2 kindjes dicht op elkaar!

Parel schreef:

Luce schreef:Ik denk dat je altijd meer voordelen zal zien als je het graag wilt.

Dat denk ik ook, en ik denk dat het helemaal niks zegt hoeveel ze aan elkaar hebben als je kindjes sneller achter elkaar krijgt. Ze hoeven elkaar helemaal niet aardig te vinden. Mijn vriend is een tweeling en kan niet met zijn tweelingbroer overweg, en ik heb een zusje van 8 jaar jonger en een zus van 6 jaar ouder en ik kan het perfect vinden met allebei.

Mijn kinderen zijn momenteel ook gelukkiger zonder elkaar dan met elkaar

Ik ben even in het dichtstbijzijnde boekenhok geweest en daar stond het boek niet. Ik moet wel zeggen dat het daar nu een enorme puinhoop is, er staat ook allemaal speelgoed en andere spullen. Ik stond te zoeken bovenop een stapel vloerpuzzelstukken. Ik zal binnenkort wel een keer uitgebreider zoeken, als ik een keer tijd heb om ook op zolder te kijken.

Parel schreef:Fijn dat je het niet zo opvat, Joyce!

Wat ons ook tegenhoudt (sowieso voor een 2de, maar dat terzijde) is inderdaad ook de financien, 2x snel middelbare school achter elkaar, 2x gelijk in de luiers.

En wat als je 2de kindje een tweeling is? Dan heb je 3 (!) baby`s! Veel mensen zullen er helemaal niet zo ver over nadenken, en overkomt het je dan overkomt het je, maar hoe erg het hier ook kriebelt er gaat een paar jaar tussen zitten als het ons gegund is.

Daar heb je ook een punt, twee in de luiers. Maar goed, als ze allebei wat groter worden heb je meer vrijheid en hoef je niet meer 'opnieuw' te beginnen met de luiers en babytijd.

Hier ook over nagedacht een tweeling, met clomid heb je er toch meer kans op. Maar wij hebben zoiets, komt dan ook wel goed haha. Lijkt me erger als je tweede kindje gehandicapt is of iets mankeert waardoor daar veel aandacht heen gaat. Maar dat kan ook gebeuren als er 5 of 8 jaar tussen zit.

Ik heb er geen ervaring mee, maar zit met hetzelfde dilemma. Ik zie zowel voordelen in twee kindjes kort op elkaar als in de situatie dat er wat meer tijd tussen zit. Ik gok erop dat ik het lichamelijk gezien prima aankan, dus dat is voor mij geen belemmering. Ik zou je gevoel volgen, aangezien er nu voor gaan of wachten beide voor- en nadelen heeft.

SarahKey schreef:

Parel schreef:Fijn dat je het niet zo opvat, Joyce!

Wat ons ook tegenhoudt (sowieso voor een 2de, maar dat terzijde) is inderdaad ook de financien, 2x snel middelbare school achter elkaar, 2x gelijk in de luiers.

En wat als je 2de kindje een tweeling is? Dan heb je 3 (!) baby`s! Veel mensen zullen er helemaal niet zo ver over nadenken, en overkomt het je dan overkomt het je, maar hoe erg het hier ook kriebelt er gaat een paar jaar tussen zitten als het ons gegund is.

Daar heb je ook een punt, twee in de luiers. Maar goed, als ze allebei wat groter worden heb je meer vrijheid en hoef je niet meer 'opnieuw' te beginnen met de luiers en babytijd.

Hier ook over nagedacht een tweeling, met clomid heb je er toch meer kans op. Maar wij hebben zoiets, komt dan ook wel goed haha. Lijkt me erger als je tweede kindje gehandicapt is of iets mankeert waardoor daar veel aandacht heen gaat. Maar dat kan ook gebeuren als er 5 of 8 jaar tussen zit.

Ik vind dat serieus echt niet erg om luiers te verschonen! En het heeft ook wel wat, zoveel leeftijdsverschil straks, dan kan ze luiers aangeven enzo

*edit!* En het lijkt me zooooo leuk om samen met L. de zwangerschap mee te maken! Ik zie ons al foto`s samen maken enzo haha

Dat denk ik ook, dat ze niet perse heel veel aan elkaar hebben. Ik denk eerlijk gezegd dat het vooral heel pittig is, als je naar de feiten kijkt. 2 kindjes die veel hulp nodig hebben, nog niet doorslapen, in de luiers, nog niet goed kunnen praten en duidelijk kunnen maken hoe ze zich voelen. Ik denk dat het vooral bikkelen is de eerste jaren.

financieel hoef ik mij niet zoveel heel veel zorgen te maken, we hebben een vrij lage hypotheek en ik geef verder ook niet om veel luxe!

het is misschien inderdaad wel zo dat ik alleen maar de voordelen zie omdat ik het zo graag wil, maar dat is denk ik wel altijd zo van iets wat je graag wilt!

Als je niet twee kinderen in de luiers wil dan moet je echt wachten tot je zeker weet dat de oudste zindelijk is, je weet namelijk nooit hoe het gaat lopen. Als ik met een tweede had gewacht tot Ezra vier was had ik er alsnog twee in de luiers gehad.

Luce schreef:Dat denk ik ook, dat ze niet perse heel veel aan elkaar hebben. Ik denk eerlijk gezegd dat het vooral heel pittig is, als je naar de feiten kijkt. 2 kindjes die veel hulp nodig hebben, nog niet doorslapen, in de luiers, nog niet goed kunnen praten en duidelijk kunnen maken hoe ze zich voelen. Ik denk dat het vooral bikkelen is de eerste jaren.

Dat denk ik dus precies hetzelfde. Bovendien is het voor je lijf eigenlijk helemaal niet goed om binnen 9 mnd weer zwanger te zijn. Ik heb ooit een artikel gelezen, weet natuurlijk niet of het klopt, maar dat je tweede kindje dan meer kans heeft op allerlei ziekten.

Susan schreef:Als je niet twee kinderen in de luiers wil dan moet je echt wachten tot je zeker weet dat de oudste zindelijk is, je weet namelijk nooit hoe het gaat lopen. Als ik met een tweede had gewacht tot Ezra vier was had ik er alsnog twee in de luiers gehad.

Oh, en dat geldt natuurlijk ook voor andere vaardigheden zoals lopen, praten, et cetera. Ik zou er nooit op gokken dat een kind op een bepaalde leeftijd die dingen wel kan en dan negen maanden voor die leeftijd proberen zwanger te raken, in elk geval niet als je het écht superbelangrijk vindt dat je oudste die dingen kan en je denkt dat je het anders te zwaar vindt.

Printje schreef:

Luce schreef:Dat denk ik ook, dat ze niet perse heel veel aan elkaar hebben. Ik denk eerlijk gezegd dat het vooral heel pittig is, als je naar de feiten kijkt. 2 kindjes die veel hulp nodig hebben, nog niet doorslapen, in de luiers, nog niet goed kunnen praten en duidelijk kunnen maken hoe ze zich voelen. Ik denk dat het vooral bikkelen is de eerste jaren.

Dat denk ik dus precies hetzelfde. Bovendien is het voor je lijf eigenlijk helemaal niet goed om binnen 9 mnd weer zwanger te zijn. Ik heb ooit een artikel gelezen, weet natuurlijk niet of het klopt, maar dat je tweede kindje dan meer kans heeft op allerlei ziekten.

ik verwacht ook niet dat ik binnen die 9 maanden zwanger ben, K is bijna 8 maanden..
er wordt inderdaad geadviseerd om in ieder geval 9 maanden te wachten!

Luce schreef:Dat denk ik ook, dat ze niet perse heel veel aan elkaar hebben. Ik denk eerlijk gezegd dat het vooral heel pittig is, als je naar de feiten kijkt. 2 kindjes die veel hulp nodig hebben, nog niet doorslapen, in de luiers, nog niet goed kunnen praten en duidelijk kunnen maken hoe ze zich voelen. Ik denk dat het vooral bikkelen is de eerste jaren.

Je hebt eigenlijk gewoon een kleine baby en een grote baby. Mijn oudste ging ook pas met 16 maanden lopen terwijl ik BI had, wat er dus toe leidde dat ik niet zelf voor hem kon zorgen. Ze hebben ook bijna 2 jaar tegelijk in de luiers gezeten (hoewel ik dat niet zo'n enorm nadeel vond). Nee, ik zou het echt niet meer doen zo.

Die luiers maken toch niks uit?

Een paar luiers verschonen extra is echt het grootste probleem niet hoor. En een pas zindelijk kind, daar heb je eigenlijk meer werk aan. Ben je eindelijk op weg: baby jas aan gedaan, peuter jas aan gedaan, tas gepakt, op de fiets, en dan zegt de oudste: 'IK MOET POEPEN!' Dan is zo'n luier eigenlijk handiger!

Susan schreef:

Susan schreef:Als je niet twee kinderen in de luiers wil dan moet je echt wachten tot je zeker weet dat de oudste zindelijk is, je weet namelijk nooit hoe het gaat lopen. Als ik met een tweede had gewacht tot Ezra vier was had ik er alsnog twee in de luiers gehad.

Oh, en dat geldt natuurlijk ook voor andere vaardigheden zoals lopen, praten, et cetera. Ik zou er nooit op gokken dat een kind op een bepaalde leeftijd die dingen wel kan en dan negen maanden voor die leeftijd proberen zwanger te raken, in elk geval niet als je het écht superbelangrijk vindt dat je oudste die dingen kan en je denkt dat je het anders te zwaar vindt.

Hier kan ik me wel bij aansluiten. Ik wilde eigenlijk pas zwanger worden als J. kon lopen maar omdat het toch zo kriebelde dacht ik van dat komt wel goed, als ik echt hoogzwanger ben loopt hij wel. Nou niet dus, toen M. geboren was liep hij nog niet. Een aangezien ik tijdens m'n zwangerschap heftige bekkenklachten had was het af en toe wel zwaar.

Die luiers zou ik persoonlijk het minst heftige vinden denk ik

jawel ik zie ook de nadelen in hoor, en dat maakt de keuze wel lastig! hier zijn de meningen ook nog verdeeld!

je weet inderdaad niet wat je volgende kindje doet, is hij/zij makkelijker of juist moeilijker...

meer en zit ook weer een maaaar aan vast! K was ook niet echt makkelijk, dus weet ook wel weer hoe het is!

Mijn kindjes schelen 19 maanden en ik vind het prima te doen. Twee kindjes is sowieso drukker dan één.

Nog een voordeel, ze doen allebei nog maar 1 middagslaapje dus veel vrijheid wat dat betreft.

Mijn 3 jarige slaapt ook nog elke dag 1,5/2 uur tussen de middag :-)

Maar goed, Joyce, ik zou er gewoon goed over nadenken en als je het echt zo leuk lijkt, er gewoon voor gaan. Je weet toch pas echt hoe het is als het zo is.

Luce schreef:Mijn 3 jarige slaapt ook nog elke dag 1,5/2 uur tussen de middag :-)

En mijn 18 maanden oude zoon sliep niet meer toen de baby kwam ;-)

Ik snap dan weer niet zo goed waarom er wordt gevallen over het "geniet er maar van". Buiten het financiële gedeelte om wil ik dolgraag een tweede, maar ik wil ook écht weer volop kunnen genieten van de zwangerschap, én van dochters eerste stapjes, ontwikkelingen, misschien zelfs eerste schooldag. Dus dan zit er sowieso al 4 jaar tussen 2 kinderen. Bij ons thuis zit er tussen mij en mijn zus 18 maanden en tussen mijn zusje en broertje 19 maanden. Mijn broertje en zusje speelde altijd samen, ik en mijn zus ook, dus wat dat betreft is het wel fijn. Mijn zus en zusje slaan mekaar bijna de hersens in. Ik heb ook mensen in de omgeving waarbij de oudste al 7 was toen de tweede kwam, en die gaan supergoed met elkaar. Het ligt ook aan de kinderen natuurlijk. Nouja, lang verhaal, maar ik heb er liever wat meer leeftijdsverschil tussen. Hier speelt het financiële ook een grote (al dan niet de grootste) rol.

Printje schreef:Ik zou er persoonlijk niet aan moeten denken. Je hebt dan eigenlijk toch 2 baby;s tegelijkertijd en ik wilde graag eerst van R genieten voordat we voor een tweede zouden gaan. Nu is R bijna 3 als de baby komt en dat vind ik zelf een goed en fijn leeftijdsverschil. (haha dat denk ik nu dus)

+1, en zelf was ik na een jaar echt nog niet hersteld van de bevalling

Ik zou het vanuit mijn eigen gezondheid bekijken. Mijn vk heeft met klem gezegd dat het absoluut niet verstandig was om binnen het jaar weer zwanger te worden. (na geboorte van P). Omdat ik toch snel weer zwanger was, krijg ik nu ook extra controles op bloedwaardes en groeiecho's.

De praktische bezwaren als luiers, daar kom je ook wel overheen.

De opmerking: 'met weinig leeftijdsverschil hebben ze meer aan elkaar' vind ik onzin.

Darius schreef:Ik zou het vanuit mijn eigen gezondheid bekijken. Mijn vk heeft met klem gezegd dat het absoluut niet verstandig was om binnen het jaar weer zwanger te worden. (na geboorte van P). Omdat ik toch snel weer zwanger was, krijg ik nu ook extra controles op bloedwaardes en groeiecho's.

De praktische bezwaren als luiers, daar kom je ook wel overheen.

De opmerking: 'met weinig leeftijdsverschil hebben ze meer aan elkaar' vind ik onzin.

+1

Mijn kinderen schelen 18 maanden (min een week). Ik vind het heel erg leuk om ze zo kort op elkaar te hebben. Natuurlijk is er geen garantie dat ze elkaar niet structureel de hersens inslaan, maar ze zullen wel redelijk op hetzelfde moment dezelfde dingen leuk vinden (ook handig met uitjes e.d.), en ze zullen op vakantie en op visite of weetikveel ook altijd een speelkameraadje in de buurt hebben. Voor mezelf vind ik het juist wel fijn dat ik nog niet extreem gewend was aan de vrijheid die je hebt met een groter kind, het lijkt me dat dat met een oudere oudste toch meer voelt als een stap terug. Maar dat is alleen maar gokken, want ik ken die situatie niet.

Mijn zwangerschap was zwaar (bekkeninstabiliteit, had ik bij de eerste ook dus het kwam niet als een verrassing), waardoor ik de laatste maanden niet meer in m’n eentje voor mijn zoon kon zorgen. Dat vond ik heel rot, maar ik wist ook dat het tijdelijk was en dat ie gelukkig nog jong genoeg was om er geen last van te hebben. Met oma en papa was het ook gewoon leuk (heel veel respect voor mijn man dat hij alle zorg voor zoon én mij zo goed heeft opgepakt). Ik kon wel altijd voor ogen houden wat het doel was, en dat ik het echt heel leuk vond dat ze straks maar zo weinig zouden schelen in leeftijd. Ik had me voorgenomen om extra bewust met mijn tweede zwangerschap bezig te zijn (‘laatste keer’ enzo), maar dat is er echt helemaal niet van gekomen. Je bent gewoon al zo druk met je gezin dat je er veel minder bij stilstaat dat je ook nog zwanger bent. En alle klachten komen gewoon absoluut niet goed uit, dus ik heb me meer geërgerd aan mijn zwangerschap dan dat ik er van heb genoten eigenlijk. Maar ook daarvan denk ik dat dat niet anders zou zijn geweest als de oudste bijvoorbeeld al op school had gezeten; ik vind zwanger zijn gewoon niet leuk (bevallen daarentegen, oh, dat zou ik nog wel tien keer willen doen…).

De kraamtijd was leuk, zoon is vanaf het begin dolverliefd op zijn zusje en is geen moment jaloers geweest, dus dat was een onverwachte en welkome verrassing. Mijn man is de eerste weken ook veel thuis geweest, waardoor we aan beide kinderen veel tijd konden besteden, ook apart van elkaar.

Of ik het moeilijk/zwaar vind met twee jonge kindjes, tja. Zoon zit nu in een fase dat ie ontzettend loopt te eikelen met in- en doorslapen, en twee kindjes die elkaar qua slaap dag én nacht afwisselen is echt wel pittig. Verder heb je echt nooit meer even tijd voor jezelf, want je moet/wil er altijd wel eentje aandacht geven. En ik heb wel eens het gevoel dat ik ze allebei niet de mate van aandacht geef die ik ze zou willen geven (al is dat eerlijk gezegd vooral op dagen dat ik zelf echt even last heb van m’n slaapgebrek, daar word je zo pokkesentimenteel van). Maar ik ervaar dit niet als moeilijk of zwaar, het is nou eenmaal zo en we waren al gewaarschuwd voor de ‘tropenjaren’, dus ik voeg me er gewoon naar. En de interactie tussen die twee is nu al zó leuk om te zien dat dat echt alles weer goed maakt, hoe suf het ook klinkt. Ik moet wel zeggen dat mijn zoon snel is qua ontwikkeling, dus ik heb absoluut niet het idee dat ik twee baby’s heb, ik heb écht een baby en een peuter. Maar ik weet natuurlijk ook niet hoe mijn zoon zal zijn als hij 3 of 4 of 5 is, misschien denk ik dan wel ‘jeetje, het was toch wel veel makkelijker geweest als de baby er nu pas was gekomen’.

Ik geniet niet minder van mijn zoon nu dochter er ook is. En ik geniet ook niet minder van de eerste keren van mijn dochter. Wel vind ik het soms niet helemaal eerlijk voor m’n dochter dat ik met haar niet net zoveel kan ‘tutten’ als dat ik met de oudste heb gedaan. Daar zat ik uuuuuren mee op de bank te keutelen, en nu moet ik de jongste gewoon vaak wegleggen omdat de oudste iets van me ‘moet’. Ik geloof niet dat ze er problemen mee heeft trouwens . En ik denk dat je dat altijd wel hebt met een tweede, hoe oud de eerste ook is (misschien is het voor thuisblijfmoeders anders omdat je dan echt alleen thuis bent met de baby terwijl de oudste op school/psz zit ofzo, maar als ik niet hoef te werken zal ik ze sowieso altijd allebei thuis hebben).

Twee in de luiers vind ik geen enkel probleem; ik ben echt niet aan de lopende band luiers aan het verschonen (tenzij zoon diarree heeft :p). Van mij mag die zindelijkheid nog wel even duren, volgens mij heb je daar inderdaad veel meer gedoe van haha.

Hoe lang het duurde voordat je de eerste keer zwanger was hoeft niet persé iets te zeggen over de tweede keer; bij zoon duurde het 14 maanden, bij dochter was het in één keer raak . Hoewel het me onvoorstelbaar leek hebben zijn we er daarom wel pas voor gegaan op het moment dat we het leeftijdsverschil als het in één keer zou lukken acceptabel zouden vinden. Gelukkig maar dus!

Ik heb het boek van Aaf ook gelezen en vond het heel erg leuk en herkenbaar (maar dat is het ook als je één kind hebt eigenlijk denk ik).

Jeetje, heel verhaal, sorry!