Hoe deden jullie dit na de geboorte van een tweede baby?

Susan misschien heb je ook wel helemaal gelijk. Ik ben niet zo van dat hele kleine baby maar meer van het doen inderdaad.
Daarnaast heb ik niet echt een realistische babytijd om op terug te kijken dus eigenlijk zit ik mezelf alleen maar gek te maken (en moet ik dit topic ook niet maken met EN over mijn lijk aan EN met gierende hormonen)


Maar nu ga ik maar naar bed, waar R inmiddels ook alweer ligt....

Maak je jezelf echt zoveel zorgen? Het komt echt allemaal wel goed hoor. Ik hoor het zo vaak dat mensen bang zijn dat ze voor de tweede niet kunnen voelen wat ze voor de eerste voelen en ik heb nog nooit gehoord dat die angst ook is uitgekomen. Dat de babytijd niet je favoriete fase is, daar zou ik me ook al niet schuldig om voelen. Breek daar je hoofd nou maar niet over, het komt echt wel in orde.

Ik vind de babytijd van M. echt veel minder zwaar dan die van J. Omdat M. gewoon een veel makkelijkere baby is dan J. maar ook omdat de omstandigheden beter zijn. Na de geboorte van J. heb ik wel een flinke tijd moeten herstellen en ondertussen was mijn man ook weer ziek en kwam in het ziekenhuis en daarna duurde het nog een flinke tijd voordat hij zich weer beter voelde. Nu is alles rustig en M. is tot nu toe een makkelijke baby.

Susan je bent een schat.

Ik deed Yrsa ook veel makkelijker in de draagdoek, dat scheelde echt zoveel, dat was zo relaxed. Bij Ezra durfde ik dat helemaal niet, ik was veel te bang dat die doek los zou schieten of dat hij eruit zou vallen, maar bij haar had ik het knopen echt goed door en had ik meer zelfvertrouwen. Zo zijn er nog wel meer dingen die je de tweede keer makkelijker doet of waar je meer routine in hebt.

Printje schreef:Susan je bent een schat.

Jij ook en nu lekker je bed in.

Susan schreef:

Printje schreef:Susan je bent een schat.

Jij ook en nu lekker je bed in.

En dan wel slapen en niet je hoofd breken over allemaal dingen die echt wel goed komen!

Dochter was hier thuis tijdens de bevalling en werd pas wakker toen de jongste geboren was. Ze kwam met mijn man beneden en was vooral onder de indruk van de vk en partushulp. De baby lag ggewoon bij me. We hebben samen de baby bekeken en ons er samen over verwonderd dat alles heel klein was. Hier hadden we het in de zwangerschap al vaak over gehad, dus dat kende ze precies (de baby heeft kleine handjes, y.inthe heeft grote handen). Als ze.nu even komt kijken zegt ze dat nog steeds:)

En voor deze baby voel ik net zoveel liefde weer, je moet het kindje alleen weer leren kennen.

Haha, daar heb ik echt niet over na gedacht Mijn oudste zag de jongste in het ziekenhuis, hij kwam ons samen met zijn vader ophalen. En ik hield de jongste gewoon vast. Nooit probleem geweest hoor. Ik zou me er niet zo druk om maken als ik jou was