Narcose

Mijn zoon word vandaag geopereerd. Ik heb hem gister verteld wat er gaat gebeuren. (boekje voorgelezen uit de bibliotheek) De vorige keer dat hij onder narcose moest werd hij helemaal hysterisch van dat kapje. Hij moest met 4 man vast gehouden worden. Heeft er iemand tips om hem rustig te houden? Hoe hebben jullie dat gedaan?

Zou het geen idee zijn om het hem zelf te laten doen? Of dat de anesthesist alles uitlegt wat er gaan gebeuren?

Ayla schreef:Zou het geen idee zijn om het hem zelf te laten doen? Of dat de anesthesist alles uitlegt wat er gaan gebeuren?

Ik weet niet of ze daar de tijd voor hebben? Kan het wel vragen. Denk dat dat een hoop zal schelen als hij ook het kapje mag vasthouden.

(ik vind het zelf veel te spannend volgens mij.. )

Allebei mijn kindjes zijn onder narcose geweest en vonden dat kapje ook vreselijk.

Hebben ze pedagogisch medewerkers in het ziekenhuis die hem kunnen voorbereiden?

Wat ook een beetje hielp (vooral in de verwerking) dat mijn zoontje voor de narcose een kapje kreeg. Daar ging hij zijn knuffel mee laten slapen, mijn man.
Na de narcose mocht hij het kapje meenemen en heeft hij nog heel vaak iedereen in slaap gebracht.

Sterkte!

Geen tips, maar wil je ontzettend veel succes wensen!

Ik kan me helemaal voorstellen dat je dit spannend vindt, wat voor een operatie is het, amandelen of zo?

Wat ik doe bij mijn dochter, maar die is veel jonger dan jouw zoon, is samen voordelen bedenken. Dus: je mag helemaal zelf kiezen wat je gaat eten in het ziekenhuis, iedereen komt langs om te kijken hoe het met je gaat enzovoorts. Geen idee of zoiets ook zou kunnen werken op de leeftijd van je zoon, maar misschien kun je er iets mee.

Hoe is het gegaan?

Bedankt voor de tips. Had nog niet eerder tijd om weer te reageren.

@ tuinstoel: hij werd vandaaf besneden omdat zijn voorhuid veels te krap was.

Het is allemaal heel goed gegaan.Er was een pedagogisch werker. Zij had een boek met allemaal foto's en een beertje met zo'n kapje.
Toen we vanmorgen aankwamen in het ziekenhuis trok hij eigenlijk gelijk zijn schoenen uit en sprong in het bed. Hij vond het ook reuze leuk dat hij in het bed door het ziekenhuis werd gereden. Vlak voor de operatie (toen ik een pak aan moest en een mutsje op moest zetten) mocht hij nog een cadeautje uitzoeken. Allemaal dingen om het minder spannend te maken. In de operatiekamer werd hij wel wat bang maar toen was de assistent anesthesist heel aardig. Die kietelde hem terwijl hij de pleisters op plakte. Hij mocht ook nog ff 'tekenen'met de saturatiemeter. Hij vocht maar heel even tegen het kapje. Hij zei nog dat het naar olifantenpoep stonk en toen was ie ook weg. Al met al viel het dus reuze mee. Ik vond het echt mooi om te zien hoe er met hem werd omgegaan.

Na de operatie had ie gelijk weer praatjes voor 10 en het eerste wat ie vroeg was waar zijn koekjes bleven want hij had reuze honger.

Hij lijkt er niet veel last van te hebben. Hij rent en springt alsof er niks gebeurt is. Al loopt ie wel wijdbeens.

Haha olifantenpoep. Wat fijn dat het achter de rug is!

Fijn dat het achter de rug is het dat het zo goed ging.

( doet me denken aan een metropolis aflevering over baby's, in Israël worden ze daar op dag 8 besneden zonder verdoving )