Onzekerheid..

Wat te doen als onzekerheid (een deel) van je leven beheerst?

Isabella schreef:Wat te doen als onzekerheid (een deel) van je leven beheerst?

Weten waar die onzekerheid vandaan komt..
Als je dat weet, ben je denk ik al een goede stap in de juiste richting..

ligt eraan of t je dagelijks leven belemmerd of dat t veel dieper zit dan dat..

Zoeken naar de oorzaak en daar proberen iets aan te doen.

Ik kan er wel over praten, maar het belemmerd me soms wel in mijn doen.

Belemmerd het je elke dag? Op bepaalde momenten?

Snoozy schreef:Zoeken naar de oorzaak en daar proberen iets aan te doen.

Dit.

Niet elke dag, niet elk moment, maar het komt soms ineens opzetten. Bang om te falen, bang dat ik niet leuk genoeg ben, bang dat mensen me stom vinden en me niet moeten.

dat laatste dat heeft iedereen wel eens ben ik bang.
maar t gaat erom hoe je ermee omgaat

Oh dat ken ik wel, vooral de angst om te falen heb ik af en toe erg last van. Of ik ooit een diploma krijg bijvoorbeeld. Dat is wel mijn grootste angst nu. Wat je eraan kan doen? Relativeren..

Hoe relativeer jij Liva, als je die angst hebt?

Ik laat het aan andere niet merken; maar raak er dan soms thuis wel (even) van overstuur en dan komt het er heel erg uit.

Het ligt er ook een beetje aan hoe erg het je leven beheerst, maar als ik het zo lees heb je er best wel last van. In dat geval is het helemaal niet raar om er met iemand over te praten. Ik bedoel met een maatschappelijk werker of een psycholoog.

Ik denk dat je het beste kunt relativeren, als je denkt dat mensen je niet moeten, sta eens stil bij hoeveel vrienden je hebt, zouden die je allemaal voorliegen? Geloof me, als mensen je niet moeten gaan ze echt geen energie in je steken.
Als je bang bent om te falen voor school, sta eens stil bij welke toetsen je gehaald hebt en wat je nog moet doen. Het is niet erg om er eventueel langer over te doen, zoveel mensen doen langer over hun studie(in mijn vriendenkring +klas iig)

Isabella schreef:Hoe relativeer jij Liva, als je die angst hebt?

Er met mijn vriend over hebben, die gelooft onvoorwaardelijk in mij lijkt het wel Nee, maar meestal is het bij mij een paar dagen en dan voel ik me echt even heel kut (bijv als ik een tentamen niet gehaald heb, dan zie ik me al de rest van mijn leven wc's schrobben omdat ik nergens aangenomen word omdat ik geen diploma heb), maar daarna mag ik niet meer van mezelf en trap ik mezelf onder mijn kont. Maar goed, ik ben heel goed in het mezelf in de put praten wat dat betreft. Ik heb namelijk al aangetoond dat ik kan falen in een studie, dus dan praat ik me soms alleen nog maar meer in de put

Is het bij jou ook niet een kwestie van dagen dan? Dat je je na een paar dagen gewoon weer beter voelt?

Liva schreef:

Is het bij jou ook niet een kwestie van dagen dan? Dat je je na een paar dagen gewoon weer beter voelt?

Ja, alleen elke keer komt hetzelfde terug, en daar baal ik van. Ik weet dat ik goed ben in de dingen die ik doe, dat mijn vriendinnen heel lief zijn en dat mijn vriend onvoorwaardelijk voor mij gaat, maar toch blijft die onzekerheid en kan ik me daar echt heel rot door voelen.

Als ik het zo lees zou ik er als ik jou was toch iets aan doen... Kan nooit kwaad om eraan te werken en de dingen eens op een rijtje te zetten Ik heb al jaren last van onzekerheid, meerdere soorten 'therapien' gevolgd en op dit moment ook weer. Denk dat het nooit helemaal weg zal gaan maar het gaat wel steeds beter. Je leert jezelf wel echt kennen en jezelf te accepteren. Als je wat wilt weten over wat ik heb gevolgd stuur je maar een pb

Ik ben ervoor naar de psycholoog gegaan en ben daar sinds kort klaar. Het stond mij echt in de weg in mijn sociale leven en werk. Volgens mij heeft 't wel geholpen. Wat bij mij helpt is m'n onzekerheid uitspreken waardoor mensen wisten wat er speelde. Ben opener en eerlijker geworden over mijn gevoelens.

Ben nog steeds behoorlijk onzeker af en toe maar ik durf nu wel als eerste een ruimte met mensen in te lopen. Voorheen probeerde ik dat echt te voorkomen.

Relativeren doe ik door mij te bedenken dat het gras niet groener is bij iemand anders. En dat er zo veel mensen zijn die het nog véél slechter hebben dan ik. En accepteren dat ik me ook weleens bagger mag voelen.