Gevoel vasthouden

Ik weet niet of ik het onder woorden kan brengen, maar ik ga het proberen.

Ik vind het heel erg moeilijk om een goed gevoel wat ik over iets heb, vast te houden. Vaak is het zelfs zo dat ik het goede gevoel in de situatie waar dat gevoel uit voortkomt zélf al verlies. Ik voel me dan (heel even) goed, maar dan ga ik nadenken en dan is dat gevoel meteen al weer weg. Terwijl er eigenlijk geen aanwijsbare reden voor is. Op die manier kan ik eigenlijk nooit ergens van genieten, want zodra het goed voelt, ga ik alweer verder denken en voelt het dus niet meer goed. Alsof het niet goed mag voelen...

Neem bijvoorbeeld gisteren. Ik ben gisteren met een groep vrienden uiteten geweest en daarna zijn we op stap geweest. Het was echt een heerlijke avond! Het eten was gezellig, maar ook hier was ik al wat na aan het denken (over dingen als kosten etc.). Het stappen was echt leuk, lieve mensen om me heen, heerlijk gedanst en gezongen, genoeg aandacht van de jongens, het was gewoon leuk met de hoofdletter L! Maar dan word ik vanochtend dus wakker en dan is dat gevoel volledig weg. Ik kan dan wel terugdenken aan gisteren en het helpt bijvoorbeeld wel iets om dan foto's terug te kijken, maar toch is het goede gevoel weg en is er zelfs een gevoel van eenzaamheid, nutteloosheid en angst voor in de plaats gekomen. En dat slaat eigenlijk nergens op, want natuurlijk kan een stapavond niet eeuwig duren en natuurlijk ben ik daarna even alleen en natuurlijk slaap ik dan (iets langer) uit.

En zo gaat het de laatste tijd (of eigenlijk al langer) met álles! Het ligt niet aan wat ik doe of aan de mensen met wie ik ben, want zelfs wanneer het gewoon alleen maar leuk en goed is (iets doen wat ik heel erg leuk vind en met mensen bij wie ik 100% mezelf ben), dan nog heb ik er last van.

Is dit herkenbaar? Heeft iemand tips voor mij? Kan ik dat gevoel voorkomen? Kan ik dat gevoel wegnemen als het er is?

Ik weet dat ik met een big issue wat betreft mezelf zit en ik moet ga morgen ook naar een psychiater (waar ik weer enorm tegenop zie, alsof het de eerste keer is ) en ik zal dat dan zeker ook bespreken, maar ik zit er echt mee en wil het gewoon even kwijt!

Wat vervelend, Kowalski!

Ik weet niet goed of datgene wat ik heb overeenkomt, maar zal het eens proberen.

Als ik een avond iets leuks heb gedaan. Het maakt eigenlijk niet uit wat. Dan word ik de volgende dag wakker met een kater van de avond ervoor. En dan geen kater, omdat ik teveel zou hebben gedronken. Nee, ik evalueer de avond en bedenk me dan opeens dat ik me heel erg moet schamen. Ik ben te aanwezig geweest, heb met teveel onbekenden gepraat, wat zullen anderen wel niet van me denken? Hoe leuk een avond ook is geweest, hoe ik ook heb genoten, de volgende dag maakt het leuke en gezellige van de avond plaats voor deels schaamte, deels angst.

En ik weet niet eens hoe ik eraan ben gekomen. Het was er opeens.