Omgaan met jezelf

Soms ik vind het echt moeilijk om met mijzelf om te gaan. Ik kan bijvoorbeeld best wel heel erg kieskeurig zijn. Familie omschrijft het als eigenwijs, alles moet op mijn eigen manier. Nu ben ik het daar niet geheel mee eens, maar goed, deels hebben ze zeker gelijk.

Vandaag heb ik bijvoorbeeld van mijn moeder een sierraad gekregen, heel mooi en het gebaar/gedachte er achter vind ik heel mooi. Ik weet alleen dat ik het nooit zal dragen, omdat het niet 'mij' is. Ik voelde mij hier net best wel rot om, dus heb haar gebeld om te vragen of ze het morgen met mij wil gaan ruilen voor iets anders. Maar nu voel ik mij daar ook weer rot om, net alsof ik geen genoegen neem met wat ik heb gekregen. Het voelt zo dubbel!

Iemand die dit herkent en/of tips heeft hoe ik met mijzelf om kan gaan?

En dat is de reden dat mensen nooit iets voor mij kopen, als ik er niet zelf bij ben. Of... Mijn moeder moet het nogal 'mij' vinden, dan durft ze het eventueel en heel misschien wel aan. En dan komt het meestal ook wel goed, haha.

Tja, het is nu eenmaal wie jij bent. Je hebt een uitgesproken smaak. En ik heb van mijn moeder geleerd dat als het niet bij mij past, en ik het toch graag wil ruilen, dat ik dat gewoon moet doen, omdat ze er niets aan heeft dat ik het nooit draag.

Ja, op die manier probeer ik het voor mijzelf te relativeren, maar toch voel ik mij er rot onder, of zelfs wel schuldig.

Kaat schreef:Ja, op die manier probeer ik het voor mijzelf te relativeren, maar toch voel ik mij er rot onder, of zelfs wel schuldig.

Dat snap ik. Maar misschien is het handiger om een ander te zeggen wat je wel of niet wilt? Dan kun je ook niemand kwetsen. Want dan weten ze van te voren hoe en wat?

Je moeder weet vast dat je het niet lullig bedoelt, ze kent je al langer dan vandaag. Ik vind het wel goed dat je aangeeft om het samen te ruilen. Het lijkt me voor je moeder ook niet leuk dat ze je iets gegeven heeft dat je nooit zal dragen, dan is het toch leuker om samen iets uit te zoeken wat je wel graag draagt

Kaat schreef:Soms ik vind het echt moeilijk om met mijzelf om te gaan. Ik kan bijvoorbeeld best wel heel erg kieskeurig zijn. Familie omschrijft het als eigenwijs, alles moet op mijn eigen manier. Nu ben ik het daar niet geheel mee eens, maar goed, deels hebben ze zeker gelijk.

Vandaag heb ik bijvoorbeeld van mijn moeder een sierraad gekregen, heel mooi en het gebaar/gedachte er achter vind ik heel mooi. Ik weet alleen dat ik het nooit zal dragen, omdat het niet 'mij' is. Ik voelde mij hier net best wel rot om, dus heb haar gebeld om te vragen of ze het morgen met mij wil gaan ruilen voor iets anders. Maar nu voel ik mij daar ook weer rot om, net alsof ik geen genoegen neem met wat ik heb gekregen. Het voelt zo dubbel!

Iemand die dit herkent en/of tips heeft hoe ik met mijzelf om kan gaan?

Joh? haha. Helemaal niet eigenwijs....hahaha ik moest er erg om lachen!

On topic; Jouw moeder kent je goed genoeg! Mijn moeder zou dat in ieder geval niet erg vinden en dat leuker dan dat ik iets van haar niet draag!
Hoe reageerde ze?