Zoontje wil niet alleen in slaap vallen...

...hoe pak je zoiets aan?

Wat ik al enigszins vermoede. L. kan al ruim 2 weken niet alleen in slaap vallen. Hij wil absoluut niet liggen en wil uit bed. Maar, wanneer we zeggen "ga maar lekker liggen, gaat mama of papa naast jouw liggen"...huppa....daar ligt meneer. Eerst zit hij nog wat aan onze rug te pulken (gaan bewust met rug naar hem toe liggen), dan krijg je nog een paar porren....dan gaat hij wat wroelen in bed en zzzzzzzz

Maargoed, dit is natuurlijk niet voor komende tig maanden de bedoeling. Ik wilde eigenlijk steeds verder van zn bed gaan liggen, tot op gegeven moment in deuropening, maar daarna? Wanneer ga je voor het eerst helemaal uit zicht terwijl hij nog wakker is, en wat doe je dan om hem gerust te stellen? Speeltjes gooit hij eruit, knuffel gooit hij eruit, speen gooit hij eruit...

Ik vermoed dat het komt door de peutergroep op het kdv waar hij sinds kort naartoe gaat (switch van babygroep naar peutergroep). Hij slaapt nu vrij hutjemutje op een kamertje daar. Ledikant, matras, ledikant, matras. Erg gezellig dus, altijd kindjes in de buurt. Op de babygroep had je twee dubbele bedjes naast elkaar, dus hij zag de andere kindjes nooit.

Ik ben geloof ik heel hard, maar ik zou het niet langzaam afbouwen. Uitleggen dat hij thuis alleen moet slapen en weggaan. Dan krijg je natuurlijk de hele huilen-of-niet-laten-huilen-discussie. Maar mijn zoon is bijna vier en ik kan ondertussen toch wel uit ervaring spreken. Eén keer duidelijk zijn en door de zure appel heen bijten = voor alle partijen fijn. Dan maar even huilen.

Heeft hij eerder wel goed geslapen in dit bedje?

Ik ben dan vast en zeker een softie. Wij blijven altijd naast dochter liggen tot ze slaapt. Ik geloof er in dat zij dat vertrouwen nodig heeft en dat ze vanzelf aan zal geven dat het niet meer nodig is.

ja, het bedje is het probleem volgens mij niet. We hebben week geleden spijlenzijkant eruit gehaald, maar dat was helemaal geen succes.
Gekke is, dat hij zondag tussen de middag bij mijn ouders heeft geslapen...binnen no time was hij vertrokken.

We leggen hem iedere keer 1x uit dat we beneden zitten, en dat hij lekker moet slapen etc etc. Dat hij morgen naar de kindjes gaat oid... en laten deur op kiertje, lamp op overloop (al is het nu nog lang licht, dus eigenlijk niet nodig). Hij heeft dus echt iemand nodig om in slaap te vallen.

We hebben het zeker al wel geprobeerd, op de 'koude' manier. Maar na 30 min huilen kon ik het echt niet meer aanhoren. En hij is ook echt overstuur op gegeven moment.

wat is het probleem eigenlijk? Je zoontje valt zo te lezen vrij snel en gemakkelijk in slaap, alleen in bijzijn van jullie.. Blijkbaar heeft hij jullie op dit moment gewoon even heel hard nodig.

Linda schreef:Ik ben dan vast en zeker een softie. Wij blijven altijd naast dochter liggen tot ze slaapt. Ik geloof er in dat zij dat vertrouwen nodig heeft en dat ze vanzelf aan zal geven dat het niet meer nodig is.

Zou je haar niet juist het vertrouwen willen geven dat ze zich kan redden als ze alleen is? Daar geloof ik dan weer in

@Flower: als hij echt overstuur wordt kan ik me voorstellen dat je dat niet volhoudt. Kan je zoon al goed genoeg praten om hem te kunnen vragen wat hem precies dwarszit?

Filoria schreef:

Linda schreef:Ik ben dan vast en zeker een softie. Wij blijven altijd naast dochter liggen tot ze slaapt. Ik geloof er in dat zij dat vertrouwen nodig heeft en dat ze vanzelf aan zal geven dat het niet meer nodig is.

Zou je haar niet juist het vertrouwen willen geven dat ze zich kan redden als ze alleen is? Daar geloof ik dan weer in

@Flower: als hij echt overstuur wordt kan ik me voorstellen dat je dat niet volhoudt. Kan je zoon al goed genoeg praten om hem te kunnen vragen wat hem precies dwarszit?

Ja zeker. Maar dat vertrouwen kan ze alleen krijgen door eerst vertrouwen in een ander te hebben. En op dat moment zal ze dus aangeven dat ze zelfstandig in staat is om alleen in slaap te vallen.

Rejoy. schreef:wat is het probleem eigenlijk? Je zoontje valt zo te lezen vrij snel en gemakkelijk in slaap, alleen in bijzijn van jullie.. Blijkbaar heeft hij jullie op dit moment gewoon even heel hard nodig.

Het in slaap vallen duurt zo'n half uur. Ik 'weet' jouw standpunt hierin, maar wij willen wel graag dat hij zelf in slaap kan vallen.
Mn vriend is momenteel erg druk met werk, en als hij al op tijd thuis is, moet hij 's avonds 9 vd 10 keer nog vanuit huis werken. Dus vanavond is hij er naast gaan liggen, maar na 25 minuten moest hij naar beneden omdat hij gebeld werd door werk. Dus L. weer huilen, en ik ernaast liggen. Zo zijn we weer 30min verder...dus in totaal bijna een uur. Maar het huishouden etc. moet ook nog 's avonds gebeuren. ALs ik een half uur ga liggen na een dag werken, kom ik niet meer overeind, dan ben ik hele avond niets meer waard. Dus ja, misschien egoïstisch vanuit een bepaald oogpunt, maar wij denken wel dat het belangrijk is dat hij leert dat hij ook zonder papa en mama in slaap kan vallen.

En tot die tijd doen we het zo inderdaad. We hebben hem ook een paar avonden mee naar beneden genomen, en bij ons genomen. Of bij ons in bed, maar dat zijn oplossingen voor nu, niet voor langere termijn.

hoe laat gaat hij naar bed dan? Hier is het echt belangrijk dat onze dochter op het juiste moment naar bed gebracht wordt. Mijn man wilde haar er vanavond ook 'op tijd' in hebben, met als gevolg dat we 1.5 uur bezig zijn geweest voor ze sliep. Gisteren is ze naar bed gegaan op het moment dat ze echt moe was en toen sliep ze binnen 10 minuten.

Hier was het een fase. En gaven we er aan toe

Linda schreef:

Filoria schreef:

Linda schreef:Ik ben dan vast en zeker een softie. Wij blijven altijd naast dochter liggen tot ze slaapt. Ik geloof er in dat zij dat vertrouwen nodig heeft en dat ze vanzelf aan zal geven dat het niet meer nodig is.

Zou je haar niet juist het vertrouwen willen geven dat ze zich kan redden als ze alleen is? Daar geloof ik dan weer in

@Flower: als hij echt overstuur wordt kan ik me voorstellen dat je dat niet volhoudt. Kan je zoon al goed genoeg praten om hem te kunnen vragen wat hem precies dwarszit?

Ja zeker. Maar dat vertrouwen kan ze alleen krijgen door eerst vertrouwen in een ander te hebben. En op dat moment zal ze dus aangeven dat ze zelfstandig in staat is om alleen in slaap te vallen.

Waarom zou je eerst vertrouwen in een ander moeten hebben voordat je jezelf kunt vetrouwen?

Begrijp me niet verkeerd: ik lees heel veel liefde in jouw manier van omgaan met je dochter, en ik denk niet dat ze er minder van word als je lekker naast haar kruipt hoor. Maar ben gewoon benieuwd hoe jij dit ziet.

In mijn ogen kunnen kinderen al op zichzelf vertrouwen vanaf hun geboorte. Zelf in de box kunnen liggen, kunnen omrollen, op een gegeven moment zelf een stukje broccoli eten etc. etc. etc. Natuurlijk hebben ze ook vertrouwen van hun ouders nodig, maar ik denk eigenlijk dat de meeste kinderen op dit forum dat niet tekort komen. Alleen al het feit dat we hier allemaal discussieren over opvoeding laat blijken dat we veel bezig zijn met onze kinderen en het beste voor ze willen.

Mijn verhaal wil je vast niet horen maar wij lopen hier ook al maanden (JAREN!) te kloten met het slapen van onze dochter. Ze heeft nu wéér zo'n periode (nadat het een tijd vrij goed is gegaan) dat ze niet wil gaan slapen. Nu heeft ze zelf bedacht dat ze dan in de duowagen in slaap wil vallen. Dit is gekomen nadat er 1x een hele harde motor voorbij is gekomen toen ze net in bed lag, een paar weken geleden. Wij zijn zo'n twee maanden geleden de strijd aangegaan met haar, voor die tijd moest er telkens ook iemand bij liggen. Dit hebben we ook cold turkey gedaan, wel uitgelegd, maar niet toegegeven. We wilden haar wel die veiligheid bieden, maar de baby was toen net geboren en het ging toen echt ten koste van onszelf, ik voelde me helemaal niet goed doordat alle zorg voor de baby op mij neerkwam. Dit ging best goed, ze heeft wel gehuild maar niet heel erg van streek en toen we er doorheen waren ging het ook de meeste avonden goed. Tot die motor. Nu gaat ze wél helemaal over de zeik als ze naar bed moet omdat ze bang is. Dit hebben we een paar avonden geprobeerd maar toen zaten we tot 22u met een kind dat helemaal van streek is en bijna gaat overgeven. Dus nu zit ze in de duowagen om in slaap te vallen (met de rug naar ons toe in een wat donkere hoek) en ik hou mezelf maar voor dat dit weer een fase is.... en ben erg blij met mijn zoons die allebei goed slapen.

J. heeft ook een periode nu dat hij niet wil gaan liggen als ik hem naar bed breng. Hij slaapt nog in z'n ledikantje dus op zich kan het geen kwaad maar soms gaat hij echt staan gillen. Als ik wegloop gaat hij huilen en roepen. Dan ga ik terug en zeg dat hij moet gaan liggen en dat ik hem dan toedek en nog een kusje geef. In het begin ging ik daarna nog een keer terug en zei tegen hem dat het z'n laatste kans was om toegedekt te worden en dat ik anders naar beneden ging. Meestal ging hij dan wel liggen en met veel gemopper slapen. Nu ga ik nog maar een keer terug en zeg dat ik naar beneden ga en dan gaat hij vaak ook wel liggen.

voorheen ging hij altijd rond 19u / 19.15 naar bed. Laatste tijd eten we iets later, vandaag ook pas om 18.30 eten klaar, dus dan is het al gauw 19.30 voor we goed en wel van tafel zijn. Even in bad en rustig een puzzeltje doen. En dan is het zo 20u. iets over 21u sliep hij uiteindelijk.
We proberen nu rond 19.30 aan te houden, maar willen avond ook niet afraffelen, daar wordt zo'n kleintje ook onrustig van.

We proberen nu wel een vast ritme aan te houden. Eten, puzzelen/lezen, in bad/wassen, op potje zitten, omkleden, tandenpoetsen, beide een knuffel /kus geven en dan begint het eigenlijk al. Nee schudden wanneer we uitleggen dat hij moet gaan slapen.

We hebben ook geprobeerd middagdutje weg te laten (dachten dat het misschien daaraan zou liggen), en geprobeerd om hem juist later naar bed te brengen, werkte ook niet. Op zich denk ik dat dit tijdstip wel goed is, want hij wil best slapen, maar hij wil gewoon niet alleen in slaap vallen, daar heeft hij moeite mee kennelijk.

Tania schreef:zei tegen hem dat het z'n laatste kans was om toegedekt te worden

Dat doe ik ook wel eens ja. Ik zeg dan heel duidelijk dat ik pas weer bij hem kom als het licht is geworden. Hij raakt dan even in paniek, maar als ik dan zeg: 'nu ben ik er nog, zal ik je nog even toedekken?' dan wordt hij wel rustig. Dan praat ik even met hem over wat we de volgende ochtend gaan doen en is het allemaal prima.

Natuurlijk kan het per kind, per fase en per avond verschillen, maar juist als je niet duidelijk maakt over of je wel of niet bij hem blijft (bijvoorbeeld door steeds een stukje verder weg te gaan liggen, of allerlei methodes te proberen), weet je kind niet meer waar hij aan toe is. Als je heel helder zegt dat je hem weer ziet als het weer dag is, is dat tenminste duidelijk.

wat ook vaak een een vergissing is, is om dingen continu maar te blijven herhalen. Wij zeggen alles wel heel duidelijk 1 keer, heel rustig en bedeesd, hooguit nog een keer wanneer hij echt niet gaat slapen, maar niet oneindig in de herhaling blijven praten. Daar raakt een kind ook van in de war.

Filoria, mijn dochter heeft nooit zelfstandig in slaap kunnen vallen. Als ze dat wel had gekund dan was het een ander verhaal geweest. Maar dat is bij ons dus niet het geval. Als ze alleen ligt raakt ze overstuur, als we bij haar liggen niet, dus die keus was voor ons makkelijk gemaakt, ze valt nu heel rustig in slaap. In die zin heeft ze ons dus nodig om in slaap te kunnen vallen. Op een gegeven moment zal ze ons niet meer nodig hebben.

Filoria schreef:

Tania schreef:zei tegen hem dat het z'n laatste kans was om toegedekt te worden

Dat doe ik ook wel eens ja. Ik zeg dan heel duidelijk dat ik pas weer bij hem kom als het licht is geworden. Hij raakt dan even in paniek, maar als ik dan zeg: 'nu ben ik er nog, zal ik je nog even toedekken?' dan wordt hij wel rustig. Dan praat ik even met hem over wat we de volgende ochtend gaan doen en is het allemaal prima.

Natuurlijk kan het per kind, per fase en per avond verschillen, maar juist als je niet duidelijk maakt over of je wel of niet bij hem blijft (bijvoorbeeld door steeds een stukje verder weg te gaan liggen, of allerlei methodes te proberen), weet je kind niet meer waar hij aan toe is. Als je heel helder zegt dat je hem weer ziet als het weer dag is, is dat tenminste duidelijk.

Als hij echt overstuur zou raken ga ik nog wel terug hoor. Maar het moet voor hem gewoon duidelijk zijn dat het klaar is. Toen hij kleiner was heb ik wel uren naast zijn bedje gezeten maar nu begrijpt hij heel goed wat de bedoeling is als hij naar bed gaat. En als hij dan gewoon geen zin heeft om te slapen (want dat is het in dit geval) dan heeft hij pech, het moet gewoon. Als hij echt verdrietig is dan haal ik hem er wel is uit om even samen op ons bed te liggen maar dat is nu echt niet het zo.

Ik kan er niet over mee praten want ik heb een goede slaper. Maar wat lijkt me dat frustrerend als je kind in zo''n fase zit vooral de situatie bij jou Arden.

En dan vind ik het soms al vervelend dat S niet meteen in slaap valt maar naar een dik uur nog liedjes aan het zingen is, (bed verschuiven) naar buiten aan het zwaaien is ect.
Ik schenk er verder geen aandacht aan maar weiger ook echt om hem uit bed te halen of er naast te gaan liggen.
En de ene keer valt hij meteen in slaap en de andere keer pas veel later.

Arden schreef:Mijn verhaal wil je vast niet horen maar wij lopen hier ook al maanden (JAREN!) te kloten met het slapen van onze dochter. Ze heeft nu wéér zo'n periode (nadat het een tijd vrij goed is gegaan) dat ze niet wil gaan slapen. Nu heeft ze zelf bedacht dat ze dan in de duowagen in slaap wil vallen. Dit is gekomen nadat er 1x een hele harde motor voorbij is gekomen toen ze net in bed lag, een paar weken geleden. Wij zijn zo'n twee maanden geleden de strijd aangegaan met haar, voor die tijd moest er telkens ook iemand bij liggen. Dit hebben we ook cold turkey gedaan, wel uitgelegd, maar niet toegegeven. We wilden haar wel die veiligheid bieden, maar de baby was toen net geboren en het ging toen echt ten koste van onszelf, ik voelde me helemaal niet goed doordat alle zorg voor de baby op mij neerkwam. Dit ging best goed, ze heeft wel gehuild maar niet heel erg van streek en toen we er doorheen waren ging het ook de meeste avonden goed. Tot die motor. Nu gaat ze wél helemaal over de zeik als ze naar bed moet omdat ze bang is. Dit hebben we een paar avonden geprobeerd maar toen zaten we tot 22u met een kind dat helemaal van streek is en bijna gaat overgeven. Dus nu zit ze in de duowagen om in slaap te vallen (met de rug naar ons toe in een wat donkere hoek) en ik hou mezelf maar voor dat dit weer een fase is.... en ben erg blij met mijn zoons die allebei goed slapen.

ik kan me goed voorstellen dat je op een gegeven moment vrede hebt met elke oplossing, zolang ze maar slaapt. Vooral wanneer je 3 kinderen hebt, waaronder een baby, kun je niet alles doen zoals je in gedachten hebt of had. Tillen jullie haar dan over naaar haar bedje wanneer jullie zelf gaan slapen?

Stuiterbal schreef:Ik kan er niet over mee praten want ik heb een goede slaper. Maar wat lijkt me dat frustrerend als je kind in zo''n fase zit vooral de situatie bij jou Arden.

Het is ook heel frustrerend. En het is gewoon de keuze tussen een kind wat volledig overstuur is, en bang, of een kind dat in de woonkamer is terwijl we liever wat tijd voor onszelf zouden willen. En het duurt al bijna drie jaar dus maar ik vind het wel makkelijk om te zeggen dat een kind alleen in zijn bed hoort. Dat zou ik ook echt wel willen, en als ik het met mijn oudste zo zou aanpakken zou dat zeker werken, maar met dochter dus niet. Zij heeft zo'n lange adem, geeft niet op, en bovendien wil ik ook dat ze zich veilig voelt en dat gevoel heeft ze nu blijkbaar weer even niet.
Ik hoop dat ze goed gaat slapen voordat ze ons gaat wakker houden als ze 16 is en gaat stappen

Flower, zodra ze slaapt tillen we haar over nu! Ze ligt nu sinds 1,5 uur in bed en nu slaapt ze ook rustig.

Arden schreef:Flower, zodra ze slaapt tillen we haar over nu! Ze ligt nu sinds 1,5 uur in bed en nu slaapt ze ook rustig.

En als ze wakker wordt gaat ze dan wel weer slapen?
Je hebt het waarschijnlijk al geprobeerd maar misschien gaat ze wel slapen als je een muziekje aanzet wat ze leuk vindt? Dan is is ze misschien minder bang dat ze weer een motor geluid hoort.

Tania schreef:

Arden schreef:Flower, zodra ze slaapt tillen we haar over nu! Ze ligt nu sinds 1,5 uur in bed en nu slaapt ze ook rustig.

En als ze wakker wordt gaat ze dan wel weer slapen?
Je hebt het waarschijnlijk al geprobeerd maar misschien gaat ze wel slapen als je een muziekje aanzet wat ze leuk vindt? Dan is is ze misschien minder bang dat ze weer een motor geluid hoort.

's Nachts bedoel je? Soms wel, soms niet. En muziekje hebben we inderdaad ook al geprobeerd. Ik vind het trouwens ook niet gek dat ze bang werd van die motor, ik schrok me ook rot en mijn zoon stond ook in de woonkamer. We hebben haar bed ook al op een andere plek gezet en haar een nachtje laten logeren om het te doorbreken maar dat werkte nu ook niet. Maar goed, dit is niet mijn topic en ik denk niet dat Flower vrolijk wordt van mijn verhaal

Arden schreef: Maar goed, dit is niet mijn topic en ik denk niet dat Flower vrolijk wordt van mijn verhaal

Haha nee je hebt gelijk