Onbeschofte vraag??

Het ligt er heel erg aan hoe het gevraagd wordt.
Ik denk niet dat ze het slecht bedoelde, eerst vroeg ze of ze je een persoonlijke vraag mocht stellen.

Ik vind het wel onbeschoft oid als je bijvoorbeeld een gesprek hebt als "ik ben zwanger!" "Oh, was dat wel gewenst/gepland dan?"

PC, maar wat wil je duidelijk proberen te maken? "Niet zeiken, gewoon werken"?

Paper Crown schreef:

En toch werkt het in de praktijk anders, Susan. Natuurlijk moet zij minder werken als zij het lichamelijk niet trekt, ongeacht het een zwangerschap is of een andere reden heeft. Niemand zegt hier ook dat zij geen recht op zwanger worden heeft omdat ze een baan heeft waarbij een manager te maken heeft met meerdere mensen onder zich. Het is alleen voor een werkgever best een probleem wanneer iemand wegvalt al dan niet 100% en daar dan ook nog eens superenthousiast moet reageren. Ik weet niet of jij wel eens voor een bedrijf hebt gewerkt maar als er in mijn baan iemand wegvalt heb je niet 123 een ander, laat staan dat die gene in een piep en een scheet is ingewerkt en de werkgever heeft ook nog te maken met andere collega's van de TS die dan misschien ook balen dat ze voor haar shifts moeten opdraaien. Ik snap dat wel.

Want? Anders heb ik geen recht van spreken of zo?

Ik heb wel eens voor een bedrijf gewerkt en ik snap ook dat het lastig is, maar ik vind het gewoon geen excuus om die vraag te stellen. Weten of het wel of niet gewenst is voegt voor een werkgever helemaal niks toe en het is gewoon privé, klaar.

Shoesdontlie schreef:PC, maar wat wil je duidelijk proberen te maken? "Niet zeiken, gewoon werken"?

Nee, als jij mijn reactie goed had gelezen had je deze vraag niet hoeven te stellen, in mijn eerste reactie staat namelijk dit:
"Heus, ik snap het.. misselijk zijn en angst voor overgeven (wat ik zelf
ook heb!) is kut en vervelend en je moet ook echt aan jezelf denken hoor"

Ik lees geenzins dat ik maar wil zeggen, niet zeiken gewoon doorwerken.

Susan schreef:

Paper Crown schreef:

En toch werkt het in de praktijk anders, Susan. Natuurlijk moet zij minder werken als zij het lichamelijk niet trekt, ongeacht het een zwangerschap is of een andere reden heeft. Niemand zegt hier ook dat zij geen recht op zwanger worden heeft omdat ze een baan heeft waarbij een manager te maken heeft met meerdere mensen onder zich. Het is alleen voor een werkgever best een probleem wanneer iemand wegvalt al dan niet 100% en daar dan ook nog eens superenthousiast moet reageren. Ik weet niet of jij wel eens voor een bedrijf hebt gewerkt maar als er in mijn baan iemand wegvalt heb je niet 123 een ander, laat staan dat die gene in een piep en een scheet is ingewerkt en de werkgever heeft ook nog te maken met andere collega's van de TS die dan misschien ook balen dat ze voor haar shifts moeten opdraaien. Ik snap dat wel.

Want? Anders heb ik geen recht van spreken of zo?


Ik heb wel eens voor een bedrijf gewerkt en ik snap ook dat het lastig is, maar ik vind het gewoon geen excuus om die vraag te stellen. Weten of het wel of niet gewenst is voegt voor een werkgever helemaal niks toe en het is gewoon privé, klaar.

Ik zeg ook nergens dat jij geen recht van spreken hebt. Ik vroeg het me gewoon af omdat je als freelance schrijfster voor jezelf werkt en niet echt te maken hebt met een werkcultuur zoals bij een werknemer in vaste loondienst.
En mijn reactie was niet op de vraag die gesteld wordt, daarvoor heb ik mijn eerste reactie al antwoord gegeven. Mij gaat het erom dat ze verteld dat dr werkgever weinig sympathie liet zien, daar reageerde ik op.

Als de zwangere werknemer enorm emotioneel is, huilt aan de telefoon, aangeeft halve dagen te willen werken uit angst voor overgeven, dan kan ik me voorstellen dat je als baas a) niet overloopt van enthousiasme en b) door het huilen en de angst misschien wel concludeert dat de werknemer er totaal door overvallen of geschokt is. En als dit zo is, dan zou dat best flinke gevolgen kunnen hebben voor het werk (stress, overspannen, depressie, veel uitval), en dan kan ik me ergens nog best voorstellen dat ze dat vraagt. De manier waarop was misschien niet super, maar de vraag an sich kan ik me voorstellen, gezien de omstandigheden.

Inmiddels terug gebeld en ze gaan niet akkoord met het voorstel van de huisarts.Ze gaven me als tip om elk uur wat te eten, mijn eetpatroon daardoor aan te passen (?), in mijn pauze uit te rusten dmv bij iemand even langs gaan. En mijn collega's in te lichten zodat men van de zwangerschap af weet. En misschien meer vrije dagen opnemen oid. Halve dagen werken werd voor alsnog nog te voorbarig gevonden, en dit kwam het ziekteverzuim ook niet ten goede...

Als je het daar niet mee eens bent, dan zou ik contact zoeken met de arbo-arts, als ik jou was.

Paper Crown schreef:

Ik zeg ook nergens dat jij geen recht van spreken hebt. Ik vroeg het me gewoon af omdat je als freelance schrijfster voor jezelf werkt en niet echt te maken hebt met een werkcultuur zoals bij een werknemer in vaste loondienst.
En mijn reactie was niet op de vraag die gesteld wordt, daarvoor heb ik mijn eerste reactie al antwoord gegeven. Mij gaat het erom dat ze verteld dat dr werkgever weinig sympathie liet zien, daar reageerde ik op.

Ik hoor natuurlijk ook wel verhalen van mensen die wel in loondienst werken, ik ken ook wel gevallen die heel vervelend zijn voor de werkgever, bijvoorbeeld een werknemer die bijna meteen na haar eerste zwangerschapsverlof erachter kwam dat ze weer zwanger was en bijna meteen na haar tweede zwangerschapsverlof opstapte. Zij is tijdens haar dienstverband bijna alleen maar zwanger geweest en natuurlijk is dat heel vervelend voor een werkgever, zo zullen er nog wel veel meer situaties zijn waarin het zeer slecht uitkomt, maar ik vind het dan toch not-done om dat zo te laten blijken.

Overigens heb ik er zelf natuurlijk ook wel in zekere zin mee te maken, alle hulpverleners van Ezra zijn vrouwen en als iemand die nauw met Ezra samenwerkt zwanger raakt dan is dat voor ons ook best lastig omdat hij en wij dan wéér aan iemand anders moeten wennen, maar goed, ik hou dan wel in mijn hoofd dat het een privékeuze is waar iemand recht op heeft en al zouden Dion en ik dan misschien wel balen van de gevolgen, ik zou nooit in het gezicht van die persoon iets van negativiteit laten blijken.

Paper Crown schreef:

Shoesdontlie schreef:PC, maar wat wil je duidelijk proberen te maken? "Niet zeiken, gewoon werken"?

Nee, als jij mijn reactie goed had gelezen had je deze vraag niet hoeven te stellen, in mijn eerste reactie staat namelijk dit:
"Heus, ik snap het.. misselijk zijn en angst voor overgeven (wat ik zelf
ook heb!) is kut en vervelend en je moet ook echt aan jezelf denken hoor"

Ik lees geenzins dat ik maar wil zeggen, niet zeiken gewoon doorwerken.

Nog ff je reactie nog een x gelezen en ik heb het idd verkeerd geintepreteerd.

Of contact zoeken met de arbo arts of gewoon het voorstel aanpakken.
Kun je niet vragen of je bijv een uurtje later mag beginnen?

Zelf ben ik wel van het niet zeiken en doorgaan. Misselijk zijn is thuis net zo kut als op je werk lijkt me. Maar goed daar kun je nog wel rusten. Heb je er trouwens in de middag net zo'n last van als in de ochtend? Anders heeft het sowieso weinig nut.

Jouw werkgever gaat niet akkoord met het voorstel van de huisarts? En jouw werkgever gaat nu tips geven om ieder uur wat te eten? Daar zou ik niet akkoord mee gaan, ik zou dan wel naar de ARBO-arts gaan.

Ik snap ook wel dat je werkgever niet overenthousiast is, misschien kunnen jullie samen oplossingen bedenken, in de zin van wat later beginnen, of 's avonds nog even thuis werken, mailtjes beantwoorden ofzo.

Mamsie schreef:Of contact zoeken met de arbo arts of gewoon het voorstel aanpakken.
Kun je niet vragen of je bijv een uurtje later mag beginnen?

Zelf ben ik wel van het niet zeiken en doorgaan. Misselijk zijn is thuis net zo kut als op je werk lijkt me. Maar goed daar kun je nog wel rusten. Heb je er trouwens in de middag net zo'n last van als in de ochtend? Anders heeft het sowieso weinig nut.

Ik ben helaas ook zo en ik denk achteraf gezien dat ik beter 10 stappen terug had moeten doen. Het brengt ook risico's mee.

Is het meer om de angst dat je halve dagen wil gaan werken of meer om de misselijkheid?

Shoesdontlie schreef:

Mamsie schreef:Of contact zoeken met de arbo arts of gewoon het voorstel aanpakken.
Kun je niet vragen of je bijv een uurtje later mag beginnen?

Zelf ben ik wel van het niet zeiken en doorgaan. Misselijk zijn is thuis net zo kut als op je werk lijkt me. Maar goed daar kun je nog wel rusten. Heb je er trouwens in de middag net zo'n last van als in de ochtend? Anders heeft het sowieso weinig nut.

Ik ben helaas ook zo en ik denk achteraf gezien dat ik beter 10 stappen terug had moeten doen. Het brengt ook risico's mee.

Klopt. Ik had dat ook moeten doen maar niet in het geval van misselijk zijn. Dat brengt ook weinig gevolgen met zich mee. Ja het is klote maar je doet er niks aan.

Shoesdontlie schreef:

Mamsie schreef:Of contact zoeken met de arbo arts of gewoon het voorstel aanpakken.
Kun je niet vragen of je bijv een uurtje later mag beginnen?

Zelf ben ik wel van het niet zeiken en doorgaan. Misselijk zijn is thuis net zo kut als op je werk lijkt me. Maar goed daar kun je nog wel rusten. Heb je er trouwens in de middag net zo'n last van als in de ochtend? Anders heeft het sowieso weinig nut.

Ik ben helaas ook zo en ik denk achteraf gezien dat ik beter 10 stappen terug had moeten doen. Het brengt ook risico's mee.

Hmm, nou weet je ik vond het veel minder erg om thuis de badkamer niet te halen en in de gang moest spugen dan het hier op mijn werk gebeurde. Dus in die zin is het wel erger om op je werk te zijn.

De misseliijkheid Susan. De ha legde uit dat hij meerdere vrouwen met mijn probleem tegen was gekomen en zijn ervaring was dat rust goed hielp bij hen.

Susan schreef:

Paper Crown schreef:

Ik zeg ook nergens dat jij geen recht van spreken hebt. Ik vroeg het me gewoon af omdat je als freelance schrijfster voor jezelf werkt en niet echt te maken hebt met een werkcultuur zoals bij een werknemer in vaste loondienst.
En mijn reactie was niet op de vraag die gesteld wordt, daarvoor heb ik mijn eerste reactie al antwoord gegeven. Mij gaat het erom dat ze verteld dat dr werkgever weinig sympathie liet zien, daar reageerde ik op.

Ik hoor natuurlijk ook wel verhalen van mensen die wel in loondienst werken, ik ken ook wel gevallen die heel vervelend zijn voor de werkgever, bijvoorbeeld een werknemer die bijna meteen na haar eerste zwangerschapsverlof erachter kwam dat ze weer zwanger was en bijna meteen na haar tweede zwangerschapsverlof opstapte. Zij is tijdens haar dienstverband bijna alleen maar zwanger geweest en natuurlijk is dat heel vervelend voor een werkgever, zo zullen er nog wel veel meer situaties zijn waarin het zeer slecht uitkomt, maar ik vind het dan toch not-done om dat zo te laten blijken.

Overigens heb ik er zelf natuurlijk ook wel in zekere zin mee te maken, alle hulpverleners van Ezra zijn vrouwen en als iemand die nauw met Ezra samenwerkt zwanger raakt dan is dat voor ons ook best lastig omdat hij en wij dan wéér aan iemand anders moeten wennen, maar goed, ik hou dan wel in mijn hoofd dat het een privékeuze is waar iemand recht op heeft en al zouden Dion en ik dan misschien wel balen van de gevolgen, ik zou nooit in het gezicht van die persoon iets van negativiteit laten blijken.

Ik snap het ook hoor, je werkgever moet wel professioneel genoeg zijn om het niet te laten blijken!
Als een van die begeleiders van Ezra zwanger is, zou ik zsm 'eisen' dat vanaf het begin een nieuw persoon er ook bij zit en heel erg goed verdiept is in zijn dossier. En dat Ezra aan beide gezichten kan wennen.

Susan schreef:

Paper Crown schreef:

Ik zeg ook nergens dat jij geen recht van spreken hebt. Ik vroeg het me gewoon af omdat je als freelance schrijfster voor jezelf werkt en niet echt te maken hebt met een werkcultuur zoals bij een werknemer in vaste loondienst.
En mijn reactie was niet op de vraag die gesteld wordt, daarvoor heb ik mijn eerste reactie al antwoord gegeven. Mij gaat het erom dat ze verteld dat dr werkgever weinig sympathie liet zien, daar reageerde ik op.

Ik hoor natuurlijk ook wel verhalen van mensen die wel in loondienst werken, ik ken ook wel gevallen die heel vervelend zijn voor de werkgever, bijvoorbeeld een werknemer die bijna meteen na haar eerste zwangerschapsverlof erachter kwam dat ze weer zwanger was en bijna meteen na haar tweede zwangerschapsverlof opstapte. Zij is tijdens haar dienstverband bijna alleen maar zwanger geweest en natuurlijk is dat heel vervelend voor een werkgever, zo zullen er nog wel veel meer situaties zijn waarin het zeer slecht uitkomt, maar ik vind het dan toch not-done om dat zo te laten blijken.

Ik ben het er ook mee eens dat het niet nodig is om zo aan je werknemer te laten merken dat de werkgever het heel vervelend vindt. Toen ik drie weken op een neiuwe vestiging van mijn werk werkte kreeg ik last van mijn bekken en heb ik me ziekgemeld om pas een jaar later weer terug te komen. Voor hun natuurlijk heel vervelend omdat ik net wat cursussen had gehad en ze niemand anders hadden omdat het een nieuwe vestiging was en het team nog niet eens compleet was. Toch heb ik alleen maar felicitaties gehad en telefoontjes hoe het met me ging enz. Zo kan het dus ook, ook al komt het slecht uit en zo hoort het eigenlijk ook vind ik. Je hoeft niet over te lopen van enthousiasme maar zo negatief is ook niet nodig.

Als ze niet akkoord gaan met halve dagen en het gaat echt niet zou ik me ziek melden en naar de Arbo arts gaan. Je kan ook proberen hun advies op te volgen en als het dan nog niet gaat weer overleggen of je ziek melden. Dan kunnen ze in ieder geval niet zeggen dat je het niet geprobeerd hebt.

En de opmerking dat thuis misselijk zijn net zo vervelend is als op je werk hangt wel heel erg van je werk af. Als je de hele dag moet lopen/bukken/luiers verschonen dan heb je toch wel een stuk meer last van je misselijkheid dan dat je de hele dag kan zitten.

Ik heb ook halve dagen gewerkt ivm misselijkheid. Ik vind het niet kunnen dat je werkgever daar niet mee akkoord gaat,ik zou dan idd naar de arbo arts gaan.

Paper Crown schreef:

Shoesdontlie schreef:

Mamsie schreef:Of contact zoeken met de arbo arts of gewoon het voorstel aanpakken.
Kun je niet vragen of je bijv een uurtje later mag beginnen?

Zelf ben ik wel van het niet zeiken en doorgaan. Misselijk zijn is thuis net zo kut als op je werk lijkt me. Maar goed daar kun je nog wel rusten. Heb je er trouwens in de middag net zo'n last van als in de ochtend? Anders heeft het sowieso weinig nut.

Ik ben helaas ook zo en ik denk achteraf gezien dat ik beter 10 stappen terug had moeten doen. Het brengt ook risico's mee.

Hmm, nou weet je ik vond het veel minder erg om thuis de badkamer niet te halen en in de gang moest spugen dan het hier op mijn werk gebeurde. Dus in die zin is het wel erger om op je werk te zijn.

Is wel een keertje goed om je punt te maken de koffiekamer onderkotsen en dan zeggen: ja, jullie wilden niet akkoord met halve dagen... Kijken of ze het heroverwegen

Feit is gewoon dat niet iedereen er hetzelfde mee omgaat of hetzelfde meemaakt. De ene vrouw werkt tot 4 weken voor de bevalling keihard, de ander kan al heel snel niets meer. De leidinggevende is in ieder gevangenen arts die kan of medisch advies geven. Als ik ervan overtuigd was dat ik niet meer dan halve dagen kon werken, dan zou ik zeggen 'het was ook geen voorstel, maar een mededeling' en dan gaan we het bij de arbo-arts verder uitzoeken als zij een andere mening hebben.

Wat ik nergens terug lees is of je al geprobeerd hebt om te werken nu je misselijk bent? Ik snap het verhaal ook van jouw kant hoor, maar je zou het wellicht een dagje kunnen proberen zoals je werkgever het voorstelt? Als het niet gaat kan je altijd weer in overleg gaan of evt naar de Arbo-arts.

Paper Crown schreef:
Als een van die begeleiders van Ezra zwanger is, zou ik zsm 'eisen' dat vanaf het begin een nieuw persoon er ook bij zit en heel erg goed verdiept is in zijn dossier. En dat Ezra aan beide gezichten kan wennen.

We hebben het nu één keer meegemaakt, toen had Ezra al een maand zonder mentor gezeten omdat zij de eerste weken dat hij op die groep zat met studieverlof was. Toen ze terug was had ik al vrij snel gezien dat ze zwanger was en wist ik dus al min of meer dat ze weer een periode weg zou gaan, maar ik kreeg dat pas weken later officieel te horen.

Uiteindelijk ging Ezra zelf onverwacht naar een andere groep, dus had het uiteindelijk niet uitgemaakt, maar dat wist ik toen nog niet.

Owh ik werk gewoon drie dagen in de week hoor. Of ik me nu misselijk voel of niet....

Sweet33 schreef:Owh ik werk gewoon drie dagen in de week hoor. Of ik me nu misselijk voel of niet....

Maar dat trek je niet, nu?