Onbeschofte vraag??

Ik had net mijn leidinggevende aan de telefoon en haar verteld dat ik zwanger was. Veel sympatie was er niet, en ze sloot het gesprek ook af met de volgende vraag...Ze vroeg me of het wel of niet gewenst was....

Mag ik jullie mening vragen over deze vraag, onbeschoft of logisch????

Gezien je twee kindjes die nog jong zijn vind ik het opzich niet een hele rare vraag. Ik zou het nooit stellen aan iemand, dat dan weer niet.

Ik zeg logisch.... Dan kan hij/zij je feliciteren als het gewenst is. Voor het zelfde geld is het niet gewenst, feliciteerd ze je terwijl je bijv over een abortus nadenkt.

wel of niet gewenst eigenlijk onbeschoft, wel of niet gepland (mits uit oprechte interesse) niet zozeer onbeschoft, wel een ongemakkelijke vraag. Je brengt iemand al snel in verlegenheid, ook als het wel gepland is.

Samantha schreef:Ik zeg logisch.... Dan kan hij/zij je feliciteren als het gewenst is. Voor het zelfde geld is het niet gewenst, feliciteerd ze je terwijl je bijv over een abortus nadenkt.

Als je over een abortus nadenkt, hoef je je werkgever toch niet te bellen dat je zwanger bent? Mits je natuurlijk gewoon in staat bent om te werken.

Voor sommige mensen is het blijkbaar dood normaal om te vragen.. Ik zelf zou het nooit vragen, vind ik inderdaad niet netjes, tenzij het iemand dichtbij is....
Lijkt me niet leuk als je leidinggevende zo reageerd!

Dat ze het de kt omdat je nog 2 jonge kindjes hebt vind ik niet zo raar. Ik vind het eigenlijk wel een beetje vreemd dat ze het vraagt. Zou ik zelf nooit doen.

Het was op het einde van het gesprek...Het gesprek was nav een advies van de huisarts om tijdelijk even halve dgn te gaan werken ivm misselijkheid en angst voor overgeven etc. Maar ook aan die oplossing twijfelde ze. Het gesprek werd afgesloten met, mag ik je nog even een persoonlijke vraag stellen? Was deze zwangerschap wel gewenst??? Ik heb jankend met ja geantwoord....

Samantha schreef:Ik zeg logisch.... Dan kan hij/zij je feliciteren als het gewenst is. Voor het zelfde geld is het niet gewenst, feliciteerd ze je terwijl je bijv over een abortus nadenkt.

Ja maar dat kan je toch ook op een iets andere manier brengen? Vind dit vrij bot en ongepast.

Toen mijn beste vriendin vertelde dat ze zwanger was, wist ik dat het totaal ongepland was (wist van te voren dat ze ging testen, ze had mij in vertrouwen genomen dat ze over tijd was) en heb toen ook voorzichtig gevraagd of ik haar mocht feliciteren en blij voor haar mocht zijn. Maar wat Rejoy zegt, het blijft ongemakkelijk..

Rush schreef:

Samantha schreef:Ik zeg logisch.... Dan kan hij/zij je feliciteren als het gewenst is. Voor het zelfde geld is het niet gewenst, feliciteerd ze je terwijl je bijv over een abortus nadenkt.

Als je over een abortus nadenkt, hoef je je werkgever toch niet te bellen dat je zwanger bent? Mits je natuurlijk gewoon in staat bent om te werken.

Zit wat in... Had ik niet over nagedacht. Net zoals het woord ongewenst, ongepland. Heeft beide ook weer een andere uitleg. Ik weet dat bij mijn werk het ook gevraagd word. Met name omdat wij het vanaf echo 1 het moeten vertellen. Liever daarvoor nog. Dus als ik zwanger zou zijn sta ik er niet zo van te kijken als het mij gevraagd werd. En bij ons is het dan met name of ze je kunnen feliciteren of niet

Had je het niet beter persoonlijk kunnen vertellen, of heb je het zo gedaan omdat je direct halve dagen wil werken.

Als ik dit soort dingen lees mag ik wel in mijn handjes knijpen met mijn werkgever.

En natuurlijk kun je die vraag of vele manieren brengen en was dit misschien wel een beetje bot

Ik heb de vraag of het gepland was best vaak gehad. Nog nooit of het gewenst was, vind t ook nogal een verschil! Ik moet toegeven dat ik t mezelf ook wel eens afvraag als iemand in mn omgeving bijv. heel snel na een vorig kindje zwanger raakt, maar ik vraag t eigenlijk nooit.

Het spijt me dat ik dit zeg hoor, maar een werkgever hoeft toch niet in alles tegemoed te komen in de zin van direct accepteren dat jij halve dagen gaat werken en daar dan ook super enthousiast op reageert? Ze reageert in mijn optiek een beetje neutraal (want je zegt zelf: weinig sympathie). Ik kan dat echt begrijpen.. Werkgevers zitten toch met een probleem en een gat als jij halve dagen niet kan komen. En waarom moet je jankend 'Ja' zeggen als zij je zoiets vraagt?! Je kunt toch gewoon normaal: 'Ja, natuurlijk!' zeggen?

Heus, ik snap het.. misselijk zijn en angst voor overgeven (wat ik zelf ook heb!) is kut en vervelend en je moet ook echt aan jezelf denken hoor maar als ik me ziekmeld dan weet ik ook wel dat mijn werkgever er niet heel blij mee is.. ik zadel hen toch op met een praktisch probleem.

Je vraag ging hier niet over, maar ik wilde het toch even zeggen.

Ik vind het niet zo netjes om dat te vragen. Zelf vraag ik ook nooit of het gewenst/gepland is omdat ik die vraag zelf ook helemaal niet graag zou krijgen.

Paper Crown schreef:Het spijt me dat ik dit zeg hoor, maar een werkgever hoeft toch niet in alles tegemoed te komen in de zin van direct accepteren dat jij halve dagen gaat werken en daar dan ook super enthousiast op reageert? Ze reageert in mijn optiek een beetje neutraal (want je zegt zelf: weinig sympathie). Ik kan dat echt begrijpen.. Werkgevers zitten toch met een probleem en een gat als jij halve dagen niet kan komen. En waarom moet je jankend 'Ja' zeggen als zij je zoiets vraagt?! Je kunt toch gewoon normaal: 'Ja, natuurlijk!' zeggen?

Heus, ik snap het.. misselijk zijn en angst voor overgeven (wat ik zelf ook heb!) is kut en vervelend en je moet ook echt aan jezelf denken hoor maar als ik me ziekmeld dan weet ik ook wel dat mijn werkgever er niet heel blij mee is.. ik zadel hen toch op met een praktisch probleem.

Je vraag ging hier niet over, maar ik wilde het toch even zeggen.

Mee eens...

Snoes schreef:Ik vind het niet zo netjes om dat te vragen. Zelf vraag ik ook nooit of het gewenst/gepland is omdat ik die vraag zelf ook helemaal niet graag zou krijgen.

Ik zou het dus niet erg vinden als iemand mij vraagt of mijn kind gepland of gewenst is. Want een vraag like that maakt mijn kind niet minder gewenst of ongepland.

Weet je ik begrijp je reactie goed hoor. Ik snap het vanuit zakelijk oogpunt ook goed. Het is onpraktisch etc. Maar goed, weet ik veel, ik heb last van mijn hormonen etc, en zat daarom half te huilen aan de telefoon. Ik begrijp haar reactie, maar ik snap mezelf ook wel....

Ik vind de toon waarop het gevraagd wordt ook een verschil, en de voorgeschiedenis.
En deze vraag zou je eerder verwacht meteen na het nieuws, als op het einde van het gesprek.
Ik ligt maandag mn coordinator in, maar ze weet dat het in de planning klag. Ook denk ik niet dat ze er moeilijk over doen, zijn daar juist heel sympathiek in. Ik had een collega die heel de zwangerschap kotsmisselijk is geweest, en af en toe alleen op therapeutische basis een oaar uur kon werken, en niemand deed daar moeilijk over! Is ook maar net de instelling denk ik

Paper Crown schreef:

Snoes schreef:Ik vind het niet zo netjes om dat te vragen. Zelf vraag ik ook nooit of het gewenst/gepland is omdat ik die vraag zelf ook helemaal niet graag zou krijgen.

Ik zou het dus niet erg vinden als iemand mij vraagt of mijn kind gepland of gewenst is. Want een vraag like that maakt mijn kind niet minder gewenst of ongepland.

Nee natuurlijk maakt het een kind niet minder gewenst of minder gepland, maar ik snap vaak niet waarom mensen die vraag stellen. Ook al weet ik zelf natuurlijk beter, toch zou ik het niet kunnen waarderen als iemand me die vraag zou stellen.

Pien schreef:

Paper Crown schreef:Het spijt me dat ik dit zeg hoor, maar een werkgever hoeft toch niet in alles tegemoed te komen in de zin van direct accepteren dat jij halve dagen gaat werken en daar dan ook super enthousiast op reageert? Ze reageert in mijn optiek een beetje neutraal (want je zegt zelf: weinig sympathie). Ik kan dat echt begrijpen.. Werkgevers zitten toch met een probleem en een gat als jij halve dagen niet kan komen. En waarom moet je jankend 'Ja' zeggen als zij je zoiets vraagt?! Je kunt toch gewoon normaal: 'Ja, natuurlijk!' zeggen?

Heus, ik snap het.. misselijk zijn en angst voor overgeven (wat ik zelf ook heb!) is kut en vervelend en je moet ook echt aan jezelf denken hoor maar als ik me ziekmeld dan weet ik ook wel dat mijn werkgever er niet heel blij mee is.. ik zadel hen toch op met een praktisch probleem.

Je vraag ging hier niet over, maar ik wilde het toch even zeggen.

Mee eens...

Ook mee eens.

Ik zou het niet prettig voor mezelf of de organisatie vinden dat de persoon in kwestie halve dagen gaat werken maar ik zou het wel een verstandige keuze vinden van de desbetreffende persoon. De vraag of het gewenst/gepland was vind ik doordat het gesprek met weinig sympathie plaatsvond niet relevant en daarom nergens op slaan. Ze had ook wel gewoon leuk kunnen reageren.

Paper Crown schreef:Het spijt me dat ik dit zeg hoor, maar een werkgever hoeft toch niet in alles tegemoed te komen in de zin van direct accepteren dat jij halve dagen gaat werken en daar dan ook super enthousiast op reageert? Ze reageert in mijn optiek een beetje neutraal (want je zegt zelf: weinig sympathie). Ik kan dat echt begrijpen.. Werkgevers zitten toch met een probleem en een gat als jij halve dagen niet kan komen. En waarom moet je jankend 'Ja' zeggen als zij je zoiets vraagt?! Je kunt toch gewoon normaal: 'Ja, natuurlijk!' zeggen?

Heus, ik snap het.. misselijk zijn en angst voor overgeven (wat ik zelf ook heb!) is kut en vervelend en je moet ook echt aan jezelf denken hoor maar als ik me ziekmeld dan weet ik ook wel dat mijn werkgever er niet heel blij mee is.. ik zadel hen toch op met een praktisch probleem.

Je vraag ging hier niet over, maar ik wilde het toch even zeggen.

Helemaal eens.

Een werkgever hoeft niet enthousiast te reageren, maar het is natuurlijk wel gewoon je goed recht om zwanger te raken en om minder te werken als dat noodzakelijk is als gevolg van die zwangerschap. Het is niet zo dat hij of zij je daarmee een gunst verleent. Het is misschien onhandig of zelfs vervelend voor die werkgever, maar het is niet anders, het is het risico dat je loopt als je mensen onder je hebt werken.

En enthousiast of niet, of het kind wel of niet gewenst is gaat de werkgever helemaal niks aan, dat is een zaak van de ouders.

Susan schreef:Een werkgever hoeft niet enthousiast te reageren, maar het is natuurlijk wel gewoon je goed recht om zwanger te raken en om minder te werken als dat noodzakelijk is als gevolg van die zwangerschap. Het is niet zo dat hij of zij je daarmee een gunst verleent. Het is misschien onhandig of zelfs vervelend voor die werkgever, maar het is niet anders, het is het risico dat je loopt als je mensen onder je hebt werken.

En enthousiast of niet, of het kind wel of niet gewenst is gaat de werkgever helemaal niks aan, dat is een zaak van de ouders.

En toch werkt het in de praktijk anders, Susan. Natuurlijk moet zij minder werken als zij het lichamelijk niet trekt, ongeacht het een zwangerschap is of een andere reden heeft. Niemand zegt hier ook dat zij geen recht op zwanger worden heeft omdat ze een baan heeft waarbij een manager te maken heeft met meerdere mensen onder zich. Het is alleen voor een werkgever best een probleem wanneer iemand wegvalt al dan niet 100% en daar dan ook nog eens superenthousiast moet reageren. Ik weet niet of jij wel eens voor een bedrijf hebt gewerkt maar als er in mijn baan iemand wegvalt heb je niet 123 een ander, laat staan dat die gene in een piep en een scheet is ingewerkt en de werkgever heeft ook nog te maken met andere collega's van de TS die dan misschien ook balen dat ze voor haar shifts moeten opdraaien. Ik snap dat wel.