik moe dan kon ik lekker naar bed, al was het midden op de dag. Nu kan dat niet omdat mijn ventje ook gewoon aandacht wil. In die zin ben ik er anders mee bezig.

Maar qua genieten niet. Ik geniet meer dan volop van deze zwangerschap! Kamertje is al voor een groot deel klaar. Ook omdat we dit keer wel weten wat het wordt en de vorige keer niet, vind ik het heel erg leuk om te shoppen en de dingen uit te zoeken voor de beeb.

Pussycat schreef:

Filoria schreef:
Wat is er bij jou gebeurd met die 22 weken Pussycat?

Toen kwam mijn moeder in het ziekenhuis te liggen en nog geen 2 weken later is ze overleden...
En moesten we dus alles regelen met begrafenis het huis leeg halen en weet ik wat er allemaal nog bij komt kijken.
Toen ik net bevallen was had ik het er ook heel erg zwaar mee. Heb echt diep in de put gezeten achteraf gezien...
Gelukkig gaat het alweer heel veel beter, maar het gemis wordt alleen maar erger.

Wat ontzettend heftig Pussycat

Pussycat, wat heftig