Hoe deden jullie dit na de geboorte van een tweede baby?

persoonlijk denk ik dat het het belangrijkste is om je eerste kindje erbij te betrekken.
Hoe je dat doet is denk ik wel iets wat je voor jezelf moet beslissen en wat jij zelf het fijnste vindt

Ik heb nu sowieso het minimum aantal uren kraamzorg aangevraagd ipv wat ik bij Ruben had gedaan. Maar volgens mij was dat eventueel tzt wel te veranderen mocht het nodig zijn.

Tania schreef:Haha Susan, J. kreeg een mickey mouse clubhouse comuter. Ben toch blij dat ik dat irritante muziekje niet 9 maanden lang uit mijn buik heb gehoord

Hier mag je naar huis wanneer je wil, dat is dan wel bij de speciale kraamkamers. Bij de eerste waren die er nog niet en toen was het gebruikelijk om te blijven tot de volgende ochtend. Maar omdat me dat echt vreselijk leek heb ik gevraagd of je wel weg mocht als je dat per se wilde en (ook al vonden ze dat nogal raar) dat mocht wel.

Oh, het Mickey Mouse Clubhouse, schei uit! Ezra wil dat nu de hele tijd op YouTube zien/horen.

Ik vond het ook wel lekker om meteen naar huis te mogen, het was heel bijzonder om 's nachts in die taxi te zitten en me te realiseren dat het al achter de rug was, zeker omdat ik had verwacht dat het nog heel de nacht zou gaan duren.

Stokstaartje schreef:persoonlijk denk ik dat het het belangrijkste is om je eerste kindje erbij te betrekken.
Hoe je dat doet is denk ik wel iets wat je voor jezelf moet beslissen en wat jij zelf het fijnste vindt

Dat is ook zo natuurlijk. R is mijn alles en ik heb niet de illusie dat ik meteen hetzelfde voel voor baby 2. Daarom wil ik het voor hem ook gewoon goed doen zeg maar. De vorige keer hoefde je daar allemaal niet aan te denken maar nu vind ik hem het belangrijkste, omdat ik hem ken en weet hoe hij is.

Maar is het geen optie dat opa en oma thuis op R komen passen? Of ben je bang dat je overdag gaat bevallen en dat hij dan teveel meekrijgt?

Printje schreef:

Stokstaartje schreef:persoonlijk denk ik dat het het belangrijkste is om je eerste kindje erbij te betrekken.
Hoe je dat doet is denk ik wel iets wat je voor jezelf moet beslissen en wat jij zelf het fijnste vindt

Dat is ook zo natuurlijk. R is mijn alles en ik heb niet de illusie dat ik meteen hetzelfde voel voor baby 2. Daarom wil ik het voor hem ook gewoon goed doen zeg maar. De vorige keer hoefde je daar allemaal niet aan te denken maar nu vind ik hem het belangrijkste, omdat ik hem ken en weet hoe hij is.

Op zich is baby 2 natuurlijk wel net zo belangrijk, maar die krijgt er nog niet heel veel van mee.

Zoon is 's avonds opgehaald door opa en oma toen wij naar het ziekenhuis gingen. Ben om 2.25 bevallen en was om 5.30 weer thuis. Opa en oma hebben zoon 's ochtend rond 7 uur weer thuisgebracht. Mijn man heeft hem toen naar boven gehaald waar dochter bij mij lag. Hij mocht er ook bij gaan liggen en heeft intens gelukkig haar handjes vastgepakt en bestudeerd (die foto is me zó dierbaar!), en ze kreeg meteen een kusje. Hij is nooit jaloers geweest (maar hij was ook pas 1,5, dan zijn ze volgens mij überhaupt nog niet jaloers te krijgen).

Susan schreef:Maar is het geen optie dat opa en oma thuis op R komen passen? Of ben je bang dat je overdag gaat bevallen en dat hij dan teveel meekrijgt?

Nee misschien moeten we idd opa en oma hier maar vragen inderdaad. Als de bevalling net zo soepel zou gaan als bij R zou ik er geen problemen mee hebben dat hij overdag gewoon thuis is.

Baby 2 is wel net zo belangrijk natuurlijk maar die merkt er allemaal toch niets van. Hij/zij is wel belangrijk natuurlijk maar het 'echte' gevoel moet wel groeien, en daarom vind ik het belangrijker om het voor R fijn geregeld te hebben dan voor de baby, want die weet niet of hij/zij thuis/ziekenhuis of waar dan ook is.

R is dan bijna 3 en echt een groter moederskindje bestaat volgens mij niet hahaha. Hij kan het nu al niet goed hebben wanneer ik jongere kindjes vast heb.

Nee, maar ik bedoel, als het voor het welzijn van de baby ook heel belangrijk was dat je het zus of zo zou aanpakken dan zou je dat wel doen, neem ik aan, ook al moet het gevoel misschien nog groeien. Toch?

Susan schreef:Nee, maar ik bedoel, als het voor het welzijn van de baby ook heel belangrijk was dat je het zus of zo zou aanpakken dan zou je dat wel doen, neem ik aan, ook al moet het gevoel misschien nog groeien. Toch?

Ja natuurlijk! Maar ik bedoel meer, ik geloof persoonlijk er totaal niet in dat ik voor baby 2 meteen voel wat ik voor R voel. Dat kan niet want dat is in deze 2.5 jaar tijd zo enorm gegroeid, dat kan bij een tweede niet meteen hetzelfde zijn maar dat vind ik ook totaal niet erg. Maar uiteraard blijft het welzijn van beide kinderen dan erg belangrijk.

Printje schreef:

Susan schreef:Nee, maar ik bedoel, als het voor het welzijn van de baby ook heel belangrijk was dat je het zus of zo zou aanpakken dan zou je dat wel doen, neem ik aan, ook al moet het gevoel misschien nog groeien. Toch?

Ja natuurlijk! Maar ik bedoel meer, ik geloof persoonlijk er totaal niet in dat ik voor baby 2 meteen voel wat ik voor R voel. Dat kan niet want dat is in deze 2.5 jaar tijd zo enorm gegroeid, dat kan bij een tweede niet meteen hetzelfde zijn maar dat vind ik ook totaal niet erg. Maar uiteraard blijft het welzijn van beide kinderen dan erg belangrijk.

Ik voelde voor M. meteen wat ik voor J. ook meteen voelde toen hij geboren werd maar de band met J. is nu natuurlijk heel anders dan toen. Ik merk dat ik met M. een hele andere band opbouw dan met J. Niet beter of slechter maar gewoon heel anders.

Wij hadden trouwens ook een kraammandje voor Ezra met een klein pakje voor iedere dag van de kraamweek, misschien is dat ook leuk voor R? Nu was het Ezra om het even, want hij heeft meestal niet echt iets met cadeautjes krijgen, nog steeds niet trouwens, maar ik denk dat de meeste kinderen het wel leuk vinden.

Leuk idee Susan, dat ga ik onthouden!!

Tania; ik wil ook niet zeggen dat ik niets voel, ik voelde voor R ook meteen liefde maar dat is niets in vergelijking met wat ik nu voor hem voel. Ik ken mezelf en ik weet nu al dat ik er weer erg aan moet wennen dadelijk, en dat de 'echte echte'' liefde (als je dit snapt) bij mij gewoon moet groeien, je moet elkaar leren kennen en samen dingen opbouwen. Maar goed misschien is dat mijn ding en hebben anderen daar geen
last van.

Ik dénk dat ik voor de jongste wel meteen hetzelfde voelde als wat ik voor de oudste voelde toen hij net geboren was (alleen was de bevalling en 'een baby' op zich wat minder bijzonder omdat dat niet de eerste keer was), maar dat weet ik eigenlijk niet zo goed meer. Bij mij heeft het gevoel voor de jongste wel echt moeten groeien, inderdaad omdat je de oudste al zo lang en goed kent, en je daardoor toch een 'hechtere' band met hem lijkt te hebben. Ik ben daar wel van geschrokken, omdat ik eerst dacht dat ik dus veel minder van de jongste hield dan van de oudste. Dat is natuurlijk niet zo, het is gewoon ánders. Dus vanuit mijn ervaring kan ik zeggen dat je volgens mij inderdaad een realistische inschatting maakt Printje.

Tania schreef:

Printje schreef:

Susan schreef:Nee, maar ik bedoel, als het voor het welzijn van de baby ook heel belangrijk was dat je het zus of zo zou aanpakken dan zou je dat wel doen, neem ik aan, ook al moet het gevoel misschien nog groeien. Toch?

Ja natuurlijk! Maar ik bedoel meer, ik geloof persoonlijk er totaal niet in dat ik voor baby 2 meteen voel wat ik voor R voel. Dat kan niet want dat is in deze 2.5 jaar tijd zo enorm gegroeid, dat kan bij een tweede niet meteen hetzelfde zijn maar dat vind ik ook totaal niet erg. Maar uiteraard blijft het welzijn van beide kinderen dan erg belangrijk.

Ik voelde voor M. meteen wat ik voor J. ook meteen voelde toen hij geboren werd maar de band met J. is nu natuurlijk heel anders dan toen. Ik merk dat ik met M. een hele andere band opbouw dan met J. Niet beter of slechter maar gewoon heel anders.

Ja, dat had ik ook. Sam hoefde de liefde niet te delen, want er kwam gewoon een nieuwe, even grote portie liefde bij. Ik kan me niet meer voorstellen hoe het zou zijn zonder Ben.

Susan, wij hadden dat ook gedaan met dat kraammandje, Sam vond dat erg leuk.

Dille dank je wel. Ik wil er ook niet mee zeggen dat ik niets zal voelen voor baby 2 maar wel totaal totaal anders als wat ik nu op dit moment voor R voel. Je voelt, denk ik, meteen wel liefde voor je kind maar anders dan wanneer je een jaar verder bent.

Maar ik denk dat ik er nu sowieso realistischer in sta als bij R.

Volgens mij gaat het Printje ook niet om de liefde delen, maar dat het niet meteen zo vertrouwd is als met R.

Susan schreef:Volgens mij gaat het Printje ook niet om de liefde delen, maar dat het niet meteen zo vertrouwd is als met R.

Precies, ik heb bijvoorbeeld 28 kleuters in de klas, al jaren op een rij en voor alle kinderen 'groeit' ook liefde die je ervoor hebt zeg maar. Ze komen binnen als onbekende kindjes en naarmate de jaren bouw je een band met ze op.

Het gaat me niet om delen maar ik weet gewoon zeker dat ik niet meteen voel, voor baby 2, wat ik op dit moment voor R voel.

Ik denk trouwens dat het sowieso niet echt verstandelijk te beredeneren is met die liefde. Het is gewoon wennen om opeens met z'n vieren te zijn en met de tweede ben je niet altijd meteen zo vertrouwd als met de eerste, maar al snel ben je dat wel en het is niet zo dat je dan van de oudste meer houdt omdat die er al langer is.

Susan schreef:Ik denk trouwens dat het sowieso niet echt verstandelijk te beredeneren is met die liefde. Het is gewoon wennen om opeens met z'n vieren te zijn en met de tweede ben je niet altijd meteen zo vertrouwd als met de eerste, maar al snel ben je dat wel en het is niet zo dat je dan van de oudste meer houdt omdat die er al langer is.

Dat is natuurlijk ook zo al kan ik me aan de ene kant niet voorstellen dat ik ooit nog zo ontzettend veel van een kind kan houden als van R.

Ja, maar dat is wel zo. Je kunt het je nu nog niet voorstellen omdat je de tweede nu gewoon nog niet kent. Dan is het ook moeilijk om je er een voorstelling van te maken, want het beeld is nog niet compleet, het is nog te abstract. Maar het gaat wel gebeuren. Over een tijdje kun je je niet meer voorstellen dat R ooit enig kind was en dat die tweede er ooit niet was.

Printje schreef:Dille dank je wel. Ik wil er ook niet mee zeggen dat ik niets zal voelen voor baby 2 maar wel totaal totaal anders als wat ik nu op dit moment voor R voel. Je voelt, denk ik, meteen wel liefde voor je kind maar anders dan wanneer je een jaar verder bent.

Maar ik denk dat ik er nu sowieso realistischer in sta als bij R.

Ja precies. Je houdt van allebei je kinderen omdat het je kinderen zijn, maar daarnaast ken je het karakter van je jongste nog niet. Dus 'voelt' het alsof je meer van de oudste houdt.

Dat denk, en hoop ik ook, Susan. Het scheelt voor mezelf denk ik een hele hoop dat ik er dus gewoon realistischer in sta. Ik ken mezelf en weet nu wat te verwachten en wat ik ervan vind met een kleine baby.

Misschien vind je deze babytijd juist wel makkelijker omdat je al een kletsende peuter om je heen hebt. Jou kennende is het niet het de drukte en het werk waar je voor terugdeinst, maar vind je het meer moeilijk dat je in de babytijd nog niet echt samen kunt spelen, en kun je niet wachten tot je dat wel kunt. Nu R er al is, neemt dat misschien wel wat van het 'ongeduld' weg, je kunt de babytijd van de tweede nu ook met hem delen en door zijn ogen beleven, dat maakt het alweer anders.