Vind jij jezelf interessant?

N.a.v. mijn eigen antwoord in het Hoe-ben-jij-in-een-groep-topic.

En dat is dus niet arrogant bedoeld, maar vind jij jezelf interessant? Ik vind mezelf dus best interessant, niet een per se wie ik ben, maar wat ik allemaal heb doorgemaakt, op welke manier ik ben gekomen waar ik ben. En daar zou ik best over kunnen/willen vertellen, ware het niet dat ik daar te verlegen voor ben.

Jawel. Juist vanwege wie ik ben, niet om wat ik heb meegemaakt. Iedereen maakt wel eens wat mee.

Hahaha wat een aparte vraag. Ik denk niet dat ik voor iedereen interessant ben...ligt er maar aan waarvoor die persoon zich interesseert he .

Ik denk dat ik wel een persoon ben waar je een avond vragen aan kunt stellen, dus in die zin ben ik best interessant. Ik heb een bijzondere baan gehad waar mensen vaak vragen over stellen, ik ben bezig met een grote verbouwing waar mensen in geinteresseerd zijn, ik heb vaak een duidelijke en uitgesproken mening over dingen. Het probleem is alleen dat ik niet graag over mezelf praat tenzij ik degene met wie ik praat goed ken en leuk vind.

Gloria schreef:Jawel. Juist vanwege wie ik ben, niet om wat ik heb meegemaakt. Iedereen maakt wel eens wat mee.

Ja, misschien een beetje krom geformuleerd van mezelf. Ik vind het wel interessant hoe ik ben gekomen waar ik ben en dus wie ik ben. Anderzijds bedoelde ik niet jezelf interessant vinden, als in dat je altijd het middelpunt van de belangstelling staat om je sprankelende aanwezigheid. Zoiets... Ach never mind Kom er niet uit

Ik begrijp wat je bedoelt; jij hebt het meer over iemand die het weet dat ze interessant is en dat ook graag laat zien/horen. Tikkie verwaand dus.

Zo bedoelde ik het ook niet. Ik denk best dat sommige mensen mij interessant vinden. Maar, net wat Mozzarella zegt, da's maar net waar een persoon zich voor interesseert.

Ik vind bepaalde mensen ook interessant. Andere mensen weer niet. Net zoiets als schoonheid. It's in the eye of the beholder ;-).

Soms wel en soms helemaal niet.

Susan schreef:Soms wel en soms helemaal niet.

Idem. Ik heb vaak het gevoel dat ik niet interessant ben en houd daarom vaak mijn mond maar dicht en vertel niks over mezelf. Dit is vooral bij mensen die ik niet goed genoeg ken. Bij mensen die ik beter ken voel ik me iets beter en heb ik er minder problemen mee.

Lastige vraag. Ik denk dat ik wel wat in huis heb en dat het best interessant is, maar in omgang met andere mensen kan ik dat niet altijd inzetten en voelen. In contact met anderen ben ik niet altijd een prater, dus ik denk dat alleen mensen die mij wat beter kennen mij interessant kunnen vinden.

Tegen mensen die ik niet ken ben ik nooit zo open dus daar ben ik denk ik niet zo interessant voor. Mensen die ik wel goed ken vinden me denk ik wel interessant genoeg anders zouden ze vast niet zo veel met me omgaan.

Soms niet en soms wel idd.

Hmm ja ik denk het wel. Ik heb toch een wat andere excentriekere levensstijl er op na gehouden afgelopen jaren en ook best wel veel (zelf) bereikt dus dat levert meestal wel interessante vragen en gesprekken op. Ik schaam me alleen heel vaak om te zeggen dat ik aan Cambridge heb gestudeerd want ik ben bang dat mensen het zien als opscheppen. Ik bagatelliseer het dus meestal of wuif het een beetje weg. Weet nog steeds niet goed hoe ik daar mee om moet gaan. Toen ik net was toegelaten riep een vriendin het namelijk van de daken en wanneer we dan iemand nieuw ontmoetten vertelde zij dat direct van mij. Dat vond ik heel vervelend. Ik wil dat soort dingen (net zoals in t buitenland wonen) dus kunnen vertellen zonder dat het opschepperig klinkt. Ik hoop altijd heel erg dat ik dus interessant over kan komen zonder verwaand of opschepperig maar ik heb vaak genoeg dat verwijt gekregen en dat vind ik dus heel moeilijk want zo bedoel ik het niet. Het is uiteindelijk niet meer dan een feit dat m'n leven zo is (geweest) en ik vind het ook vervelend als ik t maar zit te bagatelliseren want het is wel een belangrijk deel van mij en ik ben er trots op. Zo bijzonder is t ook weer allemaal niet maar ik weet me daar toch vaak geen houding in te geven.

@Marin: ik vind het juist niet verwend/verwaand/opschepperig overkomen dat je aan Cambridge gestudeerd hebt! Het is iets waarop je trots kan en mag zijn en dit is iets wat bij jouw leven hoort. Het mag dus verteld worden en als iemand dat als verwent/verwaand over vindt komen, dan zegt dat meer over hen dan over jou!

Ontopic: ik vind mezelf niet heel erg interessant eigenlijk. Huisje, boompje beestje, problemen, gelukkig zijn, etc. Het wisselt elkaar af! Tuurlijk heb ik dingen meegemaakt, maar daar word ik niet interessant door heb ik het idee.

Voor mensen die geïnteresseerd zijn in iemand met allemaal persoonlijke problemen zal ik misschien interessant zijn, maar verder maak ik niet veel mee. Ik denk dat ik al met al erg saai ben.

@ Marin, dat is typisch de Nederlandse maatschappij; doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Nederlanders proberen er altijd in te slagen zo gemiddeld mogeljik over te komen. Kijk maar hoe vaak je hier in NL hoort als mensen vragen wat ze van een persoon vinden die veel bereikt heeft (bv een schaatser of acteur ofzo). Negen van de tien keer hoor je dan; 'Hij is zo gewoon gebleven'. Dat is de norm in NL. Als je iets bijzonders hebt gedaan/ bereikt, dan moet je daar vooral zo gewoon mogelijk over doen. Jammer want ik vind dat je best trots mag zijn. Dat is zeker niet hetzelfde als arrogant.

Ik vind mezelf niet echt interessant eigenlijk, zeker niet in bepaalde kringen. Het hangt er dus wel een beetje vanaf met wie ik ben. Daarnaast ben ik communicatief wel goed als ik met iemand ben waarbij ik me op me gemak voel dus dat komt verder altijd wel goed .

Lagom schreef:@ Marin, dat is typisch de Nederlandse maatschappij; doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Nederlanders proberen er altijd in te slagen zo gemiddeld mogeljik over te komen. Kijk maar hoe vaak je hier in NL hoort als mensen vragen wat ze van een persoon vinden die veel bereikt heeft (bv een schaatser of acteur ofzo). Negen van de tien keer hoor je dan; 'Hij is zo gewoon gebleven'. Dat is de norm in NL. Als je iets bijzonders hebt gedaan/ bereikt, dan moet je daar vooral zo gewoon mogelijk over doen. Jammer want ik vind dat je best trots mag zijn. Dat is zeker niet hetzelfde als arrogant.

Dat klopt, dat merk ik zelf ook. Mijn competatieve karakter is namelijk ook ontstaan in Engeland en niet in Nederland. Niet dat dat nou perse zo goed is, maar die 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg' cultuur heerst daar veel minder. Daar wordt inderdaad benadrukt wat je wel kan, en niet wat je niet kan. Een 8 halen is goed, een 9 halen is beter. Het was in Cambridge dan ook een verademing om daar open over te zijn en te weten dat iedereen dat toelatingsproject had doorlopen en daar trots op mocht zijn. In Engeland/Amerika heerst veel meer de mentaliteit van 'zeg maar wat je wel kunt, want daar kun je profijt uithalen. Je moet het uiteindelijk toch zelf doen, dus presenteer jezelf dan ook maar op z'n best'. Had ik laatst nog een gesprek over met m'n zus. Zij vond het heel moeilijk om in haar sollicitatiebrief en cv te schrijven dat ze cum laude was afgestudeerd, honours traject had gevolgd en al dat soort goede dingen. Terwijl ik zei: 'Nee, zet het daar ook nog maar even neer, daarmee onderscheid jij je nou juist. Wees daar nou gewoon trots op, je hebt het zelf bereikt, dus gebruik het om te komen waar je wilt.' En dat is dan zonder opscheppen.

Cherique, dat is lief dat je dat zegt. Ik ben daar toch altijd bang voor dat het zo overkomt, want zo bedoel ik het echt niet.

Dat is misschien waar ik tegenaanloop; ik vind mezelf best interessant, ik zou veel over mezelf kunnen vertellen. Ik ben alleen bang dat het als verwaand, arrogant of opschepperig overkomt. Ik vind mezelf niet meer bijzonder of interessant dan een ander, dat zal ik nooit beweren. Het is dat stukje trots van bepaalde trajecten die ik heb doorlopen dat ik interessant vind, maar ik loop er niet mee te koop.

Nee, ik vind mezelf niet interessant.

Ik kan over veel dingen meepraten, maar ben 'uit me zelf' niet interessant, vind ik...

Ik denk dat je niet teveel moet nadenken over of je wel of niet interessant bent. Daar hoef je ook eigenlijk niets over te vinden. Doe oprecht en gepassioneerd 'jouw ding' en deel daarin. Dan zullen er vanzelf mensen zijn die dat boeiend vinden, en er zullen mensen zijn die weglopen. Zo werkt het over het algemeen in de wereld. En als je echt wijs bent, zul je merken dat ieder mens interessant en waardevol is en dat je je best gaat doen om dat bij de ander te ontdekken.

Het ligt aan mijn bui. Vaak vind ik mezelf helemaal niet interessant (vooral in vergelijking met veel andere mensen uit mijn omgeving). Maar dat zegt vooral heel veel over hoe ik mezelf zie. En dat zou over het algemeen wel wat positiever mogen dan ik nu doe. Maar soms heb ik ook best wel een helder moment waarin ik denk: Mwah, ik ben best wel interessant.

Ja, ik vind mezelf best wel een interessant schepsel. Maar dat vind ik ook van andere mensen.

Ik vind mezelf niet echt interessant, maar dat is ook afhankelijk van hoe ik me voel. Aan de andere kant ben ik blijkbaar wel interessant, anders zou je ook geen vrienden en familie hebben die oprecht in je geïnteresseerd zijn..

Ik vind mezelf niet meer of minder interessant dan andere mensen in mijn omgeving... Ik denk dat ik soms wel interessant ben en soms ook niet.